Medieval Times

Koning Jay Fullbright

'Ik ook van jou,'zei hij glimlachend tegen haar. 'Zal ik ook wat te eten voor je halen? Dan hoef je niet uit bed...' stelde hij voor. Hij wilde dat ze zo veel mogelijk rust hield, anders zou het niet beter worden, dan werd het misschien zelfs alleen maar erger. Dat wilde hij echt niet, daar wilde hij eigenlijk niet eens aan denken. Ze moest gewoon snel wat beter worden.

Koning Stephen Lahero

Ze pakte zijn hand vast en hij werd meegenomen, hij kon zien dat ze haar best had gedaan. Hij waardeerde het, al kon hij dat nu niet echt tegen haar zeggen of laten zien. Ze wilde weten of hij had geslapen, hij schudde zijn hoofd terwijl hij ging zitten. Hij had aan één stuk door gewerkt, hij kon niet slapen, hij wilde niet niets doen, dan werd hij gek. Hij moest bezig blijven.

Koningin Fay Lahero

Hij schudde zijn hoofd toen ze vroeg of hij wel geslapen had. Ze had het wel verwacht dat hij niet had kunnen slapen, maar ze vond het wel vervelend. "Maak jezelf niet te moe..." klonk haar stem lichtelijk bezorgd. "Hier, dit lust je toch altijd zo graag?" Vroeg ze terwijl ze een vrucht pakte en ze die hem voorhield. Ze deed ontzettend hard haar best voor hem, ze had alle voor hem over.

Koning Stephen Lahero

Hij moest zichzelf niet te moe maken, weer schudde hij zijn hoofd. Dat zou hij niet doen, maar hij moest eerst een beetje moe worden voor hij kon gaan slapen, anders lukte het toch niet. Dat wist hij nu al. Daarna hield ze hem een vrucht voor, ze zei dat hij dit altijd zo graag lustte. Dat was ook zo, maar nu had hij totaal geen honger. Toch nam hij een hapje, hij glimlachte zwak naar haar.

Koningin Fay Lahero

Hij nam een hapje en glimlachte zwak naar haar. Het gaf haar een twinkeling in haar ogen. Dat was al heel wat, dat hij glimlachte naar haar. Zelf aT ze wel een beetje en daarna leunde ze wat achterover op de bank en keek naar Stephen met een lichte glimlach.
"Dan laat ik je zo weer even alleen..." zei ze zachtjes, ze wilde het liever niet, maar het was voor Stephen beter, dat zei iedereen.

Koning Stephen Lahero

Ze leunde achterover en ze zei dat ze hem zo weer even alleen liet. Daardoor knikte hij langzaam, misschien was dat maar beter. Hij realiseerde zich dat ze dit alleen maar voor hem deed, want hij wist dat Fay alleen maar bij hem wilde zijn. Daardoor slikte hij even. 'Ik kan wel even een pauze gebruiken, denk ik... misschien kunnen we buiten een stukje lopen?' vroeg hij zacht aan haar.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte eerst en ze kwam al overeind, maar daarna zei hij ineens dat hij pauze nodig had, dat hij wilde wandelen met haar. "Echt?" Vroeg ze hem blij verrast. Ze glimlachte breed naar hem en straalde weer. Dit vond ze heel erg fijn. "Oké, kom, en gaan we." Zei ze vrolijk tegen hem. Ze pakte zijn hand en veerde weer overeind, ze wilde ook dat hij zag dat hij haar hier echt een plezier mee deed.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam overeind en hij kon zien dat ze echt blij was met zijn voorstel. Dat maakte hem een klein beetje gelukkiger, hij vond het wel echt fijn. Ze werd meteen vrolijk en daardoor glimlachte hij opnieuw. Hij kwam overeind en hij kneep zachtjes in haar hand. Nu pas viel hem op dat ze er eigenlijk best wel leuk uit zag. Had ze dat voor hem gedaan? Dat was niet echt nodig. Hij had er nu toch niet zo veel interesse in. Helemaal niet zelfs.

Koningin Fay Lahero

"Je bent heel erg leuk als je glimlacht, wist je dat?" Vroeg ze vrolijk en met een brede glimlach aan hem. Hij kneep in haar hand en ze gaf hem een knipoog. Daarna nam ze hem mee naar buiten toe.
"In de tuinen of in het bos?" Vroeg ze zachtjes aan hem met een glimlach rond haar lippen, het was fijn om echt bij hem te zijn.

Koning Stephen Lahero

'Valt het je op omdat ik het nu pas weer doe?' vroeg hij aan haar. Hij wist dat hij niet echt gezellig was, dat merkte hij zelf ook wel. Hij wilde alleen niet dat Fay hier echt last van had, maar dat gebeurde toch wel. Ze wilde weten waar hij heen wilde. 'Doe maar het bos. Ik ben liever echt helemaal alleen met jou...' zei hij zacht. In de tuinen konden ze net zo goed aangesproken worden en daar had hij helemaal geen zin in.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte door wat hij zei. "Sorry..." fluisterde ze zacht aangezien het niet echt heel positief klonk op deze manier. Ze slikte even en hield zijn hand steviger vast, daar ging haar vrolijke bui weer... Hij wilde liever naar het bos om helemaal alleen met haar te zijn. Ze knikte. "Dat vind ik zelf ook het fijnste." Zei ze zachtjes tegen hem terug en ze nam hem mee naar het bos.

Koning Stephen Lahero

'Hm, het maakt niet uit,' zei hij zacht. Ze vond het zelf gelukkig ook fijn om naar het bos te gaan. 'Ik bedoelde het niet verkeerd, het was meer een conclusie,' voegde hij er aan toe. Ze moest zich er niet rot over voelen, Fay kon hier niets aan doen, dit kwam helemaal door hem zelf. 'Ik weet dat ik hier in heel anders ben dan jij, dat vind ik moeilijk, ik wil graag dat jij mij ook begrijpt,'

Koningin Fay Lahero

Het maakte niet uit volgens Stephen, het was meer een conclusie. "Dan klopt het inderdaad, maar je bent sowieso leuk als je lacht, dat is altijd. En dat blijft." Zei ze daarom tegen hem en ze glimlachte hem voorzichtig toe.
"Ik heb er heel veel moeite mee om jou te begrijpen.. Ik wilde zelf continu bij je zijn, bang dat je weer zo werd zoals toen ik je leerde kennen, maar iedereen vertelde me dat het onverstandig was, dat ik je alleen moest laten, want je bent niet meer de man die je vroeger was, je bent anders." Legde ze aan hem uit. "Dat vind ik echt onwijs moeilijk..." Ze was heel eerlijk tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Hij glimlachte weer een beetje door haar lieve woorden, het deed hem toch wel goed. Door wat ze zei dacht hij daar even over na. 'Je kunt beter luisteren naar jouw eigen gevoel dan dat van anderen. Ten slotte ben jij degene die mij het beste kent, die het dichtstbij staat en die tot mij door kan dringen,' zei hij zacht tegen haar. Hij trok haar iets dichter naar zich toe en hij sloeg zijn arm om haar heen. 'Ik weet hoe onbereikbaar ik kan zijn, maar je moet weten dat ik echt veel van je hou... ik heb het alleen nogal moeilijk,' zei hij zacht tegen haar. Dan was het moeilijker om tot hem door te dringen.

Koningin Fay Lahero

Stephen zei juist weer dat ze moest luisteren naar haar eigen gevoel. "Ja? Maar ik denk al gauw dat jij dingen wilt die ik zelf zou willen en dat is niet zo natuurlijk, daarom luister ik hierin liever naar anderen dan naar mijn eigen gevoel. Als je o on bereikbaar bent, maakt dat me heel wanhopig." Vertelde ze wat moeizaam. Ze voelde zijn arm om haar heen en ze leunde wat tegen hem aan. "Ik hou ook heel erg veel van jou en ik vind de situatie ook heel moeilijk...

Koning Stephen Lahero

'Dat kan ik mij heel goed voorstellen, je moet alleen niet vergeten dat jij mijn vrouw bent. Jouw eigen mening is het belangrijkste...' Zei hij zacht. 'Ik zou niet willen dat je helemaal afstand van mij neemt, ook al is dat voor mij zelf misschien het beste. Het zou jouw pijn doen en dat wil ik nooit...' Zei hij eerlijk. Door wat ze vertelde ademde hij diep in. 'Ik begrijp het wel, maar op dit moment vind ik praten al vervelend. Ik vind het allemaal vervelend, daarom ben ik zo snel niet meer te bereiken. Ik zit dan zelf in gedachten en zit niet te wachten op een knuffel, een zoen of ook maar een gesprek... Dat ligt niet aan jou...' Fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte toen hij vertelde dat haar mening het belangrijkste was, dat vond ze fijn om te horen en ook lief van hem.
"Dat kan ik ook echt niet, daarvoor beteken je veel te veel voor mij... Ik wil graag bij je zijn, maar ik wil je wel een beetje afstand geven om op adem te komen." Glimlachte ze hem toe.
"Nu gaat het wel best goed toch? Ik vind zo samen praten heel erg prettig." Vertelde ze zacht en ze kneep even in zijn hand.

Koning Stephen Lahero

' Je doet het heel erg goed... Echt heel erg goed.' Zei hij zacht tegen haar. Hij was er ook echt heel erg blij mee dat het zo goed ging. Dat gaf hem gewoon een rustig gevoel. 'Ik weet dat je er zo leuk uit ziet voor mij, maar op dit moment maakt het mij gewoon niet uit.. Ik ben er helemaal niet mee bezig, ik wil er niet eens aan denken ...' Zei hij zacht. Nu wist hij weer waarom hij er na Felicia een jaar geen zin in had gehad.

Koningin Fay Lahero

Stephen vond dat ze het heel erg goed deed, ze glimlachte daardoor liefdevol naar hem. "Dankjewel, jij doet het ook heel goed." Zei ze hem zacht en met een glimlach. Hij begon nu over haar uiterlijk en ze haalde haar schouders even op. "Maakt niet uit, ik wil gewoon dat wanneer je er wel weer aan denkt, je mij ziet als je mooie vrouw en dan ook aan mij denkt. Dat wanneer je mij dan ziet, je me het liefste bespringt." Ze grinnikte eventjes zachtjes. "Het komt allemaal wel goed..."

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei glimlachte hij weer een beetje, ze wist het wel leuk te brengen. Hij wist alleen echt niet hoe lang dit dan zou gaan duren. 'Ik hoop dat het niet zo lang duurt als de vorige keer...' Zei hij zacht. Voor hem was dat helemaal niet erg, maar voor Fay waarschijnlijk wel. Die ging echt niet een jaar op hem wachten, waarschijnlijk. Het was nu al een tijd geleden en hij voelde nog niks.

Koningin Fay Lahero

Hij hoopte dat het niet zo lang duurde als de vorige keer. "We zien het wel, maak je er niet druk over. Ik heb genoeg back-up." Plaagde ze hem. "Misschien wordt je dan wel vanzelf jaloers." Ze gaf hem eventjes een knipoog en streek over zijn rug heen. Ze plaagde hem gewoon maar wat, dat vond ze leuk om te doen en het gaf ook wat ontspanning voor hun beide.

Koning Stephen Lahero

'Hm, eigenlijk is dat een ontzettend goed idee...' Zei hij tegen haar. 'Wil je vanavond bij hem slapen? Misschien werkt het wel en dan hoef ik mij in ieder geval niet schuldig te voelen... Zou je dat willen?' Vroeg hij zacht. Als ze het geen goed idee vond dan was dat ook goed, maar het zou voor hem een hoop druk weg halen, want nu had hij het gevoel dat hij wel moest. Dat hielp niet zo veel.

Koningin Fay Lahero

Ze knipperde verbaasd met haar ogen toen Stephen het een goed idee vond. Hij vroeg of ze die nacht bij Damion wilde slapen, misschien werkte het wel en hoefde hij zich niet schuldig te voelen. Ze beet even op haar lip en keek hem aan.
"Ik slaap het liefste naast jou." Gaf ze zachtjes aan, maar ze wist dat hij de hele dag in de werkkamer zou zitten. "Ik weet het niet, is het echt een goed idee?"

Koning Stephen Lahero

'Ik weet het niet, maar nu voel ik mij zo schuldig. Kijk anders zelf maar wat je wilt...' Zei hij zacht. Hij kneep kort in haar hand en hij drukte zijn lippen op haar wang. Hij wist het ook gewoon niet, het was heel erg lastig te zeggen wat het beste was. 'Misschien verandert het ook wel heel snel... Ik weet het niet. Nu voelt het alleen heel erg vervelend... Bijna alsof ik verplicht aandacht aan jou moet geven... Dat is nogal akelig.'

Koningin Fay Lahero

"Je hoeft je niet schuldig te voelen, ik vind mijn weg wel, ik vind het prima allemaal." Vertelde ze aan hem en ze knipoogde eventjes. Hij kneep even in haar hand en ze kreeg een kus op haar wang, ze glimlachte hierdoor liefdevol naar hem.
"Je hoeft me niet verplicht aandacht te geven, ik vind het zeker wel prettig, maar het hoeft niet allemaal. Voelt dit als een verplichting dan? Als je me even niet wilt zien, moet je het zeggen, maar nu gaf je zelf aan dat je wilde wandelen." Zei ze zacht

Koning Stephen Lahero

'Nee, dit is niet echt een verplichting, dit wilde ik zelf....maar als ik dan zie hoe je er uit ziet... Ik vind het heel erg vervelend dat het niets met mij doet...' Zei hij zacht tegen haar. Dat vond hij echt heel erg. 'Ik weet dat jij je weg wel vindt, maar ik wil er wel deel van uit maken. Ik weet dat ik afstand hou, maar ik wil niet dat het verplicht stiekem moet gebeuren... Ik heb liever dat je praat over wat je wilt...' Zei hij zacht.