Medieval Times

Nathan Gerono

Hij keek even naar Stephen, hij kon de kou van de man af voelen komen en nu begreep hij wel waarom het voor Fay belangrijk was dat ze echt warm was. Stephen werd echt ijskoud, hij was wel altijd koud, maar nu was het wel heel erg. Het was maar goed dat Nathan nogal opgewarmd werd door Fay. Hij keek weer even naar haar, het was goed aan hem te zien dat hij hier enorm van genoot, maar hij wist dat voor Fay hetzelfde gold. Fay hield van aandacht en dat was waarschijnlijk ook één belangrijke reden waarom ze dit zo leuk vond. Hij merkte aan zichzelf dat hij dichterbij zijn hoogtepunt kwam en toen hij die eenmaal bereikt had en hij even naar Stephen keek, zag hij dat die ook klaar was. De temperatuurswisselingen waren voor Nathan nogal goed te merken, hij voelde de kou aan zijn huid trekken, maar het zou nu wel minder worden. Stephen lag gewoon nog op het kleed wat bij te komen en Nathan gleed even met zijn vingers langs het gezicht van Fay. ‘Jij bent heerlijk,’zei hij zacht tegen haar.

Fay Fuego

De mannen waren tegelijk klaar en ze zuchtte zacht, het was echt geweldig, net als de vorige keer. Ze kwam van Stephen af en Nathan zei haar dat ze heerlijk was, ze gaf hem daardoor een kus.
"Was het genoeg?" Vroeg ze met een glimlach aan hem. Ze nam een glas water en dronk die even leeg. Ze keek even liefdevol naar Stephen.

Nathan Gerono

Ze vroeg of het genoeg was, waardoor hij grijnsde. ‘Voor vandaag, ja,’ zei hij plagend tegen haar. Hij zag Stephen doordringend naar hem kijken.’Wat? ik neem aan dat jullie dit elke avond doen en jij hebt er totaal geen last van als ze dit even bij mij doet…’ zei Nathan plagend. Hij kon het gewoon niet laten. Hij was heel even bang voor de reactie van Stephen, maar er brak een glimlach door op het gezicht van de man en die schudde nu zijn hoofd. ‘Vergeet het maar, echt niet elke dag,’ zei Stephen daarna, waardoor Nathan grijnsde. Het ging steeds beter. Nathan kwam overeind, pakte zijn kleding bij elkaar en daarna liet hij zich weer op de bank zakken. ‘Nu gaan jullie stil doen, want ik ben doodmoe….’ Zei de man, die daarna onder de dekens ging liggen en nu wel meteen in slaap viel. Stephen pakte Fay vast en hij sloot haar in zijn armen, hij trok de dekens over hun lichamen heen. Ze konden best hier bij het vuur blijven liggen, eigenlijk was het wel lekker.

Fay Fuego

"Nathan!" Ze gaf hem een klap tegen zijn schouder door zijn opmerking. Ze wist dat het een grapje was, gelukkig had Stephen het ook door.
"Slaap lekker, plaaggeest." Lachte ze Nathan toe die weer op de bank ging liggen. Ze kroop dicht tegen Stephen aan. Ze drukte nog zacht een kus op zzijn lippen en fluisterde even zacht dat ze van hem hield. Daarna sloot ze haar ogen en ging ze slapen.

Koning Stephen Lahero

Eigenlijk voelde hij zich nu weer heel erg ontspannen, alles was weer goed, dan pas kon hij echt rustig worden en gelukkig zijn, zoals nu. Fay kroop heel dicht tegen hem aan, hij kreeg nog een kus van haar en ze zei dat ze van hem hield. 'Ik ook van jou. Jij bent alles voor mij,' fluisterde hij. Fay deelde die plek dan wel met Chayenne, hij hield echt heel erg veel van haar en hij wist na vandaag dat hij niet zonder haar zou kunnen. Echt niet, het had hem gebroken. Ze sloot haar ogen en hij streek zachtjes met zijn vingers over haar gezicht, maar al heel erg snel viel hij zelf ook in slaap, hij was uitgeput geweest.

Fay Fuego

De volgende ochtend werd ze al heel vroeg wakker en keek ze vrolijk naar de twee mannen, ze trok een badjas aan en vroeg op de gang naar een ontbijtje voor hun alledrie. Het werd gebracht en ze zette het op de tafel neer. Ze liep naar Stephen toe en streelde zijn gezicht.
"Wakker worden, lieverd, ik hebben ontbijt voor ons." Glimlachte ze.

Koning Stephen Lahero

Hij sliep heel diep, dus werd hij ook niet wakker van het heen en weer geloop. Hij werd pas wakker toen hij de aanraking van Fay voelde . Hij opende zijn ogen, het rook hier heerlijk naar brood en eten, zijn maag begon spontaan te rammelen. Hij keek haar glimlachend aan, heel zacht zoende hij haar, daarna kwam hij wat overeind. ‘Ik heb zelden zo goed geslapen,’ zei hij zacht tegen haar. Hij trok een badjas aan en daarna keek hij even naar Nathan, die nu wakker werd van het gepraat en slaperig overeindkwam.

Fay Fuego

Stephen had zelden zo goed geslapen en daardoor grinnikte ze zachtjes en gaf ze hem een kus. "Ik heb ook heel goed geslapen, weer lekker warm." Plaagde ze hem lichtelijk. Ze kwam overeind en gaf Nathan een kus op zijn wang.
"Kom, ik heb een lekker ontbijt voor ons." Grijnsde ze hem toe. Daarna ging ze aan de tafel zitten.

Koning Stephen Lahero

Ze had ook goed geslapen, lekker warm. Daardoor schudde hij zijn hoofd even. ‘Gelukkig,’ zei hij daarna met een glimlach op zijn gezicht. Hij vond het echt vreselijk als ze niet tegen de kou kon, hij wilde haar gewoon aan kunnen raken, dicht bij haar kunnen liggen. Hij vond het heerlijk. Ze ging naar Nathan en zei dat ze een ontbijtje had, Nathan kwam overeind en trok zijn kleding aan. Stephen haalde een hand door zijn haren heen en hij ging aan tafel zitten, het zag er echt heerlijk uit. Hij zag dat Nathan een arm om Fay heen sloeg en haar zo op een stoel neerzette, de man had een plagende grijns op zijn gezicht staan, zoals eigenlijk altijd wel. Stephen glimlachte even, daarna knipoogde hij naar Fay.

Fay Fuego

Nathan sloeg een arm om haar heen en zette haar op de stoel neer.
"Hé, ik ben nu weer een sterke en onafhankelijke vrouw." Zei ze hem plagend en ze gaf hem met een grinnik een duwtje. Daarna ging ze even goed zitten op de stoel, ze ontving een knipoog van Stephen. Ze glimlachte even stralend naar hem.
"Oh, Nathan, waar ik het nog steeds over wilde hebben, je mag van Stephen hier komen wonen, op het kasteel.

Nathan Gerono

Fay zei dat ze nog wilde zeggen dat hij hier mocht komen wonen. Daardoor grijnsde hij even. 'Zodat ik hier elke nacht ben zeker?' Vroeg hij plagend aan haar. Hij legde kort zijn hand in haar hals en daarna drukte hij zijn lippen in haar hals. Hij nam weer afstand om even naar Stephen te kijken, die hun strak in de gaten hield. Hij leek het niet heel erg te vinden en Nathan vond wel dat ze het iets verder mochten laten gaan. Hij keek de man glimlachend aan. 'Je vindt dit wel leuk om te zien, of niet soms?' Vroeg hij plagend, waardoor Stephen diep in leek te ademen. 'Het is niet erg, hier zijn alleen wij, je kan best eerlijk zijn over wat je voelt...' Zei Nathan tegen Stephen. Daarna pakte hij Fay vast en drukte hij kort zijn lippen op die van haar, om daarna weer naar Stephen te kijken. Hij leek zich wat ongemakkelijk te voelen, Nathan trok de badjas van Stephen wat open en hij pakte hem vast, daarna begon hij zacht te strelen. Stephen leek helemaal een hartaanval te krijgen. 'Je kan niet meer zeggen dat je niets voelt...' Zei Nathan lachend. Stephen was zo totaal overdonderd dat hij niets meer kon zeggen, dit had hij duidelijk niet verwacht. 

Fay Fuego

"Nathan, het is zodat ik af en toe gezelschap heb van een goede vriend als Stephen aan het werk is." Lachte ze, hij kuste haar. Eigenlijk raakte Nathan haar die ochtend al veel meer aan dan Stephen, dat was raar. Nathan praatte tegen Stephen en daarna ging hij naar hem toe en streelde hij hem. Ze keek nu met gefronste wenkbrauwen naar dit merkwaardige tafereel.
"Euhm... wat probeer je te doen, Nathan?" Wilde ze weten.

Koning Stephen Lahero

Hij wist echt niet wat hem overkwam en hij wist al helemaal niet hoe hij moest reageren. Fay leek het gelukkig ook niet heel normaal te vinden, want hij dacht al dat dit aan hem lag. ‘Ik probeer hem te laten zien dat hij kan ontspannen, dat niets te gek is. Ik weet dat je dit waarschijnlijk totaal niet gewend bent, maar juist daarom wil ik een stap verder gaan. Je moet je hierbij volledig op je gemak voelen, anders zal het vroeg of laat fout gaan,’ legde Nathan uit. Stephen knikte heel langzaam, nog steeds wat overdonderd. Toch zette hij wel een stap naar achteren en knoopte hij zijn badjas weer dicht. Dit ging in tegen alles waar hij voor stond. Het was al heel wat om Fay te delen, maar hij wilde niet door Nathan aangeraakt worden. ‘Het maakt niet uit, Stephen. Ik begrijp het wel. Je moet alleen kunnen zien dat dit voor mij allemaal vreselijk normaal is, dat jij je niet hoeft te schamen voor wat je ook voelt…’ maakte de man duidelijk, hij knikte nog eens.

Fay Fuego

Nathan legde uit waarom hij dit deed, hij probeerde hem te laten zien dat hij kon ontspannen, dat niets te gek was.
"Nathan, ik denk dat voor iedereen de grens anders is, wanneer het te gek is. Bovendien is er heel erg veel gebeurd in een korte tijd, ik kan het me voorstellen dat het nu teveel voor hem is." Zei ze tegen Nathan. Ze keek naar Stephen met een glimlach. Ergens vroeg ze zich af wat voor gekke dingen Nathan allemaal wel niet had gedaan...

Koning Stephen Lahero

Hij was ontzettend blij dat Fay dit zei, als ze nu achter Nathan had gestaan was hij waarschijnlijk helemaal gek geworden. ‘Ja, dat is waar, misschien heb je ook wel gelijk. Sorry, Stephen. Je hoeft natuurlijk helemaal niets te doen als jij je daar niet goed bij voelt,’ zei Nathan nu, Stephen knikte en glimlachte zwak. ‘Maar, ik kom hier graag wonen. Ik ga even wat regelen in de smederij,’ zei hij. Nathan pakte een broodje, zei Stephen en Fay nog even gedag en daarna vertrok hij. Stephen ging weer voorzichtig zitten, hij was duidelijk nog steeds wat overdonderd. ‘Hij is aardig, maar wel een beetje apart hoor…’ zei Stephen nu tegen haar, wel met een glimlachje op zijn gezicht.

Fay Fuego

Ze glimlachte door de woorden van Nathan, hij zei ook dat hij graag hier kwam wonen en ging wat regelen in de smederij, ze knikte daardoor.
"Succes." Glimlachte ze Nathan na, zodra hij weg was, ging ze bij Stephen op schoot zitten, gewoon heel erg dicht tegen hem aan, dat had ze zo erg gemist.
"Ik moet zeggen dat ik dit ook wel een beetje apart vond." Grinnikte ze nu. Ze schudde haar hoofd een beetje. "Hij denkt gewoon veel vrijer in alles." Legde ze een beetje uit.
"Gaan we nog een dagje samen weg?" Vroeg ze nu nieuwsgierig aan hem.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam bij hem op schoot zitten, waardoor hij diep inademde. ‘Telt dat van vannacht mee, of mogen we vandaag nog een keer?’ vroeg hij met een schorre stem. Hoewel Nathan raar had gedaan, had hij wel gelijk gehad. Hij kon er niets aan doen, het deed gewoon veel met hem als hij zag dat iemand Fay aanraakte, misschien juist omdat hij het zelf wilde dan. Hij vond dat gewoon opwindend. Ze zei dat ze het zelf ook wel apart vond, Nathan dacht gewoon veel vrijer. ‘Hij komt volgens mij ook totaal ergens vandaan. Hij zal wel heel andere dingen gewend zijn,’ zei hij tegen haar met een glimlachje op zijn gezicht. ‘Ik vind het niet heel erg, soms moet ik een beetje wennen aan wat hij doet of moet hij inzien dat hij wel eens te ver gaat,’ zei hij tegen haar. Ze vroeg of ze nog samen een dagje weg gingen en daardoor knikte hij. ‘Natuurlijk,’ zei hij.

Fay Fuego

"Vandaag mag het nog een keer." Zei ze hem met een glimlachje. "Maar alleen omdat ik even dood was." Ze gaf hem nu een klein kusje en legde daarna gewoon haar hoof tegen hem aan.
"Ik zal eens een keer kijken of hij er wat meer over wilt vertellen, het maakt me nieuwsgierig." glimlachte ze Stephen toe.
"Ik zou het niet de hele dag kunnen, Stephen, dat hij me zoveel zou kussen en aanraken, meer dan jij het zou doen, dat hou ik nog geen dag vol. Ik vind gewoon dat jij het meeste recht hebt." Glimlachte ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

Vandaag mocht het nog een keer, maar alleen omdat ze even dood was geweest. ‘Gelukkig,’ zei hij plagend tegen haar. Ze zou kijken of ze het er eens met hem over kon hebben, ze was wel nieuwsgierig. ‘Probeer het maar eens. Al denk ik niet dat hij er makkelijk iets over verteld,’ zei hij tegen haar. Door wat ze daarna zei was hij toch wel aardig opgelucht. ‘Dat zou ik ook niet kunnen hebben. Ik vind het wel belangrijk dat er nog duidelijk onderscheid is, zoals nu dan nog. Af en toe als ik er bij ben vind ik helemaal niet erg. Dat hij je zoende toen ik er niet was… dat overleef ik wel. Maar ik heb wel de overtuiging nodig dat je meer met mij wilt en meer met mij doet. Anders zou ik het niet vol kunnen houden… ik wil het gevoel hebben dat jullie er mee op zouden houden als ik dat zou zeggen,’ zei hij tegen haar. Nu ging dat allemaal nog goed, maar hij wilde het wel duidelijk maken.

Fay Fuego

Hij was opgelucht door wat ze hem vertelde, hijj vond het belangrijk dat er duidelijk onderscheid was, ze knikte daardoor, dat vond ze zelf ook belangrijk. Hij overleefde het wel dat Nathan haar zoende toen hij er niet bij was.
"Ik vond het niet leuk." Zei ze zacht tegen Stephen. "Ik wilde je niet bedriegen, zo voelde het..." Vertelde ze hem. Het zou ook niet snel meer gebeuren als Stephen er niet bij was.
"Ik zou ermee ophouden, Nathan weet ik nog zo net niet, maar ik zou echt stoppen."

Koning Stephen Lahero

Hij had het haar niet kwalijk genomen, maar het deed hem wel echt goed dat ze zei dat ze het niet leuk vond, dat ze het gevoel had gehad dat ze hem dan bedroog. Dat wilde hij namelijk niet, hij vond het niet heel leuk, maar hij wist dat Nathan daarin gewoon anders was. ‘Ik geloof wel dat hij mij niet echt pijn wil doen, ik geloof niet dat hij ons uit elkaar zou willen hebben, echt niet. Hij heeft gewoon niet door dat dit voor mij misschien wel heel erg anders is dan voor hem. Hij bedoeld het niet kwaad,’ zei Stephen, omdat hij dat ook serieus geloofde. Daarom was hij ook niet boos geworden. ‘Ik weet het, Fay. Ik weet dat je zou stoppen,’ zei hij daarna zacht. Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar zacht, maar heel erg intens. ‘Je hoeft alleen nog niet te stoppen. Nu vind ik het nog steeds wel interessant,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht.

Fay Fuego

Hij geloofde dat Nathan hem niet echt pijn wilde doen. "Ja, dat geloof ik eigenlijk ook. Hij heeft het niet echt in de gaten, hij doet gewoon zijn eigen ding en dat is voor hem ook goed, maar dat geldt niet voor iedereen." Vertelde ze met een klein glimlachje aan Stephen.
Hij gaf aan dat hij wist dat ze zou stoppen. Haar gezicht werd zacht door hem vastgepakt en hij zoende haar intens. Ze sloot haar ogen en ging erin mee, het hoefde van Stephen alleen nog niet.
"Nou, ik moet voor mezelf wel zeggen dat ik het niet fijn vond dat hij zo klef deed vanochtend, dat wil ik met jou..." Mompelde ze, ze vond het alleen af en toe wel moeilijk om dat aan haar beste vriend te vertellen.

Devlyn Stratton
Hij was weggegaan, was wat voor zichzelf gaan doen en uiteindelijk gaan slapen en weer opgestaan. Hij had eigenlijk niet eens echt iets voor zichzelf gedaan. Meer een beetje rondgehangen, omdat hij niet goed wist wat hij nog meer kon doen. Maar hij had zich niet misdragen. Daar had hij geen zin in gehad, om rotzooi te trappen.
Hij liep weer naar de kamer waar Duke gisteren ook bezig was met de houten stoel op wielen. Hij had aangegeven vandaag graag weer mee te willen helpen, dus ondanks dat hij gisteren niet heel blij weggegaan was, wilde hij wel nog mee helpen. Hij klopte op de deur, wachtend op een reactie. Hij wist natuurlijk nog niet of Duke al bezig was, en of hij misschien nog met andere dingen bezig was waar Devlyn beter niet bij kon storen. Wie weet was hij niet eens in de kamer, dus bleef hij daarom wachten op een reactie.

Verena Stratton
Ze had even de gekke 5 minuten gehad met Devlyn, voordat hij de kamer weer verliet om te kijken of hij weer ergens kon helpen. Uiteraard zonder de deur te sluiten, maar daar gaf ze nu niet veel om. Ze had kleren aan en het bed lag er redelijk netjes bij. Niks om zich voor te schamen of om te verbergen.
En nu lag haar zwaard boven op de kast. Ze wilde eigenlijk gaan inpakken om weer terug naar Black Castle te gaan. Haar vrije dagen waren alweer bijna om, hoe fijn ze het eigenlijk ook wel vond om hier rond te hangen. Maar zonder haar zwaard ging ze nergens heen. Na een tijdje geprobeerd met wat springen en omhoog trekken aan de kast, keek ze de kamer even rond. Ze zag dat er toch nog een stoel stond, al zag deze er niet heel stevig uit. Maar goed, ze deed het er maar mee. Ze liep naar de stoel toe, pakte deze op en nam het mee naar de kast. Ietwat voorzichtig en bijna struikelend over het stof van de jurk die ze aan had, ging ze op de stoel staan. Het was maar goed dat ze geen schoenen aan had, want dan had ze waarschijnlijk helemaal onstabiel gestaan op de stoel. Aan de andere kant. Met die paar centimetertjes extra onder haar voeten had ze er misschien wel net aan kunnen komen. 'Verdomme.' mopperde ze met een diepe zucht.

Duke Samira

Hij was ook even gestopt met werken, hij wist dat hij ook wel wat rust nodig had, want het zware werk was niet echt goed voor zijn lichaam, daar wilde hij wel rekening mee houden. Hij was ook niet de aller jongste meer. Hij wilde eigenlijk net weer beginnen met werken toen er op de deur geklopt werd. Er volgde niets, de deur ging niet open en hij hoorde ook niets. ‘binnen,’ zei hij dus ook, iedereen kon hier wel binnenkomen, zo veel spannends gebeurde er niet.

KOning Stephen Lahero

‘Dan moet je gewoon eerlijk tegen hem zijn, Fay. Dat is belangrijk, ik wil niet dat hij iets doet waar jij je niet fijn bij voelt, waarschijnlijk heeft hij het niet eens goed door,’ zei hij tegen haar. Hij streelde zacht met zijn vingers langs haar hals en hij keek haar diep in haar ogen aan. ‘Maar dat komt later wel. Wij gaan ons klaarmaken, zodat we weg kunnen, ‘ zei hij tegen haar. ‘Wil je ergens een nachtje blijven slapen?’ vroeg hij daarna. Dan zou hij iets meer moeten regelen, maar eigenlijk vond hij het wel een leuk idee. Hij wilde graag met haar samen zijn en af en toe iets ontspannen, zeker nu.

Fay Fuego

"Ja, ik vertel het nog wel een keer tegen hem, want hij heeft het inderdaad echt niet door." Zei ze met een glimlach tegen hem. Ze voelde zijn vingers langs haar hals en haar ogen werden haast opgezogen door de zijne, ze keek er met een warme blik in terug.
"Het lijkt me wel heel erg leuk om ergens te slapen, ik heb hier de omgeving eigenlijk nog helemaal niet gezien verder." Vertelde ze met een glimlachje aan hem.