Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij was heel erg stil, hij sloot zich duidelijk een beetje af, maar dat kwam vooral gewoon omdat hij dat nodig had. Zo werd hij een beetje rustiger en dat was goed, dan kon hij beter nadenken. Zodra ze bij het landgoed waren steeg hij af, het was echt prachtig hier. Heerlijk rustig ook. Hij klopte het paard even op zijn hals en daarna keek hij naar Fay en Chayenne. 'Ik zet de paarden wel weg. Brengen jullie de spullen dan naar binnen?' stelde hij voor. 'Dan maak ik daarna een ijsbaan, oké?' vroeg hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij merkte wel dat hij doodmoe was, maar dat hield hem wel rustig.

Fay Fuego

Eenmaal op het landgoed aangekomen zou Stephen voor de paarden zorgen en dan brachten zij de spullen naar binnen, ze knikte daardoor even. "Is goed, dat doen we." Zei ze met een glimlach. Chayenne kwam van het paard af en zij steeg ook voorzichtig af. Ze keek nog even met een lieve blik in haar ogen naar Stephen en nam daarna Chayenne en de tassen mee naar binnen, Tornado sjokte vermoeid achter hun aan.
"Geef hem maar wat te drinken en te eten." Sprak Fay glimlachend. Daarna legde ze alle spullen netjes weg en ging ze weer naar buiten toe, om te kijken hoe het ging met Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij verzorgde de paarden uitgebreid en daarna liet hij zich op een paar balen stro zakken. Hij leunde wat naar achteren en hij sloot zijn ogen. hij kon de paarden horen eten, hij hoorde ze ademen en hij luisterde alleen maar naar die geluiden. Hij kon buiten voetstappen in de sneeuw horen en hij wist dat het Fay of Chayenne was, maar waarschijnlijk was het Fay. Chayenne liep meestal een heel stuk sneller. Hij kwam toch langzaam wat overeind omdat hi het niet helemaal zeker wist.

Fay Fuego

"Hallo, knapperd." Zei ze met een glimlach tegen Stephen. Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan.
"Het is hier echt prachtig, ook binnen." Sprak ze glimlachend. Daarna keek ze hem weer aan en streek ze zacht langs zijn kaak.
"Kun je het wel aan om een ijsbaan te maken nu?" Vroeg ze hem zachtjes en bezorgd, ze zag aan hem hoe moe hij was.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg even kort een glimlachje op zijn gezicht en daarna trok hij haar nog wat dichter naar zich toe. Ze zei dat het prachtig was, ook binnen. Ze streek langs zijn kaak en daardoor keek hij haar diep in haar ogen aan. 'Ja, ik kan het wel. Ik zal wel uitgeput zijn, maar dat maakt niet uit. Ik ben alleen maar rustiger als ik minder energie heb en dat is nu niet zo erg...' zei hij zacht tegen haar. Zijn handen gleden langzaam over haar rug en daarna zoende hij haar. Het ging allemaal wat langzaam, hij was gewoon echt heel erg moe, maar te onrustig om te slapen, waarschijnlijk.

Fay Fuego

Ze voelde de vlinders in haar buik rondzwerven toen hij haar diep in haar ogen aankeek. Hij zei dat hij het wel kon, hij zou wel uitgeput zijn, maar dat maakte niet uit, hij was dan alleen maar rustiger. Ze knikte daardoor.
"Oké, dan is het goed." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze voelde zijn handen over haar rug glijden en ze werd daarna door hem gezoend. Het was langzaam, maar onwijs fijn. Ze vond het heerlijk. Ze streek even door zijn haren heen en beëindigde daarna de zoen.
"Ga maar gauw een ijsbaan maken voor je vreselijk ongeduldige dochter." Zei ze nu plagend.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het dan alleen maar goed was. Ze streek door zijn haren en plaagde hem, hij moest snel een ijsbaan maken voor zijn vreselijk ongeduldige dochter. 'Ik vind het ook fijn om even samen met jou te zijn...' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij zoende haar even zachtjes en daarna kwam hij overeind uit het stro. 'Tot zo,' zei hij. Hij liep naar buiten en hij knielde langzaam neer, het duurde nu een stuk langer voor hij het voor elkaar had, maar na een tijdje lag er toch echt een hele mooie ijsbaan. Hij hoopte dat Chayenne tevreden met hem was, maar hij was echt helemaal kapot nu.

Fay Fuego

Hij wilde ook even met haar samen zijn. "Dat kan daarna, lieverd, laat haar eerst maar wat te doen hebben." Sprak ze zachtjes. Ze werd nog even door hem gezoend en daarna ging hij weg. Ze stapte zelf ook de stallen uit en keek toe hoe hij het ijs vormde. Een glimlach stond op haar gezicht en Chayenne kwam meteen naar buiten gerend en omhelsde haar vader weer.
"Deze is nog mooier dan die andere! Moet ik nu ook stro aan de zijkanten neerzetten?" Wilde ze van hem weten. Tornado, haar hond lag lekker bij de haard te slapen, moe van zijn inspanningen.

Koning Stephen Lahero

Opeens hing Chayenne om zijn nek heen en daardoor glimlachte hij even. Deze was nog mooier dan de andere. 'Stro is wel zo veilig...'zei hij zacht. 'Als het je niet lukt kom ik je wel helpen, maar nu ben ik een beetje moe...' voegde hij er aan toe. 'Je kunt nu ook alleen stro in de bochten leggen, dat zijn de gevaarlijkste plekken,' zei hij daarna. Hij kwam langzaam overeind en hij knuffelde haar even. 'Dan ga ik nu even uitrusten, is dat goed? Als je ergens hulp bij nodig hebt, of wat dan ook, moet je het gewoon tegen mij zeggen, dan kom ik je helpen...' zei hij zacht tegen haar.

Chayenne Lahero

Haar vader vond stro wel zo veilig en daardoor knikte ze even.
"Oké, ik ga het regelen." Ze stroopte de mauwen van haar jurk daarbij op. Als het niet lukte, kwam hij helpen, maar hij was nu gewoon heel erg moe.
"Rust maar lekker uit met Fay samen, ik red me echt wel." Glimlachte ze nu naar hem. "Ga maar gauw, voor je omvalt." Plaagde ze hem. Fay kwam nu ook in beweging en sloeg een arm om Stephen heen. "Kom..." fluisterde ze zachtjes. Ze nam hem met haar mee naar binnen, doordat ze de haard aan had gestoken, was het gelukkig lekker warm geworden. De hond lag te snurken en ze grinnikte daardoor eventjes.

Koning Stephen Lahero

Hij moest uitrusten met Fay samen, ze redde zich wel. Hij moest gaan voor hij omviel, het volgende moment voelde hij de arm van Fay om zijn lichaam heen. Hij had het eigenlijk ook wel nodig, hij was echt helemaal uitgeput en hij leunde dan ook aardig tegen haar aan. Het was binnen heerlijk warm en hij werd er eigenlijk alleen maar slaperiger daardoor. 'Ik ben geloof ik echt heel erg moe...' zei hij dus ook zacht tegen haar. Hij sloeg zijn arm om haar middel, zodat hij ietsje steviger stond.

Fay Fuego

Hij zei dat hij heel erg moe was en ze glimlachte maar wat daardoor. "Ik zie het aan je." Fluisterde ze glimlachend terug naar hem. Ze nam hem mee naar een slaapkamer die ze zich eigen had gemaakt en liet hem daar op het bed zakken.
"Ga anders maar lekker slapen... je hebt het echt nodig. Dan blijf ik bij je." Ze streelde zachtjes langs zijn gezicht.


Chayenne Lahero

Ze klom de hooizolder op en begon met pakjes stro naar beneden te gooien, het was behoorlijk zwaar werk en het zweet stond na een tijdje op haar voorhoofd. Ze wilde weer naar beneden klauteren, maar maakte een misstap. Ze gilde eVen en daarna was het doodstil. Voor haar ogen werd het zwart en ze lag in een rare houding tussen de pakjes stro.

Koning Stephen Lahero

Hij moest gaan slapen, hij had het echt nodig. Ze had gelijk, hij had echt geen energie meer over. Ze streelde langs zijn gezicht en op het moment dat hij bijna in slaap viel hoorde hij iets, waardoor hij overeind schoot. 'Er is iets met Chayenne...' zei hij meteen. Hij kon het gewoon voelen. Hij schoot de kamer uit, rende door het huis en daarna naar buiten. Hij zag Chayenne helemaal nergens, waardoor hij de stallen in ging. Daar zag hij haar eigenlijk al meteen liggen en zijn hartslag schoot direct onmenselijk omhoog. 'Chayenne?' vroeg hij zacht, aan zijn stem was te horen dat hij doodsbang was.

Fay Fuego

Toen hij bijna sliep, schoot hij ineens overeind met de woorden dat er wat met zijn dochter was, waarschijnlijk kon hij dat voelen doordat de mens voor meer dan de helft uit water bestond en voelde hij de mensen om zich heen. Lang stond ze er niet bij stil, ze rende hem meteen achterna en zag het meisje daar liggen.
"Rustig, Stephen, ik zal haar helpen." Zei ze zacht. Hij zou er zelf niet genoeg energie voor hebben. Ze knielde bij het meisje neer en voelde dat het echt kantje boord was... het meisje had geluk gehad, anders was ze nu dood geweest...
Aangezien er hier geen vuur in de buurt was, moest ze alles uit zichzelf halen, ze scande eerst het lichaam zoals ze ook bij Jay had gedaan en genas daarna al haar botten weer voorzichtig. Het zweet stond op haar voorhoofd, maar nu mankeerde ze niets meer. Ze was alleen nog buiten westen, haar lichaam moest het allemaal nog even verwerken.
"We zullen haar op bed leggen, anders nemen we haar mee naar onze kamer? Dan kunnen we haar in de gaten houden." Stelde ze voor en ze keek naar Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij moest rustig blijven, ze zou hem helpen. Hij kon niet eens reageren, hij moest moeite doen om haar niet vast te pakken, maar dat zou niet helpen. Hij had tranen in zijn ogen staan en hij was lijkbleek. Fay was haar aan het genezen en hij bleef ongeduldig wachten. Ze zei uiteindelijk dat ze haar op het bed zouden leggen, anders namen ze haar mee naar hun kamer, dan konden ze haar in de gaten houden. Hij knikte langzaam. Hij pakte zijn dochter voorzichtig op en hij bleef haar voorzichtig vasthouden terwijl hij met haar het huis inliep. Hij legde haar op het bed neer en daarna ging hij zelf zitten, vooral omdat hij bijna in elkaar zakte. Maar hij vertikte het nu om te gaan slapen, hij wilde alleen maar op Chayenne letten, niets anders.

Fay Fuego

Ze liep bezorgd achter Stephen aan. Hij legde zijn dochter op het bed neer en ging zelf zitten.
"Liefje, ga lekker bij haar liggen, dan weet ze dat je bij haar bent." Zei ze nu zacht tegen Stephen. Hij viel bijna om van de slaap... dat was niet nodig... hij moest ook zijn rust pakken. Ze streek zacht over haar buik heen, ze merkte heel erg goed dat stress slecht voor haar was.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte langzaam en daarna ging hij voorzichtig naast zijn dochter liggen. Hij nam haar in zijn armen en hij keek even naar Fay. 'Kom er bij, alsjeblieft...' zei hij zacht. Hij wilde voelen dat ze ook in de buurt was, anders maakte hij zich nog meer zorgen. Straks kwam er iemand om haar iets te doen. Als Chayenne dan niet beter werd, was hij helemaal alleen. Dat wilde hij echt niet. Hij kon niet alleen achter blijven. Hij kneep zijn ogen dicht, maar hij was zo uitgeput dat hij al snel wegviel, wel heel onrustig.

Fay Fuego

Stephen vroeg of ze erbij kwam. Ze knikte daardoor en besloot gewoon te gaan zitten. Liefdevol streelde ze door de haren van Stephen heen en over zijn rug. Hij viel uiteindelijk in slaap en door alle spanning liepen nu de tranen over haar wangen. Ze vond het zo naar om Stephen zo te zien, hij was zo bang dat er iets zou gebeuren met haar of Chayenne en nu was het meisje ook nog eens zo hard gevallen. Het kwam wel weer goed, maar het was weer een klap voor Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij werd eigenlijk al vrij snel weer wakker, hij had gewoon geen rust om in slaap te blijven. Hij keek meteen naar Chayenne, zijn blik heel erg bezorgd en net zo onrustig. Hij streek langs haar gezicht en hij liet zich weer in het kussen zakken. Hij legde zijn hoofd dicht tegen haar aan en hij moest zijn best doen om de tranen in te houden. Het viel hem nogal zwaar allemaal, maar hij wilde niet laten zien hoe slecht hij zich eigenlijk voelde. Als Chayenne dat zou zien maakte ze zich alleen maar zorgen, dat wilde hij niet, nooit.

Fay Fuego

Hoe moe ze ook was, ze was de hele tijd wakker gebleven en zodra ze zag dat Stephen ook weer wakker was, veegde ze haar tranen weg. Hij streek langs het gezicht van zijn dochter en liet zich daarna weer zakken. Fay beet zacht op haar lip en streelde langs zijn wang. Tranen vulden zich weer in haar ogen. Haar onderlip begon ook weer wat te trillen.

Koning Stephen Lahero

Hij keek langzaam naar Fay, ze streelde langs zijn wang en hij voelde zich op dit moment ouder dan ooit. Altijd was hij zo positief geweest, maar op dit moment zag hij het allemaal niet meer zo. Hij was zo verschrikkelijk verdrietig en in de war, zijn wereld leek helemaal in te storten. Hij gaf gelukkig niet zo snel op, maar nu voelde hij zich echt afschuwelijk. De tranen liepen weer langzaam over zijn bleke gezicht heen en hij trok Fay naar zich toe, heel dicht tegen zijn lichaam aan. Hij legde zijn hand in haar hals en hij drukte heel zacht en bijna wanhopig zijn lippen op die van haar, om daarna zijn hoofd tegen haar aan te leggen. 'Wat zou ik zonder je moeten....' fluisterde hij. Hij voelde zich ook nog eens vreselijk schuldig, hij had tegen Chayenne gezegd dat ze stro moest gaan halen.

Fay Fuego

Ze werd naar hem toegetrokken en daardoor ging ze langzaam liggen en sloeg ze haar armen om hem heen. Ze voelde zijn lippen even wanhopig op die van haar en hij vroeg zich af wat hij zonder haar moest.
"Sstt... lieverd." Mompelde ze zacht tegen hem, ze streek weer even over zijn gezicht.
"Ik vind het zo afschuwelijk om je zo verdrietig te zien...je verdient veel beter... probeer anders nog even te slapen..." mompelde ze, ze legde haar hoofd tegen hem aan en sloot haar ogen. Zelf was ze nu verschrikkelijk moe en zakte langzaam in slaap.

Koning Stephen Lahero


Ze zei dat hij moest proberen om nog wat te slapen en daardoor ging zijn blik even naar Chayenne. Hij wilde helemaal niet slapen, hij wilde wachten tot ze wakker werd. Fay zakte wel in slaap en hij bleef staren naar zijn dochter. 'Meisje...' Zei hij zacht en hij streelde heel even langs haar wang. Daarna keek hij weer naar haar en zakte hij zelf toch ook in slaap, hij was doodmoe en zijn lichaam had de slaap heel hard nodig. 

Fay Fuego

Wanneer ze wakker werd, kwam ze langzaam overeind, tot haar geluk zag ze Chayenne ook net op dat moment haar ogen langzaam openen. Het meisje keek wat verdwaasd om zich heen.
"Rustig maar... je bent behoorlijk hard gevallen. Ik heb je geholpen, maar je moet nog even rustig aan doen, want je lichaam moet de klap wel verwerken." Sprak Fay met een glimlach. Chayenne knikte.
"Dankjewel." Zei ze heel erg zacht en Fay glimlachte wat. Ze maakte voorzichtig Stephen wakker, aangezien hij vast en zeker wel wakker wilde zijn als zijn dochter haar ogen opende.



Koningin Esmeralda Fullbright

Ze had het behoorlijk zwaar... haar buik was dik en niets werkte meer echt mee, ze voelde zich ook heel erg vaak moe en had weinig energie. Waar het precies aan lag, wist ze niet, maar misschien was het gewoon haar kindje, ze was er verder niet heel erg ongerust over, ze stond gewoon op knappen, zo zag ze het meer.
Ze waggelde nu wat door het kasteel heen om toch iets te doen te hebben, want anders verveelde ze zich wel heel erg.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde dat hij wakker gemaakt werd, waardoor hij meteen wat gehaast overeind kwam. Was er iets aan de hand? Hij zag dat Fay wakker was, daarna keek hij naar Chayenne, meteen was hij helemaal opgelucht. Ze was wakker. Hij was zo ontzettend blij en hij sloot haar direct in zijn armen. 'Je hebt mij aardig laten schrikken, kleine...' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en daarna keek hij even naar Fay, hij pakte meteen haar hand vast.

Koning Jay Fullbright

Hij zat geconcentreerd te werken, Esmeralda kon maar beter wat meer rust houden. Waarschijnlijk had ze hier ook gewoon echt geen energie meer voor, maar dat maakte hem niet uit. Hij vond het niet erg om wat meer te doen, helemaal niet zelfs. Hij kon het makkelijk, maar vaak was het wel een stuk gezelliger om samen met Esmeralda te werken. Nu zat je ook maar zo alleen, dat was gewoon minder leuk.