Skyrim RPG

Dany

"Het frustreert hem verschrikkelijk, maar hij wilt er niets mee doen, hij wilt het echt niet doen. Ik denk dat het komt omdat hij zich zekerder van zichzelf gaat voelen. Hij begint nu eindelijk zichzelf te worden." Legde ze aan Thobias uit. Ze zuchtte even zachtjes, ze vond het heel erg moeilijk.


Joy

"Je bent dus eigenlijk gewoon een beetje eigenwijs vroeger." Plaagde ze hem nu en ze gaf hem een knipoog. Hij vertelde dat er in het kasteel niets kon gebeuren, ze hoefde niet bang te zijn. De kans was niet zo groot. "Gelukkig..." Zei ze duidelijk opgelucht tegen hem en ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij knikte even. 'Vind je het vervelend? Ook al wilt hij er niks mee doen? Als het erger wordt, zal hij het moeilijker krijgen, maar ik geloof ook wel dat hij dat echt niet wilt, dat hij veel te veel van je houdt.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij trok haar zachtjes tegen zijn lichaam aan en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Vind je het vervelend dat hij meer zichzelf wordt?'

David hiddon

'Volgens mij ben ik dat nog steeds wel een beetje.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze leek gelukkig wel opgelucht te zijn door zijn woorden en ze legde haar hoofd tegen hem aan, hij streelde nog steeds zachtejs en lief over haar rug heen, daarna drukte hij zijn lippen op haar wang. 'Ik vind het fijn om te merken dat ik je kan helpen...'

Dany

Hij vroeg of ze het vervelend vond en ze dacht er even over na. "Ik vind het heel vervelend dat het hem zo frustreert, want dat maakt alles erger." Vertelde ze aan hem. Hij trok haar tegen zich aan en vroeg of ze het vervelend vond dat hij steeds meer zichzelf werd.
"Nee, ik ben blij dat hij zichzelf word, maar het is moeilijk voor hem dat hij zoveel veranderingen doormaakt en dat vind ik zo vervelend voor hem." Zei ze zacht.


Joy

"Ja, volgens mij ook." Plaagde ze hem een beetje. Hij streelde over haar rug heen en drukte zijn lippen even op haar wang. Hij vond het fijn om te merken dat hij haar kon helpen. "Ik ook... echt heel fijn." Sprak ze zacht tegen hem. "Ik ben ook blij dat er eindelijk iemand is die me wilt helpen, dat voelt heel goed." Zei ze.

Koning Thobias Hiddon

'Dat snap ik wel, maar als je er voor hem bent, zal die frustratie misschien ook minder worden. Het gaat pas fout als hij er niet meer over durft te vragen, want dan gaat hij fouten maken. Dat was bij mij ook altijd zo. Ik was bang dat Destiney boos zou worden om wat ik deed en dan vertelde ik niets meer en kon ik het uiteindelijk niet meer uit houden en ging het alsnog fout.' legde hij haar uit.

David Hiddon

'Natuurlijk, ik wil jou altijd helpen, met alles.' fluisterde hij. Hij meende het ook echt, hij begon enorm gek op haar te worden en hij wilde haar helpen, dat deed ze ook met hem. 'Wil je weer wat slapen? Anders ben je morgen heel erg moe...' stelde hij nu voorzichtig voor. Als ze het niet wilde, vond hij het ook prima om wakker te blijven voor haar.

Dany

Ze knikte een beetje door zijn woorden, ze was heel erg blij dat hij haar advies wilde geven, dat vond ze prettig aan hem. "Oké, hij wilt er wel met mij over praten dus dat is wel heel prettig." Zei ze hem glimlachend. Dat was wel heel fijn. Ze keek hem weer eventjes aan met een glimlachje. "Ik had nooit gedacht dat het zo ingewikkeld was." Mompelde ze.


Joy

"Kijk, dat is gewoon zo lief en je meent het ook nog." Glimlachte ze hem toe. Hij vroeg na een tijdje of ze weer wilde slapen, anders was ze morgen heel erg moe. "Ja, je hebt gelijk... de onweer is nu ook wel wat minder, nu kan het denk ik wel, en jij bent gelukkig dichtbij." Sprak ze hem lief toe.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, dat scheelt al een hele hoop, geef hem die ruimte ook, dan zal hij altijd eerlijk zijn over wat hij voelt en hoef je nooit te twijfelen,' zei hij zacht tegen haar. Ze keek hem weer aan en zei dat ze nooit gedacht had dat het zo ingewikkeld zou zijn. 'Had je niet mijn broer moeten kiezen.' plaagde hij haar nu en hij gaf haar een duwtje, maar daarna sloeg hij zijn armen weer om haar heen en bleef hij stil, wat in gedachten verzonken.

David Hiddon

'Ja, ik meen het echt, ik zeg nooit echt iets wat ik niet meen, geloof ik.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze zei dat hij gelijk had, de onweer was nu ook minder, nu kon het wel, hij was dichtbij. 'Dat ben ik zeker. Ik ben zo weer wakker als je mij nodig hebt.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij gaf haar nu voorzichtig een kusje en daarna liet hij haar weer los en ging hij weer in zijn bed liggen.

Dany

Hij zei dat het al een hele hoop scheelde en ze moest hem de ruimte geven, dan zal hij eerlijk zijn. "Dankjewel..." Zei ze zacht tegen hem. Ze was zo blij dat hij haar tips gaf. Ze had niet voor zijn broer moeten kiezen en ze lachte eventjes. "Ik heb altijd gezegd dat ik iemand zoals jij wilde." Plaagde ze hem. Hij gaf haar een duwtje en daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en ze knuffelde hem.


Joy

Hij meende het echt en hij zou nooit echt iets zeggen wat hij niet meende. "Dat denk ik ook niet, je bent heel eerlijk." Glimlachte ze hem toe. Hij was zo weer wakker als ze hem nodig had en dat liet haar glimlachen. "Dankjewel." Ze kreeg nog een klein kusje van hem en daarna ging hij weer in zijn eigen bed liggen. Ze ging langzaam liggen en daarna sliep ze al gauw weer.

Koning Thobias Hiddon

'Ik help je graag.' zei hij zacht tegen haar. Daarna zei ze plagend dat ze altijd gezegd had dat ze iemand wilde zoals hem. 'Weet ik...' zei hij heel zachtjes. Hij vroeg zich af als ze echt hem had willen hebben, niet iemand die op hem leek. Had hij haar gelukkig kunnen maken? Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk was ze veel beter af met Jason en toch voelde het ergens vervelend. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen weer, maar opeens merkte hij dat hij tranen in zijn ogen kreeg en dat die daarna over zijn gezicht heen liepen.

Dany

Hij hielp haar graag en dat liet haarglimlachen naar hem. Hij gaf ook zacht aan dat hij wist dat ze iemand wilde zoals hij. Ze bleef zwijgend een tijdje bij hem zitten en ineens merkte ze dat hij huilde. Langzaam liet ze hem los en keek ze naar zijn gezicht. "Wat is er? Doe ik je pijn?" Vroeg ze heel erg zacht aan hem en ze streek zijn tranen zachtjes weg

Koning Thobias Hiddon

Dany wilde weten wat er was, of ze hem pijn deed. Daardoor ademde hij heel erg diep in. Hij keek haar kort aan, maar daarna ging zijn blik naar de grond. ' Jij doet niets verkeerd. Ik doe iets verkeerd. Ik denk gewoon.... Ik denk dat ik nooit helemaal gelukkig zou kunnen zijn en elke keer is er wel iets waardoor ik Destiney pijn zal doen.' zei hij heel zacht. Daarom vertelde hij Destiney ook niet over zijn warrige gevoelens, hij wilde haar niet onrustig en ongelukkig maken.

Dany

HIj zei dat ze niets verkeerds deed, hij was het, hij dacht dat hij nooit helemaal gelukkig kon zijn. Elke keer was er iets waardoor hij Destiney Pijn zou doen. "Nee.. helemaal niet, het ging toch juist zo goed nu weer? Ik denk gewoon dat je weer wat meer tijd met haar door moet brengen Thobias, om alles weer op orde te hebben voor jullie zelf. Dan komt het echt weer goed." Zei ze hem zacht terug.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei schudde hij heel langzaam zijn hoofd. 'Dat is het niet. Ik ben heel erg graag bij haar en ik hou zo intens veel van haar... Maar ik wil heel erg graag bij jou zijn. Ik heb het gevoel dat ik je mis als ik je een halve dag niet zie... En dat zit mij enorm dwars. Waar komt dat gevoel vandaag en wat betekend het? is het omdat ik gewoon veel om je geef of ga ik nu echt veel voor je voelen? ben ik verliefd op je?' Vroeg hij zacht aan haar.

Dany

Ze luisterde naar wat hij vertelde. Ze vond het heel erg moeilijk om hiermee om te gaan, hij dacht zelfs dat hij verliefd op haar was. Ze streek over zijn rug heen.
"Ik denk dat het anders is, Thobias, wij brachten altijd onze hele dag met elkaar door, tenminste, vaak. Daar raak je aan gewend en jij kan al zo slecht tegen veranderingen... misschien uit dat zich zo, dat zou heel erg goed kunnen namelijk. Dat je me daarom zo erg mist omdat je de verandering moeilijk vind." Klonk haar stem rustig en zacht tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

'Dat zeg je alleen maar omdat je het niet wilt. Dat snap ik wel. Dit is wel het laatste dat je nu wilt, zeker nu je echt een gezinnetje kan beginnen met Jason. Dan zit je niet te wachten op een gestoorde vriend en dat is heel erg logisch, maar ik voel dit wel. Ik weet niet precies wat het is, maar het enige wat ik wil is jou zien en bij je zijn...' Fluisterde hij. Hij wilde haar het liefste zo dicht mogelijk bij zich hebben. Hij kreeg weer tranen in zijn ogen, hij wist wat voor consequenties dit zou gaan hebben. Ze wilde hem waarschijnlijk zo min mogelijk zien, Destiney zou hem niet snappen en weer kapot gaan van verdriet. Hij ademde trillend in, hij kon het gewoon niet voor zich houden.

Dany

“Nee, dat zeg ik niet alleen daarom. Ik hou van je, Thobias, je betekent heel erg veel voor mij. Ik ben ook graag bij jou, het liefste elke dag even.” Legde ze hem zacht uit. Het enige wat hij wilde was bij haar zijn en haar zien en ze vond het ongelooflijk moeilijk om hiermee om te gaan, want het kon gewoon niet. Het kon echt niet. Ze hield hem stevig in haar armen en keek hem lief aan. “Het kan gewoon niet, als ik denk aan Destiney en aan Jason… als zij er niet waren, dan hadden we het best een keer kunnen proberen of het ging, maar zo… Ik wil het ze gewoon niet aandoen.” Legde ze hem zacht uit.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hou ook echt heel erg veel van jou...' zei hij zacht tegen haar. Ze vond dat het niet kon, als ze alleen waren geweest hadden ze het kunnen proberen. 'Ik wil ze ook echt geen pijn doen. Echt niet...' Fluisterde hij. Hij deed zijn best om zichzelf een beetje rustig te houden en niet al te verdrietig te worden. ' Zullen we dit voorlopig even tussen ons houden? Ik wil niet dat Destiney bezorgd is als het misschien vanzelf weer weg gaat...' zei hij zachtjes. Hij pakte haar hand en hij streek er met zijn vingers overheen, het gevoel was voor hem wel heel heftig. Normaal was het zo dat hij haar best heel aantrekkelijk vond, maar nooit in bedachten te ver ging, maar nu voelde dat ook anders.

Dany

Hij hield heel erg veel van haar en hij wilde ze ook geen pijn doen. Hij vroeg aan haar of ze het beter tussen hen konden houden. Hij wilde niet dat Destiney bezorgd was en misschien ging het vanzelf wel weer weg.
“Is goed… maar als ze merkt dat er wat is, vind ik wel dat je het haar moet vertellen, Thobias… ze heeft er wel recht op.” Hij streelde over haar hand heen en ze keek hem aan met een glimlachje.
“Neem wel wat meer tijd voor haar, oké? Het begint nu echt langzaam te dooien, het heeft vannacht geonweerd en geregend dus de sneeuw zal grotendeels weg zijn.” Klonk haar stem zacht.

Koning Thobias Hiddon

Het was goed, maar als Destiney iets merkte moest hij het haar wel vertellen. 'Dan word ze nog bang dat ik bij haar weg ga en dat wil ik echt niet. Ik weet het niet hoor, ik kijk op dat moment wel.' zei hij zachtjes tegen haar. Dat leek hem dan nog het beste. Ze vond dat hij de tijd moest nemen voor Destiney, want het begon nu ook te dooien. 'Dat wil ik wel. Maar jij wilt mij het minst mogelijk zien of niet? helemaal niet meer?' Vroeg hij haar zacht. Hij zou het snappen, maar het deed hem nu al vreselijk veel pijn.

Dany

“Ja, maar je moet er geen ruzie over gaan maken met haar, dat zou echt niet eerlijk zijn.” Gaf ze zacht aan. Ze kende hem inmiddels goed genoeg en ze wist dat hij daartoe in staat kon zijn. Hij wilde tijd doorbrengen met Destiney en vroeg of zij hem nu zo min mogelijk wilde zien of helemaal niet meer.
“Ik wil je blijven zien…” Fluisterde ze. “Je betekent heel veel voor me, ik kan niet zonder jou.” Zei ze hem. Ze pakte zachtjes zijn gezicht in haar handen en drukte haar lippen zachtjes op die van hem. Het was een heel klein kusje, maar ze wilde hem laten zien dat hij echt wel veel voor haar betekende.

Koning Thobias Hiddon


' Ja, je hebt gelijk, dat zal ik niet doen...' zei hij zachtjes tegen haar. Hij wist dat het verstandig was om geen ruzie te maken en het verder dan maar te bespreken als het nodig was, maar dat was allemaal nog niet zo makkelijk. Ze pakte hem nu vast en hij keek in haar ogen, hij voelde haar warme lippen op die van hem en hij streek nu heel voorzichtig en langzaam langs haar gezicht. Ze was echt heel erg leuk en blijkbaar wilde ze hem ook nog steeds zien. ' Je doet heel veel met mij.' Fluisterde hij nu wat onder de indruk en schor tegen haar.

Dany

“Goed zo, dankjewel, Thobias.” Glimlachte ze hem nu toe. Hij sprak zacht en wat onder de indruk dat ze heel erg veel met hem deed.
“Thobias…” Ze zuchtte eventjes en gaf hem een knuffel. “Ik vind het zo moeilijk om hiermee om te gaan.” Mompelde ze eerlijk tegen hem. “Het liefste houd ik alles gewoon strict bij het oude en wil ik hier niet op reageren. Ik wil het niet zien en niet horen, maar… ik vind het zo lastig… ik ben stapelgek op je.” Legde ze hem uit, het was aan haar te zien dat ze het echt heel erg lastig vond om hierover te praten met hem.

Koning Thobias Hiddon

'Ik snap heel goed dat het lastig voor je is. als je alles strikte bij het oude wilt houden snap ik dat, maar voor mij is dat lastig. Ik weet dat je het niet verkeerd bedoelt, maar ergens voelt het wel als afwijzing, ik kan er niks aan doen...' zei hij heel erg zachtjes tegen haar. Hij legde zijn hoofd weer tegen haar aan en hij ademde diep in, het was pijnlijk. Deze hele situatie was nogal pijnlijk voor hem, hij wist niet zo goed hoe hij zich moest gedragen. 'Misschien moeten we toch wat meer afstand van elkaar houden, dat is makkelijker voor jou...'

Dany

Hij snapte wel dat het lastig was voor haar, hij begreep haar ook, maar het voelde voor hem als een afwijzing. Ze voelde hoe hij zijn hoofd tegen haar aanlegde en ze haalde even diep adem. “Het is geen persoonlijke afwijzing, Thobias. Het gaat om de situatie.” Fluisterde ze. Hij stelde voor om toch wat meer afstand te houden van elkaar, dat was makkelijker voor haar. “Dat wil ik niet… ik wil graag met je praten, dingen met je delen.” Fluisterde ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

'Maar zo voelt het wel... Je wijst wel af, je wijst mijn gevoel af en ik weet dat het moet, maar ergens blijft het alsnog heel erg pijnlijk.' zei hij zacht tegen haar. Ze wilde het niet, ze wilde hem blijven zien, ze wilde dingen met hem delen. 'Dat wil ik ook.' Fluisterde hij eerlijk. Hij streek langs haar wang en daarna drukte hij zijn lippen zachtjes op die van haar. Het ging bijna automatisch, zonder dat hij er echt over na dacht. Hij wist ergens wel dat hij weer keihard afgewezen zou worden, maar toch zoende hij haar heel kleintjes en voorzichtig.

Dany

Ze slikte eventjes en keek hem aan. “Ik wil je geen pijn doen.” Klonk haar stem heel erg zacht tegen hem. Hij wilde haar ook blijven zien en ze glimlachte lichtelijk naar hem. Hij streelde langs haar wang en daarna werd ze door hem gezoend. Het voelde heel breekbaar en voorzichtig en hoe graag ze er ook in mee wilde gaan… ze vond gewoon dat ze dit niet kon maken. Echt niet. Langzaam stopte ze hem en pakte ze zijn gezicht vast. “Dit maakt het alleen maar erger, Thobias…” Fluisterde ze en ze keek hem doordringend aan.