Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Pas toen het rustig was en hij alleen Reagan hoorde, werd hij iets kalmer. Hij kon zijn vriend nu aankijken en de rust in zijn hoofd kwam wat terug, al voelde hij zich nog net zo opgesloten en in paniek. Hij putte zichzelf enorm uit op deze manier, zijn lichaam had het er moeilijk mee, maar hij vond het veel erger dat hij iedereen pijn deed. Hij legde zijn hoofd tegen Reagan aan, de tranen liepen over zijn bleke gezicht heen. 'S-sorry...' mompelde hij zwakjes.

Koning Reagan Tridon

Na een tijdje werd hij eindelijk kalm en kon hij hem weer aankijken. "Goed zo..." Fluisterde Reagan hem toe. Daarna legde hij zijn hoofd tegen hem aan en Reagan omhelsde hem stevig.
"Het is oké, je kunt er neits aan doen, Thobias... je hebt het moeilijk, ik begrijp je wel..." Klonk zijn stem zachtjes tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

'Ik maak alles erger.' fluisterde hij. 'Ik... ik verdien haar echt niet. Het is beter als we uit elkaar gaan... als ze een beter iemand vindt,' fluisterde hij nu. Hij meende het ook echt, het was beter voor Destiney, ook al zou het voor hem vreselijk zijn. Hij had nooit met haar moeten trouwen. Hij had dit niet meer verwacht, hij had niet verwacht dat hij dit ooit nog zo erg zou krijgen, maar nu had hij het wel en het was beter als ze dan niet bij hem was, als ze niet samen waren.

Koning Reagan Tridon

"Nee, Thobias, jullie zijn toch gelukkig met elkaar? Wees dan blij dat ze genoeg van je houdt om bij je te blijven, voor altijd, je doet haar alleen maar pijn door dit soort dingen te zeggen, ze was echt vreselijk overstuur." Fluisterde Reagan hem toe.
"Je maakt het alleen erger omdat je zo onzeker bent... omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent, dat maakt het erger. Jouw persoonlijkheid niet, je bent een hartstikke lieve en gezellige man die ik voor geen goud zou willen missen in mijn leven. Doe dit soort dingen alsjeblieft niet... het zou mij en vele anderen intens verdrietig maken, want hoe erg je het ook niet wilt zien, er zijn zoveel mensen die van je houden, je maakt zo'n geweldige indruk op iedereen, dat ben je ook, je bent een geweldige man die niets anders verdient dan zielsgelukkig te zijn met zijn vrouw." SPrak hij tegen zijn vriend.

Koning Thobias Hiddon

'Ik kan het gewoon niet geloven... zo ben ik toch niets waard? Wat ben ik nou voor koning? Ik ben nutteloos, als koning, als partner, als vader... echt nutteloos...' fluisterde hij. Hij maakte juist dingen erger met zijn aanwezigheid, zeker op deze manier. Hij hield zoveel van Destiney dat hij het gevoel had dat ze echt beter verdiende dan dit, veel beter. Ze kon elke man krijgen en toch wilde ze bij hem blijven, dat was bijna niet te geloven en hij snapte het daarom ook serieus niet.

Koning Reagan Tridon

"Je denkt eigenlijk net zoals ik... maar Serena laat mij inzien dat het niet nodig is, ook niet voor jou, Thobias... Waarom zou je al die mensen die van je houden met pijn achterlaten door jezelf van het leven te ontdoen? Probeer het, je bent niet nutteloos, je bent een hele goede koning, een lieve vader en een geweldige partner." Sprak hij tegen de man. "Zie het goede in jezelf, niet alleen het slechte, want dat is niets waard, Thobias, zodra je het goede en het slechte ziet, weet je ook wat je moet doen om het slechte te laten wegvagen of te verkleinen. Dan kun je jezelf verbeteren." Legde Reagan hem voorzichtig en zachtjes uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde echt wel naar Reagan, maar het was lastig om het ook zo te zien, om het te voelen zoals Reagan zei. Hij vond het moeilijk dat hij niet met zichzelf om kon gaan, dat hij deze gevoelens niet kon hebben en dat hij niet sterk genoeg was om het te doorbreken. Het zorgde ervoor dat hij zich heel erg zwak voelde. Hij was nu ook echt helemaal kapot en hij leunde nog steeds tegen Reagan aan. Hij gaf geen antwoord, maar hij dacht wel echt na over alles.

Koning Reagan Tridon

"Neem onze hulp aan, Thobias, wij kunnen je allemaal helpen, maar vooral Destiney... laat haar toe, laat haar je helpen, ik weet zeker dat ze dat kan, dat ze in staat is om alles voor je op te lossen, maar dat moet je wel willen en je moet het kunnen begrijpen, anders zul je er altijd zo tegen blijven verzetten zoals je nu doet." Sprak Reagan hem zacht toe en hij streek door de haren van Thobias heen.

Koning Thobias Hiddon

'Oké,' fluisterde hij. Hi jwilde het wel, hij wilde het een kans geven, al voelde het voor hem alsof hij iets moest doen wat helemaal onmogelijk was. Hij wist het niet precies, maar hij wilde heel graag werken aan alles en hij wilde gelukkig worden, het liefste met Destiney samen. Reagan streek door zijn haren heen en daardoor zakte hij nu zelfs langzaam weg, hij was echt gesloopt, elke keer die aanvallen vraten zijn energie op.

Koning Reagan Tridon

Thobias wilde het duidelijk wel proberen, dat vond Reagan fijn. Na een tijdje zakte hij weg in slaap, tegen hem aan. Reagan tilde hem voorzichtig op en legde hem in het bed neer, naast Destiney die er nog wel heel erg ziek uit zag. Hij keek op naar Serena en beet op zijn lip. "Ik vind het zo moeilijk... ik wil hem zo graag helpen, alles weghalen wat hem ervan weerhoudt om gelukkig te zijn..." Vertelde hij aan haar.

Serena Lomaz

Reagan legde de slapende Thobias in het bed neer en ze kwam bij hem zitten, ze sloeg haar armen zachtjes om hem heen. 'Je doet al zo veel voor ze, je doet het echt heel erg goed. Kijk nou eens naar hoe je hem rustig krijgt, dat is echt heel bijzonder... dat vind ik heel erg mooi om te zien,' zei ze zacht tegen Reagan. 'Weet je waar dit vandaan komt? Hoe komt het dat hij dit heeft?' vroeg ze zacht. 'Ik vind het niet zo gek dat David anders is...' zei ze daarna.

Koning Reagan Tridon

Hij voelde de armen van Serena om hem heen en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. Hij sloot zijn ogen. "Ik zou zo graag meer willen doen, hij ziet gewoon niet in hoe goed en geweldig hij is..." Fluisterde hij tegen Serena. Ze vroeg hem of hij wist waar het vandaan kwam.
"Ik denk de dood van zijn ouders, Thobias heeft dat nooit kunnen verwerken en het komt af en toe terug in dit soort dingen." Mompelde hij zachtjes tegen haar. Wat ze daarna zei, liet hem geschrokken opkijken. "David? Gwynn en Thobias hebben de jongen gevonden, hij was achtergelaten, het is geen kind van Thobias, of van Gwynn." Sprak hij haar toe.

Serena Lomaz

'Ik weet dat het hun zoon is,' fluisterde ze nu tegen hem. 'Je hoeft niet te liegen tegen mij...' zei ze daarna. 'Ik vind het wel heel erg om te zien dat hij er zo veel last van heeft, dat hij zo heftig reageert dat hij zichzelf echt veel pijn doet,' fluisterde ze. Ze wilde niet te lang stil staan bij David, want ze wilde niet dat ze reagan in een lastige situatie bracht of dat Thobias of Destiney het zouden horen. Waarschijnlijk zou het Thobias niet echt goed doen.

Koning Reagan Tridon

Serena fluisterde hem toe dat ze wist dat David hun zoon was. Hij staarde haar aan. "Hoe?" Vroeg hij haar heel erg zachtjes en hij keek naar haar. Ze vond het ook heel erg om te zien dat Thobias er zoveel last van had en dat hijzo heftig reageerde. "Ja, het is afschuwelijk... dan voel ik me nog bevoorrecht door alleen bang te zijn. Ik zou niemand zoveel pijn willen doen, ook mezelf niet..." Fluisterde hij en hij legde zacht zijn hoofd tegen haar aan.

Serena Lomaz

'Hij heeft al eens een keer een opmerking er over gemaakt en toen hij in de nacht wakker was mompelde hij over Gwynn en David. Overal lagen de brieven van Destiney, dus eigenlijk leek het al heel erg alsof het zo was, maar ik voel het gewoon, bovendien lijken ze vreselijk op elkaar... Zeker als Thobias zo doet. Eigenlijk dacht ik het vanaf het begin af aan al.' zei ze eerlijk tegen hem. 'Dat is ook waarom hij zo in de war is, toch? Door Gwynn en Destiney....' Fluisterde ze.

Koning Reagan Tridon

Ze was echt vreselijk slim en hij bekeek haar eventjes met een doordringende blik. "Ja, je hebt gelijk. Daarom is hij ook in de war, hij houdt van allebei.." Vertelde Reagan haar met een knikje. Zijn lippen drukte hij zachtjes tegen haar slaap. "Je bent vreselijk slim." Fluisterde hij haar toe, ergens vond hij het ook wel fijn dat ze zo slim was. Dan zou hij haar kunnen leren hoe ze samen met hem het land kon besturen.

Serena Lomaz

Hij zei dat ze vreselijk slim was en ze glimlachte een beetje naar hem, ze vond zelf dat het eigenlijk wel meeviel, ze had nu gewoon goed opgelet en vanaf de eerste keer had ze al zo haar twijfels. 'Ik kan mij voorstellen dat het moeilijk is, al is het lastig te begrijpen dat hij dit voor Gwynn voelt. Zelfs nu hij getrouwd is met Destiney. Het hoort echt niet...' Fluisterde ze. Ze begreep wel dat het lastig was, maar het was echt iets wat niet kon.

Koning Reagan Tridon

Ze glimlachte alleen een beetje naar hem en hij streelde liefdevol door haar haren heen. Ze kon het zich wel voorstellen dat het moeilijk was, al vond ze het ook lastig om te begrijpen.
"Ik weet het... het hoort niet, maar vroeger was Gwynn de enige die hij had, ze deden echt alles samen en dat werd steeds meer. Ze houden zielsveel van elkaar, Serena... maar nu houdt hij ook van Destiney... Ik weet dat je eigenlijk maar van één persoon tegelijkertijd kan houden, daarom denk ik dat hij van Destiney houdt, het was alleen zo'n gewoonte om het met Gwynn te doen en daar kan hij moeilijk vanaf komen, bovendien is hij nog steeds gek op haar." Hij had liever geen geheimen voor Serena, hij wilde haar graag alles vertellen, bovendien waren de twee nu toch diep in slaap.

Serena Lomaz

Ze knikte langzaam en ze luisterde goed naar hem. 'Ik kan mij wel voorstellen dat het dan heel moeilijk is. Het zal hun allemaal wel pijn doen dat het zo gaat.' zei ze zacht. Het was ook niet zo heel erg gek, want het deed pijn als je van iemand hield en je kon niet samen zijn met diegene. 'Hoe willen ze dat nu gaan doen? Als hij het hier nu al zo moeilijk mee heeft kunnen ze dat toch nooit jaren op deze manier doen? Dan draait hij zeker door...'

Koning Reagan Tridon

Hij knikte even, ja, hij wist dat het ze ongelooflijk veel pijn deed. "Daarom is hij ook zo.. omdat Destiney hem dwong te kiezen." Fluisterde hij tegen haar en hij bleef zachtjes door haar haren heen strelen.
"Ik weet het niet goed, maar laat Thobias eerst maar tot rust komen, dan zien ze wel verder denk ik..." Vertelde hij haar.
"Misschien moeten wij ook maar gaan slapen, Serena." Fluisterde hij vervolgens.

Serena Lomaz

'Dan snap ik wel waarom ze zich zo schuldig voelt... Arme Destiney, die had dit natuurlijk nooit verwacht.' zei ze zacht. Gelukkig leek Destiney wel heel sterk te zijn, ze wilde alles heel graag beter maken voor iedereen en daardoor vergat ze zelfs zichzelf. ' Zullen wij dan maar voor de zekerheid weer een nachtje hier blijven? voor als hij weer zo onrustig wakker wordt?' Vroeg ze nu aan Reagan. die zou dat ook vast wel willen.

Koning Reagan Tridon

"Nee, zeker niet... ik begrijp haar ook wel... ze wilt het alleen maar beter maken voor iedereen..." Klonk zijn stem zachtjes tegen Serena. Ze stelde voor om hier te blijven slapen en hij knikte.
"Ja, dat doen we." Hij maakte weer een bed voor met z'n tweeën met de banken en kroop onder de dekens.


Remi Kaskadar

Eenmaal terug in het kasteel ging hij meteen op zoek naar Gwynn en David. Hij liep door het kasteel heen en vroeg waar ze waren. Hij liep er met een glimlach op af en keek ze vrolijk aan. "Hé, hebben jullie me een beetje gemist?" Vroeg hij plagend aan de twee.

Gwynn Hiddon

Opeens verscheen Remi voor hun en David ging meteen naar hem toe. hij pakte Remi niet zelf vast, maar hij stond wel dichtbij. Hij moest er altijd weer een beetje aan wennen als iemand weg was geweest en weer terug kwam, daarom ging het met Thobias meestal ook niet zo heel erg goed. Ze glimlachte naar Remi. 'Natuurlijk hebben wij je gemist.' Zei ze tegen hem. Ze vond het fijn dat hij er weer was, maar het was ook goed om af en toe weer even alleen te zijn, want dat zou nog wel vaker gaan gebeuren.

Remi Kaskadar

David kwam op hem af en hij tilde de jongen op en draaide hem een rondje. "Hoe gaat het met David en met Beer David?" Vroeg hij vrolijk aan hem. Daarna keek hij naar Gwynn die aangaf dat hij natuurlijk wel gemist werd. Hij glimlachte haar toe en kwam dichterbij. Zacht drukte hij zijn lippen op haar wang. "Ik heb jullie ook gemist." Sprak hij haar zacht toe.

Gwynn Hiddon

Ze zag dat David zijn duim opstak toen Remi vroeg hoe het ging en daardoor grijnsde ze, het ging echt elke keer een stuk beter en dat vond ze heel erg mooi om te zien. Remi kwam dichterbij en zei dat hij hun ook gemist had. 'Straks moet je weer gewoon naar huis, dat moeten we niet vergeten.' zei ze zacht. Remi moest uiteindelijk weer terug naar Reagan en hij zou ook vast liever niet hier willen blijven, dat snapte ze wel, maar dan moesten ze allemaal niet te veel aan elkaar gaan hechten, want dan werd het nog wel heel erg moeilijk.