Medieval Times

Jay Fullbright

Ze vond het geen goede, waardoor hij zijn hoofd schudde. ‘Dan wil ik dit vaker doen,’ zei hij daarna. Hij zei het plagend, maar eigenlijk meende hij het wel, hij durfde het alleen niet goed uit te spreken. Straks zou ze weer zeggen dat hij op zijn vader leek. Ze dreigde hem de kieteldood te geven, hij kreeg een por in zijn zij. Daarom draaide hij haar om en boog hij over haar heen, meteen drukte hij zijn lippen op die van haar en gingen zijn handen over haar lichaam heen. ‘Je maakt geen schijn van kans…’ zei hij, tegen haar lippen aan. Er lag een uitdagende blik in zijn ogen.

Carmen Samira

Kayton gaf aan dat hij hoorde dat ze een belangrijke rol in het leven van Chayenne speelde, waardoor ze zwakjes glimlachte. ‘Eerst ja,’ zei ze daarna. ‘Ik heb haar nogal laten stikken door zo maar met jou mee te gaan,’ zei ze tegen hem. Ze had het meisje niet achter willen laten, maar ze had ook niet meer daar kunnen blijven. Bovendien had Chayenne nu haar moeder weer terug, dat was altijd nog veel belangrijker. Ze zag Kayton wel bewegen, maar pas toen ze druppels voelde realiseerde ze zich wat hij deed. ‘Pas op jij,’ zei ze plagend tegen hem, terwijl ze zelf ook water pakte en dat in zijn gezicht gooide. Daarna duwde ze hem achterover en keek ze hem grijnzend aan. ‘Ik gooi zo meer over je heen hoor…’

Esmeralda Samira

Hij zei tegen haar dat hij ‘dit’ vaker wilde doen, ze wist precies wat hij bedoelde daarmee.
“Maar jij bent altijd aan het trainen en in de avond ben ik vaak moe.” Zei ze net zo plagend tegen hem terug, al meende ze haar woorden ook, ze wilde dat best voor hem doen, samen deze lijst opstellen betekende dat ze allebei dingen moesten opofferen. Ze vertrouwde Jay en daardoor wilde ze het ook best vaker doen als hij dat belangrijk vond.
Jammer genoeg was Jay veel sterker, hij draaide haar om en zei dat ze geen schijn van kans maakte, ze beet plagend in zijn lip.
“We kunnen het ook gemeen spelen, natuurlijk.” Lachte ze nu tegen hem. Nu was het weer haar beurt om iets te verzinnen.
“Wil je me echt leren vechten? Ik wil het heel graag, je zegt het elke keer wel, maar het is nog niet gebeurd.” Vroeg ze aan hem.

Jay Fullbright

Ze zei dat hij altijd aan het trainen was en dat ze in de avond moe was. Daardoor keek hij even weg. Zo had hij er nooit naar gekeken. Ze zei het dan wel op plagende toon, hij wist dat het waarschijnlijk wel echt zo was. ‘Ik wil niet ongeduldig worden, Esmeralda,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ik vind het alleen moeilijk in te schatten of ik er dan juist niet of juist wel aan toe moet geven,’ voegde hij er aan toe. Het was heel wat dat hij dit zei, meestal wilde hij dit niet bespreken en schaamde hij zich dood. Toen ze in zijn lip beet, ademde hij diep in. Ze zei dat ze het ook gemeen konden spelen, waardoor hij grijnsde. Daarna gaf ze aan dat ze echt wilde dat hij haar leerde vechten, het kwam er alleen niet van. ‘Dat doen we morgen meteen, oké? En vanaf dan elke dag zeker een uur…’ stelde hij voor. Hij vond het zelf ook heel leuk, maar het was er nog niet echt van gekomen, daar had ze gelijk in.

Kayton Erogate

Carmen zei dat het eerst inderdaad klopte, daarna had ze Chayenne lasten stikken door met hem mee te gaan. Hij knikte daardoor wat ernstig even. “Ja, ik weet het, maar we wisten niet van te voren dat Felicia verslaafd zou raken aan de drank, je hebt Chayenne niet laten stikken, mijn dochter heeft haar laten stikken, maar nu komt het weer goed denk ik.”
Hij lachte wanneer ze aangaf dat hij op moest passen, ze gooide ook water in zijn gezicht en hij werd achterover geduwd, even hapte hij naar adem en was er paniek in zijn ogen te zien, maar daarna herstelde hij zich heel erg snel weer en sloeg hij zijn armen om Carmen heen.
“Dat durf je niet.” Daagde hij haar uit met een grijns, aangezien hij nu al wist dat ze het wel durfde.



Esmeralda Samira

Hij zei zacht dat hij niet ongeduldig wilde worden. Hij wist alleen niet of hij er aan toe moest geven of niet. “Weet je wat, we doen het gewoon om de dag, dan kan je ook niet ongeduldig worden, toch?” Probeerde ze, het was misschien een beetje gek om er afspraken over te maken, maar dan wist Jay wel waar hij aan toe was.
Hij wilde haar leren vechten, elke dag een uur, ze glunderde en knikte hevig. Ze zag aan hem dat hij het ook leuk vond en dat maakte het voor haar nog leuker.

Carmen Samira

Heel kort zag ze paniek in zijn ogen, maar het verdween net zo snel weer en hij deed over niets aan de hand was. Daardoor glimlachte ze naar hem en boog ze langzaam naar hem toe. ‘Nee, ik zou niet durven, daar ben ik natuurlijk veel te laf voor…’ zei ze zacht tegen hem, op plagende toon. Hij wist heel goed dat ze het gewoon zou doen. Maar in plaats daarvan drukte ze zacht haar lippen op die van hem om hem te zoenen. Dat was veel beter dan water in zijn gezicht gooien. Ze legde voorzichtig haar hand in zijn hals, ze bleef voorzichtig met alles wat ze deed, altijd. Niet alleen voor hem, ook voor haarzelf.

Jay Fullbright

Ze zei dat ze het om de dag zouden doen, dan werd hij niet ongeduldig. Hij knikte langzaam. Hij dacht ook dat hij dan niet ongeduldig zou worden en hij wist nu precies waar hij aan toe was. Het spontane was er dan wel een beetje af, maar het was voor hem wel heel duidelijk en dat was goed. Dan ging hij ook geen andere dingen denken en verzinnen, want dit stond gewoon vast en daar zou hij zich aan houden. Dat hoopte hij tenminste. Ze leek heel blij te zijn dat hij haar wilde leren vechten, waardoor hij grijnsde, het was zo leuk om haar zo te zien. ‘Wat wil je nog meer op de lijst zetten?’ vroeg hij zacht aan haar. Hij legde zijn handen in haar hals en hij trok haar dichterbij voor ze antwoord kon geven, meteen drukte hij zijn lippen op die van haar.

Gallïus

Vanuit zijn ooghoeken bleef hij Verena in de gaten houden. Toen hij opmerkte dat ze bloedde was zijn aandacht heel even ergens anders. Zonet wist hij nog weer de schutter had gezeten maar nu was het ook voor hem en raadsel en veel meer keuze dan te gaan schuilen had hij niet. Hij hoorde Verena's vraag en hij keek haar even aan. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht. "Zou je het denken schat?" Vroeg hij haar nu met een sarcastische toon. Verena leek er niet al te ernstig aan toe te zijn en hij richtte zich weer op de bosjes. Het leek te stoppen maar toen hij wat meer overeind kwam suizde de volgde pijl al door de lucht. Een paar centimeter voor hem boorde de scherpe punt de grond in. Toen plotseling één van de kinderen in elkaar zakte schrok hij zelf ook wel. 'Verdomme!'Schreeuwde hij. Kort daarna stopte ook gelijk de pijlenregen. Alsof de dader zijn zin had gekregen.

Felicia komt na 't eten.

Verena Stratton
Met een zucht rolde ze even met haar ogen toen Gallïus een vraag terug kaatste, al was het zeker niet chagrijnig bedoeld. Een derde pijl vloog door de lucht en belandde voor Gallïus in de grond, waardoor ze weer oplettender werd. Even geen grapjes meer, dit was een serieus probleem. Een vierde pijl bleek verderop een van de kinderen te raken. Daar schrok ze wel duidelijk meer van. Ze merkte niet eens meer dat ze niet de enigste was die er van schrok. Meteen sprong ze op, dacht verder niet na en maakte dat ze bij de kinderen kwam. Het was maar goed dat de pijlen niet meer door de lucht vlogen.
Half hinkend en duidelijk niet op een snel tempo kwam ze bij de kinderen. Hoe dichter bij ze kwam, hoe beter ze zag dat haar kind geraakt was. Haar Devlyn die lag te creperen van de pijn. Ze kreeg al tranen in haar ogen, bang dat hij dodelijk gewond zou zijn. Het viel in het echt mee, al zag ze dat zelf niet op dit moment. Ze liet zich op haar knieën vallen en pakte Devlyn vast. 'Het komt goed. Rustig blijven adem halen.' zei ze herhaaldelijk tegen Devlyn.

Kayton Erogate

Ze zei dat ze dat inderdaad nooit zou durven en dat ze daar natuurlijk veel te laf voor was, hij grijnsde haar toe, ze was echt leuk, ze was ontzettend leuk. Elke keer weer prijsde hij zich gelukkig met haar en verwonderde hij zich erover dat ze eigenlijk zo goed bij hem paste. Ze drukte nu haar lippen op die van hem en zoende hem zachtjes. Hij zoende met haar mee en legde zijn handen op haar heupen neer. Hij streelde haar zachtjes en liefdevol.

Bos


Esmeralda Samira

Ze glimlachte naar hem toen hij knikte, hij leek het allemaal even te overdenken, maar toen leek hij het er toch echt mee eens dat het goed was. Hij vroeg aan haar wat ze nog meer op de lijst wilde zetten en voor ze antwoord wilde geven, werd ze gezoend door hem. Ze vond het heerlijk om met hem te zoenen. Een zachte kreun verliet haar lippen terwijl ze hem dicht tegen haar lichaam aantrok.

Kamer Jay en Esmeralda

Carmen Samira

Ze voelde zijn handen op haar heupen, waardoor ze de zoen onderbrak en naar hem glimlachte. Ze liet zich langzaam naast hem neerzakken en ze wreef met haar vingertoppen langzaam over zijn borstkas heen. ‘Ik vind het geweldig met jou…’ zei ze zacht tegen hem. Ze keek hem even aan, daarna ging haar blik weer naar boven. Ze voelde zich altijd zo rustig bij hem, het was zo vertrouwd. ‘Ik voel mij niet zo vaak zo rustig bij een man…’ gaf ze toe aan hem. Ze had het er niet vaak over, maar dat was ook niet nodig. Kayton wist alles wel, daarom was het ook niet echt nodig om er over te praten.

Jay Fullbright

‘We moeten wel onze baby in de gaten houden hé…’ zei hij grijnzend tegen haar, daarna keek hij even naar het ei. Daarna gingen zijn handen weer over haar lichaam heen. Heel langzaam trok hij haar kleding op, hij trok haar weer dicht naar zich toe en hij drukte zijn lippen in haar hals. ‘Ik zeg misschien niet vaak genoeg hoe veel ik voor jou voel, maar Esmeralda, jij bent alles voor mij. Ik vind je echt geweldig en je bent het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb…’zei hij tegen haar, op serieuze toon.

Kayton Erogate

Carmen zakte naast hem neer en hij voelde haar vingertoppen over haar borstkas glijden, het voelde wel fijn, ze was heel zachtjes en voorzichtig, daarom vond hij het echt niet erg. Ze vond het geweldig met hem en zei dat ze zich niet zo vaak rustig voelde bij een man. Daardoor keek hij haar even doordringend aan.
“Echt niet? Dat wist ik niet, dat laat je helemaal niet zien.” Zei hij nu tegen haar, met toch wel wat verbazing.


Esmeralda Samira

“Nee, ons mysterieuze huisdier.” Plaagde ze hem terug, baby klonk fout, waarom wist ze niet, of nou ja… Dat wist ze wel, ze wilde nog geen kinderen en Jay ook niet. Hij drukte zijn lippen in haar hals en ze genoot er zeker van. Ze luisterde met een zachte en verlangende zucht naar zijn woorden, heerlijk was dat wanneer hij het met zoveel gevoel zei.
“Oh lieve Jay, ik hou van je, ik hou echt heel erg veel van je, je bent echt mijn schatje.” Zei ze zacht en liefdevol tegen hem.

Carmen Samira

Hij leek haar aanraking fijn te vinden, daar was ze blij mee. Hij gaf aan dat hij het niet wist, dat ze het helemaal niet liet zien. ‘Als je altijd werkt met groepen ridders, leer je wel om dat niet te laten merken,’ zei ze grijnzend tegen hem. ‘Maar bij jou voelt het fijn.’ Zei ze daarna weer serieus. Ze pakte zijn hand even vast en ze ademde diep in. ‘Ik ben gewoon altijd op mijn hoede, dat is het meer. Bij jou heb ik dat niet zo… tenminste, niet constant,’ zei ze plagend, al wist hij wel dat het wat ingewikkeld lag. Het was iets wat automatisch ging, wat altijd zo geweest was en wat waarschijnlijk nooit helemaal weg zou gaan.

Jay Fullbright

‘Dat is ook goed,’ zei hij tegen haar, omdat hij wel wist waarom ze het niet anders wilde noemen. ‘Wat als je nu zwanger zou raken, Esmeralda? Wat doen we dan? Ik weet niet of ik het zou kunnen…’ zei hij zacht tegen haar. Alleen al de gedachte maakte hem onrustig en wat bang, hij wilde er niet eens over na denken, maar toch wilde hij dit wel bespreken. ‘Misschien dan toch maar niet om de dag… om de week dan…’ zei hij daarna plagend, omdat hij de sfeer wel een beetje luchtig wilde houden.

Kayton Erogate

Ze zei dat ze dat wel leerde om het niet te laten merken, ze zei dat het bij hem fijn voelde. Daar was hij heel erg blij om. Hij streek zacht over haar handpalm heen en luisterde verder naar haar. Ze was bij hem iets minder op haar hoede. Hij legde nu zijn hand even op haar wang neer.
“Je bent een ontzettende sterke en zelfstandige vrouw, Carmen, daar mag je trots op zijn, maar af en toe mag je dit best laten zien, dat het je nog zo dwars zit en dat het nog pijn doet. Dat maakt de omgang ermee makkelijker, ook voor mij.” Fluisterde hij haar toe, hij streek met zijn duim over haar zachte wang heen.
“Ik vind het fijn dat je zegt dat het bij mij niet constant aanwezig is, je weet dat ik altijd voorzichtig met je zal zijn en je nooit, maar dan ook nooit pijn zou doen. Het is jammer dat ik het gevoel niet helemaal kan wegnemen…”



Esmeralda Samira

Ineens vroeg hij aan haar hoe het zou zijn als ze wel zwanger zou raken, wat zouden ze dan doen? Ze beet even op haar lip en ze keek naar hem, naar zijn onrust en angst. Ze wist het niet, wat zouden ze dan gaan doen? “Ik denk dat mama dan wel wil helpen… ik denk dat het wel lukt, wij kunnen samen alles aan, Jay, ook dit. Echt waar, ik weet het zeker.” Zei ze nu vastberaden tegen hem en ze pakte zijn handen vast.

Carmen Samira

Hij was weer zo vreselijk lief voor haar, waardoor ze even slikte. Ze had het gevoel dat ze tranen in haar ogen kreeg, maar het was eigenlijk alleen maar van geluk. Zijn zachte aanraking op haar wang deed net zo veel met haar als zijn lieve woorden. ‘Ik weet het, Kayton. Het is niet makkelijk om zo iets uit te spreken en het is al helemaal niet makkelijk om aan te nemen dat je mij nooit pijn zal doen, al weet ik het. Ik weet het heel goed, daardoor wordt het ook minder…’ zei ze zacht. ‘Misschien komt er een dag dat je het wel helemaal weg kan nemen. We hebben nog tijd genoeg en je bent hard op weg om het allemaal beter te maken,’ zei ze glimlachend tegen hem. Ze drukte weer haar lippen op die van hem, het was heerlijk en het liet haar ontspannen, het was gewoon echt geweldig met Kayton.

Jay Fullbright

Ze sprak vastberaden, haar moeder zou hun wel helpen en het zou hun wel lukken. Hij knikte langzaam en hij ademde diep in. ‘Ik weet het niet…’ zei hij zacht. ‘Ik wil het echt nog niet… de vorige keer… ik was zo bang… ik kan er niet tegen als jij pijn hebt, Esmeralda…’ zei hij. Hij had niet zo veel met kinderen en hij hoefde ze eigenlijk ook niet echt heel erg zelf te hebben, maar dat zei hij maar niet. Hij wist dat hij geen keuze had en Esmeralda zou het vast wel willen, alleen nu nog niet. Hij wilde graag rekening houden met haar, en hij vond het vast na een tijdje wel heel leuk, maar nu gewoon nog niet.

Kayton Erogate

Hij zag hoeveel het met haar deed, dat hoefde eigenlijk niet eens, ze moest weten dat ze het waard was, dat hij het deed omdat ze zo geweldig was, omdat het een fijne en fantastische vrouw was. Ze wist het wel, maar het was niet makkelijk, dat begreep hij heel erg goed, hij had hetzelfde, maar hij vertrouwde Carmen wel, zij had niets met zijn pijn te maken. Voor haar moest het vast anders zijn. Het werd daardoor wel minder, omdat ze het wist, hij was hard op weg om het allemaal beter te maken en daardoor glimlachte hij.
Hij zoende haar liefdevol terug en streek zacht langs haar gezicht.
“Hoe deed je dat met Ricardo en de man die je daarvoor had?” Vroeg hij nu zachtjes aan haar. Hij was niet ongeduldig, maar hij snapte wel dat sommige mannen wel ongeduldig waren.



Esmeralda Samira

Hij zei dat hij de vorige keer zo bang was, dat hij er niet tegen kon als ze pijn had. Ze streek langs zijn wang en keek hem diep in zijn ogen aan. “Dat is nergens voor nodig, Jay, het gaat de volgende keer gewoon goed, wat het de vorige keer was, weet ik ook niet, maar dat gaat niet meer gebeuren. Echt niet.” Beloofde ze hem nu. “Je moet alleen dan wel voorzichtig met me zijn.” De vorige keer had hij haar geduwd in haar buik en daardoor was het mis gegaan.

Carmen Samira

Hij begreep het, dat was het belangrijkste. Ze vroeg hoe ze het deed bij andere mannen, daardoor glimlachte ze een beetje. 'Ik kan het aardig verbergen en ik kan mij er ook wel aardig over heen zetten... ' zei ze. Ze dacht even aan hoe het met Dean geweest was. Die had het niet veel beter gemaakt. Ze besloot maar gewoon zo veel mogelijk van haar gevoel aan hem te vertellen. 'Dean kon nogal ruw en onstuimig zijn, dat hielp niet veel... Ik had altijd het gevoel dat hij het mij kwalijk nam, dat gaf mij nogal een gedwongen gevoel. Dat werkt denk ik alleen maar tegen... Ricardo was heel anders. Hij nam mij nooit iets kwalijk. Dat scheelt al de helft. Het scheelt ook dat ik hem al zo lang kende, dat is bij jou hetzelfde. Ik vertrouw je, dan is het allemaal minder erg...' Legde ze hem uit. 'Ricardo deed voorzichtig, al kon hij wel wat ongeduldig zijn. Maar dat ging redelijk goed... Het gaat meer om de manier waar op het gaat, denk ik...'zei ze. Het was duidelijk dat ze het moeilijk vond, maar ze vertelde wel alles. 'Wat vind jij er van?' Vroeg ze uiteindelijk zacht. 

Jay Fullbright

Ze zei dat het nu anders zou gaan, daardoor glimlachte hij een beetje. Hij moest alleen wel voorzichtig zijn, daardoor keek hij even weg. Hij wist dat het de vorige keer door hem helemaal fout was gegaan en dat nam hij zichzelf enorm kwalijk. 'Het spijt mij, voortaan zal ik anders doen, echt... Het was nooit mijn bedoeling...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ik wil je geen pijn doen, nooit. Ik wil altijd voorzichtig zijn, echt...' Fluisterde hij. Hij drukte zijn lippen zachtjes op die van haar. Hij voelde zich erg schuldig over, maar hij kon er nu niks meer aan doen. Daar baalde hij wel van. 

Kayton Erogate

Ze kon zich eroverheen zetten, hij schudde zachtjes zijn hoofd, dat was nooit goed om te doen, daardoor bouwde ze ontzettend veel spanningen op. Ze besloot verder en meer te vertellen erover, de eerste vriend die ze had kon nogal ruw en onstuimig zijn. Hij gaf haar een gedwongen gevoel. Daardoor werd het natuurlijk nog veel erger dan dat het al was… Ricardo was anders, Kayton liet een zacht en afkeurend gebaar horen.
“Ricardo was geen echte man.” Zei hij tegen haar, dat had hij altijd gevonden en dat vond hij nog steeds. Ze wilde uiteindelijk weten wat hij ervan vond. Hij keek haar vragend aan.
“Hoe bedoel je dat?” Vroeg hij zacht aan haar terug. Hij begreep haar vraag niet.


Esmeralda Samira

Hij zei dat het hem speet en haar geen pijn wilde doen. Ze werd zacht door hem gekust en daarna legde ze haar hoofd tegen Jay aan. “Weet ik, lieve Jay, weet ik.” Fluisterde ze hem toe. Ze slikte even en sloot haar ogen terwijl ze dicht tegen hem aan bleef zitten.
“Het zal niet meer zo gaan, we verzinnen er tegen die tijd wel wat op, zullen we dat afspreken?” Vroeg ze hem nu zachtjes.

Carmen Samira

Ze kon bijna zien wat hij dacht, daardoor grijnsde ze even. 'Ik weet wat je denkt... Ik weet dat het niet goed is, maar als je een normale relatie wilt is het moeilijk om dat niet te doen...' Zei ze. Hij vroeg hoe ze haar vraag bedoelde. 'Wat vind je er van dat je voorzichtig moet doen? Bij alles?' Maakte ze haar vraag duidelijk, want ze snapte wel dat hij het niet echt begreep. Hoewel ze dit lastig vond, was ze toch wel blij dat ze hier over kon praten met hem. Het voelde niet eens heel erg. 'Ik zou willen dat ik er iets aan kon doen... Het verschilt ook heel erg per moment... Soms is het heel erg, soms heb ik bijna nergens last van. Daarom kan ik er wel redelijk mee omgaan...' Legde ze hem uit. 

Kayton Erogate

“Of je vertrouwt de ander niet genoeg om het gewoon tegen diegene te zeggen waar je moeite mee hebt of de ander maakt misbruik van je.” Sprak Kayton nu ernstig tegen haar, dat was waarom hij het niet goed vond. Ze wilde weten wat hij ervan vond dat hij bij alles voorzichtig moest doen.
“Carmen, dat kan me echt niet schelen, ik doe het omdat we het allebei nodig hebben. Ik hoef geen kinderen meer of wat dan ook, ik vind het gewoon fijn om jouw gezelschap te hebben. Ik vind dit ook genoeg, ik hoef niet meer. Ik wil alleen dat jij ook gelukkig kan worden, dat we allebei gelukkig zijn met elkaar en we zonder schroom tegen elkaar vertellen wat ons dwarszit.” Vertelde hij haar nu uitgebreid.
“Ik ben ook bang, ik heb ook nare dingen meegemaakt die ik liever niet eens meer uitspreek, maar we zijn goed voor elkaar en houden met elkaar rekening, dat is het belangrijkste. Ik weet ook dat ik niet meer zonder je kan, zonder jouw liefde, zonder jouw zachte strelingen…” Fluisterde hij haar nu teder toe.

Carmen Samira

'Die je, dit is precies het verschil... Door die instelling voel ik mij niet gedwongen...' Legde ze hem uit. 'Dan vind ik het ook helemaal niet zo erg. Ik denk eigenlijk dat ik niet eens kinderen kan krijgen, Kayton. En ik vind het niet zo erg...' Zei ze glimlachend. 'Ik hou van je en ik wil het best proberen, juist omdat het van jou niet zo nodig hoeft. Ik kan mij niet voorstellen dat je het niet zou willen als ik het wel wil...' Zei ze grijnzend tegen hem. Ze keek hem even aan, daarna keek ze weer voor zich uit. 'Ik geef niet zo snel iemand de kans om er misbruik van te maken. Dat kan ik toch niet..., en wat dat vertrouwen betreft, daar heb je wel gelijk in. Maar dat maakt toch niet uit, want ik heb dat bij jou niet...' Zei ze glimlachend. 'En ik hou verschrikkelijk veel van je, ik vind het geweldig dat je zo lief bent...' 

Kayton Erogate

Ze vond het niet erg dat ze geen kinderen kon krijgen, ze was heel anders dan alle andere vrouwen, elke vrouw wilde kinderen, wilde zichzelf voortplanten, maar niet elke vrouw was generaal. Generaals waren toch anders.
“Carmen, je hebt echt geen idee hoe bang ik ben, ik moet er niet eens aan denken… Ik zou mezelf dan compleet aan je blootstellen, Carmen, ik denk dat ik dat niet meer kan…” Vertelde hij zacht. Hij had wel gelijk, maar het maakte niet meer uit, want bij hem had ze dat niet. Hij glimlachte nu weer.
“Ik hou ook van jou, ik vind het ook geweldig dat je zo lief bent.” Zei hij tegen haar terug.

Nikkay schreef:Stephen Lahero

‘Hoe kan ik wat? Van je houden? Ik hou onvoorwaardelijk van je, Felicia. Het maakt niet uit wat je doet. Natuurlijk was ik teleurgesteld en dat ben ik nog steeds. Maar je kan alles goedmaken als je het vanaf nu anders aanpakt. Dat is voor mij het belangrijkste, want ik begrijp je ook wel. Ik snap hoe veel verdriet je gehad moet hebben, ik ben het alleen niet eens met de oplossing die je daar voor kiest. Kijk naar Leroy. Kijk hoe het bij hem gaat. Dat kan je jezelf toch niet aandoen?’ vroeg hij zacht. ‘Maar ik hou net zoveel van je. Je moet nu gewoon dingen anders gaan doen,’ zei hij daarna met een glimlachje op zijn gezicht. Ze gaf aan dat ze naar Chayenne wilde, waardoor hij langzaam knikte. Hij vond het ook prima, hij was net zo graag bij Chayenne.

Kamer BC

Felicia Erogate

Ze luisterde naar wat hij haar vertelde. Het hielp wel een beetje, maar voorlopig zou ze zich nog wel een emotioneel wrak voelen. Dat was niet zomaar weg. "Het is ook een beetje hoe ik ben Stephen. En natuurlijk je kan dingen veranderen, maar om sommige dingen te veranderen... Het zal veel tijd kosten." Zei ze nu. Ze bleef Stephen vast houden en ze dit een stapje dichter naar hem toe. "We moeten allebei meer praten. Ik in ieder geval. Maar jij moet mij ook vertellen wat je dwarszit. Dat maakte het voor ons beide makkelijker." Zei ze nu. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan terwijl ze hem stevig vast hield. Verder zei ze even niets meer. Zo zou eeuwig kunnen blijven staan. "Ik wil je echt nooit, nooit meer kwijt. Ik kan je niet missen." Fluisterde ze zacht.

Kamer BC

CassyKiara schreef:Verena Stratton
Met een zucht rolde ze even met haar ogen toen Gallïus een vraag terug kaatste, al was het zeker niet chagrijnig bedoeld. Een derde pijl vloog door de lucht en belandde voor Gallïus in de grond, waardoor ze weer oplettender werd. Even geen grapjes meer, dit was een serieus probleem. Een vierde pijl bleek verderop een van de kinderen te raken. Daar schrok ze wel duidelijk meer van. Ze merkte niet eens meer dat ze niet de enigste was die er van schrok. Meteen sprong ze op, dacht verder niet na en maakte dat ze bij de kinderen kwam. Het was maar goed dat de pijlen niet meer door de lucht vlogen.
Half hinkend en duidelijk niet op een snel tempo kwam ze bij de kinderen. Hoe dichter bij ze kwam, hoe beter ze zag dat haar kind geraakt was. Haar Devlyn die lag te creperen van de pijn. Ze kreeg al tranen in haar ogen, bang dat hij dodelijk gewond zou zijn. Het viel in het echt mee, al zag ze dat zelf niet op dit moment. Ze liet zich op haar knieën vallen en pakte Devlyn vast. 'Het komt goed. Rustig blijven adem halen.' zei ze herhaaldelijk tegen Devlyn.

Gallïus

Dit keer stopte de pijlenregen ook echt. Toch bleef hij nog kort even zitten. Verena rende weg en hij hield even zijn adem in. Dit was wel het stomste wat ze op dit moment kon doen. Op een behendige manier liep hij ook richting de plek waar Devlyn op de grond lag. Hij deed het zo dat hij elke keer de dekking van de bomen had. Toen hij er eenmaal aankwam was hij opnieuw verbaasd. Verena leek het kind te kennen. Tegelijkertijd leken de twee ook nog eens op elkaar. "Wie de...? Huh?" Mompelde hij verbaasd. Toch betrok zijn gezicht al weer snel. "Naar binnen! Nu! Achter de binnenste muren zijn we wel even veilig." Zei hij op een barse toon. Opnieuw duwde hij Verena aan de kant al was het dit keer wat minder ruw. Hij pakte het kind op en in een drafje ging hij verder. Net voorbij die muren stond een leegstaand hutje. Daar legde hij Devlyn weer neer.

Jay Fullbright

Ze wilde afspreken dat ze er tegen die tijd wel wat op zouden verzinnen, hij knikte langzaam. ‘Ik maak mij er wel zorgen over…’ gaf hij toe. Hij maakte zich gewoon een beetje zorgen om alles, vooral omdat hij niet wilde dat wat hij met Esmeralda had kapot ging. Hij geloofde wel dat ze overal uit zouden komen, maar toch, als je dan naar zijn vader en Lolita keek, dan zag hij ook wel dat het niet altijd goed ging. Zelfs niet als je overal uit kwam. ‘Ik wil gewoon niets fout doen, Esmeralda. Zeker niet bij jou. Je betekent veel te veel voor mij, ik wil alles goed doen voor jou… ik wil niet dat je ongelukkig wordt…’ zei hij zacht.

Carmen Samira

Misschien was hij nog wel banger dan dat zij was. ‘Het hoeft ook niet, Kayton… echt niet… maar je hoeft niet bang te zijn dat je iets verkeerd doet bij mij. Als je wat wilt proberen, vind ik dat prima. Ik zal het echt wel aangeven als ik iets niet zie zitten en ik hoop dat jij dat andersom ook doet,’ zei ze zacht. Ze pakte zijn hand vast en ze kneep er zacht in.’Waarom ben je zo bang om je bloot te stellen aan mij?’ vroeg ze hem, omdat ze hem graag wat verder wilde helpen en het zou hun misschien ook helpen. Hij hield ook van haar en hij vond het ook fijn dat ze zo lief was, waardoor ze glimlachte.

Stephen Lahero

Ze wilde meer praten, hij moest ook zeggen wat hem dwars zat. Hij glimlachte even, maar hij wist dat hij dat toch niet zomaar zou doen. Zo was hij niet. Hij zette zich volledig in voor anderen en hij had het niet over zichzelf. Zo was hij opgevoed en hij was nooit anders geweest. Natuurlijk kon hij wel dingen bespreken, maar dat deed hij om anderen te helpen, niet om zichzelf te helpen. ‘We zullen meer praten, Felicia. Maar ik wil vooral dat jij mij verteld waar je moeite mee hebt… ook als ik iets doe. Ik vind het heel belangrijk dat je hier gewoon weer bovenop komt. Ik denk dat je een heel eind op de goede weg bent…’

Verena Stratton
Ze keek Gallïus even kort aan toen hij zich bij haar en Devlyn voegde en begon te praten, daarna werd ze aan de kant geduwd. Maar niet zo erg dat ze viel, alleen dat ze op zij schoof. Ze wist dat als zij de 5-jarige jongen moest tillen en meenemen, dat dat lastig ging met haar been op dit moment. Het brandde enorm, die snee die ze opgelopen had. Ze stond zelf ook op en liep zo goed als ze kon mee met Gallïus. Bij een schuurtje zag ze Gallïus met Devlyn naar binnen gaan en ze volgde hun naar binnen. Ze veegde haar gezicht zo goed als droog. 'Moet ik wat gaan halen? Of ga jij wat halen?' vroeg ze, duidelijk nog wat in paniek. Het was wel haar kind die zelf ook niet wist wat hem over kwam en van schrik en pijn tranen liet lopen. Ze ging bij het hoofd van Devlyn staan om de jongen proberen wat rustiger te krijgen door hem over zijn hoofd te strelen. Haar eigen been, daar dacht ze al niet eens meer aan. Als Devlyn maar rustig was. De jongen was haar kostbaarste bezit. Zelfs bijna haar enigste bezit van wat ze nog over had na het vluchten hier naar toe.

Esmeralda Samira.

Jay zei dat hij zich er wel zorgen over maakte. “Dat is nog helemaal niet nodig, het is toch nog niet zover, misschien zijn we er tegen die tijd wel klaar voor.” Glimlachte ze bemoedigend naar hem. Ze streek even langs zijn gezicht. Hij wilde niets fout doen zei hij, zeker niet bij haar want ze betekende veel te veel voor hem. “Ik ben nu ook niet ongelukkig, ik ben hartstikke gelukkig met jou, echt waar.” Zei ze weer met een glimlach en ze sloeg haar armen om hem heen.
“Jay, jij bent niet hetzelfde als je vader en ik ben niet hetzelfde als mijn moeder, het zal bij ons anders gaan, dat weet ik zeker.” Fluisterde ze nu tegen hem.



Kayton Erogate

Ze zei dat het niet hoefde, maar hij hoefde ook niet bang te zijn dat hij iets verkeerds deed bij haar, ze vond het prima om iets te proberen en ze zal het aangeven wanneer ze het niet zag zitten en andersom zou het ook zo moeten zijn. Hij knikte even. Ze vroeg hem nu waarom hij zo bang was om zich aan haar bloot te stellen, hij keek van haar weg.
“Ik ben bang dat je ziet hoe verrot ik gemaakt ben, hoe verdord ik ben. Maar nog banger ben ik dat ik je pijn doe, dat ik je echt vreselijk veel pijn doe omdat ik niet op tijd aangeef dat het niet meer lukt, dat ik het niet zie zitten.” Fluisterde hij heel erg zacht en hees tegen haar.



Koningin Lolita Fullbright

Leroy was redelijk rustig, rustiger dan ze had verwacht. Ze werd naar hem toegetrokken en ze sloeg haar armen om hem heen. Hij hield van haar, heel veel. Ze keek naar hem op. “Ik ook van jou, Leroy, echt ik hou zoveel van je…” Fluisterde ze hees tegen hem. Ze trok de rest van zijn kleding langzaam uit en drukte hem daarna zachtjes op de grond en kroop ze bovenop hem.