Griekse Mythologie

Chayenne Lahero

Hij kon haar niet beloven dat hij altijd zo lief voor haar was, maar hij wilde het beste voor haar. "Wat lief, ik begrijp het wel. Voor jou is het natuurlijk ook nieuw." Knikte ze. Hij vroeg haar of ze zo zouden gaan slapen, hij was al even wakker en morgen moest hij belangrijke dingen doen, hij vroeg ook of hij haar zou laten liggen, dan kwam hij aan het einde van de ochtend weer naar haar toe.
"Dat lijkt me heel erg fijn." Haar blik was weer dromerig geworden en ze glimlachte hem liefdevol toe.
"Ga je me nu verrassen met een vreselijk mooi hemelbed?" Vroeg ze nieuwsgierig aan hem.

Apollo

Ze vond het lief, ze begreep het wel, voor hem was het natuurlijk ook nieuw. ‘Ja, heel erg nieuw. Ik moet ook enorm aftasten hoe alles gaat… Ik weet dat er nog heel erg veel dingen zullen zijn waar we tegenaan lopen, maar we komen vast overal wel uit. Je moet het alleen aangeven als ik iets doe wat je niet fijn vindt, of waar jij je niet goed bij voelt. Alles gaat zo automatisch, ik heb de helft van wat ik doe niet door,’ zei hij tegen haar. Ze vond zijn idee fijn, daardoor glimlachte hij weer, hij was blij dat ze was zoals ze was, het was echt precies wat hij leuk vond aan iemand. Ze vroeg of hij haar ging verassen met een hemelbed, waardoor hij grijnsde. ‘Ja, dat is precies wat ik ga doen,’ zei hij tegen haar. Hij tilde haar simpel op en hij nam haar mee naar de slaapkamer, waar een groot hemelbed stond. Hij legde haar op het bed neer en hij boog over haar heen, meteen zoende hij haar weer.

Chayenne Lahero

Het belangrijkste was dus dat ze het aan moest geven als hij iets deed wat ze niet fijn vond. Dat prentte ze goed in haar hoofd. Het ging bij hem zo automatisch dat hij het meestal niet eens doorhad. Ze moest dus altijd na blijven denken en meteen zeggen als hij iets deed wat haar niet aanstond. Dat begreep ze.
Het hemelbed was precies waar hij haar mee ging verrassen. Ze werd opgetild en daardoor hield ze zich stevig aan hem vast. In de slaapkamer stond een prachtig hemelbed, ze zuchtte even en werd voorzichtig op het bed neergelegd. Daarna werd ze weer door Apollo gezoend.
"Het is hier allemaal zo prachtig... Ik vroeg me af waar we nu eigenlijk zijn? zijn we nog in de buurt van Athene?" Vroeg ze nu aan hem.

Apollo

Ze zei dat het hier allemaal zo prachtig was, ze vroeg daarna of ze nog in de buurt van Athene waren. ‘Net buiten Athene,’ mompelde hij zacht tegen haar. Hij drukte zijn lippen kort in haar hals en zijn handen gleden over haar lichaam heen. Uiteindelijk hield hij op en liet hij zich naast haar op het bed zakken. ‘Ik ben dit echt niet gewend,’ zei hij nu met een grijns op zijn gezicht tegen haar. Hij kwam weer wat overeind en hij trok zijn shirt uit, daarna volgde zijn broek. ‘Kom, we gaan slapen. We kunnen morgen tussendoor weer wat bijpraten, maar anders val ik morgen in slaap als ik mensen moet helpen,’ zei hij tegen haar, nog steeds met dezelfde grijns op zijn gezicht.

Chayenne Lahero

Ze bleken net buiten Athene te zijn, dat had ze wel verwacht, maar je wist het nooit zeker natuurlijk, misschien zagen meerdere plekken er wel uit zoals Athene. Ze voelde zijn handen nog even over haar lichaam gaan, maar daarna hield hij op met de woorden dat hij het niet gewend was.
"Ik ook niet..." Mompelde ze terug en ze gaf hem een knipoog. Ze keek toe hoe hij zijn shirt uittrok, hij was echt heel gespierd...
"Is het nu de bedoeling dat ik ga kwijlen?" Vroeg ze wat ondeugend aan hem. Ze ontdeed zich ook van haar kleding en kroop onder de dekens. Ze glimlachte door zijn woorden.
"Waarmee help je mensen dan?" Ze gaapte even nadat ze haar vraag had gesteld.

Apollo

Ze zei knipogend dat ze dit ook niet gewend was, waardoor hij weer grijnsde. ‘Dat is waar, maar ik ben dingen gewend die jij nog nooit gedaan hebt. Dat is toch heel anders,’ zei hij plagend tegen haar. Ze vroeg ondeugend of het de bedoeling was dat ze ging kwijlen. ‘Euh, nee. Ik weet niet of ik dat nou wel zo aantrekkelijk vind… dan heb ik liever dat je gewoon zegt dat ik er geweldig uitzie,’ zei hij lachend tegen haar. Hij kon het niet laten om naar haar te kijken toen ze haar kleding uittrok, maar zoals hij verwacht had had ze ook een geweldig lichaam. Hij ging naast haar liggen onder de dekens en ze vroeg nu waarmee hij mensen hielp, waardoor hij haar even doordringend aankeek. ‘Slapen, weet je nog?’ vroeg hij plagend. ‘Ik voorkom dat ze doodgaan,’ zei hij daarna tegen haar. ‘Tenminste, niet altijd. Ik kan niet iedereen laten leven, maar ik kan ook niet iedereen laten doodgaan. Ik ben constant opzoek naar evenwicht. Ik kan niet iedereen helpen, helaas,’ mompelde hij.

Chayenne Lahero

Het was anders, want hij was dingen gewend die zij nooit gedaan had, ze haalde daardoor haar schouders eventjes op.
Hij vond het niet aantrekkelijk als ze zou kwijlen, dan had hij liever dat ze het gewoon zei.
"Je ziet er geweldig uit, Apollo." Fluisterde ze nu tegen hem met een wat hese stem. Hij kwam nast haar liggen en zei dat ze moest slapen, ze hief haar ogen weer even ter hemel.
"Maar je bent zo interessant..." Mompelde ze hem toe. Hij vertelde haar wel wat ze deed en ze knikte daardoor even, hij was eigenlijk echt heel erg goed. Ze kwam wat tegen hem aanliggen en keek nog even naar hem op.
"Welterusten..." Fluisterde ze zacht. Ze drukte nog zacht een kus op zijn lippen en sloot daarna haar ogen.

Apollo

‘Jij ook,’ zei hij tegen haar toen ze zei dat hij er geweldig uitzag. Ze zei daarna dat hij zo interessant was, waardoor hij even glimlachte. ‘Je hebt nog tijd genoeg om vragen te stellen,’ was zijn reactie. Het hoefde niet allemaal nu, waarschijnlijk kwamen er nog genoeg momenten waarop ze achter dingen kon komen. Hij kreeg nog een kus van haar, die wat hem betreft veel te oppervlakkig was, daarna wenste ze hem welterusten. ‘Jij ook, Chayenne. Slaap lekker,’zei hij zacht tegen haar. Hij keek naar haar toen ze haar ogen gesloten had, maar uiteindelijk deed hij dat zelf ook en viel hij in slaap.

Chayenne Lahero

Ze droomde die nacht heerlijk. Natuurlijk ging het over Apollo, maar ze genoot zo ontzettend van zijn aanwezigheid en ze was nu al zo gek op hem... dat zou niet meer mislopen, daar was ze van overtuigd, nu alleen nog haar vader vertellen, dat was het enige waar ze een beetje mee zat. Ze kroop wat dichter tegen Apollo aan en sloeg haar armen om hem heen in haar slaap.

Apollo

Halverwege de nacht werd hij wakker, Chayenne lag helemaal tegen hem aan, met haar armen om hem heen. Het liet hem glimlachen en het zorgde ervoor dat hij nog even doodstil bleef liggen, maar eigenlijk wilde hij weg hier. Hij werd er meestal ontzettend onrustig van als hij op aarde was, gewoon omdat hij hier niet hoorde te zijn. Alleen als hij er bewust voor koos hier een paar dagen te blijven ging het wel goed, maar zoals nu eigenlijk niet. Normaal kwam hij hier ook voor hele andere dingen. Voorzichtig maakte hij zich los uit haar greep, hij raapte zijn kleding op en hij haalde een hand door zijn haren heen. Hij staarde nog even naar haar, hij kon amper geloven dat hij naast haar geslapen had, maar dat er verder niets gebeurd was. Hij schudde zijn hoofd even, maar daarna verdween hij toch echt. Eenmaal terug in het paleis voelde hij zich direct anders, al bleef hij iets van het rusteloze gevoel houden, maar dat kwam vast omdat alles zo nieuw voor hem was. Hij twijfelde over wat hij moest doen, het was wel heel erg vroeg in de ochtend, hij kon nog wel bij iemand anders langsgaan. Chayenne zou er onmogelijk achter kunnen komen, al dacht hij wel dat ze dit zelf al bedacht had. Hij wist het eigenlijk niet, maar voor hem was het zo doodnormaal. Maar dan zou hij wel weer terug moeten naar aarde en daar had hij niet zo veel zin in.

Chayenne Lahero

Ze had niet eens in de gaten dat Apollo vertrok, ze sliep zo diep... Toch werd ze vroeg in de ochtend wakker. Wat verwilderd keek ze om haar heen, ze lag alleen in het bed... had ze dit dan toch allemaal gedroomd? Ze vroeg zich echt af of het niet gewoon een droom was, dat haar moeder gewoon dood was en ze Apollo nooit had ontmoet. Al dat gedoe met die goden, was dat wel echt waar?
Eigenlijk viel ze weer in slaap, na die verwarde gedachte, ze was nog best wel moe...


Aphrodite

Op een gegeven moment was ze maar gestopt met kijken, zodra ze samen het huis binnen stapten, had ze ze niet meer in de gaten gehouden. Nu zat ze weer achter de vleugel, piano te spelen, met haar ogen gesloten.

Apollo

Het enige dat hij hoorde wat het bekende geluid van de piano. Het zorgde ervoor dat hij een glimlach op zijn gezicht kreeg, want het kon eigenlijk maar één iemand zijn. Waarschijnlijk was de rest ook weg, in de nacht was het hier vaak nog rustiger dan overdag. Hij liep opnieuw richting het geluid en hij zag inderdaad Aphrodite zitten. Hij ging bij haar staan en hij sloot zijn ogen even, hij vond het heerlijk om naar de muziek te luisteren en het leek bijna onmogelijk te zijn om dat de doorbreken door iets te zeggen.

Aphrodite

Ze neuriede zachtjes mee met de muziek de ze maakte. Op een gegeven moment merkte ze dat er iemand dichterbij kwam. Ze opende haar ogen, maar stopte niet met spelen. Het was Apollo die naar haar toe was gekomen, ze glimlachte even en stopte het muziekspel.
"Leeft mijn dochter nog?" Vroeg ze plagend aan hem.

Apollo

Door de vraag van Aphrodite verscheen er een grijnsje op zijn gezicht. ‘Toen ik vertrok lag ze nog heerlijk te slapen, ik denk het wel dus….’ Zei hij tegen haar. ‘Wist jij dat ze…. Dat ze echt nog veel onschuldiger is dan ik ooit had kunnen denken?’ vroeg hij haar. Als Aphrodite het geweten had, had ze het best wel even mogen melden. ‘Schuif eens op…’ zei hij daarna plagend tegen haar, hij kwam naast haar zitten op de kruk en zijn vingers gleden over de piano heen, daarna keek hij even opzij naar haar.

Aphrodite

Haar dochter lag nog heerlijk te slapen, hij vroeg haar of ze wist dat ze nog veel onschuldiger was dan hij dacht. Aphrodite schudde haar hoofd.
"Nee, dat wist ik niet, je hebt dus niets met haar gedaan?" Wilde ze van hem weten. Nu moest ze van hem opschuiven. Ze prikte hem even in zijn zij en schoof daarna toch een stukje op. Ze zag hoe zijn vingers over de piano gleden.
"Kan je pianospelen?" Vroeg ze hem nu met een glimlach.

Apollo

Ze had het niet geweten, ze vroeg of hij dus niets met haar gedaan had en hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, helemaal niets,’ was zijn reactie, met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij moest er echt enorm aan wennen en daarom was hij eigenlijk ook zo vroeg weggegaan, maar nu bracht hij de tijd door met Aphrodite en niet met een mens op aarde, dat was toch wat anders. Hij werd door haar in zijn zij geprikt, waardoor hij haar vastgreep en even flink kietelde, ook al schoof ze al opzij. ‘Pas op hé, ik ben hier veel beter in,’ zei hij grijnzend tegen haar. Ze vroeg glimlachend aan hem of hij ook piano kon spelen en hij knikte langzaam. ‘ Vroeger deed ik het heel vaak,’ zei hij zacht. Nu niet meer, maar doordat Aphrodite het zo vaak deed, wilde hij het eigenlijk ook weer.

Aphrodite

Ze grinnikte even. "Dat is wel even wat anders voor je zeker." Plaagde ze hem. Ze werd door hem gekieteld en daardoor begon ze te kronkelen en te lachen.
"Ho eens even! Straks lig ik ernaast!" Riep ze hem nu vrolijk toe.
Vroeger speelde hij ook vaak piano. "Kom." Zei ze tegen hem en ze begon te spelen.

Apollo

Ze zei grinnikend dat het wel wat anders voor hem was, waardoor hij net deed alsof hij nu heel beledigd was. ‘Ik vroeg mij wel af of ze dat ontzettend goede zoenen van jou heeft…’ zei hij nu, er lag een uitdagende en plagende blik in zijn ogen en er stond een grijnsje op zijn gezicht. Ze riep vrolijk dat hij op moest passen want anders lag ze er zo naast, waardoor de grijns groter werd. ‘Dan raap ik je wel weer op hoor,’ zei hij lachend tegen haar. Het was duidelijk dat hij met haar mee moest doen toen ze begon te spelen en hij haakte dus ook na een paar seconde in op haar pianospel.

Aphrodite

Hij vroeg haar ineens uitdagend of ze het zoenen van haar had. "Die toon bevalt me niet, Apollo, je bent zo uitdagend. Wat wil je? Wil je wat met haar of zou je stiekem ook een keertje wat met mij willen?" Vroeg ze nu ineens wat streng aan hem, aangezien ze wel het beste voor haar dochter wilde.

Apollo

Ze wist er in één klap voor te zorgen dat de hele sfeer verdween en haar strenge woorden drongen langzaam tot hem door. Hij klemde zijn kaken op elkaar en hij ademde diep in. Hij wilde kortaf reageren, zeggen dat ze haar kop dicht moest houden en dat hij het helemaal niet zo bedoeld had, maar hij deed het niet. ‘Ik weet het niet,’ verzuchtte hij uiteindelijk. ‘Laat het maar gewoon zitten,’ zei hij daarna, wel kortaf. Misschien kwam het wel gewoon door alles van gisteren, dat zijn hoofd op hol sloeg. Hij kende Aphrodite langer dan vandaag en hij had nooit iets van haar gewild, in tegenstelling tot de rest misschien. Dit sloeg ook gewoon nergens op. Hij staarde even naar de piano, daarna kwam hij overeind. Hij had hier totaal geen zin meer in.

Aphrodite

Hij wist het niet, en ze moest het laten zitten. "Maar, begrijp je wat ik bedoel? Ik wil gewoon niet dat je haar pijn doet en dat je denkt dat ze het toch niet doorheeft. Ik ben ervan overtuigd dat ze meer voelt dan een normaal mens en ze zal dus ook voelen dat je een keer liegt." Vertelde ze hem doordringend. "Ik vind je heel aardig, Apollo, maar ik wil niets doen ten nadele van mijn dochter." Legde ze aan hem uit. Ze pakte zijn arm vast toen hij op stond.
"Ik ben niet boos, je hebt tenslotte nog niets gedaan, ik wil je alleen waarschuwen." Ze glimlachte weer naar hem.

Apollo

Hij was echt compleet in de war en haar rustige woorden maakten dat misschien nog wel veel erger. ‘Ik vind haar leuk, leuker dan ik iemand normaal gesproken vind, maar juist daarom heb ik de neiging om weg te vluchten van haar. Ik vind dit beangstigend en wil niet dat het fout gaat, maar ik weet dat ik hier eigenlijk nog niet aan toe ben, zeker niet met iemand die nog zo jong en onschuldig is…’ zei hij zacht. ‘Ik weet dat ik dit eigenlijk niet kan, misschien zoek ik daarom wel naar iets onrealistisch. Het is onrealistisch van mij om te denken dat ik een relatie kan hebben met iemand op aarde, een goede relatie, terwijl ik degene ben die de boel bedriegt. Ze vond hem heel aardig maar ze wilde niets ten nadele van haar dochter. ‘Dan had je mij niet naar haar toe moeten laten gaan. We weten allebei dat het vroeg of laat ten nadele van haar zal uitpakken,’ zei hij heel zacht. Ze pakte zijn arm vast, ze was niet boos, ze wilde hem alleen waarschuwen. Hij vroeg zich af of dat zou helpen.

Aphrodite

"Rustig maar..." Fluisterde ze tegen hem. Hij vond het beangstigend en hij wilde niet de fout in gaan, eigenlijk vond ze dat zelf wel een goed teken. "Je moet het een keertje rustig opbouwen, niet zo hard van stapel lopen met haar." Glimlachte ze. Ze keek hem aan en legde haar hand even op zijn rug.
"Misschien kunnen we er iets aan veranderen, dat ze hier kan komen, er is vast wel een manier." Glimlachte ze.
"Ach ik dacht je een plezier ermee te doen." Ze haalde haar schouders even op.

Apollo

Ze probeerde hem wat te kalmeren, maar dat ging niet zo makkelijk. Dit zat nu in zijn hoofd en hij wist dat het daar zou blijven spoken de komende tijd. Hij kon zich hier enorm druk om maken. Ze zei dat hij het een keertje rustig op moest bouwen, hij moest niet zo hard van stapel lopen. ‘Ik kan niet anders,’ mompelde hij zwakjes tegen haar. ‘Dit gaat gewoon niet werken. We leven twee totaal andere levens en in totaal andere werelden. Zelfs als ze ooit hier naar toe zou kunnen komen, zou ik het misschien niet eens willen. Ik wil niet kapot maken wat ze daar al heeft,’ zei hij. Hij voelde haar hand op zijn rug en hij zuchtte zacht, dit was verschrikkelijk frustrerend. Hij wist gewoon niet goed wat hij moest doen. Ze dacht hem er een plezier mee te doen, daardoor keek hij haar even doordringend aan. ‘Dat deed je ook. Ik dacht dat ik hier aan toe was, dat het wel goed zou gaan. Misschien dacht ik zelfs wel gewoon dat het leuk was voor één avondje. Maar nu is het in één klap serieus en ik heb nog nooit zoiets beangstigends meegemaakt,’ zei hij tegen haar. ‘Misschien had ik het maar gewoon met jou moeten proberen. Dat was nog minder ingewikkeld geweest,’ zei hij nu, nog steeds wat kortaf. ‘Laat mij maar, ik ben niet te genieten nu, ik ga mij wel op iemand anders afreageren, jij verdient dit niet,’ zei hij zacht tegen haar.

Aphrodite

Hij kon niet anders dan hard van stapel lopen. Bovendien ging het niet werken volgens hem. ze leefden totaal anders en in totaal andere werelden.
"Praat er eerst eens over met haar, Ze is voor jou toch bijzonderder dan de rest? Heb het daar met haar over en leg haar de opties voor die ze heeft." Vertelde Aphrodite hem zacht.
Het was een plezier, maar nu was het in een klap serieus en hij vond het beangstigend. "Kom op, je leeft nu al zo lang, wat maakt deze gok nu uit?" Glimlachte ze nu.
Hij gaf aan dat hij het met haar had moeten proberen, dat was minder ingewikkeld. Ze schudde haar hoofd.
"Wie zegt dat ik dat had gewild?" Vroeg ze lichtelijk plagend. Nu ineens moest ze hem laten, hij ging zich op iemand anders afreageren. Zij verdiende dit niet, daardoor knikte ze en haalde ze haar hand van zijn rug af.