Skyrim RPG

Remi Kaskadar

De man werd echt helemaal gek, hij zag zijn hoofd rood worden, hij raakte gewoon compleet in paniek. Daardoor pakte Remi hem vast en streelde over zijn rug heen, heel lief en heel zachtjes. Hij hield hem dicht tegen zich aan. "Niet in paniek raken, dat is helemaal nergens voor nodig, sluit je ogen, Thobias en probeer adem te halen op het ritme dat ik over je rug wrijf met mijn hand." Sprak hij hem heel zacht en rustig toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij kon amper nog luisteren naar Remi, het ging echt niet meer. Hij deed veel te veel en zijn keel was helemaal opgezwollen door de vieze wonden. Hij bleef zijn keel vasthouden en daarna werd het hem te veel en werd het zwart voor zijn ogen. Hij kreeg te weinig lucht en de paniek was nogal heftig, zijn energie was eigenlijk ook gewoon helemaal op. Hij kon niet meer, het was veel te heftig, alle emoties liepen ook elke keer nogal hoog op hij hem.

Remi Kaskadar

Blijkbaar hielp helemaal niets bij hem, daarom bleef Remi wachten, hij zou waarschijnlijk vanzelf een black-out krijgen en dan was het over. Dan was hij bewusteloos, maar kon hij tenminste wel ademhalen, dat was het belangrijkste. Na een tijdje gebeurde dat ook, Remi tilde hem op, Thobias was behoorlijk zwaar, maar het deerde hem vrij weinig. Hij hield hem stevig in zijn armen en nam hem mee het kasteel binnen. Hij legde hem weer in het bed neer, bij Destiney die langzaam wakker werd en bezorgd opkeek. Remi sprak zacht dat Thobias teveel gedaan had en hij liet de dokters komen die zijn wonden opnieuw begonnen te verzorgen.

Koning Thobias Hiddon

Zijn lichaam kwam eigenlijk meteen tot rust, omdat hij nu wel iets normaler kon ademen. Hij werd langzaam wakker en hij zag Destiney en daarna ook Remi. 'Ik wilde jou niet meer zien, weet je nog?' Vroeg hij brommend en heel schor. Hij had nog net zo'n slecht humeur. Hij ademde langzaam in en uit en hij slikte moeizaam, het deed wel pijn. Hij pakte de hand van Destiney vast, maar het verlangen was er nog steeds en hij zuchtte zacht, hij werd gek van zichzelf.

Remi Kaskadar

"Bespaar je krachten, vriend, wees blij dat ik je probeerde te helpen." Mopperde hij terug en hij keek Thobias even met een vernietigende blik aan, hij vond het echt naar dat de man hem niet dankbaar was, hij had echt zijn best gedaan, hij deed sowieso zijn best. Hoe kon hij boos worden? Hij deed keihard zijn best om hem te weerstaan en het lukte hem nog ook... Met een zucht draaide hij zich om en liep hij weg.
"Bedankt, Remi, dat je hem hebt teruggebracht..." Fluisterde Destiney en ze streelde over de vingers van Thobias heen. Ze keek naar hem met een bezorgde blik in haar ogen. "Je moet wel een beetje voorzichtig doen met jezelf.." Zei ze heel erg zachtjes.
Remi keek nog heel even naar haar achterom en glimlachte lichtelijk, daarna liep hij terug naar Gwynn en klopte aan op de deur van haar kamer.

Koning Thobias Hiddon

Hij was echt verschrikkelijk kwaad, hij wist niet eens wat hij met die woede moest doen. het was maar goed dat Remi weg ging, maar hij trok zich nu ook los van Destiney. 'Laat mij met rust. Denk je dat ik zin heb om nu even gezellig te gaan lopen doen? Echt niet.' beet hij haar toe. Hij werd echt heel onaardig als hij zich zo voelde, dan zag hij het zelf niet eens meer in, omdat hij zo erg anders werd. Hij kwam weer uit bed en hij ging op een stoel zitten, hij was vreselijk onrustig.

Gwynn Hiddon

David was helemaal overstuur door Thobias, hij riep constant dat hij naar papa wilde en ze vond het vreselijk. Hij dacht elke keer dat Thobias echt heel boos op hem was, dan wilde hij naar hem toe. Ze deed alles om hem tegen te houden, uiteindelijk zat hij zacht te huilen in de hoek van de kamer. Het deed haar heel erg veel pijn. Er werd op de deur geklopt en ze staarde er even naar. 'Kom maar binnen.' Fluisterde ze.

Koningin Destiney Hiddon

Hij trok zich los en doordat het zo onverwachts kwam, rolde ze op haar rug, iets wat haar vreselijk veel pijn deed, tranen schoten in haar ogen en ze klemde haar kaken op elkaar. Langzaam rolde ze weer op haar buik en ze kneep in de dekens, ze snikte zachtjes. Ze begreep Thobias niet, helemaal niet en hij deed haar pijn, ze kon dit nu allemaal niet zo heel erg goed hebben.


Remi Kaskadar

Hij kwam langzaam binnen en keek even naar Gwynn. "Ik heb het allemaal goed verpest." Zuchtte hij. Hij keek even naar David, vol medelijden.
"Het was niet jouw schuld, kleine jongen, het was mijn schuld, jij kon er echt helemaal niets aan doen, iedereen vind jou hartstikke lief." Vertelde hij hem heel erg zacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag de tranen in de ogen van Destiney en hij ademde trillend in, hier kon hij heel slecht tegen. 'Doe ik het nu ook bij jou fout? Ik zei toch dat je niet bij mij moest blijven. Ik heb je duizend keer gewaarschuwd,' gromde hij haar toe, heel erg kwaad. Hij was eigenlijk vooral verdrietig, hij werd gek van het verlangen en hij kon er totaal niet mee omgaan.

Gwynn Hiddon

Het was Remi die binnen kwam en door wat hij zei schudde ze haar hoofd. 'Jij deed niets verkeerd, het kom door Thobias,' zei ze zacht. Ze vond het niet leuk om toe te moeten geven, maar dit was echt de schuld van Thobias, doordat hij zo raar deed en niet zo veel kon hebben, al kwam het vast door de pijn en door de hele situatie. Remi sprak tegen David en die begon alleen maar harder te huilen, ze zuchtte zacht. 'Hij wil naar Thobias,' mompelde ze.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gromde haar kwaad toe dat ze niet bij hem moest blijven en of hij het bij haar nu ook fout deed. Hij had haar gewaarschuwd. "Mijn rug... dat doet pijn. Ik rolde op mijn rug." Fluisterde ze hem zachtjes en vol pijn toe. "Het doet zo'n pijn..." Kreunde ze zacht en ze verstopte haar hoofd in haar kussen om zich een beetje te verbijten.


Remi Kaskadar

Ze zei dat hij niets verkeerds deed, dat het aan Thobias lag. "Ik had het beter moeten aanpakken." Sprak hij haar zachtjes toe. David begon alleen maar harder te huilen en hij keek naar hem.
"Thobias heeft pijn, hij moet even rustig slapen, dan kun je morgen weer naar hem toe." Legde hij aan het jongetje uit. "Kom eens, jongen, ik heb je toch een hele mooie knuffel gegeven?" Vroeg hij met een glimlachje aan hem.

Koning Thobias Hiddon

Haar woorden drongen maar heel erg langzaam tot hem door, hij zat zo erg in zijn eigen wereld. Daardoor volgde hij niet eens echt wat ze zei en vertelde. Blijkbaar deed haar rug pijn en na een paar seconde kwam hij langzaam overeind, hij zag dat het echt zo was, ze had heel veel pijn. 'Kom eens,' fluisterde hij nu. Hij kwam bij haar zitten en hij pakte heel voorzichtig haar hand vast, hij streek met zijn vingers over haar huid heen. 'Ontspan, dan wordt het beter..'

Gwynn Hiddon

'Hij is nogal ingewikkeld, je kan het bijna nooit beter aanpakken, er is altijd wel iets wat niet helemaal lekker loopt, daar kan jij niets aan doen,' fluisterde ze. Ze nam het hem ook echt niet kwalijk, wist hij veel dat Thobias zo heftig zou doen. David keek nu op naar Remi, maar kroop weg in de hoek, hij had wel de knuffel vast. Als hij eenmaal echt verdrietig was, dan wilde hij meestal niets meer, alleen bij Thobias zijn. Dat werkte gewoon niet.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje kwam hij overeind en kwam hij bij haar zitten. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze rilde een beetje. Ze hield zijn hand stevig vast en voelde de tranen over haar wangen glijden. Ze moest ontspannen van hem, daar werd het beter van. Langzaam, door zijn zachte aanraking, ging het een klein beetje beter...


Remi Kaskadar

Volgens Gwynn was hij nogal ingewikkeld. "Ja, ik weet het." Glimlachte hij lichtelijk. "Ik zou willen dat ik er wel iets aan kon doen, dat zou fijn zijn en dan gaat alles ook veel beter." Legde hij haar zachtjes uit.
David kroop weg in een hoekje en Remi glimlachte naar hem. "David, je bent een hele slimme jongen, je weet zelf ook heel erg goed dat hetgeen wat jij wilt, eigenlijk niet kan. Je bent verdrietig en je wilt iets wat niemand jou kan geven, dat is toch eigenlijk ook niet eerlijk? Gwynn doet zo haar best voor je, om je overal mee te helpen, waarom geef je haar niet de kans om het op te lossen voor je? Je weet heel erg goed dat ze jouw verdriet minder kan maken." Legde hij het jongetje uitgebreid uit.

Koning Thobias Hiddon

'Het spijt mij, dit verdien jij helemaal niet,' fluisterde hij. 'Probeer wat rustiger te blijven, voorzichtig te ademen en echt te ontspannen, dan zullen die wonden een stuk minder pijn doen en dan zal ik wat aardiger voor je zijn,' fluisterde hij. Hij wilde haar echt niet zo zien, daar kon hij niet tegen, zelfs niet als hij heel erg boos was. Hij vond het vreselijk om te zien. Hij drukte heel zachtjes zijn lippen op haar wang.

Gwynn Hiddon

'Dat is nou eenmaal niet anders,' fluisterde ze. Remi sprak tegen David, ze zag wel dat hij luisterde, maar daarna werd hij ook boos op Remi. Hij deed niet echt iets, maar ze kon aan zijn hele houding zien dat hij boos werd en daarna gooide hij zelfs de knuffel naar Remi toe. 'Papa,' zei hij daarna alleen maar en hij kroop weer weg, Gwynn zuchtte zacht. Soms was het echt heel erg zwaar.

Koningin Destiney Hiddon

Het speet hem en hij zei dat ze dit helemaal niet verdiende, hij hielp haar en vertelde wat ze moest doen, ze kroop nog dichter tegen hem aan. "Je doet het lief..." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen hem. "Je bent zo snel weer lief, terwijl je zo heel erg boos was." Klonk haar stem zachtjes. Ze voelde zijn lippen even op haar wang en nu ging het echt weer beter, ze haalde even diep adem en ontspande weer helemaal.


Remi Kaskadar

David werd boos op hem en gooide de knuffel naar hem toe. Hij grijnsde alleen maar even, hier kon hij echt niet boos om worden. Hij kwam weer op David af en reikte de knuffel weer aan. "Je weet het wel, daarom wordt je zo boos, je weet dat ik gelijk heb." Glimlachte hij.

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat hij zo snel weer lief was, terwijl hij echt heel boos was. 'Dat komt alleen maar door jou, ik wil niet dat jij pijn hebt,' fluisterde hij. Hij was nog steeds heel chagrijnig, maar hij wist dat hij het niet op haar kon afreageren, dat was gewoon niet aardig, dat verdiende ze niet en het was ook nog eens nergens voor nodig. 'Ik hou van je, ik word gewoon heel erg gek van mezelf.' fluisterde hij.

Gwynn Hiddon

Ze kwam langzaam iets dichterbij en ze ging naast Remi zitten, David keek op naar hun en hij pakte voorzichtig de knuffel weer aan, hij trok hem helemaal tegen zich aan en hij ging weer tegen de muur aan zitten. Gwynn glimlachte een beetje, het was toch wel lief om te zien. 'Papa,' zei hij nog eens zacht. 'Kom eens vriendje, je kan heel snel weer naar hem toe, echt. Ik beloof het je, hij is ook niet boos op jou, echt niet. Hij houdt van je,' zei ze zacht. David kwam langzaam naar haar toe en hij ging tegen haar aan zitten, maar hij hield Remi ook goed in de gaten.

Koningin Destiney Hiddon

Het kwam allemaal door haar want hij wilde niet dat ze pijn had. "Dat is echt lief..." Fluisterde ze hem toe. Hij zei dat hij van haar hield en dat hij gek werd van zichzelf. Voorzichtig sloeg ze daarom haar armen om hem heen, ze kreunde zachtjes omdat het pijn deed.
"ontspan dan toch gewoon zelf ook eens, door die frustraties en boosheid ben je alleen maar gespannen en elke keer wanneer jij gespannen bent, gaat het mis..." Fluisterde ze heel erg zacht.


Remi Kaskadar

De knuffel werd weer van hem aangepakt en hij ging weer dicht tegen de muur aanzitten. Hij keek even naar Gwynn met een lichte glimlach. David zei nog eens zacht dat hij Thobias wilde. "Dit is beter, goed zo jongen." Glimlachte hij. Hij ging tegen Gwynn aanzitten door haar woorden en dat liet hem toch wel weer glimlachen.
"Boos worden en slaan helpt nooit, David, nooit. Praten is veel beter en veel makkelijker om je gevoelens te uiten."

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het echt lief en daarom sloeg ze haar armen om hem heen, maar hij hoorde haar kreunen van de pijn. 'Niet doen als het pijn doet,' zei hij zacht. Hij vond het wel fijn, maar aan de andere kant verlangde hij al zo erg naar haar dat het wel moeilijk was als ze heel erg dichtbij hem lag. Dan wilde hij haar alleen nog maar meer. 'Het is zo lastig om te ontspannen,' fluisterde hij. Hij voelde zo veel dingen, dan ging het bijna niet, nu helemaal niet.

Gwynn Hiddon

Remi zei dat boos worden en slaan nooit hielp, praten was veel beter. 'Papa toe,' mompelde de jongen nu, dat was eigenlijk al heel wat. Gwynn streek zachtjes door zijn donkere haren heen en ze bleef naar hem kijken, ze vond dit altijd heel pijnlijk. Thobias zou zelf eens moeten zien hoe gek David op hem was en hoe graag hij bij hem wilde zijn, misschien zou hij dan anders met hem omgaan, maar die kans was niet zo groot.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest het niet doen van hem als het pijn deed, daardoor liet ze haar armen langzaam weer zakken, het deed behoorlijk veel pijn namelijk. Hij zei zacht dat het lastig was voor hem om te ontspannen. "Dat begrijp ik, dat is het ook... maar je kunt het wel. Denk gewoon aan mooie dingen, fijne momenten en ontspan." Fluisterde ze lief tegen hem. Ze streelde zachtjes over zijn vingers heen.


Remi Kaskadar

David momepelde dat hij naar zijn vader toe wilde. "Dat kan wel, maar vandaag niet meer, David, je zult moeten proberen om te wachten tot morgen, kan je dat?" Vroeg hij glimlachend aan hem en hij legde zachtjes zijn hand op de rug van Gwynn om haar toch een beetje te ondersteunen als ze dat fijn vond.

Koning Thobias Hiddon

Ze liet haar armen weer zakken en hij keek haar wat bezorgd aan. Ze begreep dat het lastig was om te ontspannen en daar was hij al heel erg blij mee. Hij moest denken aan mooie dingen en aan fijne momenten en ontspannen. Hij voelde haar over zijn vingers heen strelen en hij sloot zijn ogen, hij deed zijn best om te doen wat ze vroeg, maar het ging echt niet. Hij dacht alleen maar aan wat hij met haar wilde doen, hoe mooi ze was, het maakte het verlangen nog veel erger.

Gwynn Hiddon

Remi zei dat hij wel naar zijn vader kon, maar vandaag niet meer, hij moest wachten tot morgen. Ze voelde de hand van Remi op haar rug en ze legde haar hoofd voorzichtig tegen zijn schouder aan, het was heel fijn dat ze dit niet alleen hoefde te doen nu. 'Nu... nu papa.' zei David en hij keek nu zelfs naar Remi. 'Nu...' zei hij nog eens. 'Morgen, David. Morgen gaan we naar hem toe.' zei ze zachtjes.

Koningin Destiney Hiddon

Het leek niet te helpen bij hem en ze zuchtte daardoor heel erg zachtjes eventjes. "Lieve Thobias... Denk aan onze eerste ontmoeting, andere mooie momenten samen, gewoon lieve dingen, niet aan wat anders." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze glimlachte lichtelijk naar hem.


Remi Kaskadar

Hij voelde het hoofd van Gwynn tegen zijn schouder aan en daardoor ging hij nog wat dichterbij haar zitten. Het was een hele lieve vrouw die onwijs haar best deed. "Ja, nu kan niet meer..." Vertelde hij nog om het met haar eens te zijn, zodat David wist dat het echt niet kon.

Koning Thobias Hiddon

'Het lukt gewoon niet. Ik denk er wel aan, maar ik denk veel te snel aan hoe mooi jij bent als ik dat voor mij zie. Dan denk ik aan de eerste keer dat ik je naakt zag...' zei hij, nu wel met een grijnsje op zijn gezicht. Hij streek langs haar wang en hij drukte zacht zijn lippen op die van haar, daarna ging hij weer naast haar liggen. 'Het is wel een hele leuke herinnering,' plaagde hij haar nu een beetje.

Gwynn Hiddon

'Nu papa,' fluisterde hij nog eens, maar het was duidelijk dat hij zich iets meer neerlegde bij het feit dat het echt niet ging. Het kon niet, Thobias kon nu beter wat tot rust komen. David leek ook aardig moe te zijn, waardoor hij iets rustiger was. Hij zakte zelfs langzaam in slaap, de knuffel stevig in zijn armen.

Koningin Destiney Hiddon

Het lukte Thobias niet, hij dacht er wel aan, maar dan dacht hij al heel snel aan hoe mooi ze was, de eerste keer dat hij haar naakt zag. Ze grijnsde naar hem terug en kuste hem zachtjes terug. Hij vond het een hele leuke herinnering.
"Dat is het ook wel, je bent wel heel erg leuk en je bedoelt alles wel heel goed." Glimlachte ze hem toe.


Remi Kaskadar

Na een tijdje gaf David het langzaam op en viel hij in slaap met de knuffel in zijn armen. Remi glimlachte een beetje.
"Vergeef me dat ik het aan je vraag, maar is er een kans dat het Thobias zijn kind is? Hij lijkt echt vreselijk op hem." Fluisterde hij zacht. Hij had gehoord dat ze samen met Thobias het kindje had gevonden, maar dacht gewoon dat een vrouw het ooit met hem had gedaan en dat daar zo'n kindje uit was gekomen, dat ze hem daarom in huis hadden genomen.

Koning Thobias Hiddon

'Gelukkig vind je mij nog steeds leuk, ondanks dat ik zo chagrijnig ben.' zei hij plagend tegen haar. Hij vond het wel heel erg fijn om van haar te horen. Hij zoende haar weer zacht en daarna kreunde hij. 'Het is echt irritant hoor. Ik ben alleen maar aan het verzinnen wat ik allemaal met je wil doen en ik kan niets doen om het tegen te houden. Misschien moet ik er zelf maar wat aan doen...' Mompelde hij, wel met een grijnsje op zijn gezicht.

Gwynn Hiddon

Door wat Remi nu vroeg staarde ze hem aan. Wat bedoelde hij? Hij kon van alles bedoelen en misschien had hij het wel door. Misschien had hij door dat het kind van Thobias en haar was, ze vertrouwde deze man nog helemaal niet genoeg, straks zou hij het iemand vertellen. Ze merkte heel goed dat ze in paniek begon te raken. 'Wat bedoel je?' Vroeg ze nu heel erg zacht aan hem. Ze deed haar best om de paniek te verbergen en een goed antwoord te verzinnen.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, ik hou heel erg veel van je, maar ik vind het wel naar als je boos bent. Dan lijkt het alsof ik niets goeds kan doen." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze keek hem met een klein glimlachje even aan. Ze werd weer even zachtjes door hem gezoend. Daarna gaf hij aan dat het irritant was, dat hij alleen maar aan het verzinnen was wat hij met haar wilde doen.
"Misschien moet je er inderdaad zelf maar iets aan doen, want ik kan je momenteel echt niet helpen..." Fluisterde ze zachtjes. "Wil je het wel doen terwijl ik kijk?" Vroeg ze hem ondeugend.


Remi Kaskadar

Hij werd aangekeken alsof hij gek was, hij wilde zich verontschuldigen, maar daarna vroeg ze aan hem wat hij precies bedoelde. "Nou... Thobias deed het vroeger met zo'n beetje iedere vrouw, wat nu als één van die vrouwen een kind kreeg en zag dat er wat mis was met hem. Dat ze hem daarom ergens had neergelegd zodat Thobias hem sowieso zou vinden. Ik vind hem heel erg op Thobias lijken namelijk." Legde hij nu aan haar uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij ademde diep in en hij grijnsde door wat ze zei. 'Misschien, als je een beetje uitdagend naar mij kijkt, dan mag jij wel kijken naar mij.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij zoende haar zacht en hij genoot er echt van, maar hij werd veel te ongeduldig. Hij maakte zijn broek los, het was echt niet vol te houden, maar toch was het een beetje raar om dit te doen waar ze bij was. Hij vond het niet zo heel raar om te doen als hij alleen was, maar nu wel.

Gwynn Hiddon

' Oh...' zei ze zacht, omdat hij iets anders bedoeld had. Heel even kreeg ze de neiging om te zeggen hoe het echt zat, maar dat kon echt niet. 'Ik weet het niet... Misschien, maar ik weet het niet.' zei ze zacht, ze keek hem ook niet meer aan. David sliep nog steeds en ze streek zacht door zijn haren heen..

Koningin Destiney Hiddon

Als ze een beetje uitdagend naar hem keek, mocht het wel van hem. Ze werd nog even zachtjes door hem gezoend, maar hij werd al wel een beetje ongeduldig merkte ze. Hij maakte niet veel later zijn broek los, ze merkte dat hij het raar vond. "Goed zo, het is goed dat er eindelijk eens iets is waar je je zo ongemakkelijk bij voelt." Plaagde ze hem grijnzend.


Remi Kaskadar

Ze wist het niet, ze wist het niet zeker, hij had misschien wel gelijk. Ze keek hem ook niet meer aan en hield zich bezig met David. "Je weet het wel." Fluisterde hij haar toe. "Je weet hoe het zit, maar wat ik net zei was niet waar. Ik zie het aan je Gwynn... maar je hoeft het niet te zeggen als je het niet wilt." Sprak hij haar zachtjes toe.