Fairfield High

Fairfield High, een school net buiten Chicago. Hier maakt het álles uit waar je vandaan komt. Je hebt Noord, en je hebt Zuid. Van iedereen wordt verwacht dat de grens tussen deze twee niet overschreden wordt.

Iets over de mensen uit Noord:
Het noordelijke gedeelte van de wijk bestaat bijna volledig uit dure villa’s en chique auto’s van een half miljoen. De mensen uit Noord belanden dan ook, niet erg verrassend, vaak bij de footballers of de cheerleaders. Toch hebben ook de mensen hier zo hun geheimen.

Iets over de mensen uit Zuid:
Het zuiden is zo’n beetje het tegenovergestelde van de rest van Fairfield. Het zuiden is de plek waar de meeste immigranten belanden en waar je moet knokken voor je leven. Veel mensen uit Zuid zijn in een gang belandt, omdat dit één van de weinige manieren is om jezelf en je familie te kunnen beschermen. Van deze leerlingen wordt vaak verwacht dat ze hun schoolcarrière toch niet afmaken, en sommige leraren laten dit iets te duidelijk merken.

Om het helemaal duidelijk te maken: jij speelt iemand uit noord of zuid. Je mag meer dan één personage, maar dan is de regel dat ze niet allebei van hetzelfde geslacht of uit dezelfde buurt mogen komen, om het evenwicht een beetje te behouden.

Mensen uit Noord:


Mensen uit Zuid:


Lijstje:

Naam:
Leeftijd:
Geslacht:
Noord/Zuid:
Karakter/Extra:
Uiterlijk:

Naam: Nasha Catori
Leeftijd: 20
Geslacht: Vrouw
Noord/Zuid: Noord
Karakter/Extra: Nasha's vader is de burgemeester, en ze zijn ook meteen de rijkste mensen. Ze wordt gehaat door het zuiden, maar geadoreerd door het noorden, dit mede door haar vader die onrechtvaardig is en al zijn ideeën die alleen maar het noorden voordeel geven. Nasha zelf is op het eerste gezicht een ontzettend kreng, maar haar mening is ook voorgevormd door haar ouders die een haat hebben aan alles wat zuid is. Ze is slim, mooi en aanvoerder bij de cheerleaders.
Uiterlijk:

Naam: Mariano Di Vaio
Leeftijd: 22
Geslacht: Man
Noord/Zuid: Zuid
Karakter/Extra: Mariano is geboren en getogen in Italië, zijn vader was daar een succesvolle zakenman en verdiende enorm veel. Echter toen Mariano nog maar drie jaar oud was ging zijn vader vreemd en liet zijn moeder volledig in de steek. Mariano is toen samen met zijn moeder een tijdje bij een tante blijven wonen en na een paar jaar zijn ze naar Chicago gegaan omdat er verhalen rond gingen dat je daar makkelijker aan een baan kwam en sneller aan geld zou komen.
Mariano's moeder had er alles aan gedaan om brood op de plank te krijgen voor haarzelf en Mariano, maar op een gegeven moment was ze ziek geworden en doordat ze geen geld hadden voor goede zorg was ze overleden toen Mariano elf was. Vanaf dat moment stond Mariano er alleen voor.
Momenteel is Mariano uitgegroeid tot een volwassen en gespierde jongeman. Hij kan redelijk snel uit zijn slof schieten. Hij doet enorm zijn best om wat geld te verdienen, al gaat dit meestal via de illegale wegen omdat dat makkelijker is en hij geen andere kansen krijgt.
Hij woont in een vervallen caravan in een van de guurste en beruchtste sloppenwijken van Chicago. Hier woont hij samen met zijn hond, een ex-zwerfhond, Brezzo. De hond heeft hij hernoemd naar zijn geboorteplaats; Brezzo di Bedero.
Mariano wilt dolgraag wel iets bereiken in zijn leven behalve een hoog lid zijn van een bende. Dat is dan ook de reden dat hij zich ook wel vrij goed inzet voor school.

Uiterlijk:

Yeahh

Nasha Catori

"Nash! Kom op, anders komen we te laat!" Haar beste vriendin stond ongeduldig in de deuropening te wachten op haar, ze keek meerdere malen achter elkaar op haar horloge. "Schatje, de tijd gaat er echt niet langzamer op." Plaagde Nasha haar. "Nog heel even..." mompelde ze daarna een stuk geconcentreerder aangezien ze net een pluk haar om haar krultang heen wikkelde. Nasha was gemiddeld een uur bezig met haar haren en make up. Na een paar seconden trok ze de krultang weer uit haar haren en spoot ze die vol ment haarlak en haar vriendin maar hoesten.
"Stop toch eens met dat chemische spul." Klonk haar mopperende stem. "Hoe blijft mijn haar anders de hele dag perfect zitten?" Vroeg Nasha triomfantelijk. Ze pakte haar dure tas van het bed en liep achter haar geïrriteerde vriendin aan.
"Daag mam, tot vanmiddag!" Riep ze nog voor ze echt de deur uit werd getrokken. Ze zette haar dure rayban op haar neus en stapte in de roze cabriolet voor de deur. Haar customised autootje die ze voor haar verjaardag van haar ouders had gehad, achterop stond in zilveren letters haar naam.
"Het is dat ik naast je woon en je zo'n mooie auto hebt, anders was ik mooi op de fiets gegaan." Mompelde Esmeralda. Nasha haalde haar schouders even op. "Dan ben je sowieso een uur te vroeg op school, dat moet je niet willen, Es." Nasha scheurde met volle vaart door het verkeer heen in de stad.

Mariano Di Vaio

Elke dag weer had hij er moeite mee om op tijd op school te komen, en vaak was het nog niet eens zijn eigen schuld ook. Het werd hem al verdomde lastig gemaakt op school omdat geen van de leraren ook maar een beetje in het geloofde. En te laat komen konden ze altijd onwijs erg over zeuren, vooral bij hem.
Hij was ruim op tijd klaar geweest om naar school te vertrekken in zijn afgrijselijk lelijke oude roestbak. Echter was er het een en ander voorgevallen bij een 'opdracht' waar hij de leiding over had gehad. Ze waren komen dreigen bij zijn 'huis' en het had een heel tijdje geduurd voor ze hem met rust hadden gelaten. Brezzo was ook helemaal van slag en draaide piepend en grommend rond in de kleine caravan.
Mariano haalde gespannen adem en aaide de hond nog even snel over zijn hoofd, daarna zorgde hij nog even snel voor vers water en een aangevuld bakje brokjes voor hij de caravan verliet en de deur achter zich dicht smeet. Brezzo blafte nog een paar keer maar leek al snel te kalmeren.
Mariano liep met grote passen naar zijn verroeste en half uit elkaar gevallen auto. Hij stapte in en kreeg het ding met moeite gestart. Ook dat nam weer tijd in beslag. Na een paar minuten kon hij eindelijk wegrijden.

Zo'n kwartier later parkeerde hij zijn auto op een parkeerterrein voor de school. Hij wilde zijn tas van de achterbank pakken maar merkte toen pas op dat hij zijn tas thuis had laten staan. Hij vloekte even hardop en stapte toen toch maar uit en liep richting het gebouw.

Nasha Catori

Ze wilde haar auto net parkeren toen er een of andere roestbak net voor haar in het vak schoot. Haar knokkels werden wit om het stuur. "Nasha, please, parkeer hem daar." Esmeralda wees een andere plek aan. Nasha keek met vuurspuwende ogen naar de jongen die uitstapte. "Weer zo'n achterlijke idioot uit het zuiden die mij een hak wilt zetten." Gromde ze. Ze gaf wat ruw gas en parkeerde de auto verderop.
"Wie zegt dat hij het om jou deed? Hij keek niet eens naar ons..." mompelde Esmeralda tegen haar vriendin. "Omdat ze me allemaal haten! Daarom." Boos stapte ze de auto uit met Esmeralda op haar hielen. De bel ging al, maar ze mochten zo doorlopen, natuurlijk mochten ze dat... voor Nasha werd er al gauw een oogje dichtgeknepen.
Ze liepen kalmpjes de school door en gingen in hun lokaal zitten, de les wad al begonnen en de lerares zei niets van hun late komst. Nasha grijnsde even hierdoor, toch wel handig, zo'n vader..

Mariano Di Vaio

Hij had het niet eens door, dat hij bij iemand flinke irritatie opwekte. Hij had de roze auto niet eens opgemerkt.
Eerst werd hij bij de deur al afkeurend aangekeken omdat hij te laat was. Niet veel later hoorde hij dan ook de bel. Eenmaal bij het lokaal waar hij les moest hebben bleef hij even staan voor de deur. Hij was weer in een nieuwe klas geplaatst dus hij kende er nog niemand. Na een keer diep adem gehaald te hebben omdat hij al wist hoe er gereageerd ging worden, stapte hij naar binnen.
De lerares stopte abrupt in haar zin en keek naar Mariano. Mariano liep langs haar en zocht een plekje uit in de klas. "Volgende keer graag op tijd komen, Mariano. Dat je het toch niet gaat halen zegt niet dat je altijd maar te laat mag komen," zei de lerares. Mariano keek even met een geïrriteerde blik op maar besloot niet te reageren. Ze moest eens weten hoe graag hij zich inzette voor school. Hij wilde wat bereiken in zijn leven.
"Ook geen boeken mee, Mariano? Gaat goed jongen. Ik maak een aantekening. Volgende keer kom je er niet meer in zonder boeken."

Nasha Catori

Ze had net haar Macbook op tafel neergezet toen de jongen van daarnet binnen kwam. Esmeralda stootte haar even aan. "Het is wel een stuk zeg, Nasha." Fluisterde ze opgewonden. Nasha bestudeerde hem even van top tot teen, ja... het was inderdaad een stuk, jemig, dat hij haar niet eerder opgevallen was.
Hij kwam voor hun zitten, maar hij had geen tas en geen boeken bij zich, Esmeralda gaf haar even een knipoog, hierdoor grijnsde Nasha en pakte ze haar boek.
Ze tikte de jongen even op zijn schouder. "Je mag de mijne wel even lenen hoor, dan doen Esmeralda en ik wel samen." Zei ze poeslief tegen hem, dat hij daarnet haar parkeerplekje in had gepikt, leek ze wel weer vergeten te zijn.

Mariano Di Vaio

Hij had nog niet echt om zich heen gekeken om zijn klasgenoten in zich op te nemen. Hij was altijd wat terughoudend op dat gebied. Verlegen was hij absoluut niet, maar hij hoefde gewoon niet met iedereen contact te hebben.
Toen hij op zijn schouder getikt werd draaide hij zich om op de stoel en keek hij naar het meisje die achter hem zat. Ze reikte hem haar boek en zei dat ze die van haar wel even mocht lenen, dan zou zij wel samen doen met Esmeralda. Esmeralda zou dan wel de vriendin zijn die naast haar zat. Mariano glimlachte lichtjes en knikte kort, waarna hij het boek aan nam en op zijn tafel neerlegde.
"Dat is aardig, bedankt," zei hij nog tegen de meiden. De lerares keek even hoofdschuddend naar de drie en leek het er niet mee eens te zijn, maar ze leek er niets van te durven zeggen. Mariano draaide zich weer om en klapte het boek open.

Nasha Catori

De jongen draaide zich om en keek naar haar, ja, hij was echt leuk. Hij pakte het boek aan en legde het op zijn tafel neer, ze wilde net haar mond openen om te zeggen dat ze wel een bedankje verwachtte.
Daarna zei hij toch wat, hij vond het aardig en bedankte hun.
"Geen dank." Zei ze een stuk zachter tegen hem terug, ze keek de lerares eventjes aan die haar hoofd schudde.
"Excuseert u ons, we zullen nu weer opletten." Zei ze poeslief, Nasha wist prima hoe ze met mensen om moest gaan en daardoor waren de leraren ook allemaal zo gek op haar, ze reageerde altijd op de juiste manier.
Nasha studeerde wel altijd goed, ze lette goed op en maakte aantekeningen op haar MacBook. Af en toe gluurde ze even naar de jongen voor haar.
Na een uur was de les voorbij, de lerares kapte de les af en daarna sloeg ze haar MacBook dicht en stopte hem in haar tas. Ze wachtte een beetje af op het punt dat de jongen haar boeken weer terug zou geven, ze ging er niet om vragen.

Mariano Di Vaio

Hij draaide even met zijn ogen toen hij het meisje achter hem hoorde zeggen dat ze weer zouden opletten, op een slijmerige manier. Daarna bladerde hij wat in het boek en lette hij goed op. Af en toe maakte hij wat aantekeningen op een los stukje papier die hij toevallig nog in zijn zak had zitten.
Toen de les voorbij was en de lerares stopte met praten, schreef Mariano de laatste belangrijke dingen op het losse stukje papier en propte het stukje papier toen in de zak van zijn jack. Rustig stond hij op van zijn plek en schoof de stoel aan. Daarna pakte hij de boeken bij elkaar en overhandigde die weer aan het meisje waarvan hij de boeken geleend had.
"Nogmaals bedankt," zei hij tegen haar. Hij glimlachte er even bij. Daarna draaide hij zich om en verliet hij het lokaal.

Nasha Catori

Hij gaf haar de boeken weer aan en bedankte haar nogmaals, daarna liep hij het lokaal uit.
"Hé, wacht eens." Riep ze hem achterna. Bijna iedereen draaide zich om, ze keken vragend naar haar, maar het was allemaal niet voor hun bedoeld, alleen voor die ene jongen.
Ze stopte alles in haar tas en keek even naar Esmeralda die haar haast onbegrijpelijk aankeek.
"Hij is van mij." Zei Nasha nu met een knipoog tegen haar vriendin. "Maar..." Begon ze. Nasha keek haar even op een bepaalde manier aan waardoor Esmeralda meteen stil was. ze liet haar vriendin achter in het lege lokaal en liep achter de jongen aan.

Mariano Di Vaio

Hij keek nog even om toen hij nog iemand hoorde roepen, maar verwachtte niet dat het tegen hem was dus liep automatisch door. Alle lokalen stroomden leeg dus het was vrij druk in de gangen. Mariano liep rustig door en kneep zijn ogen wantrouwend samen toen hij een jongen aan zag komen lopen die hij herkende. De jongen zag hem ook en leek van koers te veranderen en liep nu recht op Mariano af. Mariano werd tegen zijn schouders geduwd waardoor hij tegen de muur botste met zijn rug. De jongen gromde wat woorden naar hem. Mariano leek uiterst kalm te blijven en siste terug dat hij zijn best deed. Daarna duwde hij de jongen- met iets teveel kracht- van zich weg. De jongen vloog achteruit en struikelde, waarna hij op de grond viel. Mariano keek hem nog even fel aan maar liep toen weer verder door de gangen.

Nasha Catori

Dit overkwam haar echt nooit. Hij keek niet eens achterom naar haar. Ze rolde even met haar ogen en liep stevig door op haar peperdure pumps. Helaas stroomden de rest van de lokalen ook leeg en verloor ze hem uit het oog. Met de minuut werd hij interessanter, dat terwijl hij alle kenmerken had van een gozer uit zuid, en nog een behoorlijk verkeerde gozer ook. Ze liep sneller, maar hij was nergens meer te bekennen.
Jemig, meende je dit nou...? Na een tijdje ontdekte ze een opstootje, er stonden een paar scholieren omheen te kijken. Ze duwde ze opzij.
"Aan de kant, opzij..." Riep ze terwijl ze er tussendoor liep. Ja hoor, daar was hij. Het opstootje was net voorbij en hij liep gewoon weer verder, ze dribbelde een paar pasjes en tikte weer op zijn schouder.
"Luister je altijd zo goed?" Vroeg ze hem bijdehand.

Mariano Di Vaio

Toen hij op zijn schouder getikt werd spande zijn spieren automatisch aan en was hij klaar voor een aanval. Hij draaide zich om en keek recht in de ogen van het meisje die bij hem in de les had gezeten en hem haar boeken had gegeven. Ze vroeg of hij altijd zo goed luisterde. Mariano keek haar wat schaapachtig aan.
"Wat bedoel je?" vroeg hij haar nu. Hij haalde zijn hand door zijn donkere haren en keek heel even langs het meisje, naar de jongen van net die weer zijn richting op kwam. Dit keer keek de jongen hem alleen niet aan en liep langs hem zonder oogcontact. Mariano keek hem even na en keek toen weer naar het meisje.

Nasha Catori

Hij keek haar wat dommig aan en vroeg wat ze bedoelde, opnieuw rolde ze met haar ogen, een trekje dat haar vader vreselijk vervelend aan haar vond en waar ze van hem zo snel mogelijk me moest stoppen.
"Ik bedoelde dat ik je net riep, maar de enige die niet omkeek, was jij." Legde ze hem uit. Ze begon weer verder te lopen, het was ten slotte tijd om weer naar de volgende les te gaan.
"Loop je mee? We zitten in dezelfde klas." Ze wierp hem een onweerstaanbare glimlach toe.

Mariano Di Vaio

Het meisje rolde met haar ogen en legde toen uit wat ze bedoelde. Ze had hem net geroepen, maar de enige die níet om had gekeken was hij. Mariano kon een grijns niet onderdrukken en grinnikte zachtjes. Vrijwel direct begon het meisje weer door te lopen. Ze vroeg hem of hij mee liep, al leek het meer een soort bevel. Mariano bleef lichtjes grijnzen om haar gedrag. Hij haalde zijn schouders even op en neer en liep toen achter haar aan.
"Sorry dat ik niet op je reageerde, mevrouw," zei hij tegen haar met een brede grijns op zijn gezicht. Ze gedroeg zich zo hoogachtend, hij kon niet anders dan zo'n opmerking plaatsen.

Nasha Catori

Hij leek het allemaal maar wat vermakelijk te vinden. Ze reageerde er maar niet echt op en liet het maar. Het was het niet waard. Hij liep achter haar aan en bood zijn excuses aan dat hij niet op haar reageerde, maar hij maakte er maar een geintje van.
"Als je het de volgende keer maar wel doet." Zei ze hem nu en ze keek hem heel even aan.
"Hoe heet je?" Wilde ze daarna van hem weten, ze waren bijna bij het lokaal en ze kneep haar ogen even samen terwijl ze hem aankeek.

Mariano Di Vaio

Het meisje leek er nog vrij serieus op te reageren, wat hij bijna deed lachen, maar hij hield het maar in. Blijkbaar was ze gewend dat iedereen naar haar luisterde. Mariano schudde zijn hoofd haast onzichtbaar. Rustig liep hij door, naast het meisje. Ze waren bijna bij het lokaal aan gekomen waar ze nu les hadden.
Ze vroeg nu hoe hij heette en keek hem daarbij aan. Mariano keek haar ook aan.
"Mariano," antwoordde hij op haar vraag. "En hoe heet jij?"

Nasha Catori

Hij stelde zich voor als Mariano, het paste bij hem. Daarna wilde hij van haar weten hoe zij heette.
"No kidding, je kent me niet?" Vroeg ze hem nu ineens, ze was echt verbaasd, ontzettend verbaasd.
"Heb je soms geen televisie of zo?" Wilde ze nu van hem weten. Ze wachtte nog even met het binnenlopen van het lokaal.
"Nasha, dochter van de burgemeester, of zegt dat je ook niets?" Wilde ze nu weten van hem.

Mariano Di Vaio

Ze leek oprecht verbaasd te zijn dat hij om haar naam vroeg. Ze keek hem dan ook verbaasd aan en vroeg hem toen of hij haar niet kende. Daarna vroeg ze of hij geen televisie had of zo.
"Ik denk dat ik de juiste zenders niet kijk," grijnsde hij nu. Ze bleven stilstaan voor de deur van het lokaal. Het meisje stelde zich nu voor als Nasha. Dochter van de burgemeester. Mariano grinnikte even. "Nooit geweten dat de burgemeester een dochter had, eerlijk gezegd weet ik niet eens wie de burgemeester is. Ik verdiep mij daar nooit zo in," reageerde hij op haar.
"Maar aangenaam kennis te maken, Nasha," glimlachte hij nu iets serieuzer tegen haar. Daarna opende hij de deur van het lokaal en liep hij naar binnen. Direct werd hij flink aangestaard door zijn klasgenoten. Waarschijnlijk omdat hij samen met Nasha binnen kwam. Mariano schudde zijn hoofd even en moest weer de neiging om te lachen onderdrukken.

Nasha Catori

"Jij bent echt ongelooflijk." Vertelde ze hem nu. Ze schudde haar hoofd even door hem. Hij had niet eens geweten wie haar vader was, hij zou hem sowieso niet eens herkennen, dat was wel zeker.
"Neem je wel iets serieus?" Wilde ze nu van hem weten. Hij vond het aangenaam kennis te maken met haar, daardoor glimlachte ze even. Ze liep naast hem naar binnen toe, alle plekken waren al bezet, ze konden alleen nog in het midden naast elkaar zitten. Het deerde haar echt niet dat iedereen naar hun keek, maar zodra ze gingen lachen, zond ze hun een doordringende blik toe om ze te laten ophouden.

Mariano Di Vaio

"Geloof mij, ik neem meer dingen serieus dan je denkt," kaatste Mariano nog terug, voordat hij verder de klas in liep. Hij hoorde wat mensen lachen, maar negeerde het volledig en nam plaats op een van de twee laatste plekken die nog over waren. Die vriendin van Nasha zat achter hun. Mariano vroeg zich af of ze dat niet erg vond, dat Esmeralda naast een ander was gaan zitten.
Rustig keek Mariano de klas rond. Er zaten een aantal jongens tussen die hem best aardig leken, maar ook een aantal waarmee het waarschijnlijk erg kon gaan botsen. Mariano probeerde zich altijd zo goed mogelijk te gedragen op school, anders moest hij weer naar een andere klas of werd hij van school getrapt, en dat wilde hij niet.

Nasha Catori

Hij nam meer dingen serieus dan dat zij kon bedenken. Het gaf haar op de een of andere manier kippenvel en ze geloofde hem meteen. Het was waar, ze hoorde het gewoon aan zijn stem.
Haar mobieltje trilde, ze had een appje gekregen van Esmeralda, de tekst liet haar zachtjes grinniken en ze keek even achterom naar haar vriendin, maar daarna stuurde ze snel wat terug en stopte haar iPhone weg. Ze voelde hem nogmaals trillen, maar de les was al begonnen en dan wilde ze gewoon liever opletten. Ze had het boek tussen haar en Mariano ingelegd en zat eigenlijk best dichtbij hem. Ze probeerde zo onopvallend mogelijk af en toe even zijn hand aan te raken als de bladzijde omgeslagen moest worden.

Mariano Di Vaio

Hij hoorde het mobieltje van Nasha een aantal keer trillen en zag haar ook één keer wat typen op haar iPhone. Mariano reageerde er niet echt op en liet haar gewoon haar gang gaan. Hij keek naar de leraar die de les begon en af en toe keek hij in het boek dat Nasha tussen hen in had gelegd. Mariano merkte wel dat ze een beetje 'close' was, maar misschien was ze wel gewoon zo. Hij zocht er niet echt iets achter, vaak waren meiden rond die leeftijd gek op iedere jongen die ze tegen kwamen. Wel moest hij toegeven dat hij wel regelmatig meiden achter hem aan had, maar als hij ze beter leerde kennen en ze zijn manier van leven leerde kennen dropen ze vaak toch weer af.
Mariano's verouderde iPhone trilde nu ook ineens. Hij haalde zijn telefoon uit zijn zak en legde het op zijn tafel, waarna hij keek naar het berichtje dat op het beeldscherm te zien was. Het was maar één woord: 'mislukt'. Mariano balde zijn vuist tot zijn knokkels wit werden even en had de neiging die op tafel te slaan, maar deed het niet. Hij vergrendelde zijn telefoon en stopte hem weer weg.