Skyrim RPG

Dany

Ze vertrouwde het gewoon niet helemaal, hij schrok gewoon toen ze zijn arm pakte. Hij staarde haar ook aan alsof hij een geest zag. Hij gaf aan dat hij een beetje afgeleid was. "Je kijkt me aan alsof je een spook ziet... vertrouw me, Jason...ik zie aan je dat er iets is." Fluisterde ze zachtjes. Hij vroeg of ze hier wilde gaan zitten en ze knikte. "Ja, goed idee." Ze legde het kleed neer en ging zitten.

Jason Hiddon

Ze zei dat hij haar aankeek alsof hij een spook zag, hij moest haar vertrouwen, ze zag dat er iets was. Hij kon het niet, hij zou niet eens weten wat hij haar moest vertellen. Het ging echt niet. Hij schudde dus ook zijn hoofd en hij ging gewoon naast haar zitten. 'Het is zo weer over, dit heb ik soms. Ik vind het gewoon fijn om bij je te zijn, het ligt niet aan jou,' fluisterde hij, daarna gaf hij haar een kusje en pakte hij wat te eten.

Dany

Hij gaf aan dat het zo weer over was, hij had het soms wel eens en hij vond het wel fijn om bij haar te zijn. Het lag niet aan haar. "Gelukkig maar..." Fluisterde ze met een glimlach. "Hoe komt dat?" Wilde ze van hem weten, aangezien hij het vaker had. Ze kreeg een kusje van hem, even glimlachte ze en daarna kroop ze tegen hem aan. Ze begon ook wat te eten.
"Het is hier ook gewoon zo mooi..." Glimlachte ze naar hem.

Jason Hiddon

Ze vond het fijn dat het niet aan haar lag en dat snapte hij wel, dat was ook zeker echt niet het geval. Dany was geweldig. Ze wilde weten hoe het kwam en hij haalde zijn schouders even op, hij hoopte dat het zo klaar was, hij kon er verder toch niets over vertellen. Helemaal niet zelfs. Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat ze het hier heel mooi vond. 'Ja, prachtig. Het is echt geweldig hier, zeker met jou,' fluisterde hij en hij pakte haar hand eventjes vast.

Dany


Hij haalde alleen maar even zijn schouders op en daar liet ze het dan maar bij, ze kwam er vanzelf wel een keer achter, wanneer hij het toe wilde geven. Hij vond het hier ook prachtig en zeker met haar. Hij pakte haar hand en ze keek glimlachend naar hem op. "Vind ik ook met jou... dat maakt het toch een beetje extra fijn." Glimlachte ze en ze kneep in zijn hand.

Jason Hiddon

Ze vond het ook met hem, het maakte het toch extra fijn. 'Hier alleen zitten is ook weer zo saai,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij streek langzaam met zijn vingers langs haar gezicht, ze was echt ontzettend mooi en hij had zojuist nog gezegd dat hij hier niemand ontmoet had. Dat hij niets met iemand had. Het was niet waar, al was het nog niet helemaal officieel. Dan was het toch ook niet erg dat hij dat zei?

Dany

Alleen zitten was ook zo saai. "Ik zou dit niet eens alleen doen." Lachte ze hem toe. Hij streek langs haar gezicht en ze keek hem doordringend even aan. Daarna pakte ze een stukje fruit en drukte dat zacht tegen zijn lippen aan terwijl haar blik hem niet losliet.

Jason Hiddon

'Ik ook niet,' fluisterde hij. Ze pakte een stukje fruit en hij volgde haar beweging, ze bracht het naar zijn lippen en hij keek haar met een fonkeling in zijn ogen aan. Ze was echt heel erg leuk. Hij nam een hapje van het fruit en daarna zoende hij haar langzaam. Hij legde zijn hand heel voorzichtig in haar hals, het was een enorm fijn gevoel, alles zakte weer naar de achtergrond en daardoor kon hij hier ook van genieten en ontspande hij weer wat meer, dit was beter. Dany deed hem goed.

Dany

Zijn ogen twinkelden en het liet haar glimlachen. Hij nam een hapje en daarna zoende hij haar. Ze zoende hem lief eventjes terug en ging wat dichter tegen hem aanzitten. Haar vingers gleden langzaam over zijn borst heen en ze voelde weer al die tintelingen, ze was zo ongelooflijk gek op hem...

Jason Hiddon

Ze was gelukkig ontzettend lief, dat had hij nu ook wel nodig, anders zou hij dit niet kunnen. Ze gaf hem op deze manier echt vertrouwen. Haar vingers gleden over zijn borst en hij ademde langzaam in, het was wel fijn, gelukkig. 'Ik ben gek op je,' zei hij zachtjes, na een tijdje. Daarna drukte hij heel erg voorzichtig en zachtjes zijn lippen in haar hals, hij was wel een heel stuk voorzichtiger nu.

Dany

Hij zei haar na de zoen dat hij gek op haar was. Ze streek langs zijn wang en glimlachte eventjes. "Ik ook op jou..." Klonk haar stem lief en zacht. Ze voelde zijn lippen in haar hals en daardoor ademde ze diep in, ze genoot echt, alles wat hij deed was heerlijk... "We hebben nog bijna niets gegeten." Plaagde ze hem vervolgens.

Jason Hiddon

Ze was ook gek op hem en ze ademde diep in door wat hij deed, daarna zei ze dat ze nog bijna niets gegeten hadden. 'We hebben ook bijna nog helemaal niet van elkaar genoten,' fluisterde hij. Hij streek langs haar lippen en daarna pakte hij wat fruit en drukte hij het nu tegen haar lippen aan, hij had een grijnsje op zijn gezicht staan. Nu voelde hij zich echt weer geweldig, dit wilde hij vasthouden.

Dany

Hij zei tegen haar dat ze ook nog bijna helemaal niet van elkaar genoten hadden. Het liet haar ogen twinkelen en ze knikte. "Dat is waar..." FLuisterde ze tegen hem. Ze voelde zijn vingers langs haar lippen glijden en daarna kreeg ze ook een stukje fruit van hem. Langzaam at ze die op terwijl ze naar hem keek. Hij was nu weer een stuk opener en meer op zijn gemak dan hij net was... ze dacht echt dat er wat achter zat en ze hoopte gewoon dat hij het haar een keer zou vertellen wat er aan de hand was.

Jason Hiddon

Ze zei dat het inderdaad waar was en ze at het fruit op, hij bleef haar grijnzend aankijken. ' Je bent leuk.' zei hij daarna. Ze was echt heel erg leuk, hij voelde zich steeds beter bij haar, maar hij wist niet zo goed hoe hij nu moest omgaan met alles uit het verleden. Hoe kon hij verder met Dany als het nog steeds speelde? als ze hier was? Dat was onmogelijk. Hij zou ze nooit allebei voor kunnen liegen en hij was doodsbang voor wat er zou gebeuren als ze er achter kwam dat hij hier wel iemand had. Dat hij Dany ook echt oprecht leuk vond en dat het niet iemand was voor één keertje. Hij ademde langzaam in en daarna kwam hij overeind.' Zullen we terug gaan?' Vroeg hij zacht.

Dany

Hij zei haar grijnzend dat ze leuk was. Ze gaf hem een knipoog daardoor. "Jij bent ook ontzettend leuk." Fluisterde ze tegen hem terug. Ze bleef nog een tijdje bij hem zitten en tegen hem aan. Het was echt genieten zo. Na een tijdje vroeg hij of ze terug zouden gaan. "Ja, dat is prima." Knikte ze en ze kwam langzaam overeind. Ze boog zich nog wel even naar hem toe om hem te zoenen.



Koningin Destiney Hiddon

Thobias had echt een geweldige plek voor hen samen uitgekozen en ze genoot echt met volle teugen. Ze had hem nu eventjes alleen thuis gelaten en was er in het dorp even alleen op uit gegaan, ze moest nog wat eten halen en ze wilde nog wat leuks voor Thobias hebben. Ze wilde gewoon wat voor hem kopen en daarom had ze hem ook gedwongen om thuis te blijven. Rustig liep ze door het dorpje heen, ze genoot echt heel erg en ze had niet eens door wat er gebeurde... er waren een paar mensen die haar achtervolgden.

Jason Hiddon

Ze vond het prima en ze kwam ook overeind, hij voelde haar lippen op die van hem en daardoor nam hij meteen afstand. Dit kon niet meer zomaar ergens buiten. Hij wist dat ze alles in de gaten hield. Ze mocht hem niet met Dany zien, straks deed ze haar ook nog pijn. Dat kon echt niet. 'Ik wil echt nu gaan, sorry.' Fluisterde hij, wat benauwd. Hij pakte haar vast en hij nam haar meteen mee, maar daarna liet hij haar ook weer los en nam hij wat meer afstand van haar.

Koning Thobias Hiddon

Hij was ontzettend blij dat ze even weg waren, dat hij wat bij kon komen, want de afgelopen tijd was toch enorm intensief geweest. Destiney die ziek was, veel werk, het had hem toch wel een hele hoop energie gekost en het was zwaar geweest, maar nu kwam hij gelukkig weer wat meer bij. Hij was nu wel alleen thuis, maar hij zat even lekker een boekje te lezen.

Dany

Hij sloeg weer helemaal om. Hij was echt helemaal anders in één keer. Hij nam afstand van haar en zei dat hij meteen wilde gaan. "Oké..." Fluisterde ze tegen hem. Ze pakte de spullen en liep met hem mee. Hij nam op het kasteel afstand van haar en ze haalde even diep adem en keek naar hem. Hij zei haar net nog dat hij onwijs gek op haar was en nu nam hij helemaal afstand.
"Ik ga even wat werk van Thobias doen." Zei ze tegen Jason en daarna liep ze maar gewoon weg, ze had even geen zin in dat afstandelijke gedoe.



Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje sprak iemand haar aan. De man zei dat hij precies had liggen wat ze zocht thuis en ze moest met hem meekomen. Ze twijfelde een tijdje, maar hij was heel charmant en overtuigend, er leek niet echt wat mis met hem te zijn. Daarom volgde ze hem. Hij praatte gezellig met haar en ze vond het wel heel erg leuk om gewoon weer even een praatje met een vreemde te maken. Eenmaal bij hem thuis sloeg de sfeer in een heel snel tempo om. Ze was compleet in shock. Hij kreeg een rare blik in zijn ogen en in huis zag ze al dat dit niet goed was. De apparatuur die hij in zijn huis had hangen... ze werd plotseling vastgepakt en in een kleine kooi gestopt. Nog voor ze kon protesteren stopte hij wat in haar mond met een band die hij achter haar hoofd vastmaakte. Haar handen werden aan de tralies gebonden en nadat de kooi op slot ging, liep de man vrolijk lachend weg, de sleutels in de lucht gooien en weer opvangend. Wat moedeloos bleef ze achter... ze was doodsbang en baalde ook nog eens vreselijk. Tranen liepen langzaam over haar wangen heen.

Jason Hiddon

Eenmaal in het kasteel ging ze wat werk voor Thobias doen. ze liep ook meteen weg, ze liet hem achter en hij wist dat het door zijn gedrag kwam. Ging hij haar zo kwijt raken? De kans zat er dik in. Dan waren zijn problemen niet opgelost. Dany maakte hem vrolijk en gelukkig. Dat was wat hij wilde. Niet dit. Niet die constante angst. Hij had zo gehoopt dat het over was, maar nu was ze hier. Ze had hem opgezocht. Hij stond voor zich uit te staren in de gang en daarna keek hij wat haastig om zich heen, voor hij zijn kamer inschoot en de deur op slot draaide.

Dany

Met een diepe zucht ging ze achter het bureau zitten en ze wreef even over haar gezicht heen en staarde daarna weer voor zich uit. Ze kon zich niet eens concentreren op het werk. Het was echt verschrikkelijk, ze dacht alleen maar aan Jason, aan zijn gedrag... Na een tijdje lukte het haar om toch wat dingetjes te doen tot ze een felle hoofdpijn kreeg. Het huilen stond haar nader dan het lachen en ze greep naar haar hoofd. Daarna ineens keek ze door de ogen van Destiney. Ze zat vastgebonden, in een kooi... helemaal alleen met de verschrikkelijkste apparatuur aan de muur hangend. Ze was bang, Dany voelde het heel erg duidelijk. Ze moest Thobias waarschuwen. Ze waren alleen te ver weg om er naartoe te rijden en zelf te helpen, dan was ze wel een paar dagen mee bezig voor ze bij hun was.
Ze concentreerde zich en ging naar het hoofd van Thobias. "Destiney is in gevaar..." Sprak ze tegen hem in zijn hoofd.

Koning Thobias Hiddon

Hij had geen idee wat er aan de hand was, al vond hij ergens wel dat Destiney lang wegbleef. Hij legde zijn boek weg en opeens galmde er iets door zijn hoofd. Destiney was in gevaar. Er was iets aan de hand. Hij moest er heen, hij moest haar helpen. Hij schoot het huis uit, maar wat moest hij nu? Hij had geen idee waar hij naar toe moest, maar ergens leek hij het wel te weten. Alsof hij door Dany zag waar zijn vrouw moest zijn. Hij was aan het zoeken naar iets wat er op leek, maar het was nog bijzonder lastig. Hij stond voor een doodnormaal huis, moest hij hier heen?

Dany

Ze sloot haar ogen en luisterde naar Thobias, naar wat er in zijn hoofd omging. Ze hielp hem zoveel ze kon en na een tijdje leek hij te twijfelen.
"Ze is daar binnen." Zei ze tegen hem om zijn twijfels weg te nemen. Door een andere deur kwam de man net binnen bij Destiney. De vrouw keek angstig naar hem op en kroop wat in een hoekje. Hij pakte een zweepje van de muur en door de tralies heen liet hij die over haar lichaam glijden terwijl ze huiverde. Het was zijn uitstraling waar ze gewoon zo bang voor was...

Koning Thobias Hiddon

Dany zei dat Destiney hier binnen was. Wist ze het zeker? Het zag er helemaal niet uit alsof er iets aan de hand was hier. Hij aarzelde even, maar daarna beukte hij toch redelijk krachtig de deur open. Dany zou er vast niet naast zitten, dat kon bijna niet. Hij viel half naar binnen, maar vond direct zijn evenwicht weer terug en hij zocht om zich heen, hij trok alle deuren open, hij beukte overal om heen. Hij wilde zijn vrouw vinden en haar helpen.

Koningin Destiney Hiddon

De man reageerde opeens schuchter wanneer er kabaal te horen was. Hij trok zich terug en pakte nu een zwaard van de muur. Hij had een donkere blik in zijn ogen en rukte in een klap de deur open en hij ging degene die hem stoorde in zijn werk flink te lijf. Destiney kon niet eens zien dat het Thobias was. De man was behoorlijk heftig met zijn zwaard.

Koning Thobias Hiddon

Hij had zijn zwaard nog niet eens gegrepen toen hij de juiste deur te pakken had, dit kwam volledig onverwachts. Hij had er wel even beter over na mogen denken, maar daar was het nu te laat voor. Hij kreeg ook amper tijd om zijn zwaard te pakken, hij werd een paar keer flink geraakt en hij raakte al snel uit evenwicht, waardoor hij flink tegen de muur aan klapte. Hij klemde nu wel zijn zwaard vast, maar hij stond al helemaal te hijgen en hij voelde bloed over zijn huid lopen.

Dany

Ze merkte hoeveel moeite Thobias ermee had. "Kom op... jij kunt dit makkelijk." Moedigde ze hem aan terwijl het zweet over haar voorhoofd liep. Dit was behoorlijk zwaar voor haar namelijk...
"Jij bent veel sterker dan hij, kijk naar hoe hij staat, je kunt hem aan." Hielp ze hem.