Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij merkte dat hij lichtjes trilde, hij was zo erg overstuur, maar hij wilde zich sterk houden voor Chayenne. Ze vroeg wat ze nu zouden doen en hij haalde diep adem. 'Terug naar Carmen en Fay. Dan neem ik Fay mee naar het kasteel en zal ik haar vertellen wat er aan de hand is. Dan kom ik morgen weer naar je toe. Vind jij dat ook goed?' Vroeg hij zachtjes. Hij wilde dat het goed voelde voor haar, de rest was niet belangrijk voor hem. Alleen Chayenne was hierbij belangrijk.

Chayenne Lahero

Haar vader trilde, ze merkte aan alles dat hij zich groot wilde houden voor haar, het was niet nodig, maar ze kon er niets over zeggen… dit was zijn keuze. Hij stelde voor om terug te gaan, dan ging hij met Fay samen naar het kasteel en kwam hij morgen terug. Hij vroeg haar of ze dat goed vond en daardoor knikte ze. “Ja, dat vind ik goed…” Fluisterde ze. Ze pakte stevig zijn hand vast en nam hem met haar mee.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte even en hij liep met haar mee, nog steeds heel erg duidelijk overstuur. Eenmaal bij de deur knuffelde hij haar nog een keertje en daarna hield hij zich heel erg sterk. Hij liep met haar naar binnen en daar pas liet hij haar los en keek hij naar Fay. ' Zullen we naar huis toe gaan?' Vroeg hij haar. Zijn stem klonk nog een beetje schor, maar hij voelde zich nog veel slechter dan hij nu liet zien. Hij had het gevoel dat hij elk moment kon instorten.

Koningin Fay Lahero

Ze keek op wanneer Stephen weer terug kwam met zijn dochter. Ze knuffelde elkaar stevig en hij keek haar aan. Hij wilde graag naar huis. De blik in zijn ogen en zijn schorre stem waren voor haar al een teken dat het niet zo heel lekker met hem ging. Ze keek hem even doordringend aan.
“Ja, we gaan naar huis. Bedankt Carmen, het was gezellig om je weer te zien.” Ze kwam overeind en pakte de hand van Stephen stevig vast. Daarna liep ze met hem mee.

Koning Stephen Lahero

Ze wilde met hem mee en hij merkte dat hij het echt enorm moeilijk vond om afscheid van Chayenne te nemen, maar het moest wel. Hij liep met Fay mee en eenmaal buiten ademde hij trillend in en voelde hij de tranen over zijn gezicht heen lopen. 'Chayenne is ziek. Ze gaat dood.' Wist hij moeizaam uit te brengen. Hij keek haar geen seconde aan, hij was zo ontzettend in de war door alles, hij wilde alleen maar naar huis, hij wilde nergens over na denken.

Koningin Fay Lahero

Door wat hij vertelde, schoten de tranen in haar ogen en ze sloeg haar armen om hem heen en trok hem tegen haar aan. “Oh god… hoe kan dat nou? Ze ziet er niet ziek uit..” Klonk haar stem vol onbegrip. Dit kon niet, Chayenne mocht niet dood… dat wilde ze niet. Ze hield Stephen dicht tegen haar aan en streelde door zijn haren heen. Wat vond ze dit toch afschuwelijk voor hem, maar zelf deed het haar ook pijn. Dit hoorde niet, je hoorde geen kind te verliezen.



Chayenne Lahero

Ze kwam bij Carmen zitten en leunde tegen haar aan. “Ik heb het hem verteld… Ik wilde het echt niet vertellen, het doet hem zoveel pijn.” Fluisterde ze verdrietig. “Opa zei dat hij op hem zou letten… maar toch, wat moet ik nu doen?” Vroeg ze zacht. “Ik heb nog niet echt pijn, het voelt nog niet alsof het slecht gaat…”

Koning Stephen Lahero

Trillend van emotie haalde hij adem, het voelde alleen alsof hij geen lucht kreeg. Alsof het ademen nutteloos was en hij zelf zou sterven. 'Ik weet het niet. Ze zei dat ze heel ernstig ziek is, dat ze met Kayton en Felicia kon praten en... en...' hij kwam niet eens meer uit zijn woorden en hij slikte moeizaam. Ze streelde door zijn haren en hij snikte zachtjes, hij kon zich totaal geen leven zonder haar voorstellen.

Carmen Samira

'het is beter dat hij het weet, Chayenne. Veel beter, ook al doet het pijn. Anders doet het hem later alleen maar meer pijn.' zei ze zacht tegen het meisje. 'Ik weet het niet, ik weet niet hoe hard het gaat. Misschien gaat het wel heel erg snel opeens, ik hoop in ieder geval dat je nooit veel pijn zult krijgen.' zei ze daarna.

Koningin Fay Lahero

Hij wist het niet, ze gaf aan dat ze ernstig ziek was en dat ze met Kayton en Felicia kon praten. Hij leek het verder echt heel moeilijk te vinden om erover te praten en ze nam hem langzaam mee naar het kasteel. “Ik ga kijken of ik haar kan helpen, Stephen… ik zal naar een oplossing zoeken voor haar, want dit verdient ze niet… ik kan het ook echt niet aanzien om jou zo verdrietig te zien.” Sprak ze hem zacht toe en vol liefde. Ze wilde hem met alles helpen.


Chayenne Lahero

Carmen vond het wel beter dat haar vader het wist. Ook al deed het pijn. Ze wist ook niet hoe hard het ging, misschien ineens heel snel. Bij die gedachte alleen al begon ze lichtelijk te trillen. Carmen hoopte dat ze nooit veel pijn zal krijgen. “Het doet me al pijn… ik kan toch niet dood gaan? Dat hoort niet… ik wil het niet.” Sprak ze tegen Carmen.

Koning Stephen Lahero

Ze nam hem mee naar het kasteel, het drong allemaal totaal niet tot hem door en hij had nog steeds het gevoel dat hij amper lucht kreeg door de emoties. Eenmaal in hun kamer liet hij zich op de bank zakken, hij trilde nog steeds helemaal. 'Ik weet niet of je iets kunt doen...' fluisterde hij. Hij hoopte intens dat ze wel iets kon doen voor zijn dochter, maar hij was doodsbang dat het niet ging en dat zijn hoop hem juist pijn zou doen. Dat wilde hij echt niet.

Carmen Samira

'Nee, het hoort ook niet. Maar als het zo is, is er niets dat wij daar aan kunnen doen, helemaal niets. Het hoort zeker niet. Ik hoop gewoon dat je niet doodziek wordt. Dat zou ik vreselijk vinden.' fluisterde ze nu. Dat wilde ze ook echt niet aan moeten zien, maar ze zou Chayenne helpen tot het laatste moment, als dat nodig was. Met alle liefde zelfs.

Koningin Fay Lahero

Hij ging op de bank zitten en ze kwam bij hem zitten en trok hem tegen haar aan. Ze streelde over zijn rug heen. Hij wist niet of ze iets kon doen. “Ik ga het proberen.” Fluisterde ze tegen hem terug. “Dit kan niet… ik kan dit niet laten gebeuren…” Sprak ze met een wat dichtgeknepen keel. “Zal ik Faith schrijven? Misschien kan ze me helpen.” Fluisterde ze nu.


Chayenne Lahero

Ze keek naar de grond en knikte door wat Carmen zei. Haar moeder had haar vertelt dat het erg veel pijn zou gaan doen, hoe langer de pijn uitbleef, hoe meer pijn het zou gaan doen en ze zat daar heel erg tegenop… Ze was wel blij dat ze hier was, de rust deed haar echt heel veel goeds en dat was fijn.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam bij hem zitten en hij werd tegen haar aan getrokken, hij had niet eens echt door wat er allemaal gebeurde. Ze ging het proberen, daarna stierf haar stem weg en staarde hij alleen nog maar voor zich uit. Hij reageerde niet eens op haar, het was te moeilijk voor hem, hij kon niet meer nadenken en hij was enorm in de war door wat hij gehoord had. Hij voelde zich vreselijk eenzaam, ondanks dat Fay naast hem zat.

Carmen Samira

Ze keek naar de grond en daardoor pakte ze Chayenne nu stevig vast en hield ze haar dicht bij zich. 'Ik ben er voor je, je bent heel erg sterk en ik weet zeker dat je alle hulp gaat krijgen die er is. Heel erg zeker. Je moet niet bang zijn voor wat er nog gaat komen, dat zou zonde zijn.' fluisterde ze. 'Je moet gewoon genieten van alles nu het nog kan, dat is het belangrijkste.'

Nathan Gerono

'Wil je hier slapen vanavond of terug naar de smederij?' vroeg hij haar, toen ze terug liepen naar het kamp. 'Ik heb morgen ochtend wel met Fay afgesproken, dus dan moet ik sowieso terug. Maar ik kan wel wat spullen meenemen hier naar toe, daarna.' zei hij tegen haar. Het maakte hem niet zo veel uit, meestal was hij redelijk op tijd uit bed en dan kon hij alsnog morgen ochtend naar Fay toe, het was gewoon wat Elvira fijn vond.

Koningin Fay Lahero

Stephen sloot zichzelf weer helemaal van haar af en daardoor hield ze hem warm, ze gaf hem een warm gevoel, zodat hij niet helemaal zou isoleren. Ze hield hem nog een beetje warm en hield hem dicht tegen haar lichaam aan. Ze zou zo haar dochter een bericht sturen om haar te vragen of ze kon helpen, of ze samen wat konden doen dat Chayenne kon redden.


Chayenne Lahero

Carmen zei dat ze er voor haar was. Ze vond haar heel sterk en ze zou alle hulp krijgen die er was. “Dankjewel… ja, dat weet ik… ik weet wel dat ze alles gaan proberen.” Fluisterde ze tegen haar. Ze moest gaan genieten van alles, nu het nog kon, dat was het belangrijkste. “Ja… dat is ook wel zo, daarom ben ik ook hier, hier is het fijn…” Fluisterde ze.


Elvira Solore

Nathan vroeg aan haar wat ze wilde. `Ik vind het wel heel prettig om hier te slapen.” Zei ze hem zachtjes. “Ga morgen maar alleen terug anders, dan kunnen jullie in de smederij blijven, dat lijkt me net zo prettig, dan krijgen we geen verhalen.” Vertelde ze hem rustig en zacht. Ze pakte zijn kin even vast en keek doordringend in zijn ogen.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde dat ze hem wel warm hield en na een tijdje keek hij haar weer aan. 'Ik kan het gewoon niet geloven.' Fluisterde hij. Hij kwam heel langzaam overeind en hij streek met een hand door zijn haren heen, daarna pakte hij twee glazen en vulde hij ze met een sterke drank. Hij gaf haar een glas aan en daarna ging hij weer zitten. Hij nam wat kleine slokjes en hij staarde bijna verdoofd voor zich uit. Hij wist dat hij sterk moest blijven, maar dat viel niet mee.

Nathan Gerono

Ze wilde hier blijven slapen en hij moest morgen zelf maar terug gaan. Dan kon hij met Fay in de smederij blijven en kwamen er ook geen verhalen. Hij knikte even, dat was waarschijnlijk ook wel het verstandigste. Hij wilde heel graag met Fay praten over wat er tussen hun gebeurd was, over zijn gevoel. Hij voelde zich nog steeds schuldig, maar ergens wist hij dat hij het zo opnieuw zou kunnen doen, als hij daar zin in had.

Koningin Fay Lahero

Hij fluisterde dat hij het niet kon geloven en daarna kwam hij overeind. Ze keek naar wat hij deed en pakte het glas van hem aan. Daarna schraapte ze zachtjes haar keel even en nam een slok van de sterke drank. “Ik ook niet… echt… maar ik ga het stoppen, ik ga het echt proberen.” Ze weigerde om het op te geven.


Elvira Solore

Hij knikte door wat ze vertelde en ze trok hem even tegen haar aan en zoende hem zacht en doordringend even. “Het komt allemaal wel goed, Nathan, je moet gewoon eventjes wat meer je plek zien te vinden. Lekker in je vel gaan zitten.” Zei ze zacht tegen hem. Ze pakte zijn hand en nam hem met haar mee naar de rest die inmiddels een vuurtje hadden gemaakt.

Koning Stephen Lahero

'Ik durf er gewoon niet op te hopen dat je iets voor haar kunt doen.' zei hij zacht tegen haar. Hij was veel te bang dat het niet zou lukken en dat hij dan opnieuw zo veel verdriet zou voelen. Hij nam een grote slok van de drank en hij sloot zijn ogen weer. Hij leunde een beetje tegen Fay aan, hij voelde zich heel erg leeg. Alsof het allemaal opeens heel onbelangrijk was geworden. Alsof niets er nog echt toe deed. Dat gevoel was heel erg akelig.

Nathan Gerono

'Ik weet het, ik vind het gewoon lastig allemaal.' zei hij zachtjes. Hij voelde echt nog heel veel voor Fay en dat maakte het allemaal nog ingewikkelder dan dat het al was. Het was moeilijk voor hem om met al die gevoelens om te gaan. Altijd kreeg hij de neiging om te ver te gaan en dat zat ook wel een beetje in hem. Hij werd meegenomen en bij het vuur liet hij zich op de grond zakken. Dit alles hier zorgde gelukkig wel voor rust bij hem.

Koningin Fay Lahero

Hij durfde er niet op te hopen dat ze iets kon doen. “Ik kan veel, Stephen, heb vertrouwen…” Fluisterde ze hem toe. Hij leunde tegen haar aan en ze sloeg haar arm om hem heen en sloot haar ogen. Ze dronk langzaam uit haar glas en staarde voor zich uit.
“Ik wil dat je veel naar haar toe gaat, oké? Heb plezier met haar, ga er lekker samen op uit. Dat is belangrijk nu.” Klonk haar stem zacht.



Elvira Solore

Hij vond het gewoon lastig en ze knikte daardoor even. “Ik weet het… het is ook lastig, pas als je je plekje gevonden hebt, dan zal het makkelijk worden.” Klonk haar stem zachtjes. Bij het vuur ging hij zitten en ze kroop tegen hem aan. Ze staarde in het vuur en ademde rustig in. Dit voelde fijn…

Koning Stephen Lahero

Hij dronk zijn glas leeg en hij vulde die langzaam bij. Normaal gesproken dronk hij nooit echt zo heel erg veel, gewoon wijn met Fay, maar nu vond hij wel dat het een keertje kon. Vanavond wilde hij het liefste even alles vergeten. 'Ik vertrouw je ook wel...' Mompelde hij nu zachtjes. 'Ik ga haar zo erg missen als ze er niet meer is... Ik... Ik weet niet of ik daar tegen kan...' Fluisterde hij, zijn stem trilde enorm. Hij nam weer wat slokken van zijn drinken en hij zuchtte zacht.

Nathan Gerono

'Ik denk ook wel dat het vanzelf wat beter gaat, maar het is ook wel zoals ik ben.' zei hij zacht. Alles was een uitdaging voor hem en hij had het ook echt nodig voor zijn zelfvertrouwen. Anders werd hij zelfs onzeker en dat gebeurde bij hem niet zo heel erg snel. Hij staarde in het vuur en daarna keek hij opzij naar Elvira. ' Je bent heel erg aantrekkelijk.' Fluisterde hij. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij trok haar iets dichter tegen zich aan.

Koningin Fay Lahero

Hij vulde zijn glas weer bij, maar ze begreep nu echt wel dat hij het zwaar had. Hij vertrouwde haar wel, hij ging zijn dochter alleen heel erg missen als ze er niet meer was, hij wist niet of hij daar wel tegen kon. “Ik begrijp het wel, ik begrijp dat dit je helemaal sloopt… ik vind het ook echt afschuwelijk…” Fluisterde ze tegen hem terug en ze streelde even langs zijn wang.



Elvira Solore

Hij dacht wel dat het vanzelf beter ging, maar het was wel zoals hij was. “Dat weet ik, maar ik zou het fijn vinden als het wel iets beter met je gaat.” Glimlachte ze hem toe. Ineens keek hij naar haar en fluisterde hij dat ze heel erg aantrekkelijk was. Haar ogen twinkelden daardoor, hij zei zulke dingen nooit zomaar tegen haar. “Dat is lief van je…” Fluisterde ze en ze kroop tegen hem aan. Zacht streelde ze over zijn been heen.

Nathan Gerono

Ze vond het duidelijk leuk dat hij tegen haar zei dat hij haar aantrekkelijk vond. Hij voelde haar hand op zijn been en ze streek er zachtjes overheen, waardoor hij haar wat uitdagend aankeek. Een aanraking liet hem nooit echt koud, dat wist Elvira waarschijnlijk ook wel. Hij zoende haar even kort en intens en daarna keek hij haar weer aan. Hij had er echt wel het vertrouwen in dat het steeds beter zou gaan en dat hij dan echt gelukkig kon zijn met Elvira.

Elvira Solore

Hij keek haar uitdagend aan terwijl ze over zijn been streelde. Het was zo prettig met hem. Even werd ze overvallen door een intense zoen en ze keek daarna diep in zijn ogen. Ze streelde verder over zijn been heen, haar aanraking was heel erg licht en ze bleef hem aankijken. Ze vond het heerlijk zo bij hem.

Nathan Gerono

Ze leek hier ook van te genieten en dat vond hij leuk om te merken. Hij deed graag dingen die ze ook fijn vond. Hij zoende haar nog eens en hij keek haar daarna aan. 'Volgens mij is het jouw beurt om mij uit te dagen en niet andersom.' zei hij tegen haar, met een plagende uitdrukking in zijn gezicht. Hij liet zijn vingers langs haar been glijden en hij had een uitdagende fonkeling in zijn ogen staan. Hij voelde nu wel weer meer spanning tussen hun en daar genoot hij duidelijk van.

Elvira SOlore

Ze werd nogmaals door Nathan gezoend en hij zei haar plagend dat het nu haar beurt was om hem uit te dagen en niet andersom. Ze kreeg twinkelende ogen daardoor en greep vanuit het niets zijn keel beet en keek hem doordringend aan. Daarna gleden haar lippen zachtjes langs zijn wang richting zijn oor.
"Pas maar op, straks wil je morgenochtend niet bij me weg." Zei ze fluisterend in zijn oor en ze beet even op zijn oorlel.

Nathan Gerono

Ze greep hem opeens bij zijn keel vast en door wat ze zei haalde hij diep adem. 'Zorg er alsjeblieft voor dat ik dat gevoel heb.' Kreunde hij. Natuurlijk zou hij wel naar Fay gaan, maar het leek hem heerlijk als het zou heftig zou voelen dat hij alleen aan Elvira zou denken. Hij voelde wat ze met hem deed, meteen kreeg hij er weer enorm veel zin in en hij was vreselijk benieuwd wat ze allemaal met hem kon doen. Hoe gek ze hem kon maken.

Elvira Solore

Door wat hij tegen haar zei, begon ze even te grijnzen. Ze liet hem langzaam weer even los en gaf hem een knipoog. "Dat komt wel goed. Ik ga je dat gevoel geven." Fluisterde ze tegen hem. Ze ging weer normaal zitten en begon met de rest te praten die bij het vuur zaten. Haar hand gleed af en toe naar zijn broek en dan kneep ze er even knedend in, ze hield elke keer heel erg snel weer op, gewoon om hem steeds meer te laten verlangen.