Griekse Mythologie

Chayenne Lahero

Het werd allemaal maar vager en vager, ze begreep er vrij weinig meer van... Ging het nu al meteen om een relatie? Ze wist niet eens zijn naam!
"Oké, weet je wat, zullen we eerst elkaar wat beter leren kennen? Je praat echt warrig en ik begrijp vrij weinig van je bedoeling, maar op zich lijk je me best aardig." Zei ze nu, behoorlijk nuchter.
"En bedankt voor het compliment." Grinnikte ze nu.

Apollo

Hij klonk warrig en ze stelde voor om elkaar eerst wat beter te leren kennen. 'Dat is goed,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij wilde dat ook wel, hij wilde gewoon niet degene zijn die haar kapot maakte en dat was toch meestal wat er gebeurde als een god iets deed met een mens. Wat dat dan ook was. Ze was dan misschien halfgod, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar erger in deze situatie. 'Het is niet mijn bedoeling om warrig te zijn, maar dat zal misschien nog wel vaker gebeuren,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zaten niet op één lijn en dat zou wel vaker naar boven komen. Hij leek wel aardig en daardoor glimlachte hij even. 'Jij ook bedankt voor het compliment...' Zei hij nu tegen haar. 

Chayenne Lahero

Hij vond het goed zei hij met een glimlach tegen haar. Ze knikte daardoor even. Het was niet zijn bedoeling om warrig te zijn, maar het zou vaker gebeuren.
"Ik breng eerst deze spullen naar mijn vader toe, zullen we daarna naar het strand gaan?" Vroeg ze aan hem, ze was dolgraag op het strand en ze vond het heerlijk om daar rond te hangen.

Apollo

Ze wilde eerst de spullen naar haar vader brengen en daarna naar het strand. 'Natuurlijk, leuk...' Zei hij tegen haar. 'Wil je dat ik mee ga naar je vader?' Vroeg hij aan haar. Hij wist niet hoe verstandig dat was, maar aan de andere kant moest hij toegeven dat hij wel nieuwsgierig was. Hij was benieuwd naar de man, dat zeker. Toch zou het zo kunnen zijn dat het hem problemen op ging leveren, hij vond het niet fijn als iemand van aarde wist wie hij echt was en hij was geen ster in het vertellen van leugens. Hij vond het gewoon niet fijn. 'Ik zou hem graag willen ontmoeten...' zei hij toch, omdat hij gewoon benieuwd was. 

Chayenne Lahero

Hij vond het leuk zei hij, ze glimlachte daardoor even. Later vroeg hij of ze wilde dat hij mee ging naar haar vader, ze schudde eigenlijk haast meteen haar hoofd.
"Nu niet. Hij is nogal panisch als ik iemand meeneem." Zei ze tegen hem.
"Het schijnt dat mijn moeder vroeger nooit zo aardig voor hem was en hij wilt mij gelukkiger zien dan wat hij ooit is geweest... Hij wilt niet dat iemand me pijn doet, daarom is het verstandiger als je gewoon op het strand op me wacht." Zei ze tegen hem terug en ze keek hem even doordringend aan. Het was raar dat hij haar vader graag wilde ontmoeten.
"Ken je mijn vader soms?" Vroeg ze nu scherp aan hem.

Apollo

Door wat ze zei werd zijn blik serieuzer. Dit klonk niet goed, want hij stond op het punt om precies hetzelfde te gaan doen. Zodra haar vader hem zou zien, zou hij dat ook weten, waarschijnlijk. Hij ademde diep in, was dit wel zo’n goed idee? Kon dit ooit iets worden? Hij wist eigenlijk zeker van niet, maar ze was zo ontzettend knap dat hij het eigenlijk gewoon niet kon laten. Hij kon toch gewoon kijken hoe het ging? Door haar scherpe vraag merkte hij dat hij zelf ook aanspande, iets wat niet snel gebeurde. Hij voelde zich in het nauw gedreven en dat was niet goed. ‘Nee, dat geloof ik niet. Ik was gewoon benieuwd, je praat zo vol lof over hem, daardoor zou ik hem graag ontmoeten. Maar natuurlijk alleen als jij denkt dat het goede moment daar is,’ zei hij nu met een glimlach op zijn gezicht tegen haar. Hij verborg alles perfect, zoals altijd. Maar goed voelde het niet echt.

Chayenne Lahero

Hij werd wat serieuzer en spande aan.
"Trek het je niet aan, hij is gewoon heel erg lief voor me." Glimlachte ze nu naar de man waarvan ze eigenlijk nog steeds de naam niet wist. Hij geloofde niet dat hij haar vader kende, maar hij was gewoon benieuwd omdat ze zo vol lof over hem sprak, daarom wilde hij hem ontmoeten. Misschien gebeurde dat niet eens. Chayenne wist nog steeds niet goed wat ze van hem moest denken, af en toe gedroeg hij zich raar... zo.. neurotisch... Ach, ze kwam er misschien vanzelf wel achter.
"Nou, dan ga ik eerst naar huis." Ze hees de tas weer over haar schouder en liep weg in de richting van het huis waar ze woonde.

Apollo

Hij wilde zeggen dat hij het zich totaal niet aantrok, maar hij hield bewust zijn mond dicht. Hij glimlachte alleen maar naar haar, dat was alles. Ze ging eerst naar huis, hij knikte kort, daarna draaide hij zich weer om. Hij liep direct door naar het strand, eenmaal daar ging hij op een bankje zitten en staarde hij wat voor zich uit. Dit soort dingen deed hij duidelijk nooit, het voelde ook niet echt natuurlijk. Meer alsof hij zijn tijd aan het verdoen was en hij twijfelde echt enorm. Nu kon hij niet echt meer terug. Dit bewees des te meer hoe onrealistisch hij was.

Chayenne Lahero

Ze begroette haar vader vrolijk, zoals ze altijd deed. Ze gaf hem een kus op zijn wang en zette de spulletjes weg die ze had gehaald.
"Pap, ik heb nog wat met een vriendin afgesproken, ik zie je straks bij het eten." glimlachte ze hem toe, hij vond het prima en ging weer verder met zijn werk. Hij vertrouwde zijn dochter volledig op haar woord.
Chayenne liep weer terug naar de man. Ze zag hem zitten op een bankje en ze nam naast hem plaats.
"Oké, zullen we dan maar beginnen met je naam?" Vroeg ze nu met een grijns aan hem. Jeetje, wat was hij toch ongelooflijk knap...

Apollo

Hij wist dat ze er aan kwam en hij wist ook welke vraag ze aan hem ging stellen, hij had nagedacht over het antwoord dat hij moest gaan geven. Hij kon wel liegen om vragen te voorkomen, maar dan zou hij ooit de fout in gaan en als ze er dan achter kwam dat hij zelfs gelogen had om zijn naam, zou het niet goed komen. ‘Ik heet Apollo,’ zei hij dus ook tegen haar, gewoon eerlijk. ‘Mijn ouders waren een beetje fan van de goden,’ zei hij daarna met een glimlach op zijn gezicht, iets minder eerlijk, maar het was niet anders. Het liegen ging hem goed af, hij kon het ook wel, maar het voelde gewoon niet altijd goed. ‘En jij?’ vroeg hij. Hij wist het allang, maar als hij dat ging zeggen zou ze waarschijnlijk gillend wegrennen, ze leek hem al niet helemaal normaal te vinden.

Chayenne Lahero

Hij heette Apollo, ze zuchtte even zacht en lichtjes, hij was gewoon echt net de man van haar dromen, ze vertrouwde hem alleen nog niet helemaal... Zijn ouders waren fan van de goden.
"Leven ze niet meer?" Vroeg ze, omdat hij de verleden tijd gebruikte toen hij het over zijn ouders had. Daarna vroeg hij wat haar naam was.
"Chayenne." Zei ze zacht tegen hem terug met een glimlach, haar blik ging weer naar de zee en ze staarde wat voor haar uit, ze voelde zich nog niet helemaal op haar gemak.

Apollo

Ze vroeg of zijn ouders niet meer leefden en hij schudde langzaam zijn hoofd. ‘Nee, ze zijn al even geleden overleden,’ zei hij tegen haar. Hij wilde haar niet het idee geven dat hij niet over zichzelf wilde praten, maar eigenlijk wilde hij dat juist niet, hij wilde niet over zichzelf praten, maar hij kon daar nooit helemaal onderuit komen, dus wilde hij wel volledige antwoorden geven. Ze vertrouwde hem niet en dat was terecht, het zou hem flink wat moeite kosten om ook echt haar vertrouwen te winnen. ‘Je hebt een mooie naam,’ reageerde hij. Ze staarde naar de zee en hij deed hetzelfde. ‘Waardoor vertrouw je mij niet?’vroeg hij nu. Als ze iets concreets aangaf, kon hij daar op letten, voor zo ver dat ging dan. Hij was natuurlijk gewoon totaal anders en dat wist hij zelf ook wel. Hij had een compleet andere manier van denken en ook nog eens krachten die mensen zich nooit voor zouden kunnen stellen.

Chayenne Lahero

Zijn ouders waren al een tijdje geleden overleden vertelde hij, ze knikte daardoor een klein beetje.
"Wat vervelend... ik vind het al moeilijk met alleen mijn vader... ik had mijn moeder graag leren kennen, het lijkt me dat het voor jou ongeveer hetzelfde is." Zei ze nu zacht tegen hem. Hij gaf aan dat ze een mooie naam had en daardoor glimlachte ze. Wanneer hij vroeg waarom ze hem niet vertrouwde, was ze even met stomheid geslagen, liet ze dat dan zo goed merken? Meestal hadden mannen dat soort dingen niet gauw door.
"Je gedraagt je... nogal... hoe zal ik het zeggen? Bovenmenselijk? Ja, ik denk dat dat wel een goed woord ervoor is. Je let op zoveel dingen en voert sommige handelingen haast tot in perfectie uit. Ik weet niet zo goed wat ik daar allemaal van moet vinden. Bovendien weet ik haast wel zeker dat je iets voor me verbergt." Legde ze hem uit.

Apollo

Ze dacht dat het voor hem wel hetzelfde was, daardoor knikte hij langzaam. ‘Het is nooit leuk om je ouders te moeten missen,’ zei hij daarop. Het was duidelijk dat ze zijn vraag niet verwacht had, ze legde uit waardoor ze hem niet vertrouwde en hij realiseerde zich dat hij er niets aan kon doen. Hij was gewoon niet echt te vertrouwen en hij zou altijd bovenmenselijk zijn, ook dat kon hij niet anders. Hij deed al enorm zijn best om zich enigszins menselijk te gedragen. ‘Iedereen heeft zo zijn geheimen, Chayenne. Soms moet je die niet willen weten, dat is bij mij ook het geval. Ik zou jou alleen nooit bewust pijn willen doen, dat wil ik mij niemand. Je kan mij wat dat betreft wel vertrouwen. Ik ben zo eerlijk als mogelijk is en ik zal nooit liegen over mijn gevoel,’ zei hij nu tegen haar, opnieuw zo eerlijk als hij maar kon zijn en dat was heel wat. Hij keek haar doordringend aan, hij wist maar één ding om haar aandacht af te leiden van dit onderwerp en daarom drukte hij zijn lippen op die van haar om haar juist op die bovenmenselijke en perfecte manier te zoenen. Het zou haar het zwijgen opleggen, want dat effect had het bij iedereen.

Chayenne Lahero

Hij had het erover dat het zijn geheimen waren. Hij zou haar er nooit bewust pijn mee willen doen, dat wilde hij met niemand, wat dat betrof kon ze hem wel vertrouwen, hij zou nooit liegen over zijn gevoel, ze knikte daardoor even. Dat was wel heel erg fijn om te weten. Ineens zoende hij haar, ze was zo verbijsterd dat ze niet eens wist wat ze moest doen, ze zoende hem na een tijdje terug, haar hart klopte in haar keel, ze was helemaal van de wereld door hem. Toch beëindigde ze de zoen na een tijdje.
"Apollo, je mag dan wel haast perfect zijn, dit is niet wat ik wil. Ik wil weten of je perfect bent voor mij. Dat je aan mijn behoeftes kan voldoen, al weet ik al bijna zeker dat het niet zo is..." Zuchtte ze nu, ze keek heel even in zijn mooie ogen, maar daarna weer naar de grond, haar blonde krullen hingen langs haar gezicht en met haar tenen wriemelde ze in het zand. Wat moest ze hier nu mee?

Apollo

Ze onderbrak de zoen, maar hij kon aan alles voelen dat hij haar wel overweldigd had. Ze gaf aan dat dat alleen niet was wat ze wilde. Hij was dan haast perfect, ze wilde weten of hij perfect was voor haar en ze wist bijna zeker dat het niet zo was, daardoor zuchtte hij, maar keek hij haar wel glimlachend aan. ‘Ik denk dat je daar gelijk in hebt,’ zei hij tegen haar. ‘Ik wil het misschien wel gewoon te graag, ik ben opzoek naar iets dat niet bestaan, in ieder geval niet voor mij. Jij moet daar niet de dupe van worden en ik ben blij dat je dit aangeeft,’ zei hij tegen haar, daarna kwam hij overeind. Het was beter als hij vertrok, dit ging gewoon niet werken.

Chayenne Lahero

"Maar, Apollo... aan de andere kant... ik wil dit zo graag... ik wil jou zo graag. Je lijkt wel een droom die tot leven is gekomen. Ik zou alles met je willen delen en bij je willen zijn..." Klonk haar stem nu dromerig en ze zuchtte weer even. Hij dacht wel dat ze gelijk had, hij was het niet voor haar. Hij wilde het te graag en was op zoek naar iets wat niet bestond.
"Waar ben je naar op zoek?" Vroeg ze hem nu met een lichte glimlach.

Apollo

Opeens gaf ze de andere kant weer, ze wilde dit zo graag, ze wilde alles met hem delen en dit voelde als een droom die tot leven was gekomen, het liet hem lichtjes glimlachen. Dit was juist het gevaarlijke. Nu wilde ze, hij ging er in mee omdat ze vreselijk aantrekkelijk was en hij het gewoon niet kon laten, maar daardoor zou hij haar waarschijnlijk kapot maken, net als Aphrodite met haar vader gedaan had. Ze vroeg waar hij naar opzoek was, waardoor er een grijns op zijn gezicht kwam te staan. ‘Eeuwige liefde,’ was zijn korte antwoord. Waarschijnlijk begreep ze toch al niet, maar het maakte hem niet echt uit. Hij legde zijn hand in haar hals en hij trok haar dichterbij om haar opnieuw te zoenen, maar daarna kwam hij overeind, hij trok haar simpel mee. ‘Kom, we gaan een stuk lopen,’ zei hij tegen haar. Het was heerlijk om langs het strand te lopen.

Chayenne Lahero

Hij was op zoek naar eeuwige liefde en daardoor haalde ze diep adem, het klonk zo intens. Alsof hij met eeuwig ook echt eeuwig bedoelde. Ze werd opnieuw gezoend door hem, ze moest toegeven dat hij echt verschrikkelijk goed kon zoenen, het was fantastisch en verrukkelijk. Daarna werd ze meegetrokken door hem om een stukje te gaan lopen.
Langzaam, heel langzaam ontstond er een roze bril voor haar ogen... Als hij zo doorging, zou ze zich volledig op hem storten en nergens anders meer aan kunnen denken... Dan zou ze haast betovert zijn door zijn verschijning...

Apollo

Ze zei niets meer tegen hem en hij wist heel goed dat hij dat veroorzaakte, hij hoopte dat het niet al te erg was. Dan zou hij zijn interesse waarschijnlijk echt verliezen en zou ze alleen maar leuk zijn voor één nachtje en dat was niet wat hij zocht, want dat was voor hem niet bijzonder meer. Daarvoor was het als god gewoon te makkelijk. Hij keek kort naar boven, hij wist heel goed dat ze meekeek en hij vroeg zich af of ze er van baalde dat hij dit deed of dat ze het eigenlijk wel goed vond, hij wist het niet. Nog steeds was er een enorme kans dat dit uitliep op helemaal niets. ‘Vertel eens wat over jezelf…’zei hij nu tegen haar, hij keek even opzij, daarna ging zijn blik naar het strand voor hun.

Chayenne Lahero

Ze pakte zijn hand vast en het bleef een tijdje stil, opeens vroeg hij haar om wat over zichzelf te vertellen.
"Ik ben niet zo interessant. Mijn moeder overleed bij mijn geboorte en mijn vader lijkt daar totaal niet mee te zitten, het schijnt dat ze toen al niet meer bij elkaar waren en toen zat hij opeens met een baby opgescheept, toch heeft hij het goed gedaan en ik ben best wel gelukkig samen met hem. Hij ziet me alleen heel erg graag settelen met een man..." Mompelde ze tegen hem.
"En jij wilt waarschijnlijk helemaal niets kwijt over je leven? Of wel soms." Plaagde ze lichtelijk.

Apollo

Ze zei dat ze niet zo interessant was, maar hij was het daar toch niet echt mee eens. Voor hem was ze juist interessant, anders deed hij deze moeite niet eens. Ze begon te vertellen over haar leven ,maar dit was niet echt wat hij wilde horen, dit wist hij eigenlijk al. ‘Vertel eens wat meer over jezelf. Hoe kijk je tegen dingen aan, wat zoek je in het leven?’ vroeg hij nu aan haar, een glimlachje stond op zijn gezicht. Haar vader zag haar graag settelen met een man. ‘Waarschijnlijk niet met mij,’ was zijn reactie daar op. Hij kon zich niet voorstellen dat hij het type was wat haar vader goed ging keuren. Juist niet. Maar dat hoefde ook niet, ze zouden het allemaal wel zien, voordat het serieus was in zijn ogen moest er veel gebeuren, waarschijnlijk.

Chayenne Lahero

Ze rolde even met haar ogen door zijn vragen. "Wauw, wat wil je veel weten." Lachte ze nu. Ze was nu een beetje over de eerste schrik heen en probeerde het maar te nemen zoals het was, ze zagen wel hoe het allemaal ging lopen...
"Absoluut niet met jou." Plaagde ze Apollo nu omdat haar vader hem echt liever niet met hem zag settelen waarschijnlijk.
"Ik heb wel graag alles op orde in het leven, maar ik ben ook gek op verrassingen en avontuur. Er is zoveel meer dan het leven dat ik nu leidt... Er is zoveel meer te zien op de wereld en te doen. Het enige wat ik moet bedenken is wat we 's avonds gaan eten." Vertelde ze hem nu.
"Ik ben op zoek naar meer uitdaging, dat staat echt voorop."

Apollo

Ze vond dat hij veel wilde weten, waardoor hij grijnsde. ‘Ik kan toch niet alleen maar af gaan op je geweldige uiterlijk?’ vroeg hij nu plagend aan haar. Eigenlijk was dat precies wat hij wel gedaan had in eerste instantie, maar dat had ze ook gedaan bij hem. Ze was gevallen voor zijn perfecte uiterlijk, zoals de meeste mensen deden. Haar vader wilde absoluut niet dat ze zou settelen met hem, daardoor glimlachte hij. ‘Is dat geen probleem? Of kan ik nu niet bij je thuis komen?’vroeg hij plagend aan haar. Ze leek hem niet echt het type dat daar zo maar aan toe gaf, zeker niet als hij naar haar moeder keek. Ze hield wel van orde, maar ze hield ook van verassingen in het leven en van uitdaging. Hij knikte langzaam, zo leerde hij haar tenminste een beetje kennen. Hij zei er verder niets op, hij dacht meer na over haar woorden en over hoe ze nu verder gingen. Waarschijnlijk zou hij de nacht niet bij haar doorbrengen, wat hij ergens wel jammer vond, maar aan de andere kant had hij ook andere verplichtingen. Hij zou morgen weer vroeg verdwijnen en hij kon haar niet uitleggen wat hij zou gaan doen.

Chayenne Lahero

"Dat geldt hetzelfde voor mij, kom op, vertel jij ook eens wat over jezelf." Zei ze nu tegen hem met een glimlach rond haar lippen. HIj vroeg of het geen probleem was dat haar vader het niet voor zich zou zien.
"Ja, maar wie zegt dat het gebeurd? Weet je wat, we zien wel waar we uiteindelijk belanden... maar voorlopig lijkt het beter als papa je nog even niet ziet." Gaf ze toch wel wat ernstig aan. Ze kwam nu voor hem staan en legde haar handen op zijn wangen en ze zoende hem, ze wilde meer van die zoenen, ze waren overweldigend en fantastisch.