Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij zat met zijn ogen gesloten en doodstil, hij bewoog alleen maar door de aanrakingen van Fay. Het voelde heerlijk, hij wende al snel aan wat ze deed en hij genoot er nu gewoon heel erg van. Hij voelde zich ook meteen een stuk beter, nu hoefde zijn lichaam niet constant bezig te zijn met het opwarmen, omdat hij zelf gewoon heel erg koud was. Na een tijdje draaide hij zich om en pakte hij Fay vast, hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar zacht.

Fay Fuego

Ze wilde net aan zijn benen beginnen toen hij zich omdraaide en haar vastpakte. Ze voelde zijn hand in haar hals en hij zoende haar weer. Ze zoende hem eventjes terug en streek langs zijn gezicht. "Kun je me de volgende keer niet even waarschuwen?" Plaagde ze hem lichtelijk en ze grijnsde breed naar hem. Ze bleef zacht langs zijn wang strelen en keek hem glimlachend en liefdevol aan.

Koning Stephen Lahero

'Dan is het toch niet meer spontaan?' vroeg hij nu plagend aan haar. 'Ik dacht dat je daar van hield, die spontane acties...' voegde hij er aan toe. Ze streek langs zijn gezicht en hij zoende haar weer heel langzaam. 'Misschien kan jij er nog wel beter tegen dan ik,' zei hij grijnzend. Hij duwde haar zachtjes achterover en zijn handen gleden over haar lichaam heen. Hij trilde nu ook niet meer zo. 'Zal ik je nu een massage geven?' vroeg hij zacht.

Fay Fuego

Ze haalde trillend adem door zijn woorden en kon zelf geen woord uitbrengen, ze keek hem alleen maar aan. Ze werd weer door hem gezoend en hij zei grijnzend dat ze er misschien nog wel beter tegen kon dan hij, ze werd door hem achterover geduwd en hij gleed met zijn handen over haar lichaam terwijl hij haar vroeg of hij haar nu een massage zou geven.
"Stephen..." Mompelde ze zachtjes en ze ademde trillend in. "H-het lijkt me niet verstandig." Fluisterde ze hees. "Je moet nu juist beter worden..."

Koning Stephen Lahero

Haar woorden drongen wel tot hem door, maar zijn lichaam leek toch echt iets anders te willen nu. 'Ik voel mij goed genoeg,' zei hij zacht tegen haar. Hij kon toch niet slapen en zo veel energie hoefde het niet te kosten. Waarschijnlijk hield hij het toch niet lang vol. Zijn handen gleden weer over haar lichaam heen en hij zoende haar zacht. 'Of wil je soms niet?' vroeg hij haar lichtelijk plagend. Hij kon het gewoon niet laten, ook al was hij nog heel erg zwak.

Fay Fuego

Hij zei dat hij zich nu goed genoeg voelde en vroeg haar plagend of ze het soms niet wilde. "Jawel... maar..." Klonk haar stem zacht en aarzelend. Ze keek hem doordringend aan.
"Ik ben moe, Stephen, jou op deze manier masseren kost mij ongelooflijk veel kracht en ik wil niet weer zo doodmoe zijn als de vorige keer." Fluisterde ze heel erg zacht en schuldig tegen hem. Ze keek naar de grond. "Het spijt me..."

Koning Stephen Lahero

Hij kon eigenlijk al aan haar gezicht zien dat er iets aan de hand was, daardoor keek hij haar vragend aan. Ze wilde wel, maar toch was er iets. Ze was moe, hem masseren op deze manier koste haar veel kracht en ze wilde niet zo doodmoe zijn als de vorige keer. Het klonk heel zacht en schuldig en ze keek ook naar de grond, daardoor pakte hij haar kin vast en keek hij haar doordringend aan. 'Je hoeft nooit je excuses aan te bieden voor zoiets, Fay. Nooit. Ik zal het je namelijk nooit kwalijk nemen en het maakt mij ook niets uit. Pas als je maanden niets met mij zou willen doen, zou ik het je kwalijk gaan nemen. Ik begrijp het wel en misschien is het ook gewoon beter om het niet te doen,' zei hij tegen haar. Hij voelde zich nu misschien wat soepeler, hij moest niet vergeten dat hij gif in zijn lichaam had en dat hij voorzichtig moest doen.

Fay Fuego

Hij pakte haar kin vast en lichtelijk aarzelend keek ze naar hem op. Ze wist niet hoe graag hij wilde nu en ze wist ook hoe hij kon zijn als hij het echt graag wilde, zij had dat beest in hem losgelaten... Nu keek ze hem aan toen hij begon te zeggen dat ze hiervoor nooit haar excuses hoeft aan te bieden, ze glimlachte zwakjes.
"Ik wil je nu gewoon het liefste alles geven wat je wilt, omdat ik je bijna kwijt was." Fluisterde ze hees tegen hem. "Ik zou nooit maandenlang niets met je willen, je weet dat ik dat zelf ook niet uithoud..." Glimlachte ze een beetje. Hij vond het begrijpelijk en het was misschien beter om het niet te doen, ze knikte daardoor zachtjes en glimlachte weer een beetje naar hem.
"Ik hou van je..." Zei ze weer, ze had het die dag al heel erg vaak gezegd, maar ze meende nog steeds elk woord.

Koning Stephen Lahero

'Je moet het niet doen omdat je mij alles wilt geven. Echt niet. Dat wil ik niet hebben. Ik vind het heel lief van je, maar ik ben nog lang niet dood...' zei hij tegen haar. 'Al zou ik heel erg de neiging krijgen om een paar keer per dag te doen alsof ik dood ga,' plaagde hij haar daarna. 'Ik weet het, gelukkig maar. Ik zou het niet nog eens willen. Één zo'n relatie is genoeg voor mij, echt...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij vond het heerlijk dat Fay het tegenover gestelde was. Alsof hij nu pas echt kon leven.

Fay Fuego

Ze moest het niet doen omdat ze hem alles wilde geven, dat wilde hij niet hebben, hij vond het wel lief van haar, maar hij was nog lang niet dood. Ze glimlachte daardoor een beetje. Hij had wel de neiging om het een paar keer per dag te doen alsof hij dood ging. Ze grinnikte daardoor zachtjes.
"Je kent onze regels." Plaagde ze hem nu terug. Hij zou ook niet nog een keer zo'n relatie willen. "Ik zou het niet eens van dichtbij willen meemaken." Sprak ze plagend tegen hem. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hield hem stevig vast.
"Voel je je al beter? Je plaagt al wel meer." Klonk haar stem zachtjes en bezorgd.

Koning Stephen Lahero

Hij werd nu door haar geplaagd en hij grijnsde even. 'Volgens mij houden we ons daar niet echt meer aan, of wel?' vroeg hij nu. Ze zou het niet eens van dichtbij mee willen maken. 'Ik was echt heel anders toen, Fay. Het was voor mij normaal,' zei hij. Soms had hij het gevoel dat ze echt totaal niet kon bedenken hoe hij toen geweest was. Misschien was dat ook wel moeilijk. Ze vroeg of hij zich beter voelde. 'Ja, het drankje helpt. Alles doet nog wel pijn en ik ben duizelig, maar als de misselijkheid weg is, voel ik mij al een stuk beter...'

Fay Fuego

"We hebben het een of twee keer verbroken hoor." Plaagde ze terug naar hem, het was helemaal niet vaak geweest en ze vond eigenlijk ook wel dat het zo af en toe mocht. Regels breken. Hij zei dat hij toen echt totaal anders was.
"Ik kan het me niet voorstellen, Stephen... je was in het begin misschien een beetje een brompot, maar dat veranderde al zo snel... ik kan het me echt niet voorstellen." Sprak ze zachtjes en eerlijk tegen hem. Hij gaf aan dat het drankje hielp, het deed nog wel pijn en hij was duizelig, maar zonder de misselijkheid voelde hij zich al een stuk beter. Ze knuffelde hem nu.
"Ik ben zo trots op je..." Fluisterde ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Verbroken is verbroken, ik zie geen reden meer om mij er aan te houden,' zei hij tegen haar. Ze kon het zich niet voorstellen, in het begin was hij misschien een brompot, maar het veranderde snel. 'Door jou, ja. Anders was ik precies hetzelfde geweest. Het was nog veel erger geweest zonder Chayenne...' zei hij tegen haar. 'Je zou het er eens met haar over moeten hebben,' voegde hij er glimlachend aan toe. Ze knuffelde hem en ze zei daarna dat ze trots was. 'Ik doe niet eens iets,' grijnsde hij.

Fay Fuego

"Dan maken we de regel weer opnieuw." Grijnsde ze. Hij veranderde door haar, anders was hij nog precies hetzelfde geweest. Het zou nog veel erger zijn zonder Chayenne en misschien moest ze eens met Chayenne erover praten. Ze knikte daardoor. "Dat ga ik zeker doen." Glimlachte ze hem nu toe. Hij zei dat hij niets deed toen ze aangaf dat ze trots op hem was.
"Je bent al zo dicht bij perfectie..." Fluisterde ze zachtjes en ze streek liefdevol langs zijn kaak en keek hem doordringend en vol liefde aan. Hij had gewoon prachtige ogen.

Koning Stephen Lahero

'Van mij hoeft dat niet zo nodig hoor,' zei hij plagend tegen haar. Ze zou met Chayenne gaan praten. 'Nu even ja, maar straks ga ik weer allemaal achterlijke fouten maken en dan ben ik er weer heel ver weg van...' zei hij tegen haar. Ze streek langs zijn kaak en daardoor zoende hij haar zacht, het ging bijna automatisch. Het was wel heel klein en rustig, hij bedoelde er verder niet zo veel mee.

Fay Fuego

"Wees ook trots op jezelf dat je hier gekomen bent." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Trots dat je deze stappen allemaal hebt gemaakt... dat je zover gekomen bent... als het dan wel weer terug valt, kom je veel sneller en veel makkelijker weer op dit niveau omdat je je er comfortabel bij voelt, vanaf hier kun je weer veel makkelijker omhoog klimmen." Legde ze hem zachtjes uit.
Ze werd weer gezoend, heel erg klein, maar ze gaf hem zoveel liefde in die zoen...

Koning Stephen Lahero

'Ik ben ook wel trots, maar ik weet dat ik nog zo ver moet. Ik heb mezelf totaal niet onder controle, al wil ik graag geloven dat het wel zo is,' zei hij zacht tegen haar. 'Lucius denkt dat ik er wel kan komen, maar ik weet nu niet meer goed wat ik moet doen. Ik weet dat hij mij kan helpen, maar niet op de manier die jij wilt...' zei hij zacht tegen haar. Hij zat er toch wel heel erg mee. Hij kwam langzaam iets overeind en hij sloeg zijn arm om haar heen. 'Ik wil het zo graag goed doen voor iedereen. Ook voor hem...'

Fay Fuego

Hij was ook wel trots, maar hij moest nog zo ver. "We hebben alle tijd... we gaan nergens heen." Sprak ze hem zachtjes toe. Hij had zichzelf nog totaal niet onder controle. "Je hebt twee dagen geleden met hem gepraat... je hebt jezelf al beter onder controle dan daarvoor, lieve Stephen." Gaf ze zachtjes aan, hij moest realistisch blijven kijken.
"We vinden een manier dat het voor iedereen goed voelt... ik beloof het je, echt waar." Zei ze hem nu zacht en doordringend en ze leunde tegen hem aan.

Koning Stephen Lahero

Ze hadden alle tijd. Dat was ook wel zo, maar toch. Het kon hem niet snel genoeg gaan. 'Jullie verdienen gewoon het beste...' zei hij zacht tegen haar. Ze vonden een manier waarbij het voor iedereen goed voelde, ze beloofde het. 'Is dat wel mogelijk, Fay? Zal ik niet altijd wel iemand teleurstellen? Zal ik ooit het goede doen in jouw ogen en in die van Lucius?' vroeg hij zacht. Dat leek hem niet. Helemaal niet. Maar toch wilde hij dat Fay trots op hem was en Lucius ook.

Fay Fuego

"Dat is heel lief van je..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. "Er zal een punt komen, Stephen, dat je moet stoppen, dat je anders mij of Lucius enorm teleur zou stellen. Dan moet je stoppen en toegeven dat dit het hoogtepunt is, waar je niet verder kan... waar het genoeg is en waar we allemaal mee kunnen leven." Vertelde ze hem en ze streelde door zijn haren heen, ze gaapte vermoeid even, het was tot slot van rekening midden in de nacht.

Koning Stephen Lahero

'Ik ben bang dat ik dat niet kan, Fay. Zo ben ik niet. Ik zet mij ergens volledig voor in en dan kan ik niet stoppen. Dan wil ik het afmaken, tot het einde, tot ik niet verder kan...' zei hij zacht. Misschien was ze daarom ook juist wel bang dat hij er zo ver in ging. Ze gaapte en hij kwam langzaam overeind, hij wankelde nog wat, maar toch tilde hij haar op en legde hij haar in bed. Hij kroop meteen heel dicht tegen haar aan en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij keek even op naar het glas en hij nam nog een slokje, daarna ging hij weer liggen.

Fay Fuego

"Ik weet dat je zo niet bent..." Fluisterde ze hem nu toe en ze keek even naar haar handen. "We zien wel hoe het loopt." Ze keek weer naar hem op en niet veel later werd ze door hem opgetild.
"Stephen! Je bent hartstikke ziek, ik hoor jou te tillen!" Riep ze uit, ze werd in bed gelegd door hem en hij kroop dicht tegen haar aan, het gaf haar een gelukkig en liefdevol gevoel. Hij nam nog een slok van het spul van Aurora en kwam weer bij haar liggen. Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan.
"Jij bent ook gewoon veel te goed voor deze wereld, voor mij." Mompelde ze nu.

Koning Stephen Lahero

Ze wist dat hij niet zo was, ze zouden wel zien hoe het liep, maar hij kon horen dat ze dit toch lastig vond. Hij zou er over nadenken, hij wilde een oplossing, altijd en voor alles. Ze zei daarna dat hij hartstikke ziek was, hij grijnsde weer even. 'Niet ziek genoeg,' zei hij tegen haar. 'Dat is niet zo. Ik ben eerder te min voor jou. Jij verdiend iemand die helemaal perfect is, maar dat ben ik niet. Jij bent dat wel.' zei hij zacht tegen haar.

Fay Fuego

Wat hij zei gaf haar toch tranen in haar ogen en ze hield hem stevig vast zodat hij het eigenlijk niet zou zien, het deed haar zoveel pijn dat hij er zo over dacht, dat hij zichzelf te min vond voor haar. Ze slikte moeizaam.
"Ik verdien jou, alleen maar jou... en je bent soms echt te lief voor mij, dan barst mijn hart haast van liefde door een klein dingetje wat je doet, soms heb je het niet eens door... maar het kan me zo verliefd maken. Ik waardeer je zoals je bent, ik waardeer dat je jezelf perfect wilt hebben, ik wil je er zelfs mee helpen, maar voor mij ben je ook perfect, Stephen..." Fluisterde ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef even stil door wat ze tegen hem zei, ze was heel lief, maar toch vond hij dat ze beter was dan hij. Veel beter. Hij was veranderd door haar, hij was van zichzelf niet zo bijzonder. Helemaal niet eigenlijk. 'Je bent zo verschrikkelijk lief voor mij, ik ben ook heel erg verliefd op jou...' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en hij zoende haar zachtjes, daarna keek hij haar weer aan. 'Ga maar lekker slapen, Fay...' fluisterde hij.