Medieval Times

Rysha Volantis

Ze kon volgens Stephen beter even buiten op een bankje blijven wachten. "Oh, oké, doe ik..." Zei ze zacht tegen hem. Ze zou hem waarschijnlijk nooit tegen spreken en altijd doen wat hij aan haar vroeg. Ze zocht een bankje op en nam daar plaats, ze was wat zenuwachtig.
Fay staarde uit het raam en merkte niet eens echt dat Stephen binnen kwam. Heel haar lichaam trilde, haar gezicht verwrongen van de pijn en haar haren in plaats van vurig rood, saai bruin... Pas toen Nathan zei dat hij hun alleen liet, wist ze dat het waarschijnlijk Stephen was.
"Ze is mooi..." Klonk haar stem zwak en schor.

Koning Stephen Lahero

Ze had het duidelijk al gezien, hij kon aan alles zien wat ze dacht. Het brak zijn hart. 'Het is niet wat je denkt, Fay,' zei hij direct. 'Alsjeblieft, je moet mij geloven... Lucius... hij zei dat hij jullie af zou maken. Jullie zouden sterven, ik kon het risico niet nemen... Faith en Chayenne... ik wilde jullie alleen maar beschermen. Ik wil niets liever dan bij jou zijn,' fluisterde hij, zijn stem trilde en hij pakte heel voorzichtig haar handen vast, de tranen liepen over zijn bleke gezicht heen.

Fay Fuego

Het was heel anders, het was niet wat ze dacht, ze moest hem ook geloven. Lucius zou hun afmaken, ze zouden sterven en hij kon het risico niet nemen, hij wilde hun alleen maar beschermen en niets liever dan bij haar zijn. Ze voelde hoe hij haar handen pakten, maar ze trok die zachtjes weer los en sloeg ze om zijn nek hem om hem stevig vast te houden, ze snikte zachtjes en hield hem stevig vast.
"Ik wist het... ik wist het..." Snikte ze zachtjes. Ze wilde hem niet meer loslaten, haar handen zaten echt om zijn hals geklemd. Het maakte haar intens verdrietig, alsof ze het echt niet meer zag zitten.

Koning Stephen Lahero

Ze trok zich los, hij voelde de grond onder zijn voeten vandaan zakken, ze wilde natuurlijk niets meer met hem te maken hebben. Ze was er vast helemaal klaar mee. Opeens werd hij stevig vastgepakt en ze zei dat ze het wist, ze klemde zich helemaal tegen hem aan en hij ademde trillend in. 'Het spijt mij zo erg... ik had hier moeten blijven... ik had gewoon gehoopt dat hij... dat ik...' hij onderbrak zijn zin, het deed hem allemaal veel te veel pijn. 'Ze zal vanaf nu constant in de buurt zijn, maar ik kan tenminste wel hier blijven...' fluisterde hij, zijn stem trilde enorm. Hij liet haar weer langzaam los en hij veegde zijn tranen weg. 'Ze zit buiten te wachten, ik moet naar haar toe. Ze kan hier ook niets aan doen en als ze niet in mijn buurt blijft, zal ze zelf ook afgeslacht worden. Ik weet gewoon dat Lucius zelfs nu alles hier in de gaten kan houden, dus wij moeten heel erg oppassen, snap je?' vroeg hij fluisterend. Ze konden niemand vertrouwen nu.

Fay Fuego

"Jij kunt er niets aan doen, lieve schat, je wilde jezelf vinden, maar Lucius had andere plannen met je..." Zei ze hem zacht en met een trillende stem. "Toen ik je bij haar zag... ik was zo bang... het maakte me helemaal gek, ik..." Ze kwam niet eens uit haar woorden, zoveel deed het met haar. De jonge vrouw zal vanaf nu altijd in zijn buurt zijn, maar dan kon hij tenminste wel blijven.
"G-ga je met haar trouwen?" Vroeg ze nu met een trillende en angstige stem. Ze werd weer losgelaten en hij zei haar dat het meisje buiten zat te wachten en dat hij naar haar toe moest. Zij kon er ook niets aan doen en als ze niet bij Stephen in de buurt was, werd ze afgeslacht.
"Hij heeft ons helemaal klemgezet..." Klonk haar stem schor. Verslagen nam ze plaats op het bed en staarde ze naar de grond. "Ik wil bij je zijn..." Fluisterde ze hem nu toe en ze keek hem even aan.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij er niets aan kon doen, hij wilde zichzelf vinden, maar Lucius had andere plannen. Ze was zo bang toen ze hun samen had gezien, het maakte haar gek. Dat kon hij zich heel goed voorstellen, hij zou hetzelfde hebben. Ze vroeg angstig of hij met haar ging trouwen. 'Ik wil het niet, Fay. Ik ga kijken of ik dit op een andere manier op kan lossen. Of we het op papier kunnen zetten, of we er voor kunnen zorgen dat Lucius heeft wat hij wilt, maar dat ik uiteindelijk wel met jou kan trouwen. Dat zal tijd gaan kosten en ik weet niet of het gaat lukken... ' fluisterde hij. Hij kon ook trouwen in het zuiden en hier nog eens, maar hij wist niet of hij dat zelf wel kon, hij vond het heel moeilijk. Ze zei dat hij hun helemaal klemgezet had, daardoor knikte Stephen. Ze had gelijk, ze konden helemaal niets nu. Ze wilde bij hem zijn, daardoor pakte hij haar vast en zoende hij haar zacht. 'Ik ook bij jou. We kunnen nog bij elkaar zijn, we moeten alleen heel erg oppassen en ze moet in de buurt zijn,' fluisterde hij. Hij had haar enorm gemist en hij wilde niets liever dan samen met haar zijn, maar het ging niet. 'Ik ga haar halen, ze is echt heel erg aardig, ze wilt overal in meewerken. Ik denk dat je haar wel mag,' fluisterde hij, daarna liep hij weg om haar ook echt op te halen. Bij het bankje keek hij haar aan, hij stak voorzichtig zijn hand uit. 'Loop je mee?' vroeg hij zacht.

Fay Fuego

Hij wilde niet met haar trouwen, hij ging kijken of dit op een andere manier opgelost kon worden, of ze dat op papier konden zetten. "We kunnen vast wel iets bedenken..." Fluisterde ze terug tegen hem. Ze werd vastgepakt en zacht door hem gezoend, hij wilde ook bij haar zijn, dat kon ook nog... maar zij moest in de buurt zijn. Fay zuchtte even zachtjes. Dat vond ze dan wel weer naar. Hij ging het meisje halen, ze was heel erg aardig en wilde overal in meewerken. Hij dacht dat ze haar wel zou mogen. "Oké..." Fluisterde Fay nu. Hij ging weer weg en ze zat met haar handen in haar haren. Wat een klote situatie was dit... ze vond het echt heel erg naar.


Rysha Volantis

Ineens kwam Stephen weer terug, ze keek naar hem op, wat afwachtend. Hij stak zijn hand uit naar haar en vroeg of ze meeliep, ze pakte zijn hand aan en kwam langzaam overeind. "Wat vond ze ervan?" Vroeg ze heel voorzichtig.

Koning Stephen Lahero

'Ze was niet echt blij. Ze heeft mij ook nog eens van te voren gewaarschuwd, maar ze ziet in ieder geval in dat het niet anders is,' zei hij zacht tegen haar. Hij liet haar hand weer los, hij vond dit heel moeilijk. Hoe moest hij haar behandelen? Hij wilde niet dat zijn kinderen hier iets van zouden merken, maar hij wist dat hij haar op een bepaalde manier moest behandelen, anders zou Lucius het merken en hadden ze echt een heel groot probleem. 'Ik zou het ontzettend fijn vinden als jullie het op zijn minst goed met elkaar kunnen vinden. Als wij heel erg eerlijk tegen elkaar kunnen zijn, allemaal...' zei hij zacht en eerlijk tegen haar. Hij klopte aan op zijn slaapkamer deur en daarna nam hij haar mee naar binnen.

Devlyn Stratton
Hij kon de twee dienstmeiden misschien instrueren. Moest hij zeggen hoe ze met zijn moeder om moesten gaan, of moest hij meer zeggen wat er aan de hand is? Hij zag het wel. Hij liep met Cheyenne mee naar de keuken waar hij alles bij elkaar zag zitten. Hij herkende nog wel enkele gezichten van toen zijn moeder dienstmeid was. Hij zag bijna meteen beweging toen Esmeralda de keuken binnen liep, maar die liet meteen weten dat iedereen mocht blijven zitten. 'Moet ik vertellen waarom we hier zijn?' vroeg hij aan Esmeralda, omdat Esmeralda verder niets zei. Maar aan de andere kant, Esmeralda is de koningin hier in het kasteel, hij wilt niet voor zijn beurt praten.

Rysha Volantis

Volgens Stephen was zijn vriendin niet heel erg blij, ze had hem ook nog eens gewaarschuwd van te voren.... “Wat vreselijk...” Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Haar hand werd weer losgelaten en ze sloeg haar armen nu zachtjes over elkaar heen. Ze liep rustig achter Stephen aan. Hij zou het ontzettend fijn vinden als ze het goed met elkaar konden vinden, als ze heel erg eerlijk konden zijn tegen elkaar.
“Dat begrijp ik.” Knikte ze. Ze werd mee naar binnen genomen. Fay keek langzaam op, de pijn en het verdriet was in haar ogen te lezen, ze vond het afschuwelijk, het ergste was nog dat het meisje prachtig was, echt beeldschoon en zo ongelooflijk onschuldig.
“Hoi, ik ben Rysha.” Zei ze met een glimlachje, ze keek ook even naar Stephen, waarschijnlijk wist hij haar naam ook nog niet eens.
“Ik ben Fay.” Sprak Fay zacht en nog steeds behoorlijk aangedaan. Ze pakte Stephen vast. In de ogen van Rysha kwam ze nogal bezitterig over, maar Fay was gewoon doodsbang voor alles wat ging gebeuren en stephen was haar grote steun.



Koningin Esmeralda Fullbright

Devlyn vroeg aan haar of hij moest vertellen waarom ze hier waren. "Ja, doe maar, jij weet er het meeste van, ik heb je moeder niet eens gezien." Glimlachte ze hem toe. Ze keek de meiden aan. "Mijn halfbroer wilt iets van jullie vragen, een baantje aanbieden, iets wat afwisseling geeft."

Koning Stephen Lahero

Ze begreep het, daar was hij al heel erg blij mee. Hij wilde graag dat alles open en eerlijk was, dat vond hij het belangrijkste. Dan kwamen ze hier misschien nog op een normale manier uit. Hij kon aan Fay zien dat ze dit heel erg moeilijk vond. Ze pakte hem vast en hij ademde langzaam in. 'Ik heb tegen haar gezegd dat ik graag zo eerlijk mogelijk wil zijn tegen iedereen, jullie ook tegen elkaar...' zei hij zacht. 'Laten wij even gaan zitten, dan schenk ik wat wijn in,' zei hij daarna, hij liet haar langzaam los.

Devlyn Stratton
Hij mocht gaan vertellen wat er aan de hand was, waar de aandacht van de dienstmeiden voor nodig was, en dat liet Esmeralda zo te horen ook aan de dienstmeiden weten, dat Devlyn ging vertellen waar ze hun aandacht voor vroegen. Toen Esmeralda klaar was met praten, begon Devlyn met praten. 'Mijn moeder, een oud collega van jullie, is vandaag teruggekomen van een reis die niet als gepland afgelopen is. Ze is sterk vermagerd en heeft een enorme wond op haar rug. Ik heb niet de kennis en ervaring om haar te helpen bij een goed herstel, en daarom vraag ik of twee dienstmeiden die hier wel kennis en ervaring van hebben om mijn moeder te helpen met haar herstel.' legde hij zo kort, maar duidelijk mogelijk uit.

Fay Fuego

Hij had gezegd tegen Rysha dat ze zo eerlijk mogelijk zouden zijn tegen elkaar. Fay knikte alleen maar een beetje, haar keel voelde droog. Stephen zou wat wijn inschenken en Rysha ging zitten zoals hij aan haar vroeg.
“Het euh... het spijt me heel erg...” Zei Rysha zachtjes tegen Fay om het ijs een beetje te proberen te breken. Fay bromde hier alleen iets op, ze voelde zich vreselijk onzeker en ongemakkelijk hierdoor, dat terwijl ze dat gevoel helemaal niet kende normaal gesproken, naar nu was het echt heel sterk aanwezig.


Koningin Esmeralda Fullbright

De dienstmeiden glimlachten een klein beetje en knikten wat. "Dus, wie zouden dit op zich willen nemen?" Vroeg Esmeralda nu. Een paar meiden staken hun hand omhoog. "Kom eens." Het viertal kwam naar voren toe. Esmeralda bekeek ze en herinnerde zich hoe ze waren, wie hier er het beste voor geschikt waren.
"Rianne en Sabrina." Zei ze met een glimlach. Een wat oudere vrouw die veel wist en een jonge enthousiaste dame. Ze keek even naar Devlyn.

Koning Stephen Lahero

Door wat Fay deed keek hij op. 'Fay,' zei hij dus ook zacht tegen haar. Hij begreep dat ze dit moeilijk vond, maar Rysha kon hier helemaal niets aan doen, net zo goed als Fay en hij dat ook niet konden. Hij gaf iedereen een glas aan en hij ging zitten, hij nam een paar grote slokken. 'Ik weet hoe verschrikkelijk dit is, maar als wij tenminste normaal met elkaar om kunnen gaan, dan kunnen wij hier misschien nog op een normale manier mee om gaan...' zei hij zacht, heel voorzichtig. HIj vond dit verschrikkelijk, maar het was niet anders.

Fay Fuego

Haar naam werd zacht gezegd door Stephen. Ze keek naar hem op met een gekwelde en pijnlijke blik. Hij gaf haar een glas wijn en zei dat hij wist hoe verschrikkelijk dit was. Maar als ze gewoon normaal met elkaar om konden gaan, dan konden ze hier misschien op een normale manier mee omgaan.
"Ik kan het niet, Stephen, echt niet... Echt niet. Moet je kijken hoe mooi ze is, hoe kan ik hier nu mee leven, hoe kan dat nou... Ze is zo perfect." Sprak Fay nu van slag. Rysha wist al helemaal niet meer wat ze hiermee aan moest, ze dronk stilletjes van haar wijn.

Koning Stephen Lahero

Ze kon het niet, echt niet, hij moest kijken hoe mooi ze was, ze was zo perfect. Ze kon hier niet mee leven. Daardoor ademde hij trillend in. Hij zette zijn glas weg en hij sloeg nu zijn armen om haar heen. 'Fay, alsjeblieft..' smeekte hij haar bijna. Dit deed hem zo intens veel pijn. Het brak zijn hart. 'Ik hou van jou, Fay... ik ben hier voor jou. Anders was ik wel gebleven. Ik weet hoe mooi ze is, ik weet hoe perfect ze is en ze zou een geweldige kandidaat zijn. Ik zal doen wat ik moet doen en ik zal voor haar zorgen, net zoals ik voor jou zal zorgen. Ik zal haar alles geven dat ze nodig heeft en ik zal haar nooit laten vallen. Maar jij hebt mijn hart, vertrouw mij nou alsjeblieft. Ik zal áltijd eerlijk zijn, over alles, tegen jullie allebei...'

Devlyn Stratton
Hij keek toe hoe 4 dienstmeiden naar voren kwamen en er werden er twee gekozen door Esmeralda. Hij knikte even toen Esmeralda naar hem keek. 'Ik vertrouw er op dat ze zelf en dat jij weten hoe ze zijn en dat ze geschikt zijn.' zei hij tegen Esmeralda. Zelf had hij op dit gebied nooit echt goed opgelet toen zijn moeder dienstmeid was. 'Ik zal ze de kamer wijzen van mijn moeder als er verder niets is waar ik of deze twee dames rekening mee moeten houden.' stelde hij voor.

Fay Fuego

Ze brak toen hij haar armen om haar heen sloeg, ze leunde zwaar tegen hem aan en snikte zachtjes. Ze vond dit vreselijk moeilijk. Hij hield van haar, hij was hier voor haar, hij wist hoe mooi ze was en hoe perfect ze had en ze zou een geweldige kandidaat zijn.
"Dat is juist zo moeilijk, ik moet je nu toch in feite delen... zo is het nu eenmaal." Ze keek hem nu heel eventjes aan. Zij had zijn hart.
"Maar ze is nu al zo dichtbij... wat nu als ze ook je hart wint?" Zuchtte ze zachtjes.
"Euh, zal ik.. zal ik maar gaan." Klonk de stem van Rysha zachtjes. Ze kwam al langzaam overeind en zette het glas wijn op tafel.
"Fay, ik weet dat het een vervelende situatie is. Ik weet dat ik mijn hele leven bestemd ben geweest om met iemand zoals Stephen te trouwen, maar ik snap jullie ook, jou.. Ik weet dat Stephen nooit van mij zou houden op die manier zoals hij van jou houdt en daarin moet je hem ook echt geloven, Fay, want ik weet dat het zo is. Ik mag dan misschien wel mooi zijn en wat dan ook, maar jij bent degene van wie zijn hart sneller gaat kloppen, wat heb je dan aan mooi zijn? Bovendien ben jij ook een prachtige vrouw." Zei Rysha nu tegen Fay, zij stond er wel open voor, net als Stephen, alleen Fay niet.


Koningin Esmeralda Fullbright

Devlyn vertrouwde op haar oordeel en hij zou ze de kamer wijzen van zijn moeder. "Ze zullen een loonsverhoging krijgen en daarbij hoop ik echt dat ze de allerbeste zorg verlenen aan jou moeder, zodra er iets mis gaat, kom je meteen naar mij." Zei ze tegen Devlyn.
"Succes." Knikte ze nog, daarna ging ze naar de eetzaal, waarschijnlijk zaten Jay en Killian al op haar te wachten.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef stil, hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij wilde haar net zeggen dat ze zijn hart niet zou winnen, omdat het al gestolen was. Hij hield van Fay en hij zou nooit zo van iemand houden, dat wist hij zelf ook wel, hij moest het alleen Fay laten zien en dat was zo lastig. Rysha wilde gaan, door wat ze zei glimlachte hij zwakjes. Hij keek even naar Fay, hij wilde dit zo graag bespreken, bovendien wilde hij niemand in gevaar brengen en door Rysha alleen naar buiten te sturen, deed hij dat wel. Het was gevaarlijk, maar hij wist gewoon niet wat hij moest doen. 'Je kan beter hier blijven, denk ik,' fluisterde hij dus ook.

Devlyn Stratton
Hij luisterde nog naar wat Esmeralda nog zei en knikte nog als teken dat hij het begrepen had. 'Dankjewel.' bedankte hij Esmeralda nog voor wat ze voor hem en zijn moeder geregeld had. Hij liet de dienstmeiden weten dat hij ze de kamer nu ging laten zien en ging ze voor. Eenmaal bij de deur klopte hij eerst tot hij een reactie kreeg, en daarna liep hij de kamer binnen. Hij stelde de dienstmeiden en zijn moeder aan elkaar voor.

Rysha Volantis

“Het zal nooit mijn bedoeling zijn om zijn hart te winnen, echt niet.” Vertrouwde ze Fay nog toe. Volgens Stephen kon ze beter hier blijven. Ze knikte hierdoor een beetje. Ze ging daardoor maar weer zitten en pakte de wijn in haar handen.
“Je bent erg aardig.” Zei Fay nu met een zwak glimlachje. Rysha knikte haar nu nog een beetje toe. Ze keek nu Stephen weer aan.
“Ik vind het echt heel erg moeilijk, vooral om al die schijn op te houden... dat valt me echt heel erg zwaar en... wanneer het allemaal niet lukt, dan zal je met haar moeten trouwen...” Zei ze moeizaam en pijnlijk.


Je kan ook voor Jay tikken

Koning Stephen Lahero

Ze ging gelukkig weer zitten, hij was echt bang dat het fout zou gaan als ze te veel hun eigen ding zouden doen. Fay vond haar erg aardig, daardoor glimlachte hij weer een beetje, hij vond het toch wel fijn om te horen. Hij wilde echt dat het goed ging tussen hun. 'Dat weet ik. Misschien moet dat ook wel. Ik weet niet hoe ver Lucius gaat en wat hij in gedachten heeft. Ik heb de voorwaarden ondertekend en ik zit er aan vast, wat ik ook doe, zelfs als wij niet zullen trouwen. Maar dat zegt nog niet dat wij daar niet op een goede manier mee om kunnen gaan. Wij moeten gewoon alles bespreekbaar houden, hoe moeilijk en ongemakkelijk ik dat ook vind.' zei hij zacht. Hij dronk zijn wijn op en hij schonk zijn glas bij, daarna keek hij even opzij naar Fay. 'We kunnen nog niet te veel risico nemen,' zei hij, nog zachter. Hoe ging hij dit zijn kinderen uitleggen?

Ik weet het, heb geen zin xd

Fay Fuego

Hij had de voorwaarden ondertekend en hij zat er nu aan vast. Wat hij ook deed, ook als ze niet zouden trouwen, maar hij wilde daar op een goede manier mee om gaan. Hij was er over het algemeen heel positief over, eigenlijk vond ze dat wel fijn, dan kon ze een beetje daarop meeliften, vooral omdat ze het zelf totaal niet zag zitten.
Ze haalde haar hand door haar haren heen en sloot haar ogen even, wat een puinzooi, ook in haar hoofd, alles werd steeds troebeler.
"Wat vertellen we dan aan de kinderen?" Vroeg ze nu vanuit het niets.
"Misschien kunnen jullie iets vertellen over mij, dat mijn leven in gevaar is en dat jullie mij willen beschermen, persoonlijk, om mij de beste kans op overleven te geven? Het is nog echt waar ook..." Vertelde Rysha nu zachtjes. Fay merkte nu echt wel dat ze haar best deed.

Koning Stephen Lahero

Door haar vraag bleef hij stil, dit wist hij dus ook echt niet. Opeens kwam Rysha met een antwoord, het was best een goed idee. 'Ik zal het ze vertellen. Als het nodig is, vertel ik de waarheid, maar ik doe het liever voorlopig nog niet,' zei hij zacht. Hij wilde morgen kijken of hij dingen kon regelen, maar daar was het nu ook al wat te laat voor en hij wilde het even laten rusten. 'Ik zal zo wel wat dekens halen, dan slaap ik wel op de bank. Ik durf het gewoon niet aan om haar apart in een kamer te laten slapen... Ik weet gewoon dat Lucius ook hier mensen heeft lopen,' zei hij eerlijk tegen Fay.

Rysha Volantis

stephen zou het ze vertellen, ze glimlachte hierdoor een beetje, ze deed heel erg graag dingen goed. Hij vertelde ze voorlopig liever niet de waarheid. "Ik ook niet." Zei Fay zachtjes. Hij zou zo ook wat dekens regelen, dan sliep hij op de bank, hij durfde het gewoon niet om haar in een aparte kamer te laten slapen. Rysha glimlachte weer wat.
"Ik slaap wel op de bank, ik durf te wedden dat die al lekkerder ligt dan wat ik gewend ben. Dan kunnen jullie samen zijn en bij elkaar blijven, dat lijkt me fijner voor ons allemaal." Stelde Rysha voor.
"Je moet ook echt even naar de meiden toe, Stephen... ze hebben je zo gemist..." Sprak Fay nu zacht tegen hem.