Medieval Times

Lolita Fullbright

Hij bleef stil en knikte uiteindelijk maar wat, wilde hij het wel of niet doen voor haar? Hij leek er niet echt zin in te hebben... Ze keek naar de grond en voelde daarna zijn lippen in haar hals en zijn vingers langs haar gezicht, toen zei hij met een glimlach dat hij het na het eten goed zou maken.
"Dank je." Fluisterde ze naar hem terug en ze drukte zacht haar lippen op die van hem.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze grinnikte toen hij vond dat hij helemaal niet snurkte en ze knuffelde hem vrolijk. "Jij bent een roosje als je slaapt." Glimlachte ze nu. Hij was er blij om en hoopte dat ze snel herstelde. Ze knikte een beetje. Helemaal herstellen deed ze natuurlijk nooit...
"Wat ga je vandaag allemaal doen?" Wilde ze van hem weten en ze keek naar hem op.

Leroy Fullbright

Hij ademde diep in en hij wist dat dit nogal moeilijk was, hierin waren ze heel erg anders. Hij had hier echt moeite mee. 'Ik wil het wel, echt...' Zei hij dus ook duidelijk tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar daarna zacht. 'Ik weet dat ik enorm aan mezelf denk, dat het overkomt alsof ik het niet graag wil, maar ik wil het wel, in ben gewoon een beetje bang voor mij eigen gevoel. Ik ben bang dat ik langzaam steeds erger word, maar daar kan jij niks aan doen...' Fluisterde hij.

Lolita Fullbright

"Dankjewel, dat is lief van je, Leroy." Glimlachte ze nu. Hij wist precies hoe ze in elkaar zat natuurlijk en hij wist ook dat ze graag ook wat aandacht kreeg van hem. Hij was alleen wat bang voor zijn eigen gevoel, hij was bang dat het erger werd. Ze streek zachtjes langs zijn wang.
"Als het zo gaat, is het nog helemaal niet zo erg... Dit red ik nog wel en ik vind het ook niet zo erg, maar ik verlang wel een beetje maar rustig en lief." Gaf ze zacht aan.

Leroy Fullbright

'Ik weet het... Maar dit is het begin van alles, dat kan bijna niet anders... Ik wil het niet. Ik wil het ook gewoon heel erg rustig kunnen.' Fluisterde hij. 'Ik hou van je en ik wil je laten zien dat ik van je hou, maar het is heel lastig als ik naar iets anders verlang...' Legde hij haar uit. 'Ik weet dat je van lief en rustig houdt.' Zei hij daarna plagend, maar hij vond dat eigenlijk niet zo boeiend allemaal. Hij verlangde naar veel heftigere dingen. 'Ik zal straks precies doen wat jij lekker vindt...' Zei hij nu lichtelijk uitdagend.

Lolita FUllbright

"Dat zou inderdaad kunnen... maar ik vind het niet erg om het af en toe zo heftig te doen en andere dingen te proberen, maar soms vind ik dat lieve gewoon zo onwijs fijn." Hij zei wel dat hij van haar hield en dat graag wilde laten zien, maar dat was heel lastig. Ze knikte hierdoor even glimlachend naar hem. Hij sprak lichtelijk uitdagend dat hij precies zou doen wat zij lekker vond.
"Weet jij dat eigenlijk wel?" Vroeg ze net zo plagend en uitdagend aan hem terug. Ze pakte zijn hand en trok hem mee naar de eetzaal.


Elvira Solore

Ze zat al een paar dagen bij Nathan... ze was ook een beetje bang, wat nu als ze zouden komen? Als de groep het doorkreeg dat hij hier was en ze hem terug wilden? Ze was er echt heel bang voor en maakte zich er onwijs veel zorgen over. Zacht streelde ze over zijn hand heen en bleef rustig wachten.

Leroy Fullbright

Ze zei gelukkig wel dat ze het niet erg vond, als ze ook maar dat lieve konden doen. Voorlopig ging dat nog wel, als alles maar niet nog heftiger zou worden, want dan zou hij zich niet goed meer in kunnen houden en dat wilde hij niet. Ze trok hem mee en vroeg of hij dat wel wist. 'Hm, dat weet ik niet... Jij kunt het mij vast heel goed uitleggen en laten zien, toch?' Vroeg hij haar nu, nog steeds iets uitdagend. Ze hadden altijd gedaan wat hij wilde, misschien was het tijd om wat meer te werken aan wat Lolita fijn vond. 'Eigenlijk is het een wonder dat je mij trouw bent gebleven...' Mompelde hij nu.

Koning Stephen Lahero

Hij probeerde zo veel mogelijk werk zelf te doen, zodat Elvira bij Nathan kon zijn. Dat verdiende ze en het was ook beter, want als Nathan wakker zou worden, zou hij vast in de war zijn door wat ze allemaal met hem gedaan hadden. Hij merkte wel dat hij het lichamelijk erg zwaar had. Zijn hoofd bonkte, hij had een constant gevoel van misselijkheid en duizeligheid en hij had ook het gevoel dat het erger werd, terwijl hij helemaal niet zó veel deed. Nu had hij even wat rust genomen zodat hij zich iets beter voelde en liep hij naar Elvira. Hij verborg al zijn pijn en vermoeidheid en hij liep naar haar toe. Hij legde zijn koude hand op haar schouder. 'Kom, we gaan even wat eten. Zodra er ook maar íets veranderd horen we het meteen...'

Lolita Fullbright

Hij gaf nu aan dat ze hem vast wel kon uitleggen en laten zien wat ze lekker vond. "Al die jaren en je weet nog steeds niet wat je vrouw het allerlekkerste vind?" Plaagde ze hem nu met een grijns. Hij mompelde dat het een wonder was dat ze hem trouw was gebleven... Ze keek hem hierdoor even doordringend aan.
"Leroy, als ik zoiets vroeger had gedaan, had je me kapot geslagen." Fluisterde ze heel zachtjes.


Elvira Solore

Ze hoorde Stephen binnenkomen en hij legde zijn hand op haar schouder. Hij wilde met haar samen gaan eten. Ze zouden het meteen horen als er ook maar iets veranderde. Hierdoor knikte ze een beetje.
Er waren twee wachters in de kamer en twee erbuiten, er kon niet zomaar iemand binnendringen hier, daar had ze wel voor gezorgd. Ze kwam langzaam overeind.
"Heb je wel een paar keer een pauze genomen vandaag?" Vroeg ze hem bezorgd. Ze pakte zijn hand vast en liep met hem mee.

Leroy Fullbright

Door wat ze nu zei haalde hij langzaam adem. Het deed hem wel pijn, want hij wilde het graag goed doen voor haar, maar hij had dat vroeger nooit gedaan. Het had hem ook niet echt uitgemaakt. Nu pas stond hij hier een beetje bij stil. Ze zei dat hij haar kapot geslagen had als ze dat gedaan had. 'Nu waarschijnlijk nog steeds...' Mompelde hij daar op. Hij wist niet wat hij zou doen, er was een grote kans dat hij door het lint zou gaan.

Koning Stephen Lahero

Hij glimlachte alleen maar toen ze vroeg of hij wel pauze had genomen. Het ging wel, het ging elke dag zo, hij kon er niet zo veel aan veranderen, hij moest zich er maar bij neer leggen. Hij kneep zachtjes in haar hand en hij nam haar mee naar de eetzaal, ze waren hier toch helemaal alleen. Hij had totaal geen honger door die misselijkheid, maar hij vond het wel fijn om even weg te zijn uit die kamer, dat was voor Elvira ook goed.

Lolita Fullbright

Ze huiverde toen hij aangaf dat hij dat nu waarschijnlijk nog steeds deed. "Maar ik was het niet van plan om te doen...." Gaf ze met een klein en zacht stemmetje aan om hem niet sowieso al boos te maken. Ze voelde zich gewoon benauwd door dit gesprek en ze wist ook wel dat ze hem pijn deed, maar hij wilde wel altijd de waarheid horen van haar...


Elvira Solore

Hij glimlachte alleen. "Stephen..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. "Morgen blijf jij maar bij Nathan, dan zal ik wat dingen voor je doen, want dit kan echt niet zo..." Fluisterde ze. Hij kneep even in haar hand en ze ging zitten in de eetzaal.
Hij was weer misselijk, ze zag het aan hem. "Je gaat straks echt meteen naar bed hoor." Waarschuwde ze hem.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat dit zo niet kon, ze zou morgen dingen voor hem doen en hij zou bij Nathan blijven, ze wilde ook dat hij zo al naar bed ging. 'Ik kan toch niet slapen.' Zei hij zacht. Hij vond er ook niks aan om in bed te liggen als Elvira nog bij Nathan zat. Dan maakte hij zich gewoon enorm veel zorgen en dat werkte ook niet. Hij staarde even naar het eten dat gebracht werd en hij slikte even, dat ging echt niet. Hij hoefde echt niks.

Leroy Fullbright

Hij ademde diep in en daardoor hield hij zichzelf wel rustig nu, met moeite. 'Ik weet het... Ik weet dat je het niet zult doen, maar ik ben echt enorm jaloers, dat zal denk ik wel blijven.' Fluisterde hij. Hij drukte nu zacht zijn lippen op haar wang en daarna keek hij haar weer aan. 'Ik doe mijn best om alles te veranderen, echt... In beloof het je, maar ik weet het gewoon allemaal niet zo goed en ik kan er niet goed mee omgaan, het doet mij pijn als ik dit hoor...'

Elvira Solore

Hij zei dat hij toch niet kon slapen. "Dan kom ik meteen bij je slapen, Nathan is nog te ver weg, die komt nog niet bij denk ik..." Vertelde ze hem zacht. Ze wilde dat hij sliep, dat had hij nodig... Het eten werd gebracht en ze keek bezorgd naar Stephen, zelf at ze ook niet veel en ze legde zachtjes haar hand op die van hem.



Lolita Fullbright

Hij wist het dat ze het niet zou doen, hij was gewoon jaloers. Hierdoor knikte ze een beetje. "Weet ik." Glimlachte ze wat naar hem. Ze voelde zijn lippen even op haar wang en hij keek haar weer aan, hij deed zijn best om alles te veranderen, maar hij wist het niet goed en kon er niet echt mee omgaan, want het deed hem pijn als hij dit hoorde.
"Ik wil gewoon graag eerlijk tegen je zijn, Leroy, dat je weet hoeveel pijn het mij al die jaren heeft gedaan... soms besef ik dat zelf amper, maar af en toe komen die herinneringen terug en dat doet heel erg veel pijn." Fluisterde ze heel zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij sloot zijn ogen, nu hij even zo zat ontspande hij wel weer en knapte hij iets op, de hoofdpijn zakte weer weg. Ze wilde dan ook slapen, hij had het nodig. Nathan was toch nog te diep bewusteloos. Stephen verwachtte ook niet dat hij vanavond nog bij zou komen. Die kans was niet groot. Hij voelde haar hand op die van haar en hij glimlachte zwakjes. Hij streek met zijn duim over haar hand heen en hij bleef gewoon zo zitten, het eten werd weer opgeruimd en hij stond langzaam op. 'Wil je echt ook naar bed dan?' Vroeg hij zacht. Hij wilde het eigenlijk weigeren, maar het was wel heel fijn om samen met haar te liggen.

Leroy Fullbright

'Ik geloof dat ik wel weet hoe veel pijn ik je gedaan heb...' Fluisterde hij. Hij vond dit echt moeilijk en hij had het er liever niet over. 'Het spijt mij... Al die tijd dacht ik dat je helemaal niet meer met mij samen wilde zijn, ik hoop dat ik je op sommige momenten wel goed behandeld heb... Dat ik je wel gelukkig maakte... Ik weet dat die momenten heel weinig voorkwamen, ik wil het goedmaken, echt...' Fluisterde hij, zijn stem trilde lichtjes.

Elvira Solore

Stephen vroeg nadat het eten werd opgeruimd of ze ook naar bed wilde en ze knikte even. "Ja, ik ben ook best wel moe en ik kan het wel gebruiken." Fluisterde ze. Ze kwam met hem overeind en liep met hem naar de slaapkamer toe met een lichte glimlach rond haar lippen.



Lolita Fullbright

Hij wist wel hoeveel pijn hij haar had gedaan en het speet hem, al die tijd dacht hij dat ze niet meer met hem samen wilde zijn en hij hoopte dat hij haar soms wel gelukkig maakte en goed had behandeld.
"Ja, dat heb je wel gedaan... daarom ben ik ook gebleven." Glimlachte ze hem nu toe. Ze drukte een kusje op zijn wang en pakte zijn hand stevig beet.

Koning Stephen Lahero

Hij glimlachte nu toch dankbaar naar haar en hij liep met haar mee naar de kamer. 'Ik wil zelf heel graag nog even in bad. Dus mocht je ook willen...' Zei hij tegen haar. Hij liet haar hand los en hij liep de badkamer in, zijn koude spieren hadden het ook echt even nodig om te ontspannen. Hij liet het bad vol lopen en daarna begon hij heel erg langzaam zijn overhemd los te maken. Het ging nog wel, maar het was niet echt van harte. Het koste hem wel weer wat moeite.

Elvira Solore

Stephen ging nog even in bad en vroeg of ze ook wilde. Ze slikte even en twijfelde, maar daarna schudde ze haar hoofd.
"Nee, ik hoef niet." Sprak ze zacht tegen hem. Ze trok haar kleding uit en dook alvast in bed. Ze nestelde zich in het grote bed en wachtte tot Stephen ook klaar was met in bad gaan.

Koning Stephen Lahero

Ze leek te twijfelen, maar zei daarna dat ze niet hoefde. Hij knikte, hij vond het allemaal prima, het maakte hem niet zo heel erg veel uit. Hij liet zich in het warme water zakken en hij sloot zijn ogen, zijn spieren deden pijn door de kou in zijn lichaam en nu leek hij weer een beetje los te komen, al voelde hij wel dat zijn schouder helemaal vast zat. Dat was elke keer zo. Na een tijdje kwam hij uit bad en droogde hij zich langzaam af, hij bleef zo misselijk en hij moest zichzelf dwingen om rustig te ademen, maar na een tijdje ging het wel weer en liep hij naar het bed toe. Hij kroop naast Elvira onder de dekens en hij pakte wat voorzichtig haar hand vast.

Leroy Fullbright

'Niet omdat je bang was dat ik je op zou zoeken en kapot zou maken als je weg ging?' vroeg hij nu zacht. Hij herinnerde zich nog goed dat hij alle vrouwen bezocht had, dan wist ze dat hij er niet blij mee was als iemand hem zoiets flikte, dat kon bijna niet anders. Hij had al die tijd een beetje gedacht dat ze misschien wel gewoon niet weg durfde te gaan. Hij wist dat ze heel veel van hem hield, maar hij had zoveel verschrikkelijke dingen gedaan, alles kon.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=35