Red Dead Redemption

Ryan Marston

Ze zei kreunend dat ze het beter niet konden doen omdat ze familie waren. ‘Weet ik…’ mompelde hij. Hij wist het heel erg goed, maar dat hield hem nu blijkbaar niet meer tegen. Hij drukte zijn lippen op die van haar om haar intens te zoenen. Hij legde zijn handen in haar nek en zo hield hij haar dicht bij zich, zijn kleding zou nat worden, maar dat maakte hem helemaal niets uit. De zoen was eigenlijk vol passie en hartstocht, hij wist ook niet goed waar dat vandaan kwam, maar het was er wel.

Jayne Marston

Hij wist het, toch werd ze door hem gezoend. Het was zo intens, ze zoende met hem mee en later kwam daar zelfs nog passie en hartstocht bij kijken. Ze beëindigde de zoen nu weer. Doordringend keek ze hem aan.
"Zeg eens... op wat voor manier zie je mij? Die hartstocht en die passie... die zijn niet alleen berust op lust, dat weet ik zeker." Vertelde ze hem, ze wilde het eigenlijk best wel graag weten.

Ryan Marston

Ze ging mee in de zoen, waardoor hij wist dat ze het toch niet zo heel erg vond, anders had ze wel doorgezet, ze wist dat hij nooit door zou drammen als ze het echt niet wilde. Maar hij wist dat er iets in haar was dat dit ook wilde, dus deed hij het ook. De zoen werd vrij onverwachts door haar verbroken en meteen werd de reden waarom dat was duidelijk. Ze wilde weten op wat voor manier hij haar zag, want volgens haar was die zoen niet alleen maar lust. Daardoor keek hij haar wat raar aan, hij had het niet echt door. ‘Euh… ik geef gewoon veel om je…’ zei hij tegen haar. Hij wilde er ook niet te veel achter zoeken, dat zou het uiteindelijk alleen maar ingewikkeld maken en daar zat hij niet op te wachten. ‘Laat maar zitten, je hebt gelijk, dit moeten we niet doen,’ zei hij daarna. Hij liet haar los en hij zette een stap naar achteren.

Jayne Marston

"Jezus Ryan, is dat nou het antwoord waar je mee komt?" Vroeg ze hem nu en ze rolde even met haar ogen.
"Zeg het dan toch gewoon." Zuchtte ze. Ze schudde haar hoofd een beetje. "Ik zie je gewoon alleen als een goede vriend, Ryan, we zijn familie, ik vind het gewoon belangrijk dat er dan niets gebeurd. Stel ik word zwanger en krijg een kind dat niet goed is?  Het zou allemaal veel te ingewikkeld worden, Ryan. Bovendien was ik al een keer zwanger... het deed me meer pijn dan zou moeten... ik wil het niet meer." Zuchtte ze weer. Ze werd door hem losgelaten.
"Het is al een keer gebeurd en het lijkt me niet verstandig dat het vaker gebeurd."

Ryan Marston

Hij merkte hoe ontzettend hard haar woorden aankwamen en dat had hij nooit verwacht. Waarom deed dit hem dan zo veel pijn? Hij ademde trillend in, hij moest enorm vechten om zijn emoties binnen te houden. 'Verdomme, Jayne, waarom denk je dat ik dat antwoord geef? Heb ik mogelijkheid tot iets anders? Nee, dat heb ik niet. Ik zeg toch al dat het klaar is? Wil je nog even op mijn ziel trappen door te vertellen dat je zwanger was? Ik weet het, ik ben mij er ontzettend goed bewust van...' Sprak hij op harde toon en met trillende stem. 'Maar het is al goed, ik rot wel op. Ik ga naar huis...' Zei hij tegen haar. Het enige wat hij kon doen was woedend worden, hij kon niets anders nu. Bovendien wilde hij haar niets anders laten zien. Hij draaide zich om en hij liep moeizaam weg, hij gooide de deur dicht en hij merkte weer hoe veel pijn zijn lichaam deed. 

Jayne Marston

Ze zag aan hem dat ze hem pijn deed met haar woorden, daarna vertelde hij het ook nog even. Uiteindelijk zei hij dat het goed was en dat hij naar huis ging. Dat wilde ze helemaal niet... ze wilde hem alleen duidelijk maken dat ze niet weer op seks zat te wachten. Hij gooide de deur dicht en ze kromp daardoor iets ineen. Daarna bedacht ze zich geen moment, ze sloeg een handdoek om haar lichaam heen en liep achter hem aan.
"Ryan, niet weggaan, alsjeblieft... het spijt me, het was niet aardig van me om dat te zeggen, maar blijf... alsjeblieft... ik wil niet dat je nog meer gevaar loopt." Zei ze zachtjes en wat smekend tegen hem.

Ryan Marston

Opeens stond ze weer bij hem en door wat ze zei sloot hij zijn ogen even. 'Jayne...' Begon hij heel zacht. 'Elke keer benadruk jij dat we alleen vrienden zijn, elke keer doet het mij meer pijn als je dat zegt. Ik weet niet precies waardoor het komt en ik wil het eigenlijk ook niet weten, maar ik wil dit niet, ik geloof niet dat ik het kan...' Zei hij. Hij was nog nooit zo eerlijk geweest en het voelde ook afschuwelijk zwak om dit tegen haar te zeggen, maar het moest maar even. 'Ik wil je geen pijn doen en ik weet dat jij dat ook niet bij mij wilt, maar op deze manier gebeurt het wel...' Zei hij zacht. Hij keek haar heel even aan en daarna ging zijn blik naar de grond. Haar lieve bezorgde woorden zorgden ervoor dat hij weer een brok in zijn keel kreeg. 

Jayne Marston

Het deed hem pijn dat ze zei dat ze alleen vrienden waren, hij wist niet precies waardoor het kwam, maar hij wilde het niet, hij geloofde niet dat hij het kon. Hij wilde haar geen pijn doen en hij wist ook dat zij het niet wilde, maar zo gebeurde het wel.
Ze sloeg haar armen nu om hem heen.
"Het spijt me... ik wist niet dat het je zoveel deed.... Dus eigenlijk wil je een relatie met mij?" Vroeg ze heel erg voorzichtig aan hem. Ze keek hem wat vertwijfeld aan. Ze wist niet zo heel erg goed wat ze hiermee aanmoest... Wat moest ze nu zeggen? Dat ze dat wel wilde proberen met hem? Nee, dat wist ze eigenlijk niet eens...

Ryan Marston

Ze sloeg haar armen om hem heen en ze had duidelijk niet doorgehad wat ze eigenlijk met hem deed, hoe veel ze hem kon raken. Ze vroeg of hij eigenlijk een relatie met haar wilde, waardoor hij even diep ademhaalde. 'Ik weet het niet...' Zei hij zacht. Hij wist het echt niet, hij was compleet in de war door alles en hij kon hier niet zo antwoord op geven. Daarvoor was het te ingewikkeld. 'Voel je ook iets voor mij, Jayne?' Vroeg hij nu heel zacht. De manier waarop ze het aan hem vroeg gaf hem wel een beetje dat idee. 'Zullen we even terug gaan de badkamer in, dan kan je wat kleding aandoen...' Zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. 

Jayne Marston

Hij wist niet of hij een relatie met haar wilde. Ze knikte daardoor een beetje. Nu vroeg hij of ze ook iets voor hem voelde en daardoor keek ze hem doordringend aan.
"Naar mijn idee was dat gewoon vriendschap, ik geef wel om je, maar ik denk niet dat ik echt op die manier van je houd." Vertelde ze hem nu, dat legde het wel het beste uit zo. Hij vroeg of ze weer terug gingen naar de badkamer, dan kon ze haar kleding aantrekken.
"Laat me dan eerst de shampoo uit mijn haren spoelen." Grinnikte ze. Ze liep terug naar de badkamer.

Ryan Marston

Ze vertelde over haar gevoel en hij knikte langzaam. Dit was wel duidelijk voor hem en hij had dat liever. Toch had hij wel het gevoel dat er meer zat, maar het kon best zijn dat ze het net als hem zo blokkeerde. Hij wist het niet en waarschijnlijk zouden ze nooit zo ver komen. Ze wilde wel terug lopen en nog even haar haren uitspoelen, daardoor glimlachte hij. 'Dat is goed...' zei hij zacht tegen haar. Hij liep mee en hij sloot de deur achter zich, hij keek haar even doordringend aan. 'Ik wil het je niet moeilijker maken dan het al is voor ons en ik blijf echt liever goede vrienden en niet meer dan dat. Ik wil sowieso nooit meer een relatie, dus het maakt ook niet uit voor mij... Ik vind het alleen wel pijnlijk bij sommige dingen, maar dat zal wel wennen...' Zei hij zacht tegen haar en met een glimlach op zijn gezicht. 'Heb je zin om een stukje te gaan wandelen zo, buiten? Ik wil proberen wat verder te lopen en we kunnen wel wat frisse lucht gebruiken, geloof ik...' 

Jayne Marston

Hij vond het goed dat ze haar haren uit zou spoelen. In de badkamer legde ze de handdoek weer weg en stapte ze onder de douche, zonder zich ook maar een moment te generen voor haar lichaam. Dat was ook niet nodig. Ze spoelde het schuim uit haar haren terwijl ze naar Ryan luisterde. Hij wilde het niet moeilijker maken, hij bleef ook liever goede vrienden en hij wilde nooit meer een relatie.
"Ryan, waarom niet? Het zou je leven zoveel beter maken... En je weet trouwens dat ik juist een relatie wil, zo eentje als mijn ouders...." Dat had ze hem al best wel vaak vertelt. "Bovendien zat ik me ook te bedenken wat een geluk een vrouw met jou zal hebben, want je bent een hele leuke en lieve man." Vertelde ze.
Hij vroeg haar of ze zin had om een stukje te gaan wandelen.
"Ik vind het prima, gezellig." Knikte ze.

Ryan Marston

Ze vertelde dat hij wel wist dat ze juist een relatie wilde. Zo eentje als haar ouders. Hij knikte langzaam, hij wist het heel goed. Nog een reden waardoor het totaal niets zou worden tussen hun. Ze had juist bedacht dat er een vrouw heel gelukkig zou zijn in een relatie met hem, opnieuw kreeg hij een brok in zijn keel door haar. 'Ja, maar jij niet...' Mompelde hij zacht. Het was zo verwarrend, wat wilde hij nou? Verwarde hij niet gewoon goede vriendschap en lust voor iets wat er niet was? Het zou best kunnen en hij begon enorm te twijfelen aan zichzelf. Ze wilde wel mee een stukje wandelen en daardoor keek hij haar glimlachend aan. 'Leuk...' Zei hij zacht. 

Jayne Marston

Hij had het over haar, daardoor werd ze stil en slikte ze moeizaam even. Ze keek van hem weg en zette de douche uit, ze pakte de handdoek weer en droogde zichzelf af, vervolgens trok ze haar kleding aan.
"We zijn nu constant bij elkaar, misschien komt het wel daardoor..." Opperde ze zachtjes. Ze bond haar haren op tot een knot en glimlachte een beetje.
"Kom, dan gaan we." Zei ze tegen hem en ze liep de badkamer weer uit.

Ryan Marston

‘Ja, dat denk ik ook. Het stelt vast niet zo veel voor. Ik ben gewoon niet zo goed in gevoelens en ik kan iets niet zo snel plaatsen, ik heb ook nog nooit echte vriendschap gehad, dus het is gewoon heel erg verwarrend,’ zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht tegen haar. Ze trok haar kleding aan, deed haar haren vast en ze zei dat ze gingen, waardoor hij haar volgde. Wel wat langzaam, zijn been deed nog erg veel pijn, al zag de wond er wel goed uit. Het bot was natuurlijk gewoon kapot. Zijn ribben gingen redelijk zolang hij niet diep inademde of zich omdraaide ofzo, dus dat viel ook allemaal wel mee. Eenmaal buiten keek hij even opzij naar haar, hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. ‘Ik ben je wel heel erg dankbaar voor alles…’ zei hij zacht.

Jayne Marston

"We zien het wel even als je straks weer thuis bent, als het dan nog steeds hetzelfde voelt, dan kijken we wel even wat we gaan doen, goed?" Vroeg ze zacht aan hem. Hij volgde haar naar buiten toe en buiten ondersteunde ze hem een klein beetje. Hij kneep in haar hand en ze keek naar hem op. Hij was haar heel erg dankbaar voor alles.
"Ik weet dat je precies hetzelfde voor mij zal doen." Glimlachte ze.

Ryan Marston

Door wat ze zei knikte hij langzaam, al dacht hij wel dat hij er dan niets meer over zou zeggen. Als hij thuis was, kon hij het veel beter van zich af zetten en gewoon compleet afstand houden zou ook helpen, maar waarschijnlijk zouden ze dat allebei niet zo lang volhouden. Ze wist dat ze precies hetzelfde voor hem zou doen, daardoor knikte hij langzaam. ‘Altijd. Als ik wanneer dan ook iets voor je kan doen moet je het zeggen…’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ik denk wel dat het verstandig is dat ik niet al te lang wacht met naar huis gaan. Ik kan mezelf nu wel redelijk redden en als jij af en toe langs komt om te kijken of ik nog leef en om even te praten, red ik het wel,’ zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Hij wilde gewoon niet langer hier zijn als het zo verwarrend voelde en hij had ontzettend veel werk in te halen waar hij eigenlijk een beetje tegenop zag.

Jayne Marston

Hij zou haar altijd helpen. Ze moest het zeggen wanneer hij iets voor haar kon doen en ze knikte. "Ja, dat zal ik ook echt doen." Knikte ze nu.
"Ik vind wel dat je normaal moet kunnen paardrijden voor je weer terug gaat." Zei ze nu tegen hem. Daar was ze heel duidelijk in. "Ik zal langskomen, natuurlijk. Straks lig je al maanden te rotten in je huis, dan moet er ook wel iemand zijn om dat te waarnemen." Plaagde ze hem vrolijk.

Ryan Marston

Ze vond toch echt dat hij normaal moest kunnen paardrijden voor hij naar huis ging, daardoor grijnsde hij even. ‘Oh, jij bepaald dat?’ vroeg hij plagend aan haar. ‘Het is wel beter om niet te lang te wachten, anders raak ik alleen maar in de war…’ zei hij zacht tegen haar. Dan nam hij liever gewoon afstand want hij vond dit te ingewikkeld en het zou hem uiteindelijk enorm veel pijn doen. Dat wilde hij niet, niet meer. ‘Nou, ik hoop toch dat je dagelijks langskomt en niet om de paar maanden,’ zei hij plagend tegen haar. Hij keek haar even doordringend aan, zijn bruine ogen waren strak op haar gericht, maar wel met een rustige lieve blik in zijn ogen.

Jayne Marston

"Ja, ik bepaal dat." Ze stak haar tong naar hem uit en had een plagende blik in haar ogen. Het was wel beter om niet te lang te wachten, anders raakte hij alleen maar in de war. Haar gezicht betrok even en ze knikte, ze vond het echt niet leuk dat hij zich zo voelde.
"Natuurlijk kom ik dagelijks langs." Glimlachte ze naar hem. Hij keek naar haar, zijn blik was rustig en lief. Ze streek even over zijn rug heen.

Ryan Marston

Ze zei dat ze dat inderdaad bepaalde en daardoor grijnsde hij even. ‘Je hebt wel een beetje invloed op mij, geloof ik,’ zei hij tegen haar. Het was duidelijk dat ze het niet zo leuk vond dat hij allemaal verwarrend vond en daardoor slikte hij even. ‘Ik zal het niet meer zeggen, oké?’ vroeg hij nu zacht aan haar. Ze zei dat ze natuurlijk dagelijks langs zou komen en hij voelde hoe ze over zijn rug heen streek. Hij sloeg ook zijn arm om haar heen en hij trok haar iets dichter naar zich toe. ‘Soms vraag ik mij af of dit wel het leven is wat ik ooit wilde hebben. Nu ik zo bij jullie op de boerderij ben… soms trekt dat gewoon veel meer dan het werk als sheriff,’ mompelde hij, half in zichzelf.

Jayne Marston

Ze had inderdaad wel een beetje invloed op hem had en daardoor grinnikte ze. Hij gaf daarna aan dat hij het niet meer zou zeggen en ze haalde even diep adem, wat opgelucht. Ze werd wat tegen hem aangetrokken en daardoor legde ze haar hoofd tegen hem aan.
"Als je een opvolger ergens kan vinden, dan kan je toch gewoon doen wat je wilt? Ik merk ook aan je dat je veel liever hier bent dan daar..." Vertelde ze hem.

Ryan Marston

Hij voelde hoe ze haar hoofd tegen hem aanlegde en hij gleed met zijn vingers over haar rug heen. Het voelde eigenlijk heel erg goed zo, daarom was het misschien nog meer verwarrend, maar hij wilde hier wel mee doorgaan, want het was gewoon te fijn. Ze zei dat als hij een opvolger kon vinden, hij gewoon kon doen wat hij wilde. ‘In mijn eentje is het waarschijnlijk amper te doen… ik kan ook nog niet zo goed afstand nemen en een goede opvolger vinden is ook niet echt alles. Bovendien zal mijn vader het gevoel hebben dat ik opgeef en dat gun ik hem niet,’ mompelde hij tegen haar. Er waren nogal wat dingen die hem dwarszaten als het hier over ging, maar hij kon er eigenlijk niet zo veel aan doen nu. Ze merkte ook dat hij veel liever hier was dan daar, daardoor glimlachte hij zwak. 'Dat komt ook door de mensen die hier zijn, thuis ben ik maar alleen,'

Jayne Marston

HIj kon nog niet zo goed afstand nemen en een goede opvolger vinden was ook niet alles...
"Tja, je moet het wel echt willen, anders kan ik er ook niets aan doen." Glimlachte ze. "Je geeft toch niet op? Je gaat alleen wat anders doen." Vertelde ze hem zachtjes.
"Daarvoor is nu die relatie goed voor je." Ze plaagde hem lichtjes omdat hij zei dat het door de mensen kwam dat hij liever hier was. Ze omhelsde hem nu en keek hem doordringend aan. Ze wist echt niet of ze zoveel van hem kon houden... ze wist het gewoon niet... ze zag het ook niet voor zich en wist eigenlijk niet wat ze eraan moest doen.

Ryan Marston

‘Ik wil het nu nog niet echt, ik zie wel hoe het loopt…’ zei hij zacht tegen haar. Hij voelde zich op dit moment nog helemaal nergens goed over, dus hij moest het maar gewoon zien. Het zou zich allemaal wel wijzen, waarschijnlijk. Ze zei dat daarvoor die relatie juist goed was, hij keek meteen weg. ‘Het is best wel pijnlijk als je dat zegt, Jayne… ik wil het niet meer, echt niet… zeker niet als jij het zo zegt,’ zei hij zacht tegen haar. Hij werd omhelsd en hij ademde diep in, voor zo ver dat ging met de pijn. Hij kon de twijfel in haar ogen zien en hij legde zijn hand op haar gezicht. ‘Jayne, niet doen… ik wil het niet moeilijk voor je maken…’ zei hij heel zacht tegen haar.