Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Hij kan enorm goed opschieten met mensen, dus misschien is dat wel een idee ja. Hij vindt het waarschijnlijk ook wel leuk.' zei hij, terwijl hij er wat over nadacht. Eigenlijk was het best wel een goed idee, het was het overwegen zeker waard. 'Bedankt alvast, ik ga het morgen even met Reagan bespreken.' zei hij zacht. Zo ging hij met David praten, daarna wilde hij ook nog naar Thomas en Sterre, hij wilde het een beetje in de gaten houden.

Dany

Hij vond het wel een leuk idee en waarschijnlijk stond het Reagan ook wel aan, dat liet haar glimlachen. Hij bedankte haar en zei dat hij morgen met Reagan ging praten.
"Goed zo... dan zullen wij ons klaar gaan maken, of niet Jason?" Vroeg ze met een glimlach aan haar vriend en ze pakte zijn hand.

Jason HIddon

Hij was heel blij dat Thobias hem wilde helpen met materialen voor het huis, dat zou een hoop schelen. Het bouwen zou hem zelf wel een heel eind lukken, maar het was makkelijker als hij wel de spullen kreeg die hij nodig had, want Thobias had dat toch wel veel meer. 'Ja, laten we dat maar gaan doen.' zei hij tegen Dany en hij kwam overeind. 'Bedankt Thobias, we gaan ons uiterste best doen.' zei hij nog, daarna nam hij Dany met zich mee.

Dany

Ze glimlachte door Jason, hij leek het echt wel leuk te vinden en zei ook nog dat ze hun uiterste best gingen doen. "Zoals altijd." Lachte ze. Ze vond het heerlijk om zoiets samen met hem te doen, om even echt aan het werk te worden gezet, soms had ze dat nodig. Buiten de werkkamer zoende ze Jason even met twinkelende ogen. "Heb je er net zo'n zin in als ik?" Vroeg ze aan hem.


Koningin Destiney Hiddon

Ze was even bij de kinderen geweest en had hetzelfde ritme aangehouden zoals altijd. Dat vond Sterre duidelijk heel erg prettig, ze was gelukkig een stuk rustiger dan gisteren. Wanneer ze klaar was met haar routine, liep ze naar David toe. Ze klopte aan op zijn deur.
"David, ga je samen met mij mee naar je vader toe om even gezellig te praten?" Vroeg ze.

Jason Hiddon

Hij zag de twinkeling in haar ogen en daardoor grijnsde hij. 'Ja, ik heb er zeker zin in, maar ik hoop ook vooral dat het allemaal goed gaat. Het sneeuwt elke keer zo veel, het lijkt echt een zware winter te worden en dat is voor het volk nooit leuk.' zei hij zacht tegen haar. 'Jij vindt dit soort dingen leuk he? Nu is het maar hopen dat je niet nu al zwanger bent, Thobias heeft je te hard nodig.' plaagde hij haar.

David Hiddon

Hij zat een boek te lezen, om maar wat afleiding te hebben, want soms werd hij echt helemaal gek van zijn eigen gevoel. Er werd op de deur geklopt, het was Destiney, die vroeg of hij zin had om mee te gaan naar zijn vader. 'Ja, natuurlijk. Ik kom er aan.' zei hij meteen. Hij kwam overeind, zette het boek netjes weg, lezen leek hem makkelijker af te gaan nu. Hij opende de deur en hij keek Destiney vrolijk aan. 'kom, dan gaan we meteen.'

Dany

Hij had er zeker zin in en hij hoopte dat het allemaal goed ging, het sneeuwde zoveel elke keer en het leek een zware winter te worden. Ze knikte daardoor langzaam. Dat dacht zij inderdaad ook. Hij dacht dat ze dit soort d ingen leuk vond en nu was het maar te hopen dat ze niet zwanger was.
Ze grinnikte eventjes. "Ik vind het inderdaad leuk, heel erg leuk. Ik houd er soms echt van om keihard aan het werk te gaan." Zei ze tegen hem. "Misschien is het juist wel goed als ik zwanger ben, dan is hij afhankelijker van jou en Reagan, dat is goed voor hem." Legde ze aan hem uit met een grijns.


Koningin Destiney Hiddon

Hij kwam er meteen aan zei hij en hij opende na een tijdje de deur. Ze grijnsde naar hem aangezien hij haar zo vrolijk aankeek. Hij wilde meteen gaan. "Ja, dat doen we." Zei ze tegen hem en ze liep met de jongen naar de werkkamer toe en klopte aan bij Thobias terwijl ze zacht zei dat ze er was met David.

Jason Hiddon

Door wat ze nu allemaal zei schudde hij zijn hoofd. 'Je bent heel erg. Ik denk dat hij nogal in paniek zou raken, denk je ook niet?' vroeg hij plagend aan haar. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar langzaam. 'Wat wil je nu gaan doen? Langs de boeren?' vroeg hij haar. Misschien was het wel een goed idee om meteen aan het werk te gaan, anders waren ze misschien nog wel te laat.

David Hiddon

Ze gingen en zijn vader deed zelf de deur open. 'Hey,' begroette hij zijn vader vrolijk, die duidelijk blij was dat hij meteen zo reageerde. Hij ging zitten en hij zag dat zijn vader Destiney een kus gaf, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij begon dat soort dingen steeds wat meer te begrijpen, al was het nog wel raar voor hem zelf. Hij kon zijn gevoelens nog niet echt allemaal volgen.

Dany

Hij vond haar heel erg en dacht juist dat Thobias in paniek zou raken. "Nee, ik ben dan nog wel hier, dus hij hoeft niet in paniek te raken. Hij kan dan nog steeds met me praten." Legde ze aan hem uit met een glimlach rond haar lippen. Ze zoende hem liefdevol even terug en hij vroeg of ze al langs de boeren wilde gaan.
"Ja, kijken wie er mee willen doen met ons." Glimlachte ze hem toe.


Koningin Destiney Hiddon

David was heel erg vrolijk en ze gaf zachtjes Thobias een kusje. Daarna ging ze bij hem zitten en legde ze haar hand zacht op zijn schouder. Ze wachtte af op wat hij te zegen had met een glimlach.

Koning Thobias Hiddon

Destiney legde haar hand op zijn schouder en hij keek haar even aan, dit vond hij echt heel erg moeilijk. Hij wilde zo graag dat het goed ging, maar hij vond het moeilijk om zelf dingen te bespreken, omdat hij niet wist wat hij moest zeggen. Dat maakte het nogal lastig voor hem. Hij ademde diep in en hij keek weer naar zijn zoon. 'Hoe voel jij je nu?' vroeg hij zacht. 'Ja, wel goed, alleen is alles wat verwarrend.' zei David.

Jason Hiddon

'Ik hoop dat het zo werkt voor hem.' zei hij plagend tegen haar. Ze ging mee in de zoen en zei daarna dat ze dat wilde, eens kijken wie er mee wilden doen. 'Ik hoop dat veel mensen dat willen.' zei hij zacht. Hij streek weer langs haar gezicht en daarna pakte hij haar hand vast. 'Laten we dan maar snel gaan.'

KOningin Destiney Hiddon

Ze wist dat hij dit moeilijk vond, maar ze wilde hem er wel bij ondersteunen, hij had het duidelijk nodig. Hij vroeg aan de jongen hoe hij zich voelde en die zei dat hij alles wat verwarrend vond.
"Dat kan ik wel begrijpen.... Voelt het wel beter zo?" Vroeg ze ook aan de jongen.


Dany

"Ik denk het wel, dit verwacht ik tenminste." Zei ze tegen hem met een grijns. Hij hoopte dat veel mensen mee wilden doen. "Vast wel door jouw enthousiasme." Ze gaf hem een knipoog. Hij pakte haar hand en zei dat ze snel moesten gaan. "Doen we." Grijnsde ze. Ze wilde graag aan de slag. "Laten we maar gauw warme kleding aantrekken."

David Hiddon

Destiney vroeg nu of het wel beter voelde, ondanks de verwarring. 'Ik weet het niet, het voelt toch alsof ik niet helemaal mezelf ben.' gaf hij toe. Hij wist het allemaal niet zo goed, het was heel anders. Hij begon dingen wel beter te begrijpen, maar heel veel was daardoor juist verwarrend. Alsof het allemaal niet klopte met hoe zijn wereld was. Dat vond hij namelijk wel heel erg raar, helemaal omdat het tot nu toe allemaal zo anders was.

Jason HIddon

'Dan zullen we het vanzelf wel zien.' zei hij tegen haar. Ze zei dat het vast wel zo was, door zijn enthousiasme. 'Hm, waarschijnlijk doen ze eerder mee door jouw uiterlijk, maar ik vind het lief dat je het zegt.' plaagde hij haar. Ze zouden gauw warme kleding aantrekken en toen ze daarmee klaar waren nam hij haar mee naar buiten. Het was heel koud, maar zo was het wel goed te doen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wist het niet, het voelt alsof hij niet helemaal zichzelf was. "Dat ben je ook eigenlijk niet echt." Sprak ze zacht tegen hem, hij was zo niet zichzelf. Ze keek naar Thobias, hij wst wat hij moest voelen, wat hij kon bespreken met David.
Ze besloot zelf te beginnen. "Zoals jij je voelt, zo heeft je vader zich ook vaak gevoeld." Sprak ze zachtjes tegen hem.


Dany

"gewoon allebei." Plaagde ze nu en ze gaf hem een knipoog. "Ik houd van je." Fluisterde ze liefdevol tegen hem. Ze trok warme kleren aan en besloot geen jurk aan te trekken, maar een broek en een shirt, met wat dikke truien eroverheen. Ze werd door Jason mee naar buiten genomen.
"Laten we maar te paard gaan, anders zorgt de sneeuw ervoor dat we al nat zijn voor we ook maar halverwege zijn." Zei ze.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde wel naar wat er allemaal gezegd werd, hij vond dit echt heel erg lastig. Destiney zei dat hij zich ook vaak zo gevoeld had. 'Het was voor mij net zo verwarrend, vroeger. Ik weet hoe moeilijk het moet voelen, maar je moet weten dat ik wel vertrouwen in je heb. Je moet proberen te leren van wat je nu voelt, zodat je daar aan terug kunt denken als je weer helemaal jezelf bent.' zei hij zacht tegen zijn zoon. David knikte heel langzaam.

Jason HIddon

'Ik hou ook van jou, heel erg veel.' zei hij plagend tegen haar. Ze wilde te paard gaan en hij knikte langzaam. 'Dat lijkt mij verstandig.' stemde hij in. Hij maakte de paarden klaar en hij steeg op, ze zouden waarschijnlijk rustig moeten rijden, maar de paarden hier waren gelukkig wel wat gewend. Anders zou het allemaal lastig worden, dan was het moeilijk om ergens te komen in de winter.

KOningin Destiney Hiddon

Hij begon te vertellen en ze glimlachte. David knikte heel langzaam toen Thobias begon te spreken. "Probeer ook te kijken naar wat je allemaal kunt en hoeveel je beseft... Weet je ook hoe het voelt om lief te hebben?" Wilde ze graag weten van hem, ze was er ook wel gewoon nieuwsgierig naar.


Dany

Hij hield heel erg veel van haar en te paard gaan leek hem verstandig, ze steeg op haar paard en keek met een grijns naar Jason. "Daar begint ons avontuur dan." Lachte ze hem toe en ze spoorde rustig het paard aan.

David Hiddon

'Dat probeer ik ook echt, maar het is wel wat lastig.' zei hij zacht tegen haar. Destiney wilde nu weten of hij begreep hoe het was om lief te hebben. 'ik weet het niet goed. Ik snap het nu wel iets meer, het is niet meer zo raar om te zien, maar ik begrijp het gevoel zelf niet echt. Ik bedoel, ik hield altijd wel van jullie en van Sterre en Thomas en zo... de rest begrijp ik nog niet zo goed, eerlijk gezegd.' zei hij zacht tegen haar.

Jason Hiddon

'Je hebt er echt zin in hé?' vroeg hij plagend aan haar. Hij spoorde zijn paard ook aan, het dier vond het duidelijk leuk om door de sneeuw te gaan en hij genoot er zelf eigenlijk ook wel van. Het was heerlijk zo, de sneeuw maakte het landschap heel anders, heel mooi. Hij vond het altijd al prachtig. De natuur was zo anders. 'Ik vind de sneeuw echt geweldig, maar nu hoop ik dat het niet te lang blijft liggen. Ik wil graag beginnen aan het huis.' zei hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het lastig en daardoor knikte ze. Hij gaf aan dat hij het wel snapte, iets meer dan eerst. Het was niet meer heel raar, maar hij begreep het gevoel niet echt, hij hield van hun, van Sterre en van Thomas, de rest begreep hij nog niet zo goed. Ze knikte daardoor.
"Ik denk dat je dat pas doorkrijgt als je zelf verliefd bent, anders valt het ook niet uit te leggen denk ik." Zei ze en ze keek voorzichtig even naar Thobias om te zien hof hij het met haar eens was.



Dany

"Jij niet dan?" Kaatste ze de vraag vrolijk terug. "We gaan eindelijk weer echt wat beleven, Jason, dat vind ik geweldig." Zei ze hem nu grijnzend. Hij vond de sneeuw wel geweldig, maar hij wilde niet dat het al te lang bleef liggen, hij wilde beginnen aan het huis.
"Eerst trouwen." Plaagde ze hem nu met een knipoog. "Ik wil heel erg graag ook met het huis bezig, maar rustig aan." Plaagde ze.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet het niet. Het is een moeilijk gevoel om te ontdekken. maar je kan ook iemand liefhebben zonder echt verliefd te zijn.' zei hij tegen zijn zoon. David knikte langzaam en hij deed zijn best om dingen te begrijpen. ' Is er geen meisje dat je leuk vindt? of die je er leuk uit vindt zien?' Vroeg hij aan de jongen, die duidelijk een beetje aarzelde en niet goed wist wat hij moest zeggen nu. 'Natuurlijk zijn er een paar die ik er wel leuk uit vind zien.' zei hij uiteindelijk zacht en voorzichtig.

Koningin Destiney Hiddon

Ze glimlachte door de reactie van Thobias, hij dacht er soms net wat anders over na en ze vond het wel fijn om het zo van hem te horen. David gaf aan dat er wel een paar waren die hij wel zag zitten. "Probeer dan eens een keertje met een daarvan contact te zoeken. Kijken of zij jou ook leuk vind." Glimlachte Destiney.

David Hiddon

'Maar ik weet niet hoe, ik weet niet precies hoe ik dat dan zou moeten doen en straks doe ik het fout.' zei hij zacht tegen haar. Hij raakte al in paniek als hij er aan dacht, hij wilde niet dat iemand hem raar vond. Eerst was hij zich daar nooit echt bewust van geweest, maar nu wel, nu leek het alsof hij raar gevonden werd en hij wilde echt geen fouten meer maken, niemand pijn doen.

KOningin Destiney Hiddon

Hij wist niet hoe en hij was bang dat hij het fout zou doen. "Oefen dan eerst maar eventjes. Stel, ik ben dat meisje, hoe zou je me meevragen om een keertje wat leuks te gaan doen?" Vroeg ze hem rustig en met een glimlach. Ze wilde graag haar best voor hem doen.

David Hiddon

Destiney zei dat hij dan eerst maar eens moest oefenen en ze vroeg hoe hij haar zou meevragen om iets leuks te gaan doen.Daardoor staarde hij haar een tijdje zwijgend aan, hij wist het echt niet zo goed. 'Wil je wat leuks met mij gaan doen?' vroeg hij uiteindelijk zacht. Het voelde wel een beetje raar allemaal en hij had verder geen idee hoe dit soort dingen gingen. 'Ik weet het echt niet, het voelt raar.' zei hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vreog het zacht aan haar nadat hij haar een tijdje had aangekeken. "Ja, goed zo." Knikte ze meteen met een glimlach. "Geef haar een keuze om serieus te kijken of ze wilt of niet." Sprak ze hem toe. "Omdat je de zoon van de koning bent, zullen veel meisjes alleen daarom al ja zeggen, maar je kan zien of ze oprecht interesse in je heeft door bijvoorbeeld een twinkeling in haar ogen, een oprecht glimlachje, plotselinge verlegenheid." Hielp Destiney hem.

David Hiddon

Ze vond het goed, hij moest haar een keuze geven om serieus te kijken of ze wilde of niet. Omdat hij de zoon van de koning was, zouden veel meisjes alleen al daarom ja zeggen, maar hij kon zien of ze oprecht interesse had door een twinkeling in haar ogen, een oprechte glimlach of verlegenheid. 'ik weet niet of ik dat kan zien hoor.' zei hij zacht. Hij had het nooit gezien, nooit gemerkt en hij begreep dat soort dingen altijd verkeerd.

Koningin Destiney Hiddon

"Jawel, als jij nu zo slim bent als Sterre, dan kan jij dat zeker zien. Je moet er ook voor open staan, je moet echt naar haar kijken." Glimlachte ze hem. "Nu zul je het wel begrijpen, je zal er verbaasd over zijn hoe makkelijk het eigenlijk is. Ik denk dat je het gewoon moet proberen, wees heel eerlijk en zeg ook dat je nog nooit een meisje hebt gevraagd om wat leuks te gaan doen en dat je het moeilijk vind." Gaf ze als tip aan hem.

David Hiddon

'Maar ik ken niet echt mensen... ik zou niet weten aan wie het goed is om te vragen, ik weet niet wie ik leuk vind.' zei hij zacht tegen haar. Hij kende geen meisjes die hij ook echt mee uit zou willen vragen, al wilde hij het wel graag. Hij wist niet of er ook echt meer betekenis achter zat, dat soort dingen vond hij nog heel erg lastig. Hij kende eigenlijk ook gewoon heel weinig mensen, hij sprak nooit zo vaak iemand aan.