Skyrim RPG

Dany

Hij vond het voor hun zoon nog te confronterend. Zelf kon hij het ook nog niet aan. Daardoor knikte ze eventjes, ze begreep het echt wel. Hij had genoeg meegemaakt. "Gelukkig maakt het hem tot nu toe alleen maar sterker... Hij doet het wel heel goed en ik hoopte eigenlijk dat Destiney weer alles zou weten als ze hem zou aankijken, misschien krijgt hij het voor elkaar." Sprak Dany zacht tegen hem. "Kijk maar wat je wilt doe., het is allemaal heel lastig, dat begrijp ik." Glimlachte ze een beetje.

Koning Thobias Hiddon

Hij zuchtte even en hij dacht na over wat ze zei. Het zou kunnen werken, maar de kans was ook groot dat het niets zou doen. Dat ze nog niks zou weten. 'Als het niet werkt zal het Thomas pijn doen, Destiney pijn doen en mij ook. Ik weet niet of ik dat risico wil nemen. Ik weet niet of ik sterk genoeg kan zijn als ik hoop het dat het werkt en het toch niet zo is. Ik denk het niet.' zei hij zacht tegen haar. Hij wist niet of hij er nog wel meer bij kon hebben.

Dany

Ze knikte eventjes door zijn woorden. "Ik begrijp het..." Zei ze zachtjes tegen hem. "Maar weet wel dat ze elkaar een keer tegen.Zullen komen, ik weet niet of dat de pijn minder erg maakt." Legde ze aan hem uit. Vroeg of laat zouden ze elkaar tegenkomen en dan zou het ook pijn doen... Dat wist ze zeker.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, dat is zo, maar ik weet het allemaal niet. Ik kan dit niet.' zei hij tegen haar. Dit was waarom hij liever alleen had willen blijven, hij was totaal niet goed in deze dingen, in deze gevoelens, het gaf hem een enorm onrustig en onzeker gevoel. Daar kon hij echt niet tegen. ' Nu ga ik er alleen maar meer over denken. Laat het alsjeblieft even. Kunnen we het niet gewoon ergens anders over hebben? Anders word ik echt gek...' zei hij tegen haar.

Dany

Hij zei dat hij het niet kon, hij wist het allemaal niet meer en daardoor legde ze haar hand op zijn schouders e n knikte wanneer hij het over wat anders wilde hebben.
"Waar wil je het over hebben? Over hoe ontzettend leuk ik het met Jason heb gehad vandaag?" Plaagde ze hem

Koning Thobias Hiddon

Ze legde haar hand op zijn schouder en hij ademde langzaam in, hij wist dat het makkelijker was als hij rustig bleef, maar soms lukte het gewoon niet, dan kreeg hij het niet voor elkaar om kalm overal in te staan. Misschien was dat ook niet zo gek. Door wat ze daarna zei grijnsde hij een beetje. 'Ja, perfect, vertel er maar over. Alles is goed nu, bovendien zie ik je graag gelukkig.' zei hij tegen haar.

Dany

Ze mocht erover vertellen van hem, hij zag haar graag gelukkig, dat liet haar even glimlachen. "Ik voelde me vandaag ook echt gelukkig... we hebben het zo leuk gehad samen, ik wist echt niet dat het mogelijk was om zoveel van iemand te houden, Thobias.. Hij is echt geweldig. We zijn een heerlijk stuk gaan wandelen en hebben daarna ontzettend romantisch nog wat gegeten." Vertelde ze aan hen.

Koning Thobias Hiddon

Ze begon te vertellen en hij pakte haar hand vast. Het deed hem heel goed om te horen dat ze zo gelukkig was. Ze verdiende het, meer dan wie dan ook. Toch had hij het ook moeilijk, want hij was zelf niet zo gelukkig. Hij had het vandaag goed gehad, maar de toekomst was constant zo onzeker. Het was altijd wel iets en hij was er klaar mee, hij had het er elke keer moeilijker mee. 'Soms denk ik dat het beter is als ik afstand had gehouden. Als ik niet met haar getrouwd was.' zei hij zacht. 'Natuurlijk maakt ze mij gelukkig, maar het doet mij elke keer zo veel pijn, dat het er bijna niet meer tegenop weegt.'

Dany

Hij pakte haar hand, Hij zei niets tegen haar, maar ze zag wel dat hij blij was voor haar. Hij sprak over Destiney en ze keek naar hem. "Je kent haar... als jij nee had gezegd, was ze blijven aandringen tot je ja zou zeggen. Zo is ze nu eenmaal..." Sprak ze met een lichte glimlach.
"Ik kan wel begrijpen dat het pijn doet, maar laat die momenten niet overheersen, jullie hebben het samen in de hand, Thobias. Jullie bepalen wat er gebeurd samen."

Koning Thobias Hiddon

'Het zijn niet langer momenten, het is constant. Ik voel mij constant onrustig en ongelukkig en er zijn momenten waarop het soms beter gaat, zoals vandaag. Maar ook dan zijn er weer genoeg momenten die mij zo veel pijn doen dat ik mij afvraag of het allemaal dit wel waard is.' zei hij zacht tegen haar. 'Ik bepaal het niet, het lot bepaald het, ik kan er niets aan doen. Destiney weet niets meer en ik kan het moeilijk afdwingen.'

Dany

"Ikvweet het..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze keek naar hem, ze vond het wel echt heel erg naar dat hij hier zo erg mee zat.
"Maar je denkt dus dat het nodig is dat Destiney haar geheugen terug heeft voor je gelukkig met haar kan zijn? Thobias, ik heb je heel erg lang niet meer gezien zoals vandaag. Ik denk dat je het nu best kunt proberen, probeer de gelukkige momenten op te zoeken, ook al weet ze niets meer."

Koning Thobias Hiddon

'Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat we er op deze manier ook zouden kunnen komen, maar nu ben ik constant bang dat ze opeens alles weet en zal vertrekken. Dat ze het toch niet kan hebben.' zei hij zacht tegen haar, omdat hij daar echt best wel bang voor was. Dan was hij nu zo zijn best aan het doen en zo erg aan het hopen op iets moois, als het toch fout zou gaan omdat ze niet kon leven met hoe hij was en wat er gebeurd was.

Dany

"Ik denk niet dat ze zal vertrekken... Ik denk dat als jij het nu goed met haar hebt en ze alles weer weet, ze zich indenkt dat het ook zo kan gaan en dat jullie het zo goed hebben samen. Dan weet ze dat het mogelijk is en zal ze zo door willen blijven leven met je. Dat weet ik echt zeker." Zei ze tegen hem en ze kneep even zachtjes in zijn hand. Ze had er echt vertrouwen in dat het zo zou zijn.

Koning Thobias Hiddon

'Ik vraag het mij af.' zei hij zacht. Dany kon wel zo zeker zijn, ze wist het nooit helemaal zeker, ze konden het nooit zeker weten en dat maakte hem er gewoon onzeker over. Hij had er zo weinig invloed op. 'Vroeg of laat komt er een moment waarop ik het weer verpest en dan is het klaar.' zei hij zacht tegen haar. Dat zou vanzelf gaan gebeuren en dat was een kwestie van tijd. Hij deed altijd zijn best, maar dat was vaak niet goed genoeg.

Dany

"Ik voel haar nu lang genoeg, Thobias, ik ben hier echt zeker over." Sprak ze zachtjes tegen hem en ze keek hem doordringend aan."Het is nooit alleen jouw schuld, Thobias, echt niet, dit is iets tussen jullie samen, niet alleen van.jou. jullie doen het beide fout als het niet goed gaat." Zei ze tegen hem. "Je moet allebei je best doen voor elkaar."

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben degene die fouten maakt, Destiney niet. Meestal ligt het aan mij.' mompelde hij. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij ademde diep in, hij was hier niet voor gemaakt. Een relatie was niets voor hem en het zou ook nooit iets gaan worden, maar nu had hij het wel en nu was hij ook nog eens zo veel van haar gaan houden. Daardoor kwelde hij zichzelf met alles wat hij deed. 'Laat het maar even voor vandaag, het is denk ik beter om te gaan slapen. Morgen weer een dag.' zei hij zacht.

Dany

"Destiney reageert op zon manier dat je denkt dat je ook echt fouten maakt. Dat hoeft ook niet.... zodra het goed gaat met jouw zelfvertrouwen, gaat het tussen.jullie ook goed." Klonk haar stem lief. Hij wilde het laten voor vandaag en gaan slapen.
"Geen probleem, ik stuur Destiney wel weer naar je toe." Ze kwam overeind en liep al naar de deur.

Koning Thobias Hiddon

Hij dacht na over haar woorden en hij haalde langzaam zijn schouders op, hij wist het allemaal niet zo heel erg goed. Hij vond het moeilijk in te schatten, hij dacht echt dat het door hem kwam, maar hij kon er ook niet zo goed naar kijken. Ze vond het geen probleem en ze zou Destiney naar hem toe sturen. 'Bedankt, Dany. Ik vind het wel heel fijn om te horen dat jij zo gelukkig bent met Jason.' zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Daarna kwam hij overeind, hij dronk zijn wijn op en hij ging bij het raam staan.

Dany

Ze keek nog even naar hem om met een glimlach. "Graag gedaan, ik gun het jou om net zo.Gelukkig te zijn." Fluisterde ze tegen hem en daarna liep ze naar Jason en Destiney toe. Ze sprak nog even met ze, maar ze liet daarna Destiney teruggaan naar Thobias. Zelf plofte ze op de bank neer en keek ze even.glimlachend naar Jason.

Koning Thobias Hiddon

Hij maakte zich echt zorgen om alles, maar hij wist dat hij het los moest laten en gewoon moest kijken hoe alles ging lopen, hoe het zou gaan tussen Destiney en hem. Dat was voor nu het belangrijkste. Dan zou de rest misschien vanzelf wel goedkomen. Toen ze binnenkwam draaide hij zich om en glimlachte hij naar haar. 'Hoe was het bij Jason?' vroeg hij, terwijl hij dichterbij kwam en haar voorzichtig vastpakte.

Jason Hiddon

Hij had wel even fijn met Destiney kunnen praten, al vond hij het wat lastig dat ze niets meer wist, het was moeilijk om te zien, omdat hij heel goed wist hoe belangrijk ze was. Hij pakte Dany vast toen ze bij hem kwam zitten en hij trok haar bij zich op schoot. 'hoe was het met hem? Kan hij het een beetje aan?' vroeg hij haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij draaide zich naar haar om en glimlachte. Haar ogen twinkelden en ze sloeg haar armen om zijn nek heen. "Het was gezellig met hem, ik was goed met hem bevriend, of niet?" Vroeg ze aan hem, ze merkte het echt.Zachtjes zoende ze Thobias.


Dany

Ze werd bij Jason op schoot getrokken en daardoor gaf ze hem spontaan een zoen. Hij vroeg hoe het met Thobias was en of hij het aankon.
"Weet ik nog niet... hij zegt van niet, maar ik denk wel dat het hem gaat lukken, Destiney is nu heel erg lief en zorgzaam, heel anders dan eerst. Ik vond haar de laatste tijd heel veeleisend worden en nu is dat er niet meer." Legde Dany uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze sloeg haar armen om zijn nek en hij keek haar wat verbaasd aan door haar enthousiasme. 'Ja, dat was je, je kon goed met hem opschieten.' zei hij tegen haar. Hij werd al door haar gezoend en hij ging er langzaam maar intens in mee. Hij legde zijn handen op haar heupen en daarna keek hij haar weer aan. 'Weet je al wat meer?' vroeg hij zacht, hoopvol.

Jason HIddon

Hij kreeg een zoen van haar en daardoor keek hij haar grijnzend aan. Ze vertelde dat ze het nog niet wist. Hij zei van niet, maar ze dacht dat het wel ging lukken, want Destiney was anders dan eerst. Hij knikte langzaam. 'Ik hoop het. Ik gun het ze allebei enorm, het zou heel fijn zijn als ze hier goed uit komen.' zei hij zacht. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij hield haar heel dicht tegen zijn lichaam aan.

Koningin Destiney Hiddon

De volgende dag had ze Thobias lekker aan het werk laten gaan en was ze zelf nog een beetje op onderzoek uitgegaan. Na een tijdje kwam ze een vrouw tegen, ze keek haar een tijdje aan met een lichte glimlach.
"Jij bent vast Gwynn, of niet?" Vroeg ze zacht aan haar, ze leek op Thobias op de een of andere manier. Ze glimlachte even naar haar.


Dany

De volgende ochtend had ze van alles geregeld alvast om Jason een beetje te verrassen. Ze had een heerlijk ontbijtje geregeld voor hen samen op het balkon, dat vond ze gewoon ontzettend leuk om voor hem te doenm, hij deed ook zoveel voor haar, dan kon ze dit ook wel voor hem doen. Ze had een witte stralende jurk aangetrokken die prachtig bij haar stond, daarna begon ze hem zachtjes wakker te maken.

Gwynn Hiddon

Ze liep door het kasteel heen toen Destiney opeens naar haar toe kwam, de vrouw zag er eigenlijk wel goed uit. Ze wist dat ze geheugenverlies had, maar verder was er niets te zien. ' Ja, dat klopt, dat ben ik.' zei ze glimlachend tegen Destiney. Tot nu toe had ze een beetje afstand gehouden zodat Thobias rustig de tijd had voor alles, dat was beter. Maar nu kwam Destiney zelf, dat was toch anders. 'Heb je zin om een stukje mee te lopen buiten?' Stelde ze dus voor.

Jason Hiddon

Hij had heel goed geslapen naast Dany en nu werd hij wakker gemaakt. Hij knipperde met zijn ogen en zodra hij scherp zag zoende hij haar. Daarna gleed zijn blik over haar heen, ze zag er echt geweldig uit. 'Hm, waarom ben jij zo ontzettend mooi?' Vroeg hij plagend aan haar. Het stond haar echt heel goed, ze was altijd mooi, maar ze had nu duidelijk extra haar best gedaan en dat vond hij leuk.

Koningin Destiney Hiddon

De vrouw zei dat ze inderdaad Gwynn was. "Ik hoef me niet echt aan je voor te stellen." Mompelde ze tegen haar en ze haalde haar hand door haar haren heen. Gwynn vroeg of ze zin had om een stukje met haar te lopen. Ze knikte eventjes. "Ja, is prima." Zei ze tegen haar. Ze liep met Gwynn mee naar buiten toe.


Dany

Ze grijnsde door zijn plagende woorden en ze zoende hem vol op zijn mond. "Ik ben zo ontzettend mooi voor jou omdat dat mij een heel leuk idee leek." Sprak ze met twinkelende ogen. "En ik heb een mooi ontbijtje voor ons geregeld." Ze trok hem overeind en dicht tegen haar aan.