Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde hoe ongelooflijk bang ze was. ze was doodsbang voor wat er zou gebeuren, voor wat Jason zou doen... Thobias probeerde ook op hem in te praten en ineens was het gebeurd. THobias was voor Dany gesprongen en het mes stak in zijn borstkas.
"Nee!" Ze gilde het uit en knielde naast haar man neer. Ze snikte. "Thobias...Thobias blijf bij me..." Fluisterde ze zachtjes en ze hield hem vast. Haar handen trilden en ze keek met grote ogen naar Jason, wat had hij gedaan...

Koning Thobias Hiddon

Hij hapte naar adem, de pijn was zo enorm intens, hij had niet nagedacht over wat hij deed, maar hij had het gevoel gehad dat hij Dany moest beschermen. Hij hield zo veel van haar, hij had haar en het kindje willen beschermen. Hij gunde het haar zo enorm om een gelukkig leven te hebben, hij had het gewoon gedaan. Nu had hij het gevoel dat hij geen lucht kreeg, hij voelde zich snel zwakker worden. Destiney was bij hem en hij pakte trillend haar hand vast. 'Ik ben hier... ik ben hier...' zei hij, ontzettend zwak en happend naar lucht. Hij keek wazig naar Jason, die daar stond en niets deed. Niets om hem te helpen. 'H-Haal het mes uit de wond... E-En probeer het bloeden te s-stoppen.' fluisterde hij heel zwak.

Koningin Destiney Hiddon

HIj pakte haar hand. Hij was onwijs zwak en ze trilde van angst, doodsbang dat ze hem kwijt zou raken... Thobias betekende alles voor haar... Ze hield zijn hand vast en hij fluisterde wat ze moest doen.
"O-oké..." Haar stem klonk vreemd en niet van haarzelf, ze was helemaal van slag hierdoor. Ze omvatte het mes met twee handen en leek niet eens de kracht te hebben om het uit zijn borst te halen.
"Help me, Jason, help me." Sprak ze vol verdriet en wanhoop. Maar ineens schoot het mes los en werd het bloeden erger.
"Nee, nee, nee." Ze legde haar handen op de wond en drukte erop. Ze wist niet wat ze anders moest doen, ze had alleen haar handen om het bloeden te stoppen.
Dany wilde helpen, maar ze kon helemaal niets, ze zat helemaal vast. Ze keek doordringend naar Jason en probeerde hem met haar ogen te vragen om haar los te maken. Haar ogen kleurden paars en ze had een vastberaden blik.

Jason Hiddon

Hij staarde naar wat er gebeurde, maar hij kon niet reageren. Hij was opgesloten in zijn eigen hoofd en zijn hele lichaam was in de war en trilde heel erg. Hij hoorde zijn naam ver weg en hij zag hoe erg Thobias bloedde, hij zag dat zijn ogen wegdraaiden en dat hij niet meer reageerde. Daarna werd zijn blik naar Dany gezogen. Hij ademde trillend in en daarna begon hij te bewegen, hij boog over Dany heen en met trillende vingers maakte hij haar los.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zat compleet onder het bloed en smeekte Thobias om bij haar te blijven. Ze was echt helemaal in paniek. Ineens zag ze Dany naast haar komen zitten. Ze zag er verzwakt uit, maar haar ogen waren fel paars en vol vastberadenheid. Ze legde haar handen op de wond en Destiney deinsde langzaam terug, Dany deed een krachtige bezwering en ruilde daarmee het leven van haar kindje voor dat van Thobias in... De wond stopte met bloeden en verdween langzaam. Ze had zo lang op het kindje gewacht en gehoopt en het zou haar leven zo compleet maken, maar ze zou diep en diep ongelukkig zijn zonder Thobias, ze hield zoveel van hem, ze kon hem niet missen, Destiney kon hem niet missen... Thobias was het waard om zijn leven in te ruilen...
Dany zakte neer op de grond met een pijnlijke kreun. Ze omvatte haar buik en langzaam kleurde haar jurk rood van het bloed, ze kon zelf ook niet meer en verloor haar bewustzijn.
Destiney hapte naar adem en staarde naar wat er net gebeurd was. Ze kon het niet bevatten...

Koning Thobias Hiddon

Hij had geen idee wat er allemaal gebeurde, hij voelde zich enorm zwak, wazig en hij merkte ergens een vage pijn, hij knipperde moeizaam met zijn ogen en uiteindelijk kreeg hij ze open. Hij voelde zich zo zwak dat hij amper om kon draaien, maar toen hij opzij keek zag hij Dany liggen. Haar jurk rood van het bloed, waardoor zijn hartslag meteen enorm steeg. Was ze dood? Wat had ze gedaan? Was het kindje dood? De paniek was enorm en hij pakte haar vast, maar hij merkte al meteen dat hij te zwak was om overeind te komen, het lukte hem echt niet. 'Dany... D-Dany....' zei hij, zijn stem trilde zo erg dat het bijna niet te verstaan was. Hij hoorde de deur dichtvallen en Jason was verdwenen, maar hij was alleen maar gericht op Dany en hij keek nu hulpzoekend naar Destiney. Wat was er gebeurd?

Koningin Destiney Hiddon

Ze veegde haar tranen weg, het bloed zat echt overal en Thobias kwam langzaam bij. Hij keek meteen naar Dany en zei haar naam. Na een tijdje keek hij hulpzoekend naar haar opzij.
"Je ging dood, Thobias..." Sprak ze met een trillende stem en de tranen vormden zich weer in haar ogen.
"Ze wilde het zelf, ik heb niets gevraagd, echt niet... ze... ze leeft nog maar haar kindje is dood, ze heeft zijn leven aan jou gegeven." Fluisterde ze hees en schor. Jason was ineens weg en ze wist ergens wel dat ze op hem moest letten, maar Thobias en Dany waren beide zo zwak en ergens vond ze het moeilijk om te bedenken dat het niet echt Jason was die Thobias bijna vermoordde... Als Thobias er niet was tussengekomen, was Dany gewoon dood geweest... alleen Dany had die krachten en... Ze wreef over haar gezicht heen en beet zacht op haar lip.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar Destiney en hij ademde trillend in. 'Maar.... maar.... wat?' vroeg hij zachtjes, compleet in de war. Had ze haar kindje dood laten gaan voor hem? Hij merkte dat hij een brok in zijn keel kreeg, maar hij wist dat hij helder moest blijven nadenken. Ondanks de emoties. 'We moeten terug naar het kasteel.' fluisterde hij. Hij voelde zich enorm zwak en Dany kon ook wel wat hulp gebruiken. 'We vinden Jason en Diana later wel. Eerst terug.' zei hij daarna. Hij kwam moeizaam wat meer overeind en hij tilde heel voorzichtig Dany op, hij hield haar in zijn armen, dicht tegen zijn trillende lichaam aan. 'Hou de omgeving in de gaten. Ik wil geen verassingen onderweg.' fluisterde hij naar Destiney, daarna begon hij langzaam terug te lopen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze slikte eventjes toen ze zag dat hij in de war was. Even knikte ze toen hij aangaf dat ze terug naar het kasteel moesten. Ze voelde zich leeg en ze merkte dat ze op dit moment gewoon alles gedwee zou doen wat Thobias zou zeggen. Ze leek niets uit te kunnen brengen, ze was echt helemaal van de kaart. Ze wilde voorstellen om Dany te dragen, hij was nog zwak... maar ze zou het niet kunnen, haar armen voelden slap, net als haar benen. Langzaam liep ze mee met hem en knikte toen hij vroeg de omgeving in de gaten te houden.
Haar hele wereld was net bijna ingestort, door iemand die ze volledig vertrouwde... nu had Dany Thobias gered en het maakte Destiney dankbaar, vreselijk dankbaar, toch was ze ook behoorlijk in de war, ze kon het zich haast niet beseffen wat er net allemaal was gebeurd.

Koning Thobias Hiddon

Eenmaal bij het kasteel was hij gebroken. Hij was helemaal kapot en hij merkte dat hij ook echt niet meer kon. Hij legde Dany op de bank neer en hij keek op naar Destiney. 'Ik wil haar heel graag in de buurt houden, als je het niet erg vindt, natuurlijk.' fluisterde hij, zijn stem trilde nog net zo erg. Hij was zich kapot geschrokken en nog wat in de war van alles, van al zijn gevoel. 'Ik regel nog even wachters bij de deur en we doen de deur op slot.' fluisterde hij. Hij wilde naar de deur lopen, maar hij merkte dat hij bijna door zijn benen zakte en hij greep zich vast aan het bed.

Koningin Destiney Hiddon

Dany werd bij hen op de bank neergelegd. Thobias wilde haar in de buurt houden als ze het ook niet erg vond. Ze knikte een klein beetje. In de kamer kwam ze wel weer een beetje bij.
"Een dokter..." Fluisterde ze tegen hem. "Er moet een dokter naar haar kijken..." Ze zag hoe hij door zijn benen zakte en zich vastgreep aan het bed. Zacht duwde ze hem in bed.
"Blijf liggen." Klonk haar stem streng. Ze liet een dokter naar Dany kijken. Gelukkig maar want het was ook echt nodig. De overblijfselen van het kindje liet ze begraven, dan kon Dany daar naartoe als ze dat wilde. Wanneer de dokter weg was, draaide ze pas de deur op slot. Ze dekte Dany toe en bedankte de bewusteloze vrouw uit de grond van haar hart. Daarna ging ze naar Thobias toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij knikte alleen maar langzaam, hij kreeg niet meer zo goed mee wat ze allemaal regelde en hij bleef gewoon in bed liggen, zijn lichaam trilde nog steeds een beetje en hij merkte dat zijn hartslag hoog was, maar dat was niet zo gek na wat er allemaal gebeurd was. Hij zag dat Destiney dichterbij kwam en hij stak heel langzaam zijn hand een beetje naar haar uit, maar het was duidelijk dat zijn energie compleet op was en hij zakte ook direct wat meer weg, maar zo kwam zijn lichaam wel tot rust.

Koningin Destiney Hiddon

Ze ging naast hem liggen en pakte hem vast. Hij was al weggezakt, maar ze hield hem in haar armen en wiegde hem zacht heen en weer terwijl ze voor zich uit staarde.. Ze bleef wakker, ze kon niet slapen, ze wilde hem blijven zien, ze was hem bijna kwijt... Met haar vingers streelde ze langs zijn gezicht en ze fluisterde hem zachtjes lieve dingen toe. Hij was haar zo ongelooflijk dierbaar... ze zou hem niet uit haar zicht laten.

Koning Thobias Hiddon

Na een paar uur begon hij heel akelig te dromen, hij droomde dat Jason hem vermoorde, dat hij terug kwam om het af te maken en dat eerst Dany en Destiney voor zijn ogen werden neergestoken, daarna volgde hij zelf. Hij voelde zelfs de pijn en hij werd schreeuwend en huilend wakker. Hij zag vrij snel dat Destiney naast hem zat, dat ze bij hem was en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Sorry, nachtmerrie.' fluisterde hij. 'We moeten iemand naar Jason laten zoeken. Ik vind het vreselijk om te moeten zeggen over hem, maar hij is gevaarlijk.' zei hij heel zachtjes.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zakte bijna in slaap tot Thobias ineens schreeuwend wakker werd. Ze greep hem stevig vast en hij fluisterde dat hij een nachtmerrie had. Ze knikte en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd.
"Ik heb al iemand gestuurd om hem te zoeken, maar hij lijkt verdwenen..." Fluisterde ze tegen hem terug en ze streelde door zijn haren heen.
"Ik kan je nooit genoeg zeggen hoeveel ik van je houd... ik was zo bang... Mijn allerliefste Thobias..." Klonk haar stem heel erg zacht en breekbaar tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze had al iemand gestuurd om hem te zoeken, maar hij leek verdwenen te zijn. 'Als er ooit een moment komt dat hij zich realiseert wat er gebeurd is, wanneer hij weer zichzelf wordt, zal hij kapot gaan. Dan zal hij moeten leven met het feit dat hij mij bijna vermoord heeft en dat daardoor zijn kindje dood is. Ik weet niet of hij dat kan, Destiney. Ik denk niet dat hij dat kan. Daar is hij te goed voor.' fluisterde hij nu. 'Rustig maar, ik ben er, ik ben er nu en ik ga nergens heen en ik hou zielsveel van je.' fluisterde hij en hij streek langs haar wang, maar daarna kwam hij overeind. Hij wilde Jason vinden, er moest een manier zijn. Ze moesten hem terug krijgen.

Koningin Destiney Hiddon

"Hij was zelfs in staat om Dany te vermoorden. Hij verdient dit." Klonk haar stem nu hard tegen hem. Jason had haar vertrouwen echt geschaad. "Ik denk dat hij al te veer heen is." Vervolgde ze en ze keek Thobias doordringend aan. "Hoe kon hij dit ons aan doen? Ik vroeg hem zelfs om hulp om jou te redden, maar hij deed helemaal niets. Niets!" Het maakte haar op de een of andere manier echt heel erg kwaad.
Thobias gaf aan dat hij er was en nergens heen ging, hij hield zielsveel van haar. Daarna kwam hij overeind.

Koning Thobias Hiddon

Door haar harde woorden ademde hij langzaam in. 'Door die vrouw, Destiney. Ik heb zelf kunnen voelen wat ze doet. Jason is doodsbang, echt doodsbang. Dit wilde hij niet. Ik ben ook boos op hem. Woest. Maar ik weet dat dit niet door hem komt en dat weet jij ook. Hij wilde zo graag met Dany trouwen, gelukkig worden. Hij was degene die zo graag een kindje met haar wilde, die intens gelukkig was met haar, met het feit dat ze zwanger was. Dit was niet wat hij wilde, dat weten we allebei. Als er nog een kans is dat hij hier ooit bovenop komt, zullen we vertrouwen in hem moeten hebben.' zei hij tegen haar. Hij pakte nu zachtjes de hand van Dany vast, zijn blik bezorgd. Hij wist dat ze haar nodig hadden om Jason te vinden, maar hij wist niet precies wat Dany van alles vond.

Koningin Destiney Hiddon

Ze wist dat Thobias gelijk had. Tranen vormden zich in haar ogen door wat hij zei en ze knikte langzaam. Zacht snikte ze, ze voelde zich vreselijk.Thobias had gewoon gelijk. "Het spijt me..." Fluisterde ze tegen hem. Ze was gewoon zo bang geweest, zo ongelooflijk bang om Thobias te verliezen... Thobias ging bij Dany zitten, de vrouw was nog steeds buiten bewustzijn...

Koning Thobias Hiddon

'Het maakt niet uit, ik snap je reactie wel. Ik zou hem ook graag een paar flinke klappen verkopen, maar we moeten onthouden dat hij dit niet wilde. Dit was niet zijn idee.' zei hij zachtjes tegen haar. Dany bleef buiten bewustzijn en daardoor konden ze helemaal niets. Hij zat over haar heen gebogen en hij keek bezorgd naar haar toen de deur opeens open ging, het was een wachter met de sleutel die hem wat raar aankeek, het volgende moment strompelde Jason naar binnen. Hij zag er niet uit. Hij was compleet vies, zijn kleding gescheurd en verschillende plekken op zijn lichaam, wonden. Hij zat ook nog eens onder het bloed, wat nooit allemaal van hem zelf kon zijn. Zijn ogen stonden raar, warrig, hij keek hun geen seconde aan, hij staarde alleen maar naar de grond.

Koningin Destiney Hiddon

Ze keek op toen de deur open ging en toen ze Jason zag, was ze niet meer kwaad.. Ze pakte hem zachtjes vast en nam hem mee naar de badkamer. "Kom... dan help ik je..." Fluisterde ze heel erg zacht tegen hem met een bezorgde blik. Hij leek vreselijk in de war te zijn en ze was bang dat Diana vreselijke dingen met hem had gedaan, zo zag hij er in ieder geval wel uit... Ze liet het bad vollopen en keek naar Jason vol bezorgdheid.

Jason Hiddon

Hij had moeite met ademhalen, zo vol met angst zat hij, hij kon alles totaal niet verwerken en hij was zich nog helemaal niet bewust van wat er allemaal gebeurd was. Van wat hij gedaan had. Destiney kwam naar hem toe en zodra ze hem aanraakte dook hij helemaal in elkaar, maar daarna accepteerde hij het en liet hij zich meenemen. In de badkamer bleef hij doodstil staan, al trilde hij nog steeds op zijn benen. Ze liet het bad vollopen en hij staarde naar het water, hij keek Destiney niet echt aan.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dook in elkaar doordat ze hem aanraakte en daardoor was ze heel erg voorzichtig met hem. Hij bleef doodstil staan en ze keek naar hem. "Jason, wil je je kleding uitdoen en in bad gaan zitten? Dan maak ik je schoon... dan kun je weer een beetje bijkomen." Fluisterde ze.


Dany

Het had een tijdje geduurd, maar nu opende ze langzaam haar ogen. Ze staarde naar het plafond met tranen in haar ogen. Haar hand legde ze op haar buik neer, ze voelde nog steeds de pijn die aanwezig was in haar buik, maar ook de pijn in haar hart... Ze had zo haar best gedaan om zo gezond mogelijk te leven, om haar kindje sterk te maken.... maar ze had hem vermoord... ze had haar eigen kindje vermoord.

Jason Hiddon

Destiney vroeg of hij zijn kleding uit wilde doen en in bad wilde zitten, dan zou ze hem schoonmaken. Hij keek daardoor heel kort op, hij wilde het niet, hij vond het vreselijk, maar toch knikte hij en maakte hij zijn kleding los, zoals ze van hem vroeg. Zijn lichaam zag er niet uit. Zijn huid was volledig verkleurd, op sommige plekken lelijk opengehaald en overal zaten blauwe plekken of krassen. Hij liet zich in het water zakken en hij sloeg zijn armen om zijn trillende lichaam heen.

Koning Thobias Hiddon

Hij liet Destiney haar gang gaan met Jason, hij wist dat hij beter een beetje afstand kon houden, met dat soort dingen was hij niet goed, hij zou het erger maken. Hij zag nu wel dat Dany wakker werd en daardoor kwam hij voorzichtig bij haar zitten en hij pakte haar vast, hij hield haar tegen zijn lichaam aan. 'Het spijt mij zo enorm.' fluisterde hij. Hij had haar eerder willen vinden, eerder willen helpen, hij had alles willen doen voor haar.

KOningin Destiney Hiddon

Ze slikte toen hij zijn kleding uittrok. Hij was echt flink toegetakeld. "Oh, Jason toch...." Fluisterde ze tegen hem. Hij ging in het water zitten en ze pakte een spons. "Ik ga je schoonmaken, oké?" Vroeg ze aan hem. Ze keek naar hem, naar de pijn die hij moest hebben, dan waren zijn lichamelijke wonden waarschijnlijk niets bij....


Dany

Ze werd door iemand vastgepakt, ze zag niet meteen wie het was en reageerde daardoor schuw. Voordat Thobias en Destiney haar hadden gevonden, had Diana haar nog flink toegetakeld en Jason zo ver gekregen om hetzelfde te doen.
Wanneer ze merkte dat het Thobias was, liet ze het toe en snikte ze zachtjes.
"Ik kan niet zonder jou...." Snikte ze toen hij zei dat het hem enorm speet. Haar hele lichaam trilde en ze hield haar pijnlijke lichaam vast.
"Ik heb mijn kind vermoord, ik heb hem vermoord..."