Skyrim RPG

Thobias Hiddon

Gwynn hield hem vast en dat zorgde alleen nog maar voor meer verwarring, helemaal toen hij Destiney met Reagan zag praten. Waarom hielp ze hem niet? Hij deed dit toch voor haar? 'Meteen je kans grijpen, dat noemt zich mijn vriend...' gromde hij nu naar Reagan, hij duwde Gwynn van zich af en hij sleurde Reagan weg bij Destiney. Hij kon dit allemaal echt niet hebben, in zijn hoofd was het één grote chaos en hij was eigenlijk volledig in paniek. 'Thobias, rustig nou, dit slaat nergens op. Het lijkt mij slim als wij even met zijn allen naar buiten gaan en hier over praten..' sprak Gwynn nu, die zelfs grote moeite had om Thobias te kalmeren.

Koning Reagan Tridon

Thobias begreep het helemaal verkeerd. Hij werd weggesleurd door hem bij Destiney vandaan. "Thobias, het spijt me, dat was niet mijn bedoeling, maar ze leek nog al van slag en ik dacht dat Gwynn je wel kon helpen." Vertelde hij zijn vriend rustig. Gwynn begon zich er ook mee te bemoeien, ze had wel gelijk, het was beter om met z'n allen naar buiten te gaan.
Daarna kwam Destiney, haar benen leken zich eindelijk weer te kunnen bewegen. Ze pakte zachtjes het gezicht van Thobias vast en keek hem doordringend aan.
"Rustig maar, Thobias... Bedankt dat je me gered hebt, je bent echt heel erg lief..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en haar vingers gleden langs zijn hals, hopend dat het ongeveer hetzelfde effect had dan als ze hem daar zoende.

Koning Thobias Hiddon

Reagan bood zijn excuses aan en daardoor werd Thobias al heel snel wat rustiger. Reagan kon veel meer bij hem maken dan wie dan ook, hij werd wel kwaad, maar het was ook al vrij snel weer goed, dat ging eigenlijk altijd wel zo. Hij kon nooit lang boos blijven, zo was hij niet. Destiney kwam naar hem toe en door wat ze deed keek hij haar aan. Ze bedankte hem en zei dat hij heel lief was, daarna voelde hij haar vingers langs zijn hals glijden. Hij kalmeerde wel weer, al leek het hem wel beter om naar buiten te gaan. Even weg van de drukte. Hij zag dat Gwynn naar Reagan glimlachte en hem meenam naar buiten, Thobias ging op een bankje zitten en hij staarde voor zich uit. Hij pakte Destiney nu vast en hij trok haar iets meer tegen zijn lichaam aan.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kalmeerde een beetje door wat ze deed en daar was ze wel erg blij mee. Ze werd door hem meegenomen naar buiten en hij ging op een bankje zitten. Ze ging zachtjes op zijn schoot zitten.
"Je kwam net op tijd... ik vond het niet gepast om hem te slaan... ik dacht dat het niet zou horen, zeker niet op zulke feestjes en toen was jij er ineens om me te helpen... ik was echt verstijfd, ik wist niet dat mensen van adel zulke viezeriken waren..." Vertelde ze hem zachtjes terwijl ze langs zijn hals bleef strelen.


Koning Reagan Tridon

Op dit soort moment was hij blij dat Thobias zijn vriend was, hij werd rustig, hij maakte gelukkig wel onderscheid tussen hem en een wildvreemde. Destiney kwam er tussen en leek vrij veel met Thobias voor elkaar te krijgen. Gwynn glimlachte even naar hem en hij werd meegenomen naar buiten toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze ging bij hem op schoot zitten en ze vertelde dat hij net op tijd was, ze vond het niet gepast om te slaan. Hij glimlachte een beetje. 'Je bent te lief. Je had hem beter bij zijn kloten kunnen grijpen,' zei hij lichtelijk plagend tegen haar. Hij ontspande nu weer helemaal, dan ging het een stuk beter met hem. De drank maakte hem wel een beetje wisselvallig, daarom werd hij ook iets sneller kwaad. 'De meeste niet, maar sommige wel.' fluisterde hij. Hij sloot zijn ogen en ze streek langs zijn hals, het voelde fijn.

Gwynn Hiddon

Ze keek naar wat er gebeurde tussen Destiney en Thobias, hij leek echt meer voor haar te voelen en dat was toch wel bijzonder. 'Ik had niet gedacht hem ooit nog gelukkig te zien met iemand,' zei ze nu zacht tegen Reagan. 'Jij wel? Jij kent hem misschien nog wel beter dan ik... ik had gedacht dat hij alleen zou willen blijven,' fluisterde ze. Ze was echt verbaasd dat hij ook wat voor die vrouw leek te voelen. Natuurlijk, ze was aantrekkelijk. Daar viel Thobias wel voor, maar dit was meer dan aantrekkingskracht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond haar te lief en zei plagend dat ze hem bij zijn kloten had kunnen grijpen. Ze gaf hem hierdoor een duwtje. "Jemig, daar heb ik niet eens aan gedacht, wat dom van me." Lachte ze hem nu toe. "Misschien maar goed, nu kon jij mijn held spelen." Klonk haar stem plagend. Hij vertelde fluisterend dat de meeste niet zo waren, maar sommige wel, ze knikte eventjes en ging verder met strelen. Heel lief en teder.


Koning Reagan Tridon

Gwynn zag ook dat Thobias gelukkig was. Ze vertelde da ze het niet had verwacht om hem ooit nog zo te zien. "Ik ook niet..." Sprak hij tegen haar terug.
"Nee, hij was eenzaam, maar hij vond geen vrouw die zo was als haar... zij lijkt op haar, Gwynn. Al gedraagt ze zich nog meer als zijn gelijke en durft ze tegen hem in te gaan. Ze stelt eisen en doelen, iets wat geen enkele vrouw bij hem deed... Zelfs Sienna merkt het." Vertelde hij haar nu terwijl hij naar de twee keek met een kleine glimlach.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, ik vond het wel fijn om jouw held te zijn,' zei hij zacht. Ze streelde nog steeds over zijn huid heen en hij ontspande steeds meer, dit was echt heel erg fijn. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Ik geloof dat ik iets te veel gedronken heb...' mompelde hij daarna. Hij kon er wel aardig tegen, maar hij merkte het nu wel. Hij was zo gespannen geweest, dan hielp het meestal wel een beetje.

Gwynn Hiddon

'Dat kan hij wel gebruiken, anders gaat hij haar saai vinden. Hij heeft het nodig dat iemand tegen hem in gaat en dat hij niet altijd zijn zin krijgt. Als ze dat zou doen, zou hij na een dag op haar uitgekeken zijn,' zei ze zacht. Hij had het over Sienna en ze schudde haar hoofd. 'Werkt die er nog steeds? Ik mag haar niet,' mompelde ze. Ze had Sienna nooit gemogen, ze was heel blij dat Thobias nooit echt iets met haar gehad had, al had ze dat ook wel tegen hem gezegd. Ze vond dat wijf echt niets. 'Ik hoop dat het goed blijft gaan tussen hun, ik gun het hem wel.' zei ze uiteindelijk zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het fijn om haar held te zijn en dat liet haar glimlachen. "Dat ben je, altijd... jij bent de eerste die mij beschermd tegen mijn vader." Fluisterde ze hem zacht toe. Ze voelde zijn armen om haar heen en ze kroop tegen hem aan. "Ik geloof het ook." Grinnikte ze zachtjes.
"Zullen we anders een nachtje hier blijven, als dat kan?" Vroeg ze aan hem.


Koning Reagan Tridon

"Precies. Zij is wat hij nodig heeft... Ze houdt hem bezig en ik geloof dat ze echt gek op elkaar zijn. Al hoorde ik ze ook tegen elkaar schreeuwen." Grinnikte hij zacht. Ze vroeg naar Sienna. "Ja, dat mens werkt er nog steeds... ze doet er alles aan om de aandacht van Thobias te krijgen, maar ik denk dat ze het niet meer voor elkaar krijgt, wat moet je met haar als je ook dit kan krijgen? Destiney is veel interessanter." Grijnsde hij. ze hoopte ook dat het goed bleef gaan, ze gunde het haar broer en daardoor knikte hij, hij gunde het zijn beste vriend ook.

Koning Thobias Hiddon

Hij was altijd haar held, hij was de eerste die haar beschermde tegen haar vader. 'Ik zal je beschermen tegen iedereen en hij moet met zijn poten van je afblijven,' mompelde hij. Ze dacht dat hij ook te veel gedronken had en ze vroeg of ze hier een nachtje konden blijven. Hij knikte langzaam, dat kon wel en dat was misschien een beter idee. 'Ik weet niet of Reagan en Gwynn dat willen, maar misschien is het wel gezellig.' zei hij zacht. Dan konden ze morgen wel terug naar het kasteel. Hij wilde eigenlijk ook nog wel even met Gwynn praten, maar dat ging beter als hij nuchter was. Hij pakte Destiney vast en hij zoende haar nu uitgebreid.

Gwynn Hiddon

'Af en toe naar elkaar schreeuwen kan geen kwaad, dat doet hij ook naar jou en naar mij, dat hoort er een beetje bij. Waarschijnlijk zal het steeds beter gaan, als het hem niet gaat vervelen.' zei ze. Thobias vond iemand heel snel saai, maar dat leek nu nog niet aan de orde te zijn. 'Ik hoop het maar, het zou zonde zijn als hij het zou verpesten nu hij eindelijk weer iemand heeft, ik hoop dat hij dat zelf ook inziet, maar dat zal ook tijd gaan kosten,' zei ze. Thobias liet zich veel te makkelijk verleiden en hij was er ook nog eens heel goed in om dat bij iemand anders te doen. Ze keek op naar de twee die nogal zaten te zoenen en ze schudde haar hoofd even. Thobias was in ieder geval niets veranderd.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou haar tegen iedereen beschermen. Hierdoor glimlachte ze weer, hij was echt haar held en dat bewees hij ook echt. Hij wilde wel blijven slapen hier en vroeg zich af of Gwynn en Reagan het ook wilde, het leek hem wel gezellig.
"Dat kunnen we ze zo wel vragen." Glimlachte ze hem toe. Ze werd vastgepakt en uitgebreid gezoend. Ze zoende hem intens en vol passie terug terwijl haar handen langs zijn hals gleden.


Koning Reagan Tridon

"Ja, dat is waar, zo is hij nu eenmaal." Hij haalde zijn schouders een beetje op. Ze hoopte dat Thobias het niet zou verpesten, het zou zonde zijn en ze hoopte dat hij het ook zou inzien. "Waarschijnlijk niet, misschien straks een keer, wanneer het eigenlijk al te laat is." Sprak hij zachtjes tegen Gwynn. Het ging waarschijnlijk nog wel een keer echt fout. Ze schudde haar hoofd toen de twee beginnen te zoenen.
"Alsof jij niet zo erg bent." Plaagde hij haar even, of ze moest veranderd zijn, maar daar geloofde hij niet zo in.

Koning Thobias Hiddon

Ze konden het zo wel vragen. Hij knikte even, hij vond het allemaal wel prima. Hij had veel te veel gedronken en hij kon er niet echt helder over nadenken. 'Misschien willen ze wel met ons meedoen...' mompelde hij wat wazig tegen haar, met een grijnsje op zijn gezicht. Hij voelde haar handen langs zijn hals glijden en hij kreunde zacht, zijn handen gingen over haar heerlijke lichaam heen, het maakte hem niets uit dat Reagan en Gwynn hem konden zien. Die hadden allebei genoeg gezien, dan viel dit nog wel mee.

Gwynn Hiddon

Thobias was nou eenmaal zo en hij zag het waarschijnlijk niet in, behalve als het te laat was. Ze knikte langzaam, waarschijnlijk wel. Het ging echt nog wel een keer fout, dat dacht ze zeker. Misschien wel meerdere keren, maar waarschijnlijk was deze vrouw wel in staat om hem wat tot rust te manen, als het nodig was. Dat kon Thobias wel gebruiken als hij echt doorsloeg in alles, want die periodes waren er ook geweest. Door wat Reagan zei grijnsde ze een beetje. 'Jij weet te veel.' zei ze plagend tegen hem. 'Het zit in de familie, geloof ik. Niets aan te doen.' zei ze daarna met een knipoog.

Koningin Destiney Hiddon

Hij mompelde haar toe dat ze misschien wel met hun mee wilden doen. "Zou je me dan willen delen met Reagan?" Vroeg ze hem wat plagend, maar ook nieuwsgierig om te peilen waar ze aan toe was. Hij kreunde en liet zijn handen ook over haar lichaam heen gaan. Ze sloot genietend haar ogen even en drukte haar lippen zachtjes in zijn hals.


Koning Reagan Tridon

Gwynne zei plagend dat hij teveel wist en dat het in de familie zat, er was weinig aan te doen.
"Jullie hebben elkaar vroeger gewoon teveel opgestookt." Sprak hij tegen haar. Daarna keek hij weer hoofdschuddend naar Thobias en Destiney. "Hoe kunnen ze nu zo onverantwoordelijk zijn? Ik begrijp er niets van... dit komt niet eens in mijn hoofd op. Ik zou me doodschamen als er mensen staan te kijken." Mopperde hij een beetje.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, dat weet ik niet.. maar het is iets om over na te denken,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij wist niet of hij dat kon hebben, want hij was echt heel erg jaloers. Waarschijnlijk zou het fout gaan, maar nu was het wel een leuke gedachte. Misschien later, als hij zichzelf iets beter in de hand had en hij niet meer zo jaloers was, al wist hij niet of dat ooit echt zou veranderen. Hij voelde nu haar lippen in zijn hals en hij kreunde zacht, hij wilde alleen maar meer.

Gwynn Hiddon

'Hm, misschien is dat het ja.' zei ze grijnzend tegen Reagan. 'Al was dat nooit gebeurd als wij niet zo waren. Dus dat klopt dan ook niet echt,' zei ze tegen Reagan. 'Ja, jij zou je doodschamen. Een beetje preuts, Reagan? Dat is ook niet goed hoor, af en toe moet jij je ook wat meer laten gaan, dan zal je ontdekken dat het heel leuk zal zijn. Zolang je niemand kwaad doet, tenminste.' zei ze plagend tegen hem. Dit ging wel wat ver, maar ze wist zelf heel erg goed hoe leuk Thobias het vond om risico te nemen en de grenzen op te zoeken. Of over grenzen heen te gaan. Dat wist ze te goed.

Koningin Destiney Hiddon

Het was iets om over na te denken. "Goed zo, dan komt het voorlopig niet meer in je hoofd op om dat te doen, want je bent veel te jaloers." Plaagde ze hem nu met een grijns. Hij kreunde doordat ze hem in zijn hals zoende en daarna stopte ze.
"We moeten naar een kamer, Thobias... Ik doe niets verder als zij staan te kijken." Fluisterde ze.


Koning Reagan Hiddon

"Hmm... ja, het is een beetje van beiden." Knikte hij nu nadenkend. Er werd hem gevraagd of hij een beetje preuts was. "Ik laat niet graag mijn zwakke plekken zien in het openbaar, Gwynn." Vertelde hij haar.
"Ik wil me niet meer laten gaan, dat is nergens goed voor." Ineens reageerde hij heel hard en koud op haar, hij sloot zichzelf helemaal af. Hij wist zelf heel erg goed hoe dat kwam, hij kon er nog steeds niet over praten, nog steeds niet.
"Ze moeten naar een kamer." Mompelde hij, hij haalde iemand bij zich met een simpel handgebaar en vroeg hoeveel kamers er nog vrij waren. Twee, er waren nog twee kamers vrij. Hij knikte hierdoor even en riep de naam van Thobias met een doordringende ondertoon.

Koning Thobias Hiddon

'Oké, oké,' zei hij grijnzend. Hij was inderdaad te jaloers, dus het was ook niet zo'n heel goed idee. Voor nu dan. Hij zou het niet helemaal uitsluiten, al zou hij er anders over denken als hij nuchter was. Hij liet zijn handen over haar benen glijden en ze stopte opeens, ze moesten naar een kamer, ze deed verder niets als zij stonden te kijken. Hij wilde haar net weer zoenen toen hij zijn naam hoorde. Natuurlijk, Reagan. Die wist altijd alles te verpesten. Hij zoende Destiney nog eens, hij gaf niet zo makkelijk toe. Daarna hoorde hij nog eens zijn naam, deze keer door Gwynn. Hij keek nu toch op en hij zuchtte zacht. 'Kom, naar een kamer, je bent veel te dronken, je maakt jezelf belachelijk,' sprak Gwynn hem nu nogal direct toe. 'Ja, daar weet jij alles van hé.' gromde Thobias, die dit duidelijk niet leuk vond. Zijn zusje keek hem nogal dreigend aan. Gwynn vond het niet leuk dat Reagan zo tegen haar deed en daardoor was de spanning te voelen. 'Pas op, Thobias,' zei ze nu zacht, want ze wist gewoon dat haar broer veel te ver zou gaan. Dat deed hij altijd en dat was duidelijk nog niet veranderd.

Koningin Destiney Hiddon

Ze hoorde dat de naam van Thobias een paar keer werd geroepen en daardoor stopte ze al gauw de zoen. Ze pakte zijn hand vast en wanneer hij begon te kibbelen tegen zijn zus, kneep ze even in zijn hand en nam ze hem mee naar de kamer die ze kregen van de wachter. Ze gooide de deur dicht en drukte Thobias tegen de muur aan, ze zoende hem heftig en vol passie, met haar handen begon ze zijn overhemd al los te knopen.


Koning Reagan Tridon

Nu stond hij nog samen met Gwynn op de gang, de kamer tegenover die van Thobias en Destiney was nog vrij, dat was de enige. Die moest hij dus met haar delen als ze beide besloten om te blijven. Zijn kille houding was wel weer een beetje afgezakt.
"Mijn excuses, Gwynn." Sprak hij zacht tegen haar en hij haalde zijn hand door zijn haren heen.
"Wilde je hier blijven slapen? Ik denk dat Thobias je morgen nog wel graag wilt spreken." Sprak hij haar toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij was nog lang niet klaar met tegen Gwynn in gaan, maar hij werd al meegenomen, dat was waarschijnlijk ook het beste. Anders ging hij dingen zeggen die niet uitgesproken mochten worden, het was beter van niet. Hij werd in de kamer tegen de muur gedrukt en meteen heftig en vol passie gezoend, daardoor kalmeerde hij weer en ging hij daar in mee. Dit liet hem elke keer weer ontspannen. Ze maakte zijn overhemd los en hij bleef haar zoenen, hij legde zijn handen op haar heupen neer.

Gwynn Hiddon

Gelukkig kreeg Destiney Thobias zonder al te veel problemen mee, want ze wist gewoon dat dit anders heel erg fout zou gaan en dat mocht niet gebeuren, echt niet. Ze stond op de gang en ze keek op naar Reagan, het was niet echt haar bedoeling geweest om met hem in één kamer te blijven. 'Maakt niet uit,' zei ze zacht, toen hij zijn excuses aanbood. Het maakte ook echt niet uit. Hij vroeg of ze hier wilde blijven slapen, hij dacht dat Thobias haar nog wel wilde spreken. Die kans zat er inderdaad dik in en het was ook beter om nog even normaal te praten. 'Oké, ik blijf wel.' zei ze uiteindelijk tegen hem.

Koningin Destiney Hiddon.

Wanneer ze zijn overhemd los had, keek ze hem even met ondeugende twinkelende ogen aan, wat zou er gebeuren wanneer ze hem op zijn buik zoende? Ze wilde het uitproberen, haar lippen drukte ze in zijn hals en ze liet ze langzaam naar beneden glijden over zijn borst heen en drukte ze hartstochtelijk op zijn buik.


Koning Reagan Tridon

Ze zei zacht dat het niet uitmaakte en gaf aan dat ze wel bleef. Hij glimlachte hierdoor zwakjes even.
"Heb je zin om nog wat met mij te drinken?" Vroeg hij haar vervolgens. Hij ging de kamer binnen. Zelf was hij wel echt toe aan een flinke borrel. Hij trok een fles uit een kastje en keek Gwynn nog even vragend aan.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag haar ondeugende blik en daarom wist hij al dat ze iets ging doen, al had hij geen idee wat het was. Hij voelde haar lippen weer in zijn hals en hij sloot zijn ogen, hij kreunde zacht. Hij verlangde nu zo ontzettend naar haar. Ze hadden elkaar de hele dag uitgedaagd en hij had haar zelfs enorm verwend, maar hij had nog niets gevoeld en hij merkte dat zijn hele lichaam tintelde. Hij voelde haar lippen nu op zijn borstkas en hij stond te trillen op zijn benen, maar omdat hij zijn ogen gesloten had zag hij niet dat ze nog verder ging en opeens voelde hij haar warme en zachte lippen op zijn buik. Hij wist niet wat hem overkwam en hij zakte bijna door zijn benen heen. Hij had haar toch gewaarschuwd? Het verlangen was zo heftig dat dit gevoel echt te veel voor hem was en hij bereikte zelfs zijn hoogtepunt. Het was maar goed dat hij tegen de muur aan stond, want hij kon amper blijven staan.

Gwynn Hiddon

Hij glimlachte door wat ze zei, vond hij het leuk? Anders had hij het vast niet gevraagd. Ze had hem echt wel zien kijken, ze wist heel goed dat Reagan het wel zag zitten, al had hij net nogal kortaf gedaan. Hij vroeg of ze zin had om nog wat met hem te drinken. 'Ach, waarom ook niet...' zei ze daarom. Ze liep naar binnen en ze ging op de bank zitten, hij pakte een fles uit een kast en ze glimlachte naar hem. 'Je moet niet boos op hem worden omdat hij te ver gaat, Reagan,' zei ze opeens zacht. 'Hij kan er niets aan doen, hij doet het echt niet om jou te pesten en hij zal het je kwalijk nemen als je er boos om wordt,' zei ze zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij trilde helemaal en wanneer ze haar lippen op zijn buik drukte, leek hij wel week te worden, hij bereikte zijn hoogtepunt en leek nog maar amper te kunnen staan. Ze pakte hem nu zachtjes in haar armen en streelde langs zijn wang.
"Ik had niet verwacht dat het zo heftig was... ik dacht dat je me voor de gek hield..." Fluisterde ze tegen hem, ze had echt niet verwacht dat het zo onwijs heftig voor hem zou zijn... Ze trok nu zachtjes zijn broek uit en begon hem te strelen. De vorige keer lukte het hem ook een paar keer achter elkaar, dan zou dat nu ook wel kunnen.


Koning Reagan Tridon

Ze wilde wel wat met hem drinken. Hij schonk twee glaasjes in en zette de fles sterke drank op tafel neer, daarna ging hij zitten en nam meteen een paar grote slokken. Hij keek naar haar toen ze begon te vertellen. Dacht ze dat hij daarom zo kortaf reageerde? Hij keek even naar het glas in zijn handen en daarna weer naar Gwynn. "Ik word alleen boos wanneer hij zichzelf voor schut zet.... Dat weet hij ook." Zei hij tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

Ze pakte hem vast en hij ademde trillend in. Ze had niet verwacht dat het zo heftig was, ze dacht dat hij haar voor de gek hield. 'Nee, het is echt zo heftig... ik weet niet waarom, ik kan er echt niet tegen,' fluisterde hij. 'Normaal iets beter, maar nu, na deze dag...' zei hij zacht. Dan hield hij het echt niet uit en als ze dan zoiets deed was het niet vol te houden, dat kon hij niet hebben. Ze trok zijn broek uit en ze ging verder, waardoor hij zacht kreunde. Het verlangen was er nog genoeg, dat was geen probleem. 'Wacht even, ik zak zo echt door mijn benen...' fluisterde hij. Hij pakte haar vast en hij nam haar mee naar het bed, dat was een beter idee.

Gwynn Hiddon

'Dan werd je boos op mij. Ik noemde je preuts, dat bedoelde ik niet verkeerd, Reagan. Jij zal daar ook zo je redenen voor hebben, ik ben gewoon anders. Het andere uiterste, denk ik...' zei ze met een glimlachje op haar gezicht tegen hem. Ze had het echt niet verkeerd bedoeld, al wist ze wel dat Reagan het ook niet verkeerd bedoelde, zo was hij helemaal niet. Ze nam een paar slokken van de sterke drank en daarna keek ze weer naar hem. 'Hij zet zichzelf nogal vaak voor schut.' zei ze tegen hem. 'Blijf je langer bij hem? Misschien kan jij hem wel een beetje helpen, naar jou luistert hij wel. Destiney geeft hem misschien alsnog te veel zijn zin en als hij zo door gaat, zullen mensen alles snel genoeg doorhebben... hij ziet de gevolgen niet,' fluisterde ze.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het echt zo heftig was, hij kon er echt niet tegen, normaal wel iets beter, maar nu niet. Hij kreunde door wat ze verder deed en daarna zei hij dat ze moest wachten want hij zakte door zijn benen heen. Ze grijnsde eventjes.
"Heb ik het dan eindelijk voor elkaar om je te laten trillen op je benen." Plaagde ze. Ze werd door hem meegenomen naar het bed en ze ging liggen. Ze trok hem tegen haar aan en zoende hem weer, dit keer liefdevol en teder.


Koning Reagan Tridon

"Stop, Gwynn, ik wil er niet over praten. Het was niet omdat je me preuts noemde, zo ben ik nu eenmaal, maar ik wil het er niet over hebben, oké?" Sprak hij haar doordringend toe.
Ze gaf aan dat Thobias zichzelf nogal vaak voor schut zette. Reagan knikte hierdoor eventjes, daar had ze gelijk in. Ze wilde weten of hij langer bleef. Hij zuchtte hierdoor.
"Ik heb het ongelooflijk druk, maar ik heb besloten een weekje hier vakantie te nemen, ik moet daarna alleen wel weer terug... Ik blijf het proberen, maar dit krijg ik niet binnen een week voor elkaar, zeker niet." Sprak hij. Hij dronk zijn glas leeg en schonk het weer bij. Hij dronk veel, het kwam door nare herinneringen, hij had ze verdrongen, maar ze kwamen weer terug... vooral nu hij hier alle tijd had om na te denken.

Koning Thobias Hiddon

'Je laat mij niet trillen op mijn benen, ik voel ze niet meer,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Hij werd tegen haar aangetrokken en gezoend, waar hij maar al te graag in mee ging. Hij vond alles wel prima nu, maar dit was echt heerlijk en hij kon niet genoeg van haar krijgen. Dat was wel een goed teken, ze werd dus nog niet saai. Dat kon ook bijna niet, ze deed alle dingen die hij lekker vond.

Gwynn Hiddon

'Oké, geen probleem,' mompelde ze tegen hem. Dit vond ze helemaal niet leuk. Hij hoefde nergens over te praten, hij moest gewoon weten dat ze het niet verkeerd bedoelde, dat was alles. Ze was ook niet van plan om alles met hem te delen. Hij had het heel erg druk, maar hij had besloten om een weekje vakantie te nemen en hier te blijven, hij moest daarna wel weer terug. Hij bleef het proberen, maar dit had hij niet binnen een week voor elkaar. 'Nee, zeker niet... dat gaat je niet lukken. Misschien kan hij af en toe naar jou toe, dan zal hij zich wel moeten gedragen. Gewoon een paar dagen. Dat jullie het om en om doen en elkaar een beetje helpen...' stelde ze voor. Hij dronk nogal veel en ze pakte nu voorzichtig zijn hand vast, dat was voor het eerst dat ze hem echt aanraakte. 'Als je wilt, moet je gaan slapen... je hoeft niet wakker te blijven voor mij,' zei ze zacht. Hij leek er nog niet echt aan toe te zijn, maar ze wist niet wat hij anders wilde.

Koningin Destiney Hiddon

"Nog beter." Grijnsde ze hem toe, ze liet haar benen niet trillen, hij voelde ze zelfs niet meer. "Dat doe je ook met mij." Fluisterde ze in zijn oor. Ze streelde over zijn heerlijke lichaam heen. "Wat ga je vannacht allemaal met me doen?" Vroeg ze hem nu uitdagend. en ze keek hem met twinkelende ogen aan.


Koning Reagan Tridon

Ze vertelde dat het niet ging lukken. Misschien kon hij af en toe naar hem toe komen, om de beurt. Hij knikte hierdoor even. "Ja, dat zou wel kunnen, inderdaad." Sprak hij zacht tegen haar. Ze pakte nu ineens zijn hand vast, hij viel stil hierdoor. Dat was de eerste keer weer dat een vrouw hem aanraakte, zo, op een andere manier dan normaal. Hij staarde naar haar, zijn blik verward en achter dat verwarde, school pijn, heel veel pijn...
"Ik kan niet slapen..." Klonk zijn stem zacht en breekbaar, hij dronk zijn glas weer helemaal leeg, hij zocht naar afleiding, hij wilde die pijn niet voelen.

Koning Thobias Hiddon

Ze fluisterde in zijn oor dat hij dat ook met haar deed, daardoor glimlachte hij. 'Dat is goed, ik vind het heerlijk als ik dat bij jou voor elkaar krijg. Vooral zoals vanmiddag,' zei hij zacht tegen haar. Dat vond hij echt geweldig. Ze vroeg wat hij allemaal met haar ging doen en daardoor grijnsde hij en boog hij over haar heen. 'Alles.' was zijn reactie. Hij maakte heel snel haar jurk los, zeker als je keek naar hoe veel hij gedronken had ging het nog bijzonder makkelijk. Hij pakte haar handen vast en hij bracht die boven haar hoofd, daarna drukte hij zijn lippen op haar huid. Hij zoende haar even in haar nek en daarna drong hij bij haar naar binnen.

Gwynn Hiddon

Hij gaf aan dat het wel zou kunnen en daarna was het helemaal stil, tot hij zei dat hij niet kon slapen. 'Dat dacht ik al.' fluisterde ze. 'Je moet niet zo veel drinken... ik snap dat je afleiding wilt, maar ik zit naast je...' fluisterde ze. Ze kon hem genoeg afleiding geven. Het was in eerste instantie echt niet haar bedoeling geweest, maar Reagan kende ze al zo lang, het was een charmante en aantrekkelijke man, dus zo erg was het niet. Ze kon hem in ieder geval wel afleiding geven. 'Kom eens hier,' zei ze zacht, daarna sloeg ze voorzichtig haar armen om hem heen en trok ze hem dichter tegen haar lichaam aan. 'Je hoeft mij niets te vertellen, maar soms voelt het alleen al fijn om elkaar vast te houden, dat kan ook helpen, Reagan,'