Police Life

Franco Crescenzo

Ze zei dat ze inderdaad kon vragen of Josh mee wilde met het teamuitje. Ze wist alleen niet of hij dar zou willen. Hij kwam namelijk liever niet op het politiebureau. En ze vertelde ook dat hij nooit mee wilde naar het ziekenhuis toen hij daar nog lag.
Franco trok zijn wenkbrauwen iets op en vond dat toch bijster merkwaardig. Natuurlijk hoefde het niets te betekenen, maar zijn wantrouwen voor deze Josh begon wat te groeien.
"Oké," reageerde hij op haar woorden. Vervolgens antwoordde ze zijn vraag wat voor werk Josh deed. Ook dat wist ze niet. Hij wist wel dat zij agent was. Maar wat hij deed wist ze niet, dat moest ze hem nog even vragen. Franco knikte kort.
"Je bent toch niet in een relatie met een crimineeltje, hè? Omdat hij niet bij het politiebureau wilt komen," grapte hij knipogend, al meende hij het diep vanbinnen wel een beetje. Maar hij kende de beste man geen eens en wilde hem niet te snel veroordelen.
"Zal ik vanavond anders even een bakkie koffie komen doen?" stelde hij nu voor. "Tenzij je andere plannen hebt met hem, daar hoef ik niet bij te zijn," lachte hij er achteraan.

Jessica Thornton

Dat Franco niet heel uitgebreid reageerde op het feit dat Josh liever niet naar haar werk kwam of naar het ziekenhuis, keek ze niet raar van op. Hoe moest hij er anders op reageren? Daarna vroeg hij duidelijk voor de grap of hij niet een crimineel was. 'Dat zou wel stom zijn om dan een relatie met een agente aan te gaan.' zei ze daar plagend op terug. Al maakte die vraag wel een paar kleine belletjes wakker. Maar die gedachtes liet ze ook al vrij snel weer naar de achtergrond zakken.
Franco vroeg of hij langs mocht komen vanavond voor een bakje koffie. 'Ja, tuurlijk. Gezellig!' zei ze daar meteen op met een grote glimlach. 'Voor gekke toestanden of bedzaken hoef je niet bang te zijn, we zijn erg braaf als Josh en ik samen zijn.' voegde ze er nog aan toe met een snel knipoogje. Ze keek wel even kort naar haar telefoon die op het bureau lag. Ze twijfelde of ze Josh wat moest laten weten dat Franco kwam. Maar die twijfel wuifde ze al snel weg. Franco is gewoon een collega die koffie kwam drinken nadat hij even uit de running is geweest. Daar moest niks raars aan zijn. 'Kom je gelijk vanuit het werk, of iets later?' vroeg ze nog aan Franco. Dat vond ze vooral zelf wel handig om te weten.

Franco Crescenzo

"Ligt eraan wat de plannen zijn," lachte hij nog even toen Jessica zei dat het niet slim zou zijn om een relatie aan te gaan met een agente als je crimineel was.
Ze reageerde heel enthousiast op zijn voorstel om vanavond koffie te komen drinken bij haar. Daardoor glimlachte hij.
"Dat is mooi," grijnsde hij nog even om haar woorden.
"Ik denk dat ik thuis even ga douchen en dan naar je toe kom," liet hij haar daarna weten.

Jessica Thornton

Ze rolde toch even kort met haar ogen, maar met een kleine plagende grijns, over het relatie gebeuren tussen crimineel en agent. Ze vond dat altijd maar vervelend en stom als zoiets gebeurde. Van de crimineel, en van de agent. Het bracht veel onrust en verwarring. Wie is nou slecht, wisten ze het van elkaar, etc. Nee, zo stom was ze zelf vast niet om daar in te trappen. Om zich zo te laten gebruiken. Alhoewel ze niet de beste indruk maakte op dat gebied dat Franco op vlak na hun eerste kennismaking de hoofdinspecteur terecht wees op het feit dat ze weer eens nergens van wist.
Franco zou eerst nog douchen voor hij kwam. Ze knikte even. 'Is goed. Dan weet ik dat het best wel een even kan duren voor je komt.' zei ze daar nog op terug. Dat vond ze altijd wel fijn om te weten wanneer iemand ongeveer verwachtte te komen. Josh stond meestal binnen een kwartier bij haar op de stoep. Ondertussen opende ze een dossier die op haar bureau lag om toch maar eens aan het werk te gaan. En dronk ze ondertussen van koffie die al best lauw begon te worden. Die moest niet veel kouder worden, anders was het niet meer lekker.
'Heb jij je nog bezig gehouden met een hobby of iets in de tussentijd?' vroeg ze Franco nog, doelend op die twee weken dat hij rust heeft moeten houden.

Franco Crescenzo

Hij knikte nog even richting Jessica en ging toen aan het werk. Hij logde in op geclassificeerde sites over de missies die hij gedaan had en probeerde een verband te vinden tussen deze aanslag en een van zijn missies. Maar het kon zoveel zijn... Hij had zoveel vijanden gemaakt in naam van de overheid.
"Nee, niet echt," reageerde hij op Jessica haar vraag en hij keek weer even naar haar op. "Ik kon niet zo heel veel. Meestal ga ik sporten. Maar dat mocht nu niet."

Jessica Thornton

Franco antwoordde nog op haar vraag wat hij tussendoor gedaan had tijdens het rust moeten houden. 'Dus geen kunst galerij om te bezoeken bij jou.' grapte ze nog.
Daarna ging ze eigenlijk best wel enorm op in haar werk. Ze werkte wat vrij onschuldige dossiers af. Geluidsoverlast, burenruzies, etc. Allemaal dingetjes die tijd kostte om ze in het systeem te verwerken, maar goed. Als ze nog niet de straat op mochten waren ze wel het ideale 'slachtoffer' voor dit soort werk. Tussendoor werd ze wel eens afgeleid door haar telefoon met een klein, lief berichtje van Josh, waar ze toch even wat verliefd naar staarde en iets terug stuurde. Gelukkig werd niet ieder uur of vaker een berichtje gestuurd, want dan zouden ze gek worden hier op het bureau.

Franco Crescenzo

Hij grijnsde nog even richting Jessica om haar opmerking, maar ging daarna weer door met werken. Zijn gedachten dwaalden ook even af naar Italië, waar hij de eerste tientallen jaren van zijn leven had doorgebracht. Daar had hij niet al te goede dingen gedaan. Hij was opgegroeid in Scampia, een buitenwijk van de stad Napels. Niet echt de beste stad om in op te groeien. Vol maffiapraktijken.
Franco zuchtte even en probeerde die herinneringen weg te stoppen. Dat stond hier waarschijnlijk volledig los van.
Na nog wat uren werken vond hij het wel weer mooi voor vandaag. Hij schoof zijn stoel naar achteren en stond rustig op, waarna hij zijn jas aantrok.
"Ik ga huiswaarts," liet hij Jessica weten. "Ik ben denk ik over anderhalf uur wel bij je."

Jessica Thornton

Ze was zelf ook net aan het afsluiten toen Franco al op stond om zijn jas aan te trekken om naar huis te gaan. Ze knikte even. 'Ik zie je dan wel. Zal zorgen voor een lekker bakje koffie.' zei ze tegen Franco. Daarna stond ze zelf ook op toen haar computer uit had, trok haar jas aan en pakte haar handtas in.
Toen ze zelf naar huis ging in haar kleine, rooie autootje. Zoals ze zelf al verwachtte stond Josh na een kwartiertje aan haar deur. Ze liet hem binnen, deelden een korte zoen en nadat ze zich in iets gemakkelijkers omgekleed had dan haar werkkleding, zaten daarna samen op de bank televisie te kijken. Daar gaf ze nog aan dat er een collega zou langskomen voor een bakje koffie. Gewoon een uurtje gezellig doen verwachtte ze. Josh leek het nog niet echt een probleem te vinden.

Franco Crescenzo

"Doe dat maar inderdaad," grijnsde hij nog even richting Jessica, waarna hij zijn jas dicht ritste en het gebouw verliet. Hij liep naar zijn zwarte Alfa Romeo toe en stapte in. Rustig reed hij richting zijn huis en parkeerde daar op de oprit.
Eenmaal binnen hing hij zijn jas aan de kapstok en ging direct naar boven om te douchen en zich om te kleden. Vervolgens at hij nog wat en daarna trok hij zijn jas weer aan om richting Jessica te gaan.
Toen hij zijn auto parkeerde op een parkeerplaats voor haar huis, bleef hij nog even zitten. Hij keek even rond en besefte zich dat de vorige keer dat hij hier was geweest, hij bijna het leven had gelaten.
Rustig stapte hij uit de auto en gooide het portier dicht. Met zijn handen in de zakken van zijn zwarte lederen jack liep hij door haar voortuintje naar de voordeur en belde aan. Hij was eigenlijk echt heel erg benieuwd naar haar vriend. En eigenlijk vooral door de rare verhalen die ze hem verteld had. Maar misschien viel hij wel mee.

Jessica Thornton

'Daar zal je hem hebben.' zei ze nog, toen de deurbel ging. Ze stond op en liep de gang binnen. Ze opende de deur voor Franco. 'Kom binnen. Koffie zal net klaar zijn.' zei ze dan nog. Het was wel een fijner beeld om Franco echt voor de deur te zien staan in plaats van schuilend achter zijn auto. Zodra Franco binnen was, deed ze de deur achter hem dicht.
Ze deed daarna de deur open naar de woonkamer. 'Josh, dit is mijn collega en werk-partner Franco. Franco, dit is mijn liefdes-partner Josh.' stelde ze de heren aan elkaar voor. Wat ze niet echt door had was de wat verschrokken gezichtsuitdrukking van Josh toen die Franco zag. Het was ook maar een kort moment. Te kort voor Jessica om het zelf te zien.
Ze had namelijk geen idee dat ze een relatie aangegaan was met een van de minder bekende bendeleden die hun juist lastig gevallen had. Zijn doel was vooral informatie inslaan via en met haar, zonder dat zij het door had. En omdat zij lang niet alle gezichten kon kennen en hij ook nog vrij nieuw was in die bende, hadden ze hem er op af gestuurd om close met haar te blijven.
Josh leek zijn rol na dat korte schokmoment weer goed op te pakken, stond op en stak een hand uit om te schudden om kennis te maken met de voor hem beruchte Franco. 'Ik ga de koffie inschenken.' zei Jessica nog, waarna ze vanuit de woonkamer de keuken in liep. Daar pakte ze 3 kopjes en schonk zorgvuldig de koffie er in.

Franco Crescenzo

Hij wachtte rustig af tot de deur open zou gaan. Het duurde niet lang voor hij beweging op de gang opmerkte en even later Jessica de deur opende.
"Lekker, dankje," knikte Franco toen Jessica aangaf dat de koffie net klaar was en hij binnen mocht komen. Hij stapte binnen en trok zijn jas uit, die hij weghing. Daarna volgde hij Jessica naar de woonkamer. Zijn blik ging direct naar haar vriend, Josh. Nog voor Josh zelf opkeek. Daardoor merkte hij de reactie van Josh maar al te goed op en kneep hij zijn ogen iets samen. Hoewel hij eigenlijk de neiging had om de man bij zijn kraag te grijpen, tegen de muur te drukken en te vragen wat hij van plan was, stapte hij naar voren en schudde Josh zijn hand. "Aangenaam kennis te maken," knikte hij vriendelijk glimlachend, alsof er niets aan de hand was. Echter keek hij hem daarna even kort fel aan. Zodat alleen Josh het zou merken.
Franco draaide zich nu om en nam plaats op de bank. Hij bleef Josh in de gaten houden. Vanuit de keuken hoorde hij geluiden van Jessica die koffie aan het inschenken was.
"Dus.." doorbrak Franco nu de ietwat ongemakkelijke stilte. "En wat voor werk doe jij, Josh? Toevallig bendelid van een of andere criminele bende?" vroeg hij hem nu, terwijl hij hem een paar seconden strak aanstaarde. Daarna moest hij lachen. "Grapje natuurlijk," grijnsde hij. Al was de opmerking puur geweest om te kijken wat voor reactie erop zou komen.

Jessica Thornton

Ze zette de kopjes op een dienblad en zocht nog wat suiker en melk bij elkaar, voor het geval dat een van de heren dat wilde hebben. Ze wist eigenlijk dat Franco zwart wilde. Josh wist ze eigenlijk niet. En ach, anders is het gewoon wat leuke versiering.
Voordat Jessica terug de woonkamer in kwam, werd Josh zijn hand geschud en daarna een vraag gesteld over zijn werk. Hij probeerde zijn gezicht neutraal te houden. Hij schraapte wat ongemakkelijk zijn keel en lachte gespannen toen Franco zei dat hij een grapje maakte. Hij voelde zich duidelijk erg ongemakkelijk. 'Ik ben koerier.' antwoordde Josh nog. 'Van goederen.' voegde hij er aan toe, om toch antwoord te geven op de vraag. Een ingestudeerd antwoord wat toch wel erg amateuristisch er uit kwam op deze manier.
Jessica kwam net na dat antwoord de woonkamer weer binnen lopen met een dienblad die ze nog aangevuld had met wat koekjes. Ze zag wel hoe ongemakkelijk Josh er bij zat. Normaal was hij zo relaxt en vrolijk. 'Franco, je moet wel lief blijven. Ik had gezegd dat een collega gezellig koffie kwam drinken. Niet Josh het stuipen op zijn lijf zou jagen.' zei ze met een kleine, plagende grijns op haar gezicht. Ze zette het dienblad op het tafeltje en ging naast Josh zitten, waardoor ze zo ongeveer tussen beide heren in zat. Ze leunde naar Josh toe om hem een geruststellende kus op zijn wang te geven. 'Ik zorg wel dat hij niet bijt.' beloofde ze Josh nog. Daarna leunde ze wat voorover voor haar kopje koffie om daar nog wat melk en suiker in te doen en haar kopje te pakken om in haar handen te houden en weer achterover te leunen.

Franco Crescenzo

Hij was jarenlang getraind in het doorgronden van mensen. En deze man was echt een eitje. Hij reageerde wat geschokt en ongemakkelijk. Een doorslaggevende reactie voor Franco. Deze man was niet zuiver.
"Aah, koerier, juist ja," knikte Franco nep- geïnteresseerd na Josh zijn opmerking dat hij koerier was van goederen. Zijn blik die hij op Josh gericht had sprak echter boekdelen; hij vertrouwde hem voor geen cent en geloofde hem totaal niet.
Jessica kwam nu aanlopen met een dienblad met koffie eb koekjes. Ze merkte de gespannen sfeer op en maakte er een grapje van.
"Sorry, ik geloof dat mijn gevoel van humor niet bij iedereen past," grijnsde hij richting Jessica. "Maar ik zal niet bijten." Hij grinnikte even.
Hij keek hoe Jessica Josh een kus gaf en pakte zijn kopje koffie. Het was nog erg heet, dus nam hij een klein slokje en hield het kopje gewoon in zijn hand terwijl hij weer richting Josh keek.
"Koerier dus," hervatte hij het gesprek. "Wat vervoer je zoal?"

Jessica Thornton

Ze rolde even kort hoofdschuddend haar ogen toen Franco zei dat zijn humor niet bij iedereen paste. Ze hoorde Franco's vraag die duidelijk aan Josh gericht was. Hij was dus koerier. Dat wist ze nu ook weer. Ze keek van Franco naar Josh die even zuchtte en leek na te denken wat ie zoal vervoerde.
'Van alles. Ik weet niet eens wat er precies in zit. Het zijn pakketjes voor klanten die onlinebestellingen gedaan hebben.' antwoordde Josh behoorlijk zeker. Door Jessica's terugkomst leek hij meer controle over zijn toneelspel teruggekregen te hebben. Hij had nu natuurlijk een soort extra bescherming naast zich zitten.
Jessica zelf was stil. Ze glimlachte met een licht verliefde blik naar Josh, voor ze zelf weer voorover leunde en een koekje pakte om in haar koffie te dippen. Ze was wel op zoek naar een onderwerp dat wat luchtiger was. Ze keek op van haar kopje toen haar iets inviel. 'Franco. Heb jij mijn meest geweldige, fluffy huisdieren eigenlijk al gezien?' vroeg ze hem. Ze had zo hier en daar wel eens een verdwaalde foto op het bureau liggen, maar de vorige keer dat Franco op bezoek kwam was hij niet tot binnen gekomen en ze had nooit echt foto's laten zien of echt verhalen er over verteld als ze hem sprak. 'Ik zal ze even los laten.' zei ze nog, waarna ze opstond, haar kopje en halve koekje op het dienblad legde en naar het gigantische bouwwerk aan de andere kant van de woonkamer liep. Ze maakte een deurtje open, waarna een reuzenkonijn al snel door de woonkamer hupste en de ander nog naar beneden moest komen in het hok voor die ook het hok uit kon. Daarna kwam Jessica weer op de bank zitten. 'Die donkere is Rover en die lichte is Diva.' vertelde ze nog, doelend op de konijnen.

Franco Crescenzo

Josh moest nadenken over zijn antwoord. Over zijn werk. Over wat hij vervoerde. Echt heel lang duurde het niet voor hij antwoordde, maar het was te lang. Normale mensen hoefden daar niet over na te denken. Franco bekeek Josh nog eens van top tot teen en knikte langzaam naar hem.
"Oké, klinkt interessant," sprak hij rustig. Josh leek alweer wat zelfverzekerder te zijn nu Jessica er weer bij was.
Na een korte stilte doorbrak Jessica die door te beginnen over fluffy huisdieren en opstond. Niet veel later huppelden er twee konijnen van een behoorlijk formaat door de woonkamer. Franco moest er even om lachen.
"Dat zijn je waakkonijnen?" grinnikte hij nu. Het viel hem tebinnen dat hij zelf eerdaags ook een huisdier wilde gaan kopen. Waarschijnlijk een hond. Voor de veiligheid in zijn huis, maar ook gewoon omdat het gezellig was en zodat hij dan nooit meer alleen thuis was.
Franco nam nog wat slokken van de koffie en nam er een koekje bij. Hij keek weer even richting Josh en bleef wat zijn richting op staren. Vervolgens keek hij weer eventjes naar de konijnen die rondhuppelden.

Jessica Thornton

Ze negeerde het achterdochtige gedrag van Franco. Ze zou er waarschijnlijk wel meer over horen als ze alleen met Franco was. Voor nu wilde ze gewoon gezelligheid. Gezelligheid met haar vriend Josh en collega Franco. Geen ondervraging, geen dreigementen, geen narigheid. Zelf zag ze het probleem niet zo.
Franco grinnikte over haar waakkonijnen, waarbij ze eerst even haar wenkbrauwen op trok. Werd hier een grap over gemaakt? Daarna grijnsde ze toch ook alweer snel. 'Ondanks dat ze niet blaffen, kunnen ze behoorlijk lawaai maken bij dreiging met die gigantische achterpoten. Plus dat ze er niet vies van zijn een keer te krabben of te bijten als het moet. Dus ja, gezien ik de tijd niet heb een hond uit te laten en met katten weinig heb, heb ik deze geweldige dieren aangeschaft. Zindelijk, opgevoed, je hoeft er geen kilometers mee te lopen meerdere keren per dag en super karakter. Het zijn net hondjes, alleen stiller qua stemgeluid en ze eten geen vlees.' vertelde Jessica uitgebreid. Ze was er serieus over, maar ze snapte wel dat veel mensen het raar vonden om zo over een konijn te denken. Dat konijnen ook kunnen waken en beschermen. Misschien niet zo indrukwekkend als honden kunnen, maar ze kunnen het wel degelijk.
Na haar uitleg wilde ze haar koffie weer pakken, tot ze van Josh een kus kreeg. Hij wilde gaan, moest thuis nog wat dingen doen. Maar hij vertelde dat hij haar morgen weer zou zien. 'Is goed, Joshi.' zei ze liefjes terug en stond mee op. Toch pakte ze even zijn arm vast voor hij weg liep. 'Ow, wacht. Franco herinnerde mij vanochtend aan een teamuitje volgende week. Dat is niet op het bureau, en je mag familie of partner mee nemen. Heb jij zin om mee te gaan?' vroeg ze hem nog. Hoopvol keek ze hem aan. Josh was duidelijk overvallen door die vraag en zei er nog even over na te moeten denken. Jessica knikte en liep met hem mee de gang op om daar verder afscheid te nemen en de deur achter hem dicht te doen. Daarna kwam ze weer de woonkamer binnen, plofte op de bank en pakte haar koffie en koekje weer om er van te drinken en te eten.
'Je hebt vast iets er over te vertellen, dus gooi het er maar uit.' zei ze tegen Franco. Ze was er wel nieuwsgierig naar wat Franco er van vond, al wist ze nog niet zeker of ze het leuk ging vinden om te horen.

Franco Crescenzo

Hij keek nog even naar de konijnen toen Jessica daarover verder vertelde en knikte kort toen ze zei dat ze er geen kilometers mee hoefde te lopen en dat ze geen vlees aten.
"Dat scheelt wel, ja," reageerde hij. Zijn blik ging toen naar Josh, die opstond en Jessica een kus gaf. Hij gaf aan dat hij weg ging. Hij zou haar morgen weer zien. Jessica begon nog over het teamuitje en Josh reageerde daar nog wat afwijkend op. Franco schudde even langzaam en haast onzichtbaar zijn hoofd. Josh vertrok en Jessica liep nog even met hem mee. Later keerde ze terug naar hem en plofte ze weer neer op de bank. Ze begon meteen over Josh, ze wilde weten wat hij ervan vond. Daardoor staarde hij haar even aan en knikte langzaam.
"Eerlijk?" vroeg hij haar nu. Na een korte stilte vervolgde hij zijn woorden. "Ik vertrouw hem niet zo goed. Maar goed, ik wil niet te snel oordelen. Misschien heeft hij een goede reden om soms zo.... Vreemd te reageren."

Jessica Thornton

Franco begon niet gelijk in een keer alle minpunten op te noemen. Dat vond ze eigenlijk wel erg fijn. Ze knikte nog toen Franco vroeg of hij eerlijk moest zijn. Graag zelfs, anders had ze niks aan het antwoord dat ze krijgen ging. Ze hield onbewust haar adem in toen Franco begon te vertellen. Hij had geen vertrouwen in Josh, maar wilde niet te snel oordelen. Josh reageerde raar.
Zelf had ze Josh nooit zo raar gevonden in zijn reageren en ze had zeker volle vertrouwen in hem. Ze had zelf zelfs zo veel vertrouwen in Josh dat ze werkelijk alles bij hem kwijt kon, wat ze kwijt wilde bij iemand die ze pas 2 weken kende. Op dat gebied bleef haar verstand haar te baas, om niet alle informatie van haar werk bijvoorbeeld tot in de details te delen. 'Misschien dat hij minder vreemd reageert als je hem niet gelijk voor het blok zet.' zei ze verdedigend, maar zonder haar stem te verheffen, terug tegen Franco. 'Sorry.' zuchtte ze even kort. Zo moest ze niet reageren als ze zelf om zijn mening vroeg. 'Wat vond je zo vreemd aan zijn reageren?' vroeg ze daarna. Ze wilde wel weten wat Franco vreemd vond.

Franco Crescenzo

Jessica zei dat Josh misschien minder raar zou reageren als hij hem niet meteen voor het blok zou zetten. Al klonk haar opmerking wat terughoudend.
Franco haalde zijn schouders op. "Hmm, ik vroeg hem alleen maar om zijn werk. Dat is toch geen hele gekke vraag?" vroeg hij haar. Meestal was werk en hobby juist hetgeen wat het eerst besproken werd bij ontmoetingen.
"Ten eerste reageerde hij enorm geschrokken toen ik binnen kwam, alsof ik zijn aartsrivaal ben. En daarna het lange nadenken toen ik over zijn baan begon. Alsof hij even niet meer wist waar hij nou werkte. En dan het ontwijkende antwoord dat hij goederen vervoert.. Al met al wat vreemd. Maar zoals ik al zei, ik wil hem niet te snel veroordelen. Wie weet heeft hij zo zijn redenen wel," vertelde Franco eerlijk en rustig.

Jessica Thornton

Ze wilde Josh verdedigen. Goed maken wat hij verkeerd gedaan had bij een eerste indruk bij Franco. Zeker omdat Franco er meer achter leek te zoeken en zij daar totaal niet aan toe wilde geven. Maar wat Franco zei en de manier waarop zette haar eerder aan het denken dan dat ze in de verdediging schoot.
'Ik had hem verteld dat een collega kwam koffie drinken. Dus daar had hij niet van hoeven te schrikken dat jij binnen kwam, nadat ik de deur voor je open deed. Alleen ik heb hem niet zien schrikken, maar ik lette daar ook niet echt op.' begon ze zelf te analyseren. 'Het komt wel raar over zoals jij het nu zegt. Maar misschien had hij gewoon een slechte dag voor een goede eerste indruk bij bezoek.' zei ze daarna, hopend dat het ook echt zo was. Ze had hem zelf dan nog nooit naar zijn baan gevraagd, maar dat nerveuze wat Franco omschreef had ze zelf nog nooit bij Josh gemerkt.
Ze staarde wat voor haar uit met haar kopje koffie in haar handen. Ze baalde er toch wel van dat deze kennismaking tussen 'haar partners' zo apart verlopen was. Ze werd uit haar staren gehaald door een berichtgeluidje van haar telefoon. Ze haalde haar telefoon uit haar broekzak en las het bericht door. Het was van Josh. 'Hij kan niet mee met het teamuitje, vanwege geen vrij krijgen.' las ze in haar eigen woorden voor, zodat Franco ook kon horen wat er binnen kwam op haar telefoon. Daarna keek ze wat moeilijk naar haar telefoon. Hoe wist hij nu al dat hij niet kon vanwege werk? Had ze een dag en tijd genoemd? Of toch niet? Alleen dat het volgende week was en niet op het bureau, toch? Toch stuurde ze terug dat ze het jammer vond en het haar wel leuk gevonden had dat hij mee kwam, zodat er van haar kant niet een te lange pauze was. Normaal wachtte ze ook niet erg lang met reageren na het bekijken. Daarna keek ze naar Franco, meer om te zien wat hij er van vond. Ze leek wat meer zicht te krijgen in die roze, mistige wolk nu dat Franco haar door zijn bedenkingen, bewust of onbewust, haar wat wakkerder aan het schudden was. 'Misschien dat hij bepaald aantal dagen of weken er tussen moet hebben om voor zoiets vrij te vragen.' probeerde ze toch nog een reden te bedenken.

Franco Crescenzo

Jessica leek even na te moeten denken over zijn woorden. Misschien had zij het ook allemaal niet zo erg meegekregen. Maar Franco lette altijd nauwkeurig op het gedrag van mensen en hem vielen dit soort dingen altijd heel snel op. Een paar seconden van twijfeling kon hij al opmerken.
"Het is niet gek dat je het niet zag, het was heel kort, hij herpakte zich gauw," liet Franco weten toen Jessica zei dat ze het niet echt door had gehad dat Josh geschrokken had gereageerd.
Hij boog voorover en pakte zijn kopje koffie weer vast, die hij op de tafel teruggezet had. Rustig nam hij een paar slokken en staarde wat voor zich uit. Niet veel later klonk er een geluidje. Jessica's mobieltje. Franco keek op. Jessica vertelde dat Josh niet mee kon met het teamuitje volgende week. Hij kon geen vrij krijgen. Franco moest een grinnik onderdrukken. Zo voorspelbaar..
"Ik dacht niet dat je een dag en tijd genoemd had," reageerde hij nuchter. "Misschien was het teamuitje wel 's avonds na het werk.." merkte hij op.
Jessica deed nog een poging om Josh te beschermen door te zeggen dat hij misschien een aantal dagen of weken voor de vrije dag vrij moest vragen. Daardoor schudde Franco zijn hoofd langzaam.
"Dan had hij net al geweten dat het niet meer kon. Dan had hij dat meteen kunnen zeggen. Maar goed. Misschien ziet hij het gewoon nog niet zitten om met je mee te gaan omdat hij je nog maar een aantal weken kent. Vind hij het nog iets te ver gaan om meteen aan iedereen te laten weten dat jullie een relatie hebben. En om al je collega's te ontmoeten. Dat kan.." zei hij nu. Al betwijfelde hij het zeer. Maar hij vond het lullig om Josh helemaal af te kraken bij Jessica.

Jessica Thornton

Ze staarde naar haar mobieltje, terwijl het scherm van donkerder naar zwart sprong, omdat ze al die tijd niets deed. Ze hoorde wat Franco zei. 'Dat zal het wel zijn.' Zei ze nadat Franco aangaf dat Josh het misschien te spannend vond al haar collega's volgende week al te ontmoeten. 'Daarom zal hij misschien ook niks gedurfd hebben om te zeggen waar jij bij zat.' Opperde ze daarna nog in een nieuwe poging Josh's woorden en gedrag goed te spreken.
'Maar goed. Ander onderwerp.' Begon Jessica. Ze wilde niet te lang over Josh door gaan, voordat ze echt niet meer wist wat ze er mee moest. 'Wat heb jij eigenlijk gedaan in die 2 weken om jezelf bezig te houden?' Vroeg ze. Ze had al snel door gehad dat Franco en stil zitten niet goed samen gingen. Ze was wel benieuwd wat hij dan wel gedaan had. Ook al had ze vanochtend nog gevraagd of hij een andere hobby had ontwikkeld om de tijd door te komen. Daar had ze al antwoord op gehad, namelijk nee, maar wat hij dan wel gedaan had was ze wel nieuwsgierig naar.
Ondertussen was Diva, de licht gekleurde konijn, naast haar op de bank gesprongen en tegen haar aan gaan liggen. Liefkozend aaide ze het konijn, die de ogen al vrij snel sloot en in een dutje terecht leek te komen. 'Wat hebben jullie toch ook een zeer zwaar leven, he jongens. Arme diertjes toch.' zei ze met een sarcastische ondertoon, doelend op de konijnen.

Franco Crescenzo

Jessica pinde zich meteen vast op zijn opmerking. Natuurlijk hoopte ze dat dat het geval was. Dat Josh gewoon terughoudend was en het spannend vond om al haar collega's volgende week al te ontmoeten. Franco twijfelde daar zeer sterk aan, maar had geen overtuigende bewijzen dus besloot er niet verder over door te zeuren. Misschien zat hij er wel naast.
Jessica vroeg hem na een korte stilte wat hij eigenlijk allemaal gedaan had in die twee weken, om zichzelf bezig te houden. Franco keek haar aan.
"Niet veel bijzonders. Televisie gekeken en beseft dat de helft van alles wat er uitgezonden wordt echt gewoon totale nonsens is. En ik heb wat dossiers van de afgelopen jaren opnieuw doorgekeken. Maar tot nu toe heb ik nog niet echt iets gevonden."
Franco keek even op zijn horloge. Hij wilde niet al te laat thuis komen, hij moest zijn medicijnen op een bepaald tijdstip hebben. En hij had ook het advies gekregen om goed op zijn nachtrust te letten, vooral nu hij weer meer ging doen.
Plotseling begon zijn mobieltje geluid te maken. Franco griste het apparaatje uit zijn broekzak en keek op het scherm. Een nummer beginnend met 081. Hij trok zijn wenkbrauwen even verbaasd op. Napels?
"Franco," klonk de stem van Franco in zijn mobieltje toen hij opnam. Hij stond op van de bank en liep richting het raam, waar hij bleef staan en naar buiten staarde. Aan de andere kant van de lijn klonk inderdaad een Italiaanse stem.
"Ciro?" vroeg Franco nu. Ciro was altijd een goede vriend van hem geweest in Napels. Hij bevestigde dat hij inderdaad Ciro was.
"Ciro, mio fratello, come stai? Perché chiamarla?" vroeg Franco nu in het Italiaans hoe het met Ciro was en waarom hij hem belde.

Jessica Thornton

Franco vertelde wat hij gedaan had en grinnikte even bij de opmerking dat de helft van de serieus totale nonsens is. 'Ik weet het. Zo lang er maar geweld of seks in voorkomt menen ze al dat het op tv moet.' zei ze daar zelf nog op terug. Ze zag Franco daarna naar zijn horloge kijken, en daarna ging zijn telefoon af. Verwachtte hij rond dit tijdstip een telefoontje?
Toen Franco opstond en begon te praten, kneep ze haar ogen iets samen. Wat was dit voor taal? Ze moest natuurlijk een aantal talen kennen en herkennen, maar deze paar woorden kon ze nog niet direct thuis brengen, laat staan vertalen. Jessica bleef verder stil, het leek een belangrijk telefoontje. De televisie zette ze wat zachter. Ondertussen bleef ze het konijn dat bij haar lag nog aaien.

Franco Crescenzo

Ciro vertelde dat het prima ging met hem. Hij zei dat hij verhuisd was naar Rome. Of eigenlijk gevlucht. Met zijn gezin. Al een tijdje geleden. Omdat de hele clan uit elkaar was gevallen en Don Piedro, de voormalige leider van de clan, overleden was. Zijn zoon Gennardo had het nu allemaal overgenomen en die gedroeg zich alsof hij god was.
Franco vroeg zich alleen af waarom hij dat allemaal moest weten. Waarom Ciro hem belde. Maar daar kreeg hij al gauw antwoord op, hij vertelde hem dat Gennardo hem zocht.
Franco balde zijn vuisten en ijsbeerde wat heen en weer. Wat moest hij hier nu weer mee? Hoe kon hij zichzelf verweren tegen de maffia? Hij zuchtte even.
"Quanto tempo?" vroeg hij Ciro hoe lang er al naar hem gezocht werd. Daarop antwoordde hij dat het al een paar weken aan de gang was. Ciro had alleen niet snel contactgegevens van Franco kunnen vinden, om hem eerder te waarschuwen.
Ciro stelde voor om over te vliegen naar Franco toe. Franco zei dat dat niet nodig was. Ze zouden elkaar nog wel spreken. En op de hoogte houden.
Franco hing op en staarde wat voor zich uit. Hoewel Italië wel degelijk door zijn gedachten was gegaan, had hij niet verwacht dat daar daadwerkelijk de problemen vandaan kwamen. Hij zat meer in de nesten dan hij zelf beseft had. Dit stond los van zijn werk..