Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Dat is goed om te weten,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij genoot heel erg van wat ze deed en daarna stelde ze voor om het anders vanavond af te maken. Hij knikte langzaam. Haar hand gleed weer naar boven en hij zoende haar nog even zacht, daarna kwam hij overeind uit het bad. Hij tilde Destiney wat omhoog, tegen zijn lichaam aan. Zijn vingers streken over de plekken in haar hals, hij had een grijnsje op zijn gezicht staan, hij vond het heel erg leuk. Daarna stapte hij het bad uit en gaf hij haar een handdoek aan, hij droogde zichzelf af en hij trok wat kleding aan.

Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte en wilde het wel die avond afmaken. Hij zoende haar nog even en ze pakte zachtjes zijn kin vast tijdens de zoen. Hij kwam overeind en ze werd door hem ook overeind getild. Ze glimlachte naar hem en voelde hoe hij over de plekken streelde die hij had veroorzaakt.
"Dat vind je wel mooi zeker." Plaagde ze hem. "Doe het de volgende keer maar op een plek die ik niet zo erg hoef te verbergen, het is toch geen gezicht." Grijnsde ze. Ze pakte dankbaar de handdoek van hem aan en begon zichzelf zorgvuldig af te drogen. Ze koos vervolgens voor een simpele maar elegante jurk en zorgde ervoor dat haar haren weer over haar schouders hingen zodat niemand wat kon zien.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, ik vind het geweldig. Dan moet je maar een beetje je best doen om het te verbergen, ik wil het wel kunnen zien,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Al wil ik er best plekken bij maken die minder goed te zien zijn,' zei hij daarna plagend. Ze trok een mooie jurk aan en hij zag hoe ze haar haren over de plekken heen legde, waardoor hij weer grijnsde. Hij pakte haar vast en hij gaf haar even een knuffel, hij was echt gek op haar. 'Kom, we gaan,' zei hij daarna.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het geweldig en ze moest maar een beetje meer haar best doen om te verbergen want hij wilde het kunnen zien. Ze schudde grinnikend haar hoofd even. "Jij bent echt heel erg." Plaagde ze hem. "waarom wil je het zien? wat is daar zo opwindend aan?" Klonk haar stem nu wat uitdagend. Wanneer ze aangekleed was, pakte hij haar vast en werd ze geknuffeld. Ze trok hem daardoor even stevig tegen haar aan, wat was hij toch lief... Hij wilde gaan en ze knikte.
Samen met hem liep ze mee door de gangen.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde weten waarom hij het wilde zien, wat er opwindend aan is. 'Dat is een lastige vraag. Ik weet het niet. Ik vind het gewoon leuk om te zien wat ik gedaan heb, dan denk ik weer aan het moment terug...' zei hij. Hij wist niet precies wat het was, maar het was heel erg leuk. Hij liep met haar naar Gwynn toe en eenmaal daar liet hij een wachter Reagan ophalen. Als zijn vriend geen zin had begreep hij dat ook, maar waarschijnlijk vond het het wel leuk, het was wel een goed teken dat Thobias hem meevroeg naar Gwynn. Hij klopte kort aan op de deur en daarna hoorde hij al dat ze naar binnen mochten komen. Hij opende de deur en hij zag dat David zich naar hun toedraaide, daarna kwam de jongen voorzichtig naar hun toe.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wist niet wat er zo opwindend an was, het was gewoo leuk om weer aan het moment terug te denken. "Hmm... dat kan ik ergens wel begrijpen." Knikte ze hem nu met een grijns toe. Ze liep met hem mee naar Gwynn toe en zag hoe David voorzichtig op hun af kwam.
"Hé lieve jongen!" Sprak Destiney hem enthousiast en vrolijk toe.
Niet zo heel erg veel later kwam ook Reagan binnen, hij vond het echt heel prettig dat Thobias hem uitnodigde, dat hij Gwynn weer mocht zien, hij had zich de rest van de dag echt lopen opvreten, niet wetend wat hij in vredesnaam kon gaan doen. Nu was hij hier weer en zag hij haar weer.
"Hoi..." Klonk zijn stem zacht en hij slikte even moeizaam.

Koning Thobias Hiddon

Hij glimlachte even naar Gwynn, daarna keek hij naar David, die heel voorzichtig nog wat meer naar hun toe kwam. Door wat Destiney zei keek hij zelfs even op, daarna pakte hij voorzichtig haar hand vast. Dat was eigenlijk al heel bijzonder. Thobias keek op toen de deur open ging en Reagan binnen kwam. 'Hey,' zei hij glimlachend tegen zijn vriend. Gwynn begroette hem ook, maar het was wel duidelijk dat ze dat een beetje voorzichtig deed, waarschijnlijk door hem. Hij vond het ook echt nog wel wat moeilijk, maar dit kon hij wel hebben.

Koningin Destiney Hiddon

David pakte haar hand vast en ze ging op haar hurken bij hem zitten. "Heb je leuke dingen gedaan samen met mama?" Vroeg ze het jongetje glimlachend. Ze begroette Reagan zelf ook eventjes, maar daarna was haar aandacht weer bij David.
Reagan stond er wel een beetje ongemakkelijk bij, hij knikte alleen als gedag naar Gwynn. Wat mocht en wat mocht niet van Thobias? Hij wist het echt niet. Wanneer hij Destiney opmerkte en vooral de plekken in haar hals zag, keek hij Thobias eventjes aan.
"Je doet haar toch geen pijn, of wel?" Klonk zijn stem heel erg bezorgd en heel zacht zodat niemand anders het zou horen, hij wilde het graag wel weten, hij kon het dan wel niet goed zien, maar het zag er vanuit zijn oogpunt niet echt lekker uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij vond het echt heel erg leuk dat Destiney en David zo erg met elkaar op konden schieten, maar hij keek toch even naar Gwynn. Ze leek het gelukkig echt geen probleem te vinden, waar was hij blij mee. Hij keek weer op naar Reagan die heel zachtjes iets aan hem vroeg. Het duurde even voor hij begreep waar Reagan op doelde en hij glimlachte zwak. 'In ieder geval niet heel erg.' zei hij tegen zijn vriend. 'Ik geloof dat ze het lekker vindt,' zei hij er daarna achteraan. Als ze het echt pijnlijk vond zou ze het wel zeggen, maar dit was waarschijnlijk nog goed te doen. Hij pakte wat glazen en hij schonk die vol met wijn, daarna knikte hij naar Reagan. Hij mocht best wel bij Gwynn gaan zitten, als ze maar een beetje van elkaar afbleven, dan kon hij het wel hebben.

Koning Reagan Tridon

Zijn hoofd werd helemaal rood door de woorden van Thobias. "S-sorry..." Fluisterde hij daardoor. Hij dacht echt dat het pijnlijk was, maar blijkbaar hoorde het bij wat ze deden en vond Destiney het lekker. Hij wreef even over zijn gezicht heen en pakte het glas wijn van Thobias aan. Er werd naar hem geknikt en daardoor keek hij naar Gwynn en vervolgens weer naar Thobias. Hij bleef eventjes staan maar ging daarna zitten op de bank naast Gwynn. Hij zat daar zo ongelooflijk ongemakkelijk, hij wist ook niet wat hij moest doen of moest zeggen, toch voelde het wel een stuk prettiger om mensen om zich heen te hebben. Hij was daardoor wat minder onrustig.

Koning Thobias Hiddon

'Maakt niet uit, ik heb liever dat je het even vraagt dan dat jij je zorgen maakt, ik vind het geen probleem,' zei hij tegen zijn vriend. Hij vond het echt niet erg. Het was duidelijk dat Reagan zich enorm ongemakkelijk voelde bij deze situatie, terwijl dat nu niet zo nodig was. Nu zat Thobias goed in zijn vel en wat hij rustig, hij had controle over de situatie, het was zijn eigen idee geweest. Dat scheelde allemaal al een hele hoop. Hij ging zelf ook zitten en hij keek even naar Gwynn, ze glimlachte naar hem. 'Zullen we morgen iets met David gaan doen?' vroeg ze. Hij keek even naar de jongen, hij wist hoe graag Gwynn wilde dat hij meer tijd met hem doorbracht, het was goed voor David, vond ze. Hij vond het alleen echt heel lastig. 'Ik kijk wel of ik even tijd heb,' mompelde hij dus ook.

Koning Reagan Tridon

Thobias had liever dat hij het aan hem vroeg dan dat hij zich zorgen zou maken. Daardoor knikte hij een beetje. "Ik ben er nu gewoon wat extra alert op." Sprak hij zacht tegen zijn vriend. Destiney hoorde wat er gezegd werd over David.
"Ik wil anders ook wel graag mee, of gaan jullie liever samen?" Vroeg ze aan de twee met een vrolijke en stralende glimlach.
Reagan ademde diep in en uit, hij voelde zich gewoon raar, niet zichzelf meer, niet meer vrolijk... Hij zonderde zich ook steeds verder af en zat nu maar gewoon naar buiten te staren terwijl hij luisterde naar het gesprek waar hij zich normaal gesproken gewoon in gemengd zou hebben.

Koning Thobias Hiddon

'Dat begrijp ik wel, dat is misschien ook wel heel erg goed.' zei hij zacht tegen zijn vriend. Hij vond het echt helemaal niet erg, soms was het voor hem wel goed om zich bewust te worden van alles, hij zou niet willen dat het echt pijnlijk werd voor Destiney en nu wist hij wel weer dat hij daar echt rekening mee moest houden. Reagan voelde zich duidelijk echt nog niet goed, Thobias nam zichzelf voor om morgen middag in ieder geval iets met Reagan te gaan doen, dat zou hun allebei vast goed doen. Destiney zei dat ze ook wel graag wilde, of ze moesten samen willen. Hij keek heel even naar Gwynn en daarna naar David. 'Je kan wel mee, dan zien we wel hoe het loopt.' zei hij. Hij vond het zelf nog lastig zat, het was beter als Destiney er bij was, voor als er iets gebeurde.

Koning Reagan Tridon

Destiney was er erg enthousiast over dat ze mee mocht, Reagan glimlachte wat vaagjes, daarna kwam de vrouw op hem af, ze kwam met haar hand naar hem toe. "Niet doen." Zei hij haar meteen waarschuwend en hij schudde zijn hoofd. Daardoor bleef ze stilstaan, ze wilde alleen maar eventjes haar hand op zijn schouder leggen, Destiney wist helemaal niet welke problemen Reagan had.
"Gaat het wel met je?"Vroeg ze hem zacht. Hij knikte eerst alleen maar. "Ik moet even wennen, laat maar." Sprak hij. Bezorgd keek Destiney hem aan en daarna keek ze op naar Thobias, dit was echt niet goed...

Koning Thobias Hiddon

Hij ademde langzaam in door hoe Reagan tegen Destiney deed. Hij begreep het wel, maar toch merkte hij dat het hem kwaad maakte, terwijl het onterecht was. Destiney keek hem even aan en hij keek strak naar haar terug. Hij zou er echt aan gaan werken, maar hij had zelf ook even tijd nodig. Hij had het ook wat moeilijk met alles en hij wilde Reagan heel graag helpen, maar het was nogal lastig met alles wat hij zelf aan zijn hoofd had. Morgen zou hij gewoon wat gaan lopen en trainen met Reagan, dan konden ze alles bespreken. Hij keek kort naar Gwynn, die bezorgd naar Reagan keek en hij ademde diep in. Dit vond hij niet leuk. Dit was precies wat hem jaloers maakte. Hij voelde de spanning in zijn lichaam stijgen en daarna schoot David opeens weer op hem af, de jongen voelde het zo sterk aan. David begon Thobias te slaan en zonder er over na te denken of ook maar in staat te zijn om zich in te houden, haalde hij hard uit, Gwynn schoot meteen op hem af en duwde hem weg bij David, die stil op de grond lag.

Koningin Destiney Hiddon

Net te laat merkte ze hoeveel spanning Thobias opbouwde, ze was gewoon echt net te laat. David schoot op hem af en hij haalde hard uit naar de jongen die vervolgens stil op de grond bleef liggen, ze sloeg haar hand voor haar mond en Reagan kwam overeind. "Ik kan dit niet.." Klonk zijn stem trillend en hij liep de deur uit. Destiney pakte Thobias zachtjes vast en keek doordringend in zijn ogen. "Probeer wat minder impulsief te zijn..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze streelde langs zijn wang.

Koning Thobias Hiddon

Het ging allemaal nogal als een waas aan hem voorbij, Reagan vertrok en Destiney pakte hem vast. Hij zag dat Gwynn David vastpakte, maar die was nog steeds bewusteloos. Hij stond te trillen op zijn benen, hij kon hier echt niet tegen. Destiney zei dat hij moest proberen wat minder impulsief te zijn, maar dat kon hij niet. 'Ik maak alles kapot, ik doe jullie allemaal pijn,' fluisterde hij. Het voelde echt vreselijk. Hij liet Destiney los en daarna schoot hij zelf ook de kamer uit.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias fluisterde haar toen dat hij alles kapot maakte en hun allemaal pijn deed, daarna vertrok hij. Ze ging achter hem aan en pakte hem zachtjes vast. Ze keek naar hem met een doordringende blik in haar ogen.
"Het was gewoon een beetje veel, met z'n allen in één kamer..."Sprak ze zacht tegen hem en ze pakte zachtjes zijn kin vast. "We moeten het iets voorzichtiger aan gaan pakken, misschien dat het werkt." Glimlachte ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam achter hem aan en hij werd vastgepakt, waardoor hij weer trillend inademde, hij had zelfs de neiging om naar haar uit te halen. Het was volgens haar gewoon een beetje te veel, ze moesten het iets voorzichtiger aanpakken. 'Ik verpest het gewoon. Als jullie daar met zijn allen gezeten hadden was er niets aan de hand, maar door mij gaat het fout.' zei hij. 'Laat mij maar met rust, dat is veel beter. Ik wil even alleen zijn,' zei hij. Hij ging ook meteen de werkkamer in, hij er niet over praten nu.

Koningin Destiney Hiddon

"Lieverd, je deed niets fout, het was gewoon teveel." Klonk haar stem zacht tegen hem. Daarna zei hij dat ze hem met rust moest laten. Ze besloot dit te accepteren en liet hem weglopen, daarna ging ze weer terug naar gwynn en David. Ze sloot zacht de deur en ging bezorgd bij ze zitten. "Hoe is het met hem?" Vroeg ze aan Gwynn met een zachte stem.

Gwynn Hiddon

De deur ging weer open, ze had David heel dicht tegen haar lichaam aan. Hij was wakker en hij huilde zacht, de plek op zijn hoofd begon ook al blauw te worden. Hij kroop nog meer tegen haar aan toen Destiney dichterbij kwam. 'Het gaat wel, denk ik. Het zal wel een flinke plek woorden en voordat hij Thobias weer zal accepteren zal ook wel weer even duren,' zei ze heel zacht. Dat vond ze het ergste. David werd hier zo onzeker van en Thobias zou hem ook niet meer willen zien, dat deed gewoon pijn.

Koningin Destiney Hiddon

"Hé knappe kerel." Sprak ze zachtjes tegen David toen ze zag dat hij wakker was. Ze ging naast Gwynn zitten, een klein beetje tegen haar aan en streek door de haren van David heen.
"Weet je, kleine man... jouw papa doet eigenlijk precies hetzelfde als jij doet... Het is heel erg naar, dat klopt, maar jij slaat hem eerst. De volgende keer als je dat voelt, probeer je dan te bedenken dat papa eigenlijk pijn heeft. Hij heeft pijn, daarom voel je die spanning zo erg. Geef de volgende keer mama een knuffel, dan zal het geen pijn meer doen." Legde Destiney heel rustig en begrijpelijk aan hem uit.

Gwynn Hiddon

Ze zag dat David wel naar Destiney luisterde, ook al keek hij haar niet aan. Hij leek na te denken, daarna zag ze de tranen over zijn bleke gezicht lopen en kwam hij overeind. Het was duidelijk dat hij wat wankelde, maar hij liep naar zijn bed toe en hij greep de dekens vast, hij kroop helemaal weg onder de dekens. Gwynn staarde naar de grond, ze vond dit vreselijk. Het deed altijd heel erg veel pijn als Thobias dit deed, alsof hij David niet goed genoeg vond. 'Ik ben zo bang dat Thobias hem een keer echt iets aan doet.' fluisterde ze nu.

Koningin Destiney Hiddon

David kroop in zijn bedje en ze zag hoe hij helemaal onder de dekens kroop. Destiney wreef even over de rug van Gwynn heen en bleef bij haar zitten.
"We moeten naar de beste oplossing blijven zoeken, Gwynn en daar komen we ook. Zeker weten. Hij moet alleen wel leren dat hij Thobias niet meer mag slaan, dat moet hij sowieso leren, Gwynn... het is verkeerd, zelfs voor hem om mensen te slaan." Vertelde ze haar zacht.

Koning Reagan Tridon

Hij merkte dat er best wel veel gebeurde om hem heen en daardoor kwam hij ook langzaam zijn kamer uit en liep hij zachtjes naar de werkkamer van Thobias. Hij klopte zachtjes aan. "Thobias, ik ben het, gaat het?" Vroeg hij zacht aan de deur, misschien hielp het als hij andere mensen hielp, dan zat hij er niet zo in vast.

Gwynn Hiddon

'Ik weet niet hoe. Ik heb het hem zo vaak verteld, zo vaak uitgelegd, maar hij blijft het doen. Zodra hij die spanning voelt geeft hij automatisch Thobias de schuld en slaat hij hem. Dat was vroeger al zo en het is nog steeds zo...' zei ze zacht. 'Ik ben gewoon bang dat Thobias er na een tijdje helemaal klaar mee is, dat hij niet meer om David geeft en liever heeft dat hij hem niet meer ziet,' zei ze zacht. Het deed al zo veel bij dat Thobias zo met zijn zoon omging, dat maakte het alleen maar erger.

Koning Thobias Hiddon

Hij had zijn glas vol geschonken met sterke drank en hij schonk die weer bij, hij vond het heel erg dat dit gebeurde, maar hij kon er niets aan doen. Hij werd er zo kwaad van en hij wilde David echt geen pijn doen, maar het gebeurde gewoon. Er werd op de deur geklopt, waardoor hij langzaam opkeek. Het was Reagan, hij wilde weten of het ging. 'Ja, prima,' mompelde hij zacht. Hij dronk zijn glas weer leeg en hij sloot zijn ogen. Hij had geen zin om er over te moeten praten.