Skyrim RPG

Jason Hiddon

Ze leek het niet echt aan te kunnen en opeens werd zijn hoofd gevuld met andere dingen. Hij kroop heel dicht tegen haar aan en hij genoot van deze mooie herinneringen, van het gevoel dat ze hem gaf. 'Het komt niet door jou.... Echt niet... Dat moet je niet denken. Je verricht echt wonderen met mij, kijk waar ik vandaag kom.' zei hij heel zacht. Hij zat nog steeds helemaal te rillen, maar door de herinneringen van Dany werd het verdriet wat meer weggestopt. 'Ik heb gewoon tijd nodig....'

Dany

Ze ontspande wanneer Jason tegen haar aan kroop door de mooie herinneringen die ze hem gaf. Hij zei dat het niet door haar kwam. Dat moest ze niet denken, ze had wonderen verricht. Ze dacht aan zijn herinneringen en knikte even langzaam. "Ja, je hebt gelijk..." Fluisterde ze zacht en ze streek langs zijn gezicht. Hij had tijd nodig en ze knikte eventjes.
"Ik wil je alles geven wat je nodig hebt, maar ik vind het wel moeilijk dat je nu weer een tijdje bang zal zijn... Ik wil niet de verkeerde dingen doen bij je." Fluisterde ze.

Jason Hiddon

'Ik vind het ook heel erg jammer, want ik vind alles dus wel heel erg leuk, maar ik kan het gewoon niet. Het lukt niet, ik merk nu al dat ik dichtklap als ik er alleen al aan denk.' zei hij zacht tegen haar. Het kwam wel goed, maar er zouden wel een paar dagen overheen gaan en hij wist dat hij die tijd ook moest nemen, anders werd hij gek en zou hij misschien wel helemaal doordraaien van angst. ' Je bent heel lief, daardoor gaat het vast sneller.' Fluisterde hij. Hij drukte kort zijn lippen op die van haar, maar het bleef bij een heel simpel kusje nu.

Dany

Hij kon het gewoon niet. Als hij eraan dacht dan klapte hij al dicht. "Ach lieverd toch... denk er maar niet teveel aan, dat is niet nodig. Echt niet." Fluisterde ze tegen hem. Hij vond haar lief en zei dat het daardoor sneller ging. Hierdoor glimlachte ze en ze kreeg een kusje van hem. "Je doet het al heel goed... niet te ver gaan." Zei ze tegen hem en ze streelde voorzichtig door zijn haren heen.

Jason Hiddon

Hij knikte even, het was inderdaad beter als hij niet te veel aan alles dacht, maar dat was niet zo heel erg makkelijk voor hem, want hij droomde er zo realistisch over. 'Had je het liever niet gezien of ben je er wel blij mee dat je nu weet wat er gebeurd is?' Vroeg hij heel zacht. Hij wist het niet zo goed omdat ze er verder niks over gezegd had, daarom wilde hij wel graag weten wat ze overal van vond, dan hoefde hij er ook niet over te twijfelen.

Dany

Hij vroeg na een tijdje of ze het liever niet gezien had. Ze streelde even langs zijn wang en glimlachte hem toe. "Ik vond het afschuwelijk om te zien... om te zien dat iemand jou pijn kan doen, zo erg... ik had ook niet verwacht dat het zo heftig was. Maar ik denk dat het goed is dat ik het heb gezien. Dan kan ik er rekening mee houden en ik weet nu ook dat ik bepaalde dingen gewoon niet moet proberen bij je..." Fluisterde ze hem toe.
"Ik kon het echt niet aan om alles te zien." Klonk haar stem heel zacht, zo afschuwelijk vond ze het. Hij verdiende dit echt niet...

Jason Hiddon

'Het was nooit mijn bedoeling om je pijn te doen, maar ik wilde gewoon dat je in zou zien dat het door haar komt en niet door jou.' Fluisterde hij. Hij hoopte dat ze dat ook zo zou zien nu en niet meer zou vergeten. Ze zei dat ze nu wist dat ze sommige dingen echt niet moest proberen. 'Zijn er dingen bij die je wel graag had willen doen? Als dat zo is kunnen we het misschien overleggen.' zei hij zacht tegen haar, omdat hij echt alles voor haar wilde doen..

Dany

“Ik zie het nu… het is oké.” Fluisterde ze tegen hem. Hij wilde weten of er dingen waren die ze graag had willen doen, ze konden het dan wel overleggen.
“Misschien later, het lijkt me niet verstandig om het daar nu over te gaan hebben… Dat doen we wel een keertje als je je goed voelt.” Sprak ze zachtjes en ze streek langs zijn wang.
“Lukt het om weer te gaan slapen?” Vroeg ze hem heel erg zachtjes.

Jason Hiddon

Ze wist het nu en het was goed, daardoor knikte hij even, hij vond het wel heel erg fijn om te horen, maar ergens had hij het gevoel dat ze kortaf op hem reageerde. Was dit een afknapper voor haar? Had hij te veel problemen? Ze vroeg of hij nog even kon slapen en ze wilde het er nu niet over hebben. Hij staarde haar even aan, hij probeerde in te schatten wat ze voelde, maar het lukte hem niet en hij ging toch alleen maar denken dat alles aan hem lag. 'Ik probeer het wel.' Mompelde hij uiteindelijk zacht.

Dany

Ze zag hem naar haar kijken. Ze had wat verkeerds gezegd tegen hem, hij werd onzeker. Daardoor keek ze hem aan en streek ze langs zijn wang. “Wat is er? Wat zei ik verkeerd?” Vroeg ze hem zachtjes.
“Het lijkt me gewoon niet slim om nu over dat soort dingen te praten, want ik wil je niet bang maken, ik wil dat het goed met je gaat. Ik wil niet dat je nog meer nachtmerries krijgt doordat je denkt dat ik hetzelfde zou willen als Diana, want dat is niet zo.” Fluisterde ze tegen hem.
“Als je liever nog een tijdje wakker blijft, dan is dat echt niet erg.”

Jason Hiddon

Ze vroeg wat er was, daardoor keek hij naar de grond. 'Ik heb te veel problemen, of niet? Niet echt een droomman, niet echt wat jij verdient.' Zei hij tegen haar. Hij was echt alles behalve perfect. Hij wist dat hij er alles aan deed om dat wel te zijn, maar hij wist ook dat hij er nog lang niet was. Dat wist hij zelf ook heel erg goed. 'Ik weet dat je niet zoals haar bent. Ik merk aan alles dat je totaal anders bent, maar als je er niet over wilt praten heb ik het gevoel dat je mij niet meer wilt.'

Dany

Hij keek naar de grond en zei dat hij teveel problemen had, hij was geen droomman en niet wat ze verdiende. “Lieverd…” Ze keek hem aan en legde haar vingers zachtjes onder zijn kin, ze liet hem haar aankijken.
“Jij betekent alles voor mij, jij bent mijn droomman, mijn liefde… ik zou op niemand anders zo gek kunnen worden als op jou, want jij bent geweldig… die problemen maken allemaal niets uit, ik help je daar graag bij. Bovendien… ik heb ook problemen. Niemand is perfect.” Klonk haar stem zacht en liefdevol tegen hem.
Hij gaf aan dat hij wist dat ze niet zo was zoals Diana, als ze er niet over wilde praten, had hij alleen het gevoel dat ze hem niet meer wilde.
Ze slikte daardoor eventjes en streek langs zijn wang. “Ik wil jou…” Fluisterde ze. “Jason, ik zou het best wel een keer leuk vinden om je te blinddoeken of vast te binden, maar nu ik dit heb gezien… ik wil dat het leuk is, ook voor jou, want ik wil echt niet dat je bang voor mij word, dat lijkt me verschrikkelijk. We zouden het ook eerst andersom kunnen doen, dat jij mij vastbind. Maar dat komt allemaal wel.” Zei ze zachtjes.

Jason Hiddon

Ze legde haar vingers onder zijn kin en daardoor keek hij haar aan, ze zei dat hij alles voor haar betekende, hij was haar droomman, haar liefde en ze zou op niemand anders zo gek kunnen worden als op hem, hij was geweldig en de problemen maakten haar niets uit, ze hielp hem graag en ze was ook niet perfect, niemand was perfect. Hij knikte langzaam, hij was blij dat ze het zei, maar hij vond het wel moeilijk allemaal. Ze vertelde dat ze hem wilde, ze zou het best leuk vinden om hem te blinddoeken of vast te binden, maar ze wilde dat het ook leuk was voor hem, ze wilde niet dat hij bang voor haar werd. 'Ik zal nooit bang worden voor jou, Dany. Ik ben misschien bang in een bepaalde situatie, maar ik ben niet bang voor jou, nooit.' fluisterde hij. ze zouden het ook andersom kunnen doen, maar dat kwam wel. Hij knikte langzaam, het hoefde ook niet nu, maar nu wist hij het tenminste.

Dany

Ze glimlachte even toen hij knikte naar haar en ze pakte zachtjes zijn hand vast. Hij gaf aan dat hij nooit bang zou worden voor haar. Hij was bang in een situatie, maar niet voor haar.
“Ik ben zo blij dat je zo ongelooflijk veel vertrouwen in me hebt…” Zei ze daardoor en ze knuffelde hem voorzichtig en zachtjes even.
“Dat vind ik zo ontzettend mooi en daarmee zijn we al echt een stap verder, want in het begin was dat ook moeilijk voor je.” Glimlachte ze hem toe.
Ze keek naar hem met een lieve en zachte blik in haar ogen. “Niet vergeten… samen kunnen wij de hele wereld aan.” Zei ze zacht.

Jason Hiddon

'Dat komt omdat ik weet dat jij niets doet, ik vertrouw je, je hebt mij altijd alleen maar willen helpen.' fluisterde hij, heel oprecht. Daardoor had ze het echt voor elkaar bij hem, want hij vertrouwde haar blind nu, hij was echt stapelgek op haar. 'Dat is zo, maar nu weet ik dat het goed zit.' fluisterde hij. 'Ja, dat is zo.' zei hij daarna en hij pakte haar voorzichtig in zijn armen. Hji was duidelijk nog steeds wat aarzelend, maar hij vertrouwde haar blind.

Dany

Ze glimlachte door zijn oprechte woorden. “Natuurlijk is dat alles wat ik wil… ik hou zoveel van je.” Fluisterde ze tegen hem. “Je bent zo ontzettend lief.” Voegde ze er nog zacht aan toe en ze streek door zijn haren heen. Hij wist nu dat het goed zat en ze knikte glimlachend.
Ze werd door hem in zijn armen genomen en glimlachend knuffelde ze hem. Ze vond het echt fijn, eigenlijk hadden ze zo best wel weer een goed en positief gesprek gehad erover en dat was heel goed.

Jason Hiddon

Ze zei dat het alles was wat ze wilde, want ze hield heel veel van hem. 'Jij bent nog veel liever.' zei hij zacht. Hij streek langs haar wang en hij nam haar mee naar het bed en hij ging op de rand zitten, daarna trok hij haar langzaam tegen zich aan. 'Ik hou van je.' fluisterde hij. 'Zo ontzettend veel...' zei hij daarna, nog iets zachter. Hij drukte zijn lippen kort en lief op die van haar en daarna keek hij haar stralend aan.

Dany

Hij vond haar nog veel liever en dat liet haar glimlachen. Ze werd meegenomen naar het bed waar ze naast hem op de rand plaats nam. Ze werd dicht tegen hem aangetrokken en hij zei dat hij ontzettend veel van haar hield. “Ik ook van jou…” Ze kreeg een kusje van hem en ze zag zijn stralende blik. Dat maakte haar gelukkig.
“Zo ben je het aller knapste.” Glimlachte ze.

Jason Hiddon

' Jij bent altijd knap." zei hij plagend tegen haar. Hij ging nu weer liggen, hij was gerust gesteld en nu ook weer redelijk rustig. Hij was wel wat bang om weer nachtmerries te krijgen nu, maar dat zou hij vast ook wel overleven. Hij wist dat Dany er voor hem was en dat hij echt totaal niet bang hoefde te zijn. Hij trok haar langzaam tegen zich aan en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen. ' We gaan wel proberen om te slapen.' zei hij zacht tegen haar.

Dany

Het was fijn dat hij haar weer plaagde. Ze grijnsde daardoor naar hem en gaf hem een knipoog. Ze werd tegen hem aangetrokken toen hij weer ging liggen en ze trok de dekens langzaam over hun lichamen heen. Hij zei dat ze weer gingen proberen om te slapen.
“Ik wacht wel even tot je slaapt… dan weet ik zeker dat je rustig bent.”

Jason Hiddon

Ze zei dat ze wel zou wachten tot hij sliep, want dan wist ze zeker dat het goed zat en dat hij rustig was. Hij zoende haar even heel zachtjes en daarna ging hij weer rustig liggen. Hij streek langs haar gezicht en hij zorgde ervoor dat hij helemaal rustig was, daarna zakte hij weer in slaap. Hij was nog steeds flink onrustig, al droomde hij nu niet echt zo heel erg en werd hij deze keer ook niet wakker. Het was minder erg, maar het was nog steeds niet echt helemaal alsof hij rustig was.

Dany

Hij zoende haar nog eventjes en ging vervolgens liggen. Ze hield hem in haar armen en zag hoe hij in slap zakte, toch bleef hij wel onrustig en daardoor kon ze zelf niet slapen, ze was veel te bang dat hij weer een nachtmerrie zou krijgen. Ze deed haar best om hem zo rustig mogelijk te houden en ze streelde langs zijn gezicht.
Wanneer de zon langzaam opkwam, hield ze het echt niet meer vol en zakte ze dicht tegen hem aan in een diepe slaap.

Jason Hiddon

Op een bepaald moment werd hij wakker en hij zag dat Dany sliep, tegen hem aan. Hij vond haar wel echt heel erg lief zo en hij liet haar dus ook nog even liggen, ze kon haar rust goed gebruiken, hij wist dat ze waarschijnlijk erg moe was door alles. Hij vond het leuk om naar haar te kijken en hij was nu rustig, dus het was ook wel fijn om gewoon even zo te blijven liggen bij haar. Ze was sowieso heel mooi en hij keek dus ook graag naar haar.

Dany


Een paar uur later werd ze wakker, nog steeds heel erg moe. Ze keek met kleine slaperige ogen naar Jason en kroop nog even wat dichter tegen hem aan en sloeg haar armen om hem heen. Ze mompelde zachtjes goedemorgen tegen hem, al was dat haast onverstaanbaar. Ze legde haar hoofd op zijn borst en glimlachte een beetje. Ze had veel voor Jason over, zelfs haar nachtrust.

Jason Hiddon

Hij bleef de hele tijd kijken en hij glimlachte toen ze wakker werd. 'Hallo schatje. Blijf nog maar even lekker liggen en rusten, we hoeven toch niks vandaag. Ik vond je wel heel schattig slapen, je ziet er dan zo lief en onschuldig uit.' zei hij zacht tegen haar. Hij gaf haar een kusje en hij streek met zijn vingers langs haar wang. Hij hield zo veel van deze vrouw. 'Het gaat wel goed nu, dus je kan nog even lekker rustig liggen zonder je zorgen te maken.'