Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Ja, dat is zo...' fluisterde hij. Hij wist alleen niet heel erg goed hoe hij er voor moest zorgen dat hij zichzelf beter kon beheersen, dat vond hij echt lastig. Hij moest er meer mee bezig zijn en het meer oefenen, maar dat was ook best wel lastig. Ze knuffelde hem en zei dat ze ook heel moe was. 'Zullen we samen slapen? Ik denk dat Gwynn het ook wel fijn vind om even alleen te zijn, maar ik zal het zo aan haar vragen,' zei hij zacht. Hij was echt kapot, hij kon alweer bijna niet meer wakker blijven.

Koningin Destiney Hiddon

"Je kunt het wel, het heeft tijd nodig." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Hij vroeg of ze maar zouden gaan slapen en hij gaf aan dat Gwynn het waarschijnlijk ook wel fijn vond om even alleen te zijn. Destiney knikte eventjes. "Oké, vraag het maar aan haar." Knikte ze hem toe. Ze kwam zelf al overeind en liep vermoeid naar de slaapkamer toe waar ze alvast haar kleding uittrok en het bed in kroop.

Koning Thobias Hiddon

Ze dacht dat hij het wel kon, het had tijd nodig. Hij knikte langzaam, hij was blij dat ze er zo veel vertrouwen in had, dat vond hij heel fijn om te horen, want daardoor kreeg hij zelf ook iets meer vertrouwen in alles. Hij moest het vragen en ze ging zelf al naar de slaapkamer, hij liep naar Gwynn toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen, ze leek nog steeds wel iets van slag te zijn, maar zo te zien ging het wel goed. 'Het spijt mij echt, ik ga er alles aan doen om het voortaan te voorkomen,' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en hij boog naar haar toe, maar hij herinnerde zich wat Destiney gezegd had, alleen waar ze bij was. Dit was niet waar ze bij was. Daardoor gaf hij Gwynn maar een simpel kusje, maar ze leek het wel fijn te vinden. Hij pakte de deken en Gwynn kroop op de bank, daarna liep hij zelf naar Destiney en trok hij langzaam en vermoeid zijn kleding uit, om daarna bij haar te gaan liggen.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias kwam na een tijdje bij haar liggen. Ze legde haar hoofd zachtjes op zijn borst neer en kroop tegen hem aan. "Slaap lekker lieverd..." Fluisterde ze heel zacht tegen hem. Ze keek even naar hem op, maar daarna sloot ze haar ogen en viel ze al heel erg gauw in slaap.

Koning Thobias hiddon

'Ik hou van jou... heel erg veel.' fluisterde hij vol liefde. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij keek nog naar haar, maar hij viel eigenlijk al heel er snel in slaap. Ze was zo geweldig, zo lief. Eerst had hij dus ook een vreselijk fijne droom, maar daarna veranderde het in een nachtmerrie. Hij droomde dat er allemaal boeren uit het dorp binnenkwam, dat ze hem vastbonden en dat Gwynn en Destiney voor zijn ogen vermoord werden, uiteindelijk werd hij schreeuwend en badend in het zweet wakker.

Koningin Destiney Hiddon

Midden in de nacht schrok ze angstig wakker, haar hart klopte in haar keel en ze wilde eigenlijk meteen wegvluchten. Ze was echt nog steeds bang, vooral wanneer het zo onverwachts kwam. Tranen schoten in haar ogen en ze trilde helemaal. Langzaam drong het tot haar door dat het Thobias was waardoor ze wakker was geworden. Ze haalde even diep adem en probeerde zichzelf eerst een beetje te kalmeren. Daarna legde ze haar hand zacht in zijn hals en begon ze tegen hem te praten op een kalme en rustige toon.

Koning Thobias Hiddon

Het duurde een hele tijd voor hij door had dat Destiney tegen hem sprak, dat ze hier was, dat er niets aan de hand was. Na een paar seconde schoot hij overeind uit het bed en keek hij of Gwynn er ook nog lag, hij haalde opgelucht adem toen hij zag dat er echt niets aan de hand was, maar het zweet liep nog steeds over zijn gezicht heen. Hij ging op de rand van het bed zitten en hij staarde voor zich uit. 'Als iemand hier achter komt worden jullie allebei afgemaakt... weet je zeker dat hier niemand komt?' vroeg hij nu, zijn stem trilde. Hij wist nog goed wat ze met Destiney gedaan hadden.

Serena Lomaz

Reagan regelde een hoop voor Thobias en dat vond ze erg lief van hem, het liet weer zien dat hij echt een goed hart had en dat vond ze eigenlijk alleen maar heel erg fijn. Het was echt mooi om te zien en het maakte haar ook gelukkig, ze was trots op hem door wat hij allemaal deed. Het was daarom ook echt geen probleem om in Whiterun te zijn, ook al kwam het een beetje onverwachts. Ze was nu onderweg naar Remi en David, want die zouden het vast gezellig vinden als ze even langs kwam en ze vond het ook wel leuk om even wat met Remi te kunnen kletsen. Ze klopte aan op de deur en stapte daarna naar binnen.

Koningin Destiney Hiddon

Ineens schoot Thobias weg en ze keek hem na. Nog wat verbaasd en van haar stuk gebracht door deze onverwachte actie van hem. Wanneer ze achter hem aan wilde gaan, was hij weer teruggekeerd en ging hij op de rand van hun bed zitten. Ze pakte hem zachtjes vast en trok hem in haar armen.
"Thobias, jij bent de koning, je kunt zelfs door je macht aangeven dat het niet het geval is en dat ze ons met rust moeten laten. Jij hebt alles te zeggen wat er gebeurd in dit dorp, desnoods onder dwang." Fluisterde ze hem zachtjes toe.
"Daarbij komt hier echt niemand, echt niet. Ik heb de mensen die op het huis pasten gezegd dat ze pas mogen terugkomen wanneer wij weer in het kasteel zijn." Legde ze hem zachtjes uit.


Remi Kaskadar

Hij had het goed met David, hij hield de jongen zoveel mogelijk bezig zodat hij zo min mogelijk aan zijn moeder en zijn vader dacht en het leek erop dat dit nog best goed ging ook. Na een tijdje hoorde hij een klopje op de deur en keek hij op met een glimlach. Het was Serena. "Hé, hoe gaat het met jou?" vroeg hij de vrouw met een grijns.


Koning Reagan Tridon

Hij werkte hard voor Thobias, hij merkte dat er wat dingetjes toch nog een beetje achter liepen omdat hij toen zo ziek was geweest en hij was zo druk met alles uitzoeken dat hij niet eens meer doorhad hoe laat het was. Hij was compleet gefocust en ging gewoon door.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, ik weet dat je gelijk hebt, maar ik vind het lastig, jullie zijn zo kwetsbaar en ik voel mij echt schuldig om alles, ook om wat er toen gebeurd is. Ik wil dat echt niet.' zei hij zacht tegen haar. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde diep in, hij vond het echt best wel lastig dat dit zo moeilijk was. Hij hield haar dicht tegen zich aan en hij streek langzaam langs haar gezicht en daarna zoende hij haar even. ' Ga maar weer slapen, ik wilde je niet wakker maken...' Fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

"Wij kunnen veel hebben.." Fluisterde ze hem toe en ze slikte even toen hij het had dat hij zich schuldig voelde over toen. Daardoor keek ze naar de grond, ze vond het afschuwelijk dat het gebeurd was en het had nog steeds invloed op haar hele leven. Zijn hoofd lag tegen haar aan en hij streek langs haar gezicht. Ze zoende hem zachtjes eventjes terug en glimlachte een klein beetje.
"Ik word liever wakker, zodat we vervolgens weer samen verder kunnen slapen." Ze drukte een kusje op zijn slaap en kroop het bed weer in en ze trok hem naast haar.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is heel erg lief van je,' fluisterde hij oprecht. Hij was zo blij met haar, ze was echt geweldig en ze gaf hem ook echt een goed gevoel bij alles, ook bij dit soort dingen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij bleef een tijdje naar haar kijken, daarna zakte hij weer in slaap, deze keer wat rustiger. Hij had zijn rust nodig en hij werd ook pas weer wat later in de ochtend wakker.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het heel erg lief van haar en ze glimlachte eventjes naar hem. "Ik meen het ook." Sprak ze hem toe met een glimlachje. Zijn armen voelde ze om haar lichaam heen en toen ze merkte dat hij ook rustig was, viel ze weer langzaam in slaap. Ze kroop dicht tegen hem aan en hield hem liefdevol in haar armen. Ze sliep heerlijk en heel dicht bij hem. Wanneer hij wakker was, sliep ze zelf nog.

Koning Thobias Hiddon

Hij kwam langzaam overeind uit het bed en hij trok een broek aan, hij wilde zo toch nog in bad, dus de rest vond hij niet echt nodig. Hij liep de woonkamer in en hij haalde een hand door zijn haren heen, hij zag dat Gwynn de tafel stond te dekken. Hij glimlachte een beetje en hij liep naar haar toe. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen en hij drukte zacht zijn lippen op haar wang, hij wist heel goed wat hij tegen Destiney gezegd had. 'Ben je al lang wakker?' vroeg hij zacht aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

Langzaam werd ze wakker, ze verwachtte eigenlijk dat Thobias nog wel naast haar zou liggen.... hij hoefde nu niet te werken, maar hij was al weg. Zachtjes slaakte ze een zucht en kwam ze langzaam overeind. ze trok een simpele kurk aan en kwam langzaam de keuken binnen. Vermoeid rekte ze zich uit en wenste ze Gwynn en Thobias goedemorgen. "Wat loop jij er sexy bij." Mompelde ze nog wat slaperig tegen Thobias.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek langzaam op toen Destiney binnenkwam en door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Speciaal voor jullie.' plaagde hij haar. 'Hm, blijf je de hele dag zo rond lopen?' vroeg Gwynn aan hem en ze gleed met haar vingers over zijn spieren heen, heel langzaam over zijn buik. 'Hou maar op, zo valt al mijn zelfbeheersing weg,' zei hij en hij pakte haar hand vast, daarna liet hij haar los en gaf hij Destiney een kusje. Gwynn had de tafel eigenlijk al helemaal klaar en nu zag hij ook dat ze broodjes gehaald had.

Koningin Destiney Hiddon

Hij plaagde haar dat dit speciaal voor hun was en Gwynn vroeg of hij de hele dag zo rond zou blijven lopen en ze streelde over zijn buik heen. Thobias pakte haar hand en daarna kreeg ze zelf een kusje van hem. Destiney keek hem even liefdevol aan en gaf hem een knuffel.
"Kon je weer niet eventjes blijven liggen?" Plaagde ze hem een beetje. "Wauw, Gwynn, wat lekker." Complimenteerde ze de vrouw nu ze keek naar het ontbijt wat klaar was gemaakt. Ze gaf Gwynn een kusje op haar wang.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd geknuffeld en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Hm, nee, ik had te veel energie,' zei hij plagend tegen haar. Daarna bedankte ze Gwynn en hij liet haar weer los, Destiney gaf haar een kusje op haar wang. 'Kan dat niet beter?' vroeg hij nu aan de vrouwen. 'Als ik er zo bij loop, verwacht ik toch wat meer moeite van jullie...' zei hij uitdagend. Hij vond het heel erg leuk zo.

Koningin Destiney Hiddon

Hij had teveel energie en daardoor glimlachte ze wel even naar hem. Ze was gek op zo'n antwoord van hem, dat vond ze heerlijk om te horen. Hij vroeg of het kusje niet beter kon, want hij verwachtte meer moeite van hun. "Thobias, ik ben pas net wakker, eerst eten en dan komt het wel. Je kent me." Glimlachte ze. Ze moest gewoon eerst even wakker worden. Dat had ze wel vaker.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, dat vind ik nog steeds jammer,' zei hij grijnzend. Hij werd vaak genoeg wakker en dan had hij heel veel zin in haar, maar hij wist dat Destiney inderdaad even tijd nodig had, dus gaf hij haar die meestal ook, hij wilde niets doen wat ze echt niet leuk vond. Gwynn schudde grijnzend haar hoofd en ging zitten. 'Nou, eten dan,' zei hij nu plagend tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het nog steeds jammer. Daardoor grijnsde ze een beetje. "Je weet heel goed dat je al heel erg veel krijgt, gun mij dit uurtje rust." Lachte ze hem toe en ze gaf hem een knipoog. Daarna ging ze aan tafel zitten en begon ze te eten met heel veel smaak.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is zo, ik krijg heel erg veel, maar het is nooit genoeg,' zei hij plagend tegen haar. Waarschijnlijk was het wel echt zo, het kwam bijna nooit voor dat hij er echt geen zin in had, meestal had hij dat wel of kreeg hij het heel makkelijk als Destiney iets bij hem probeerde. Het was altijd zo geweest, vroeger misschien nog wel wat erger dan dat het nu was. Hij at zelf ook van de broodjes, het was heerlijk en hij vond het fijn dat Gwynn het gedaan had, ook voor Destiney.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat weet ik, jij bent onverzadigbaar." Plaagde ze hem terug. Ze vond het echt heerlijk en wanneer ze klaar was met eten kwam ze langzaam overeind en rekte zich nog wat uit. Daarna begon ze alles weer op te ruimen.
"Wanneer gaan we weer terug naar het kasteel?" Vroeg ze en ze keek even naar Thobias.

Koning Thobias Hiddon

'Ik kan er niets aan doen,' zei hij grijnzend tegen haar, hij was echt ontzettend vrolijk, hij voelde zich beter dan de afgelopen tijd, een stuk beter zelfs. Hij wist niet eens goed hoe het kwam, maar het was wel zo, waarschijnlijk kwam het echt door Destiney en Gwynn. Hij was samen met de twee vrouwen waar hij van hield en dat was heel fijn. Opeens vroeg Destiney wanneer ze terug gingen naar het kasteel en daardoor staarde hij voor zich uit en reageerde hij eerst helemaal niet. 'Wat wil jij?' vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij reageerde helemaal niet, maar vroeg daarna wat zij wilde. Ze haalde haar schouders een beetje op. "Ik vind het hier ook fijn, maar je moet ook weer werken natuurlijk en ik begrijp het ook wel als Gwynn weer terug wilt naar David." Sprak ze tegen hem en ze keek Gwynn eventjes aan met een glimlachje. Ze borg alle spullen van het ontbijt op en keek daarna weer naar de twee, wachtend op een antwoord.