Skyrim RPG

Koning Reagan Tridon

Thobias knikte langzaam eventjes en zuchtte vervolgens. Hij wist het zelf ook niet, hij zou willen dat hij zo goed met Gwynn en David om kon gaan. "Je kunt aan hem vragen of hij het je wilt leren, ik weet zeker dat Remi dat wel wilt doen. Je hoeft niet jaloers te zijn, accepteer het en probeer hetzelfde, met zijn hulp. Want er zijn gewoon dingen die je niet alleen kunt." Legde hij zijn vriend zachtjes uit. Hij had gelijk, het stelde niets voor en Reagan knuffelde hem eventjes. "Je maakt je wel vaker druk om niets." Plaagde hij.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet niet of ik dat kan, ik zal zo snel kwaad op hem worden en dat wil ik ook niet. Ik moet het eerst denk ik even laten rusten,' zei hij zacht tegen Reagan. Daarna kwam het waarschijnlijk wel goed. Hij sloeg zijn armen om Reagan heen en hij grijnsde zwakjes. 'Ja, je hebt gelijk, dat is één van mijn geweldige eigenschappen.' zei hij. Nu was hij wel weer redelijk rustig. 'Blijven jullie anders vanavond slapen?' stelde hij nu voor.

Koning Reagan Tridon

"Als je het niet probeert, leer je het nooit, Thobias, maar het is jouw keuze." Sprak Reagan hem toe met een glimlachje. Thobias vond het één van zijn geweldige eigenschappen, dat liet Reagan even grijnzen. Hij stelde voor dat ze die avond bleven slapen. "Ja, dat kan op zich wel, misschien geeft dat me wel een beetje rust." Mompelde hij zacht tegen Thobias.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is zo, maar ik zou het ook zo jammer vinden als ik de nek van Remi breek omdat ik het niet kan hebben, ik geloof niet dat ik jullie daar allemaal heel erg blij mee maak,' zei hij nu zacht tegen Reagan, want hij wist dat hij echt zo kwaad kon worden, als hij jaloers was. Het was vaker gebeurd, het zou niet de eerste keer zijn. Ze konden wel blijven slapen, misschien gaf dat hem rust. 'Ik hoop het, ik zal er altijd voor je zijn, Reagan,' zei hij zacht, daarna nam hij zijn vriend mee terug, hij begon het best wel koud te krijgen nu.

Koning Reagan Tridon

Hij schudde zijn hoofd een beetje door de woorden van Thobias en hij grijnsde een beetje. "Gelukkig zijn er geen twee van jou, dat overleef ik niet." Plaagde hij zijn vriend en hij gaf hem een klein duwtje. Daarna liep hij met hem mee terug en luisterde naar de zachte woorden van Thobias.
"Dat weet ik, maar je hebt het zelf ook al zo zwaar, ik wil niet lastig zijn." Sprak hij glimlachend tegen zijn vriend. "Er waren wat problemen bij mij op het kasteel, maar ik denk dat ik het nu redelijk heb opgelost." Gaf hij aan.

Koning Thobias Hiddon

'Dat zou ik zelf waarschijnlijk ook echt niet overleven,' zei hij zacht tegen Reagan, omdat hij vaak genoeg echt gek werd van zichzelf, maar dat wist Reagan ook wel, die kende hem heel erg goed. 'Je bent nooit lastig, je bent mijn beste vriend, wat er ook is, je kan er altijd met mij over praten,' zei hij nu duidelijk. 'Erge problemen? Kan ik je ergens mee helpen? Als het niet gaat, moet je het zeggen. Dan neem ik zelf alles weer over. We wilden morgen sowieso al terug gaan naar het kasteel, dan kan ik zelf weer werken,' zei hij nu.

Koning Reagan Tridon

Door de woorden van Thobias hield hij zijn vriend even stevig vast en voelde de tranen in zijn ogen opkomen.
"Het werd me gewoon even teveel... twee kastelen runnen... er zijn zoveel problemen met het eten in de winter en de drinkwatervoorzieningen raken continu bevroren... de mensen in mijn dorp lijden en ik kan ze vrij weinig bieden." Mompelde hij zachtjes. Hij aarzelde of hij wat over Gwynn moest vertellen.
"Serena heeft ook haar kracht op mij gebruikt, ik weet echt niet wat ik ermee aan moet...." Klonk zijn stem zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Vanaf morgen doen we het weer samen, oké? Dan help ik jou ook, misschien kan ik ergens wel een oplossing bieden.' zei hij tegen zijn vriend. In de winter was het altijd zwaar, maar samen moesten ze er wel uit komen, dat wist hij zeker. Daarna vertelde hij over Serena en Thobias knikte langzaam. 'positief, neem ik aan...' zei hij nu, want het was niets voor Serena om Reagan iets aan te doen. 'Ik begrijp dat je het niet weet, maar je moet voor jezelf afwegingen maken. Is ze iemand tot last? Volgens mij niet...' zei hij nu, voor het huisje bleef hij stil staan. 'Je kan dit wel, Reagan. Serena is goed voor je, ik zie duidelijk aan haar dat ze hartstikke gek op je is en ze heeft al zo veel bereikt. Vanaf morgen doen we het werk samen en helpen we elkaar, dan zal alles makkelijker worden.'

Koning Reagan Tridon

Vanaf morgen zouden ze het weer samen doen, elkaar helpen en oplossingen bieden. Reagan knikte, behoorlijk opgelucht door deze woorden van Thobias.
"Ja, natuurlijk positief. Serena doet geen vlieg kwaad. Maar ik ben er altijd zo op tegen geweest." Mompelde hij zacht tegen Thobias. "Soms twijfel ik ook of ik wel net zo gek op haar ben als zij op mij is. Ze is echt wel lief, maar soms een beetje te lief heb ik het idee. Dan heb ik juist iemand nodig die zegt dat ik me niet zo aan moet stellen of zoiets dergelijks." Legde hij aan Thobias uit.
"Het zou fijn zijn om het werk weer samen te doen." Knikte hij vervolgens.

Koning Thobias Hiddon

'Dat snap ik wel, maar maak nu eens één uitzondering. Dat zal echt niet meteen negatieve gevolgen hebben en ze verdient die kans ook, ze wil alles voor je doen, Reagan,' fluisterde hij nu. Door wat de man daarna zei knikte hij langzaam. 'Dat is ook lastig, maar misschien komt dat nog, jullie moeten nog steeds een beetje aan elkaar wennen.' zei hij positief. 'Ja, dat denk ik ook, maar nu gaan we echt naar binnen toe, voor ik hier vastvries aan de grond.' zei hij grijnzend tegen Reagan en hij nam zijn vriend mee naar binnen toe.

Koning Reagan Tridon

"Ja, ik weet het... Het is tot nu toe ook nog niet echt heel vervelend." Mompelde hij zijn vriend een beetje toe. Misschien kwam het nog, Thobias begreep hem niet, hij had het wel bij Gwynn... maar waarschijnlijk dacht Thobias daar nu helemaal niet over na, het kwam later wel, als alles goed ging en hij het echt niet meer uithield. Hij grijnsde eventjes door de woorden van Thobias en stapte achter hem aan naar binnen toe. Hij pakte Serena zachtjes vast.
"Vind je het goed als we een nachtje hier slapen?" Vroeg hij aan haar met een glimlachje.

Serena Lomaz

Ze had maar wat met Gwynn en Destiney zitten praten en ze hoopte dat alles buiten goed ging, maar Reagan en Thobias kwamen al snel weer terug, gelukkig. Ze leken ook niet echt ruzie gemaakt te hebben en daar was ze ook wel blij mee, want dat had ze liever niet, daar hield ze niet zo van. Reagan pakte haar vast en door wat hij vroeg knikte ze. 'Natuurlijk, geen probleem,' zei ze tegen hem en daarna gaf ze hem een kusje.

Koning Reagan Tridon

Ze vond het geen enkel probleem en hij kreeg een kusje van haar. Zijn blik gleed naar Gwynn.
"Remi is wel weer terug op het kasteel." Sprak hij haar toe met een zachte stem. Destiney kwam nu overeind.
"Ik zal jullie een slaapplek wijzen." Zei ze tegen Reagan en Serena. Ze opende de deur van een klein kamertje.
"Het is niet veel..." MOmpelde ze. Reagan bedankte haar, het was prima voor een nachtje.

Gwynn Hiddon

Reagan gaf aan dat Remi wel weer terug was naar het kasteel, ze zou morgen wel met hem praten, ze wilde niet dat hij hier kwaad om was of dat hij zich rot voelde, want dat was echt niet nodig. Thobias gedroeg zich raar, daar kon Remi niets aan doen. Destiney nam Reagan en Serena mee en daarna keek ze op naar de vrouw. 'Ik slaap wel weer lekker op de bank, ik vind het geen probleem, hij ligt best goed.' zei ze grijnzend. Thobias kwam al overeind, die was duidelijk ook wel moe.

Koning Reagan Tridon

Serena gaf aan dat ze wel op de bank zou slapen, dat vond ze geen probleem.
"Nee joh, dat redden we wel, samen in bed." Glimlachte Reagan haar toe. Reagan sloot de deur nadat Destiney wegliep naar haar eigen slaapkamer toe. het was een klein bedje, maar dat moest vast wel lukken samen. Hij wilde Serena wel eigenlijk graag bij zich houden, hij vond het gewoon heel fijn om naast iemand te slapen.
Destiney zag dat Thobias overeind kwam en ze pakte hem zachtjes bij zijn hand en nam hem mee naar hun slaapplekje.

Serena Lomaz

Ze liep toch met Reagan mee en ze pakte zijn hand stevig vast. 'Weet je het zeker, Reagan? Misschien slaap je wel een stuk beter als je alleen bent en dat wil ik graag, ik wil niet dat je helemaal kapot bent morgen,' fluisterde ze. Dat zou ze vervelend vinden, waarschijnlijk lag hij toch wat rustiger als hij alleen was. Hij leek juist te willen dat ze bleef en daardoor ging ze wel op het bed zitten.

Koning Reagan tridon

Serena pakte stevig zijn hand vast en vroeg of hij het zeker wist. Ze dacht dat hij misschien wel beter sliep wanneer hij alleen was en dat zou ze dan graag willen, want hij moest niet helemaal kapot zijn morgen.
"Serena, maak je geen zorgen, ik wil graag naast je slapen, dat voelt prettig. Ik vind het fijn als jij bij me bent." Sprak hij zacht tegen haar. Ze ging op het bed zitten en hij gaf een kusje op haar lippen. Daarna begon hij vermoeid zijn kleding uit te trekken en kroop hij onder de warme dekens.

Serena Lomaz

'Oké, dan doen we dat,' zei ze tegen hem, ze wilde graag doen wat hij fijn vond, dat was het belangrijkste, hij had het meeste rust nodig van hun. Hij trok zijn kleding uit en ze deed hetzelfde, daarna ging ze bij hem onder de dekens liggen en sloot ze haar ogen. Ze pakte zijn hand vast en zo zakte ze eigenlijk al heel erg snel in slaap.

Gwynn Hiddon

Ze had een tijdje geslapen, maar ze werd weer wakker omdat ze te onrustig was om te slapen. Ze trok even snel een simpel nachtjurkje aan en liep daarna de keuken in, waar ze een glas water pakte. Het was stil bij Thobias en Destiney, die zouden vast al slapen, daarom deed ze zelf ook zo zachtjes mogelijk. Ze nam het glas water mee naar de bank en ze ging zitten, ze zuchtte zachtjes.

Koning Reagan Tridon

Hij kon echt niet rustig slapen met het besef dat Gwynn zo ongelooflijk dichtbij hem was. Na een tijdje kwam hij uit het bed en besloot hij om eventjes iets te drinken te pakken. Hij ging alleen in zijn onderbroek naar de woonkamer toe. Zelfs in de schemer van het maanlicht kon je de verschrikkelijke littekens zien die hij overal op zijn huid had. Hij staarde naar de fles wijn, het liefste pakte hij die, aarzelend stak hij zijn hand uit. Van Gwynn mocht hij het niet doen, mocht hij niet zichzelf kapot maken, maar het was moeilijk...

Gwynn Hiddon

Ze zat nog steeds op de bank, toen ze iets hoorde keek ze langzaam op. Ze zag Reagan bewegen en daardoor kwam hij langzaam overeind. Hij wilde de wijn pakken, maar hij aarzelde duidelijk. 'Niet schrikken,' fluisterde ze. Ze legde zachtjes haar handen op zijn rug en met haar vingers gleed ze heel voorzichtig over zijn huid heen, daarna draaide ze hem om en trok ze hem tegen zich aan. 'Je bent niet de enige die niet kunt slapen, maar ik heb ook geen wijn gepakt. Het helpt niets, Reagan. Het maakt alles alleen maar erger,' fluisterde ze nu. 'Echt, ik kan het weten, want ik heb alles geprobeerd toen ik weg moest van Thobias,' zei ze daarna en ze pakte zijn kin vast en ze keek diep in zijn ogen.

Koning Reagan Tridon

Ineens hoorde hij de stem van Gwynn. Haar handen legde ze op zijn rug neer en hij voelde hoe hij over haar huid streelde. Het voelde fijn, rustgevend. Hij werd door haar omgedraaid en tegen haar aangetrokken. Hij was niet de enige die niet kon slapen. Zij had ook geen wijn gepakt, het hielp niet, zij kon het weten want ze had alles al geprobeerd.
"Ik kan er wel beter van slapen." Fluisterde hij haar toe. Hij voelde hoe ze zijn kin pakte en hij keek haar doordringend aan.
"Kunnen we er niet gewoon samen vandoor gaan, Gwynn?" Vroeg hij haar mompelend en hij gleed met zijn handen over haar heupen heen.

Gwynn Hiddon

'Nu even, maar morgen zal je er door wakker liggen en zal je twee flessen moeten pakken.' fluisterde ze. Door wat hij daarna vroeg grijnsde ze zwakjes. 'Ik denk niet dat dat verstandig is,' fluisterde ze daarna. Ze wilde niet dat iemand hun zou horen. Ze voelde zijn handen naar haar heupen glijden, het voelde heel erg fijn. Ze trok hem nu heel dicht tegen haar aan en ze plaatste zachtjes haar lippen in zijn hals. Het was heel bijzonder met hem, daarom wilde ze alleen maar meer. 'Ik heb zin in je, Reagan,' fluisterde ze nu bij zijn oor.

Koning Reagan Tridon

Morgen zou hij er door wakker liggen en zou hij twee flessen nodig hebben. Daardoor zuchtte hij even en knikte. Ze had ook wel gelijk. "Het klinkt zo makkelijk..." Mompelde hij haar zachtjes toe. ze trok hem tegen haar lichaam aan en drukte haar lippen in zijn hals. Hij vond het heerlijk en sloot zijn ogen terwijl hij haar in zijn sterke armen hield. Ze fluisterde dat ze zin in hem had en daardoor ontstond er kippenvel op zijn hele lichaam.
"Ik ook in jou..." Klonk zijn stem zacht van verlangen. Hij keek haar eventjes aan met een doordringende blik in zijn ogen, maar keek daarna weg.
"Gwynn... straks merkt iemand het..." Mompelde hij schor.

Gwynn Hiddon

'Het klinkt makkelijk, maar het is alles behalve makkelijk, dat weet jij ook,' zei ze zachtjes tegen hem. Het zou niet eens kunnen, zelfs al zou ze het willen, maar ze wilde het ook niet echt nu, ze had te veel om achter te laten. Hij zei dat hij ook zin had in haar en ze ademde diep in. Het werd daardoor alleen maar erger. Ze liet haar hand nu heel langzaam over zijn buik heen glijden, hij had een heerlijk lichaam. 'Daarom moet je stil zijn,' mompelde ze hem toe. 'Iedereen slaapt en we horen het meteen als ze wakker worden,' zei ze daarna.

Koning Reagan Tridon

Haar hand gleed over zijn buik heen en hij sloot genietend zijn ogen. Hij moest stil zijn van haar, iedereen sliep en ze zouden het meteen horen als ze wakker zouden worden. "Zeker?" Vroeg hij zacht mompelend aan haar. Hij had haar net ook namelijk echt niet gehoord, iedereen kon dit doen. Zijn handen streelden over haar rug heen en hij trok haar onderlichaam zacht tegen hem aan.