Medieval Times

Chayenne Lahero

Ze draaide zich nu helemaal naar Lucius toe en wachtte braaf tot hij er klaar voor was. Daarna keek hij haar strak aan, ze mocht het zeggen. Ze bleef hem recht in zijn ogen aankijken, gewoon omdat hij het waarschijnlijk niet zou accepteren als ze wegkeek.
"Ik ben zwanger." Vertelde ze maar meteen aan hem, ze kon er wel omheen draaien, maar dan zou hij waarschijnlijk kwaad worden omdat ze niet meteen tot haar conclusie zou komen. Ze slikte even moeizaam en voelde toch lichtelijk angst opkomen.


Koningin Fay Lahero

"Weet ik lieverd, weet ik, het maakt ook niet uit, echt niet. We hebben prachtige kinderen en het zijn er genoeg voor mij." Glimlachte ze nu naar Stephen en ze gaf hem een geruststellende knipoog. Er werd op de deur geklopt en wanneer de dokter open deed, liep ze zwijgend naar binnen toe. Ze ging zitten en keek naar Stephen.

Koning Stephen Lahero

'Dus je zou er vrede mee hebben om het nooit meer te doen? Ik weet niet of ik dat wel heb hoor,' zei hij tegen haar, lichtelijk plagend, maar eigenlijk was het een serieuze vraag. Ze ging zitten en keek opzij naar hem, ook hij ging langzaam zitten en hij haalde diep adem. Hij vertelde al zijn klachten, hij was heel eerlijk, ook al wilde hij misschien niet dat Fay alles zo hoorde. De dokter keek hem bezorgd aan, waardoor Stephen de angst op voelde komen. 'Ik ben bang dat het niet goed zit,' sprak de man zacht. 'Of er zit iets in uw hoofd dat dit veroorzaakt, of er staat ergens zo veel druk op... bij allebei is het niet goed, het beste is dat u heel erg voorzichtig bent, niet te veel opwinden, trainen, lichamelijke inspanning...' sprak de man, waardoor Stephen even slikte. 'Het zou zelfs kunnen dat u er door veranderd, omdat het in uw hoofd zit.' zei de dokter. Stephen durfde niet eens meer te vragen wat het vooruitzicht was.

Lucius Legos

Door wat ze zei staarde hij haar even aan. 'Serieus? Dat zag ik zelfs niet aankomen...' mompelde hij. Hij was zelfs bijna sprakeloos, dit had hij echt niet verwacht en daardoor reageerde hij in eerste instantie niet eens kwaad. 'En ik maar denken dat jullie serieus braaf zouden wachten. Ik dacht écht dat ik je wel bij hem kon laten slapen,' zei hij tegen haar. 'Dat is dus vanaf nu voorbij. Ik hoop dat je begrijpt dat je nu eigenlijk praktisch nutteloos voor mij bent?'

Koningin Fay Lahero

“Nooit klinkt zo drastisch.” Plaagde ze hem nu terug. “Maar minder, dat vind ik niet zo heel erg.” Ze pakte zijn hand vast toen hij naast haar kwam zitten en streelde er zachtjes overheen, ze vond het afschuwelijk om te horen hoeveel pijn hij eigenlijk wel niet had, het was echt heel extreem. De dokter was ook niet positief en heel bezorgd.
“Kan er iets aan gedaan worden of weet u hoe de toekomst eruit gaat zien voor ons?” Vroeg ze hem nu zacht.


Chayenne Lahero

Ze knikte toen hij haast sprakeloos was en zei dat hij het niet zag aankomen. Hij dacht dat ze braaf waren, dat ze echt wel bij Myles kon slapen. Vanaf vandaag was dat voorbij en ze was nu nutteloos voor Lucius.
“Oké..” Zei ze zacht. “Nutteloos zal ik nooit zijn. Ik heb nageslacht nodig om de troon later van me over te nemen, Lucius.” Verzette ze zich tegen hem. “Ik blijf werken, misschien een paar dagen niet, maar daarna zal ik gewoon weer net zo hard doorgaan met het werk wat ik heb.” Legde ze aan hem uit.

Koning Stephen Lahero

Ergens stelde het hem wel gerust, nu stond er niet meer zo veel druk op. Daar had hij toch altijd al snel last van. Ze wilde meer weten van de dokter en Stephen staarde naar de grond. 'Er zijn altijd dingen die u kunt proberen, maar ik geloof niet echt dat er iets is wat ik nog kan doen... dan moet u ergens anders hulp gaan zoeken. Het enige dat ik nog zou kunnen doen is wat rustgevende en ontspannende medicijnen geven, maar dan zou u constant veel moeten innemen...' sprak de man. 'Over de toekomst kan ik helaas ook weinig zeggen,' zei hij nog zachter.

Lucius Legos

'Misschien nadat je getrouwd was, ja. Nu is dit kind helemaal niets waard. Dat is het sowieso al niet, want Myles is niets, zijn familie is niets en ik vind dit echt walgelijk. Je hebt mij enorm beledigd,' gromde hij. 'Dit gaat ook niet nog eens gebeuren, Myles kan vertrekken. Ik hoef hem niet meer in mijn kasteel. Ik had dit van te voren moeten weten,' gromde hij naar haar. Hij kwam overeind en hij gaf haar een snoeiharde klap in haar gezicht. 'Rot op,' gromde hij daarna.

Koningin Fay Lahero

Ze luisterde naar de arts en knikte een beetje door wat hij vertelde. "Waar zouden we anders hulp kunnen zoeken?" Vroeg ze zachtjes aan hem. Hij had het over medicijnen die Stephen dan constant in zou moeten nemen, ze keek hierdoor even naar Stephen, dat was ook niets... Ze wilde niet dat hij de hele dag door medicijnen nodig had. De dokter kon weinig zeggen over de toekomst en ze slikte hierdoor moeizaam.


Chayenne Lahero

"Dan trouw ik nu met Myles." Zei ze meteen tegen hem. Hij gromde dat ze hem beledigd had. "Dat was niet mijn bedoeling..." Gaf ze heel eerlijk aan. Myles moest ook vertrekken, Lucius wilde hem niet meer in het kasteel hebben. "Wat? Nee!" Riep ze meteen uit, hij kwam op haar af en ze kreeg een harde klap in haar gezicht die haar haast niets deed, ze kwam overeind en keek hem woedend aan.
"Myles blijft." Sprak ze met opeengeklemde kaken. Ze klonk zelfs dreigend, Ze had zoveel geslikt van Lucius, nu was de maat vol, ze was er klaar mee.

Koning Stephen Lahero

'Dat is aan jullie,' sprak de arts zacht. Stephen wist wel waar de man op doelde, hij durfde het waarschijnlijk niet echt uit te spreken en Stephen dacht niet dat hij ooit zoiets zou doen. Hij zou geen heksen of wat dan ook om hulp gaan vragen, zo was hij niet. Hij had het idee dat hij dit wel aankon, dat hij het wel kon hebben. 'Kom, ik moet gaan werken,' zei hij zacht. Hij kwam overeind en hij pakte Fay vast, hij bedankte de dokter, maar hij wilde gewoon weg hier.

Lucius Legos

'Dan had je daar over na moeten denken voor je deed waar je zelf zin in had,' gromde hij. 'Ik geef je een enorme kans en dit is hoe je met mijn regels omgaat. Ik liet je verdomme met hem in één kamer slapen en dit is wat ik er voor terug krijg? Dan had ik nog beter jouw vader hier kunnen houden...' gromde hij. Ze kwam overeind en keek woedend naar hem. Ze zei dat hij bleef, ze klonk dreigend, waardoor hij grijnsde. 'En jij denkt dat jij het recht hebt om zoiets te bepalen? Je bent een kleine snotneus, Chayenne. Een verwend prinsesje die alles maar zo denkt te krijgen. Iemand die dit allemaal eigenlijk echt niet verdiend, het is dat je vader zo zwak is,' gromde hij. Daarna greep hij haar in een seconde vast en gooide hij haar hard op de grond. Hij gaf haar een harde trap en daarna pakte hij haar haren vast. Hij sleurde haar omhoog en hij drukte haar tegen de muur. 'Je bent zo ontzettend veel te ver gegaan...' siste hij.

Chayenne Lahero

Hij grijnsde alleen maar door haar dreigende woorden, ze was een snotneus, een prinsjes die alles maar zo dacht te krijgen en die dat helemaal niet verdiende.
"Ik heb gevochten voor mijn leven, ik hád geen ouders meer het grootste gedeelte van mijn jeugd, ik heb geleefd met de moordenaar van mijn ouders en hem meerdere malen eigenhandig proberen te vermoorden. Ik heb altijd moeten vechten, Lucius." Siste ze hem nu kwaad toe, hij was vreselijk onrechtvaardig en daar had ze een hekel aan. Hij gooide haar vrij plotseling op de grond en ze kreeg een harde trap. Daarna werd ze weer omhoog gesleurd aan haar haren en tegen de muur gedrukt. Het deed pijn, maar ze zette zich er doorheen, ze was al zoveel gewend... Ze gaf Lucius een harde trap tegen zijn schenen en maakte zichzelf los. Ze greep hem bij zijn keel en drukte hem zo tegen de muur aan.
"Je bent oud en sterfelijk, Lucius, binnenkort kan ik je gemakkelijk aan." Siste ze nu, blind van woede.


Koningin Fay Lahero

Ze ging snel weer de kamer uit met Stephen en ze liep met hem naar zijn werkkamer toe.
"Ik wil zelf iets proberen, Stephen, ik kan ook genezen, misschien kan ik het weghalen... het valt te proberen, toch? Misschien zit er gewoon iets wat weggehaald kan worden." Vertelde ze hem nu ineens doordringend. Het was waarschijnlijk heel heftig en ze wist ook echt niet of ze het kon, maar het viel te proberen en dat wilde ze ook echt, ze wilde niets liever dan hem helpen.

Lucius Legos

Ze schreeuwde, de woorden drongen langzaam door en ze vocht ook heel aardig. Hij stond tegen de muur aan en zijn keel werd aardig stevig vastgepakt, maar hij had dezelfde blik in zijn ogen. 'Het is ook niet voor niets dat ik je deze kans geef. Ik heb misschien wat hoge verwachtingen, omdat ik het in je zie. Ik zie dat je het kunt. Daarom ben ik teleurgesteld dat je het met hem gedaan hebt. Waarschijnlijk vaker dan één keer. Ik ben diep teleurgesteld en beledigd, omdat ik je hoger ingeschat had. Dat is alles,' zei hij tegen haar. Hij moest toegeven dat ze steeds meer van zijn respect begon te winnen.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei schudde hij langzaam zijn hoofd. 'Als dat al zo is... wat als het terug komt? Wat als het fout gaat? Wat als je ziet dat het heel ernstig is...' vroeg hij zacht. Hij wist ergens wel dat het niet goed zat, natuurlijk wel. Hij kon het zelf aardig inschatten. Misschien kon ze het weghalen, maar wat dan? Dat was geen garantie en het zou haar zo veel kracht en energie kosten, bovendien had hij er een hekel aan als ze in zijn hoofd ging zitten.

Chayenne Lahero

"Ja, nu ineens wel, nu krabbel je ineens terug omdat je zelf in het nauw gedreven staat. Je bent zelf zwak, Lucius." Gromde ze nu. Ze smeet hem op de grond.
"Fouten maken is menselijk, dat weet jij net zo goed als ik. Jij hebt vast je vader ook meer dan eens teleurgesteld en beledigd. Ik heb dit nu gedaan, ja, dat klopt en ik weet ook dat er consequenties aan mijn fouten verbonden zijn, maar Myles blijft." Vertelde ze doordringend aan hem. Ze hield voet bij stuk.


Koningin Fay Lahero

"Als ik het weghaal, kan het niet meer terug komen, lieve Stephen... het kan mislukken, maar je zou ook de rest van je leven misschien wel zonder pijn kunnen leiden..." Fluisterde ze zachtjes.
"Ik kan het toch bekijken? Dan zie ik of ik het aankan of niet, misschien kan ik wel de helft wegnemen, dat scheelt al gauw... dan kun je ook weer genieten van je leven, onze kinderen opvoeden... Kai moet nog zoveel dingen leren, Stephen, die dingen moet hij van jou leren." Zei ze zachtjes.

Lucius Legos

Door wat ze zei merkte hij dat hij zijn zelfbeheersing enorm begon te verliezen, iets wat niet snel gebeurde. Eigenlijk nooit. Ze begon ook nog eens over zijn vader, daardoor sloeg hij helemaal door, zoals eigenlijk nooit gebeurde. Hij werd op de grond gegooid, direct greep hij haar vast en werkte hij haar naar de grond. Hij haalde uit en hij ramde met zijn elleboog in haar gezicht, daarna kwam hij overeind en gaf hij een trap tegen haar hoofd. Hij wilde haar niets meer leren, hij wilde haar het zwijgen opleggen, hij wilde dat ze haar kop dichthield. Nog nooit was iemand zo dichtbij gekomen als Chayenne nu deed en hij wist niet hoe hij hier mee om moest gaan.

Koning Stephen Lahero

'Ik wil er over nadenken, ik wil het niet nu beslissen. Voorlopig gaat het nu, laten we het overwegen als het niet meer gaat,' zei hij tegen haar. Hij zou het nu niet toelaten, dat wilde hij gewoon niet. Het kwam wel. 'Ik geniet nu ook, heel erg veel.' zei hij eerlijk. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar diep in haar ogen aan, daarna zoende hij haar zacht en vol gevoel.

Chayenne Lahero

Ze had hem geraakt. Het voelde haast als triomf dat hij zijn zelfbeheersing verloor, het was haar nog nooit gelukt hiervoor. Toch vergat ze zichzelf te verdedigen, ze werd op de grond gewerkt en hij ramde zijn elleboog in haar gezicht en niet veel later kreeg ze een trap tegen haar hoofd, dit was teveel voor haar... hier kon ze niet tegenop boksen, het duurde een paar seconden maar daarna verloor ze haar bewustzijn en lag ze stil op de grond.


Koningin Fay Lahero

"Dat is prima, ik vind het niet erg als je erover na wilt denken." Vertelde ze met een glimlach. "Alleen maar goed van je." Hij wilde het overwegen als het niet meer ging. Ze slikte hierdoor eventjes. Dat vond ze moeilijk, waarom wachten als er kans op was dat het goed kwam?
Hij genoot nu ook heel erg veel, het liet haar glimlachen. "Gelukkig, daar ben ik heel blij mee." Knikte ze. Ze werd zachtjes en gevoelig gezoend, ze zoende hem net zo lief terug en streelde zijn gezicht.

Lucius Legos

Hij steunde hijgend op zijn handen, wat deed ze allemaal met hem? Als hij dit van te voren had geweten... Hij ademde trillend in, daarna boog hij over haar heen. Hij zag dat haar gezicht opgezwollen was, maar dat was niet zo gek. Hij pakte haar aardig voorzichtig vast en hij tilde haar op. Hij werd zelfs overspoeld door schuldgevoelens, iets wat voor hem totaal onbekend was. Hij had echt geen idee wat er gebeurde. Hij hield haar tegen zijn borstkas aan en hij liep naar Aurora toe. Hij zou waarschijnlijk de volle laag krijgen, maar hij wist niet wat hij anders moest doen.

Koning Stephen Lahero

Ze vond het gelukkig niet heel erg en daarna ging ze mee in zijn zoen. 'Misschien moeten we het maar proberen,' zei hij daarna, hij had een grijnsje op zijn gezicht. Hij voelde zich nu wel redelijk en hij kon vandaag wel rustig aan doen, hij wilde gewoon kijken of het nog lukte en of hij het volhield. Hij liet zijn hand over haar jurk glijden, zijn aanraking was wel heel anders.

Aurora Legos

Totaal onverwachts kwam Lucius binnen met Chayenne in zijn armen. Ze sloeg haar hand geschrokken voor haar mond en keek toe hoe hij met het meisje binnen kwam.
"W-wat is er gebeurd?" Vroeg ze geschokt. Ze kwam dichterbij en streelde langs het opgezwollen gezicht van het meisje.
"Hoe komt dit?" Vroeg ze nog zacht.



Koningin Fay Lahero

Hij zei grijnzend dat ze het misschien moesten proberen, waarschijnlijk doelde hij niet op het feit dat zij hem beter moest maken maar op wat heel anders. "Straks kun je de hele dag niet werken..." Fluisterde ze hem toe. Ze voelde zijn hand over haar jurk, het voelde vreemd, alsof het niet Stephen was. Ze ging wat dichter tegen hem aan staan en keek hem doordringend aan.

Lucius Legos

Aurora schrok, ze wilde weten wat er gebeurd was en hoe het kwam. Hij legde Chayenne op het bed neer en hij ademde diep in. 'Ze is zwanger,' mompelde hij. Meer hoefde hij waarschijnlijk niet echt te vertellen. Hij had haar misschien beter toch naar de ziekenzaal kunnen brengen en niet hier heen. 'Ik... het spijt mij. Ik had niet verwacht dat ik dit zou doen. Wil jij haar helpen? Ik wil gaan werken...' zei hij tegen haar. Hij klonk amper als zichzelf en daarna schoot hij de deur al uit. Hij moest echt aan het werk, hij draaide helemaal door zo. Hij bracht veel te veel tijd met Chayenne door.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei ademde hij langzaam in, ze kwam wel dichter tegen hem aan staan. 'Ik wil het gewoon graag proberen en als we rustig aan doen, dan kan ik daarna vast nog wel wat doen... vanavond ben ik sowieso te moe, dan heb ik er geen zin meer in en dat heb ik nu wel...' zei hij zacht. 'Maar als je denkt dat het beter is van niet, dan doen we het niet...'

Aurora Legos

Chayenne werd op het bed gelegd en Lucius vertelde haar dat ze zwanger was. "Je moet voorzichtig zijn met haar dan." Mompelde Aurora hem toe. Dit kon hij echt niet maken bij het meisje, zeker niet nu ze zwanger was. Hij zei dat het hem speet en dat hij het niet verwacht had, daarna vroeg hij of zij haar wilde helpen, dan ging hij werken.
"Wat? Lucius! Je kunt hier niet zomaar tussenuit knijpen, het is jouw verantwoordelijkheid!" Riep ze hem nog na, maar hij was al weg. Ze zuchtte even diep en wreef over haar voorhoofd heen. Daarna begon ze het gezwollen gezicht van het meisje voorzichtig te behandelen.


Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij het graag wilde proberen en het rustig aan wilde doen, hij kon vast nog wel wat dan en vanavond was hij te moe. Ze glimlachte even.
"Het is wel een heel aantrekkelijk aanbod..." Zei ze hem glimlachend. "We proberen het wel." Knikte ze. Ze zoende hem weer zachtjes en streelde langs zijn wang.

Lucius Legos

Aurora zou het alleen maar erger maken. Als hij langer zou blijven, zou hij helemaal doordraaien. Dat wilde hij niet, hij wilde niet nog meer doen dan hij nu al deed. Hij vond het afschuwelijk dat hij zijn zelfbeheersing verloor en dat hij daardoor iets deed dat hij eigenlijk niet wilde doen. Hij vond het echt heel erg, maar dat zou hij nooit zo uit kunnen spreken. Niet eens tegenover Aurora, ze zou het waarschijnlijk niet eens snappen.

Koning Stephen Lahero

'Nou, als het zo'n straf is hoeft het niet hoor,' zei hij plagend tegen haar. Ze zoende hem wel weer en hij ging er langzaam in mee. Het was niet meer zo heftig en intens als het ooit geweest was, maar hij kon het tenminste wel. In de avond kreeg hij zijn kleren niet eens meer uit, dus ging dit al helemaal niet lukken. Nu ging het wel, hij hoopte dat het ook zo bleef. Hij legde zijn handen op haar heupen en hij trok haar iets meer naar zich toe.

Aurora Legos

Wanneer het meisje compleet verzorgd was, liet Aurora haar door een wachter optillen en naar haar slaapkamer brengen, ze was nog niet bij bewustzijn... Maar alles leek wel goed met haar te zijn verder. Ze liet Myles waarschuwen en daarna liep ze naar de werkkamer van Lucius toe. Ze klopte zachtjes aan en kwam daarna naar binnen toe.
"Gaat het met je?" Vroeg ze hem zachtjes, op de een of andere manier merkte ze dat het wel iets met hem deed. Hij was echt weggevlucht.

Lucius Legos

Er werd op de deur geklopt en net op het moment dat hij wilde schreeuwen dat iedereen op moest rotten kwam Aurora binnen, waardoor hij zijn kaken weer op elkaar klemde. Ze vroeg zacht of het met hem ging. 'Ziet het er uit alsof het met mij gaat?' vroeg hij snauwend. Het ging automatisch, het was iets dat hij zich misschien al heel lang geleden had aangeleerd, maar waarschijnlijk deed hij het om zichzelf te beschermen. Dit was ook het enige dat hij kende, hij kon niet echt anders doen. Het ging helemaal niet, hij wist niet wat hem bezielde, hij snapte er helemaal niets van. 'Het is klaar, ze kan naar huis gaan. Ik wil niet dat ze hier nog één dag langer blijft,'

Aurora Legos

Hij begon haar meteen toe te snauwen en ze kwam voorzichtig dichterbij. "Nee, daarom wil ik ook even bij je kijken om te zien of ik je kan helpen, lieve Lucius." Zei ze hem zacht en heel rustig. Ze legde haar hand op zijn schouder en streelde die zachtjes. Hij zei dat het klaar was, dat hij niet wilde dat ze bleef.
"Hadden jullie zon erge ruzie?"Vroeg ze nu aan hem. Ze wilde zelf graag dat Chayenne bleef, en kon Lucius eindelijk een keer alles af staan en konden ze samen de wereld over reizen.

Lucius Legos

Ze sprak heel zacht en rustig, hij voelde haar hand op zijn schouder en hij slikte moeizaam. Ze wilde weten of ze zo erg ruzie hadden en hij ademde diep in zonder te reageren. Hij had echt geen idee wat er met hem gebeurde en hij raakte compleet in de war. 'Ik weet het niet,' mompelde hij. Hij wist het ook allemaal echt niet meer, het was één grote chaos in zijn hoofd. Hij pakte Aurora vast en hij trok haar naar zich toe, hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in. Hij had dit echt nog nooit eerder in zijn leven zo gevoeld.

Aurora Legos

Ze zweeg toen hij aangaf dat hij het niet wist, hoe kon dit? Lucius wist alles, hij had overal een antwoord op en nu leek hij zelfs hopeloos en wanhopig. Hij trok haar zelfs naar zich toe... Ze mm plaats op zijn schoot en sloeg haar armen stevig om hem heen, ze streelde door zijn haren. "Rustig maar..." fluisterde ze zachtjes.

Lucius Legos

Ze kwam bij hem op schoot zitten en hij voelde haar armen om zijn lichaam heen, ze streelde door zijn haren en hij accepteerde alles alsof hij nooit anders gedaan had. 'Ik weet niet wat er gebeurde... ze wist opeens enorm hard tot mij door te dringen, ik denk dat het komt omdat ze zo veel tijd met mij doorbrengt, maar ik wil het niet... ze moet weggaan,' zei hij zacht. Hij wilde het echt niet, hij vond het afschuwelijk dat dit gebeurde, dan ruimde hij het probleem liever uit de weg. Straks was het al te laat en ging hij nog echt om haar geven ook. Waarom had hij haar anders naar Aurora gebracht?

Aurora Legos

Hij accepteerde gewoon alles wat ze deed en leek het zelfs fijn te vinden. Hij had het over Chayenne, dat ze tot hem door leek te dringen. Hij had dit liever niet en vond dat ze moest weggaan.
"Lucius, dit is niet de oplossing..." Sprak ze hem zachtjes toe. "Chayenne is onze kleindochter, een bijzonder meisje met een ijzeren wil en groot doorzettingsvermogen. Zij wilt dit zo graag, ze wilt zoveel van je leren. Het is logisch dat ze op den duur tot je door gaat dringen, dat betekent dat ze vooruitgang boekt, dat ze leert hoe dat soort dingen moeten. Dat is belangrijk, voor jou, maar ook voor haar." Legde ze rustig uit aan hem.


Chayenne Lahero

Na een tijdje kwam ze een beetje bij, ze opende voorzichtig haar ogen en kneep ze meteen weer samen toen ze de knallende koppijn voelde. Het licht deed zelfs pijn aan haar ogen. Ze verstopte haar hoofd onder de dekens en voelde voorzichtig aan haar gezicht, alles deed pijn... haar hoofd leek wel misvormd...

Lucius Legos

'Het zal wel, maar ik wil dit niet.' Zei hij zacht tegen haar. Hij vond het echt heel erg lastig, maar hij wilde ook niet zo makkelijk opgeven. 'Ik zal haar mijn excuses aanbieden en het eerlijk uitleggen. Dan zie ik wel hoe het daarna gaat...' Zei hij nu. Hij wilde niet zo laf zijn door haar maar gewoon weg te sturen en zijn eigen problemen dus uit de weg te gaan. dat was gewoon zwak en dat was hij niet, dan moest hij het maar gewoon onder ogen komen.

Myles Samira

Hij zat bezorgd bij haar bed en hij was opgelucht dat ze eindelijk wakker werd. 'Hey.' fluisterde hij. Ze dook weg voor het licht en daardoor sloot hij de gordijnen een beetje..'Kan ik iets voor je doen? Wat is er gebeurd?' Vroeg hij voorzichtig. Hij wilde haar graag helpen.

Aurora Legos

Hij wilde het echt niet en ze drukte hierdoor zacht een kus op zijn wang. Ineens gaf hij aan dat hij zijn excuses wilde aanbieden en het eerlijk wilde uitleggen, dan zag hij daarna wel hoe het ging.
"Dat vind ik heel erg fijn." Glimlachte ze hem toe en ze knuffelde hem. "Je doet het echt heel goed hoor, Lucius." Zei ze hem nu zacht.


Chayenne Lahero

Myles begreep haar gelukkig meteen en sloot de gordijnen. Hij wilde iets voor haar doen en vroeg wat er gebeurd was. Ze deed voorzichtig weer haar ogen open, eentje wilde niet helemaal goed open doordat Lucius haar zo hard geslagen had. Ze schraapte haar keel voorzichtig een beetje.
"Iets kouds..." Klonk haar stem zacht, alsof het van heel ver weg kwam. "Zodat de zwelling weggaat." Mompelde ze.