Justrpg forum
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Refugees Hideout

2 plaatsers

Pagina 1 van 7 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende

Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 26/5/2016, 23:09

Refugees Hideout 2hfqvya

Ergens in het wilde westen, tussen de bergen en in het ruige landschap bevind zich een klein, heel klein stadje. Verscholen tussen enorme bergkammen. En alleen te bereiken via smalle paadjes dwars door de bergen heen die amper te zien zijn.

Hier schuilt een groep mensen. Mensen die niet meer veilig in de samenleving kunnen leven. Sommige omdat ze gewoon 'wanted' zijn, andere omdat de regering ze om andere redenen willen opruimen of opsluiten. Het is geen groep criminelen. Het is een groep vluchtelingen. Een hechte familie.


_____________________________________________________________________

Lijstje
Voor- en achternaam:
Geslacht:
Leeftijd:
Reden van vluchten:
Uiterlijk/foto:


______________________________________________________________________

Refugees Hideout 10pd4lz
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 26/5/2016, 23:29

Lijstje
Voor- en achternaam: Pablo Neshra
Geslacht: man
Leeftijd: 28
Reden van vluchten: Weet ik nog niet
Uiterlijk/foto: http://orig15.deviantart.net/1471/f/2011/320/6/e/cowboy_by_grinch7-d4gcmq8.jpg
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 26/5/2016, 23:51

Voor- en achternaam: Lydia Madison
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 25
Reden van vluchten: Haar vader was een beruchte crimineel. Lydia was bij haar moeder opgegroeid en had haar vader nooit gezien. Echter toen haar moeder overleed door een noodlottig ongeval voor haar ogen, werd het de regering duidelijk wie haar vader was en werd zij gezien als dader van het ongeval, terwijl dat niet waar was. Haar vader nam kort daarna ineens uit het niets contact met haar op door het hele stadje te terroriseren en haar mee te nemen. Toen ze weggevlucht was bij haar vader en terugkeerde naar de stad werd ook zij aangezien als staatsgevaarlijk en was ze ver weg gevlucht. Na een aantal lange dagen in de wildernis was ze opgevangen door een vriendelijke vrouw die haar meegenomen had naar de hideout.
Uiterlijk/foto: http://orig05.deviantart.net/98e0/f/2009/287/b/e/my_favorite_cowgirl_pic_by_undercheese101.jpg


Lydia Madison

Haar ogen speurde de omgeving af. Ze moesten altijd op hun hoede zijn. Als iemand erachter zou komen dat hier een hideout was, hadden ze grote problemen. Het was er veilig, zo lang niemand van buitenaf wist dat het er was en waar het was.
Natuurlijk hadden ze wel voedsel nodig en andere spullen, zoals hout en huiden van dieren. Daarom moesten ze de hideout zo af en toe wel verlaten. Dit gebeurde vaak in kleine groepjes, zodat iedereen op elkaar kon letten. Maar soms ook alleen.
Momenteel was Lydia alleen. De rest uit de hideout wist dat ze weg was om voedsel te halen. Lydia reed rustig op haar palominokleurige paard door het ruige berggebied. Het was gelukkig niet heel lang rijden tot een klein bos. Daar waren altijd wel hertjes, konijnen en andere kleinere dieren te vinden om te consumeren.
Eenmaal bij de rand van het bos bond Lydia haar paard met een simpele beweging vast aan een boom en ging ze te voet verder, om de dieren niet af te schrikken.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 00:19

Pablo Neshra

Hij vermaakte zich prima bij de groep, ook al was hij wel wat op zichzelf. Dat maakte ook niet uit, hij had niet veel mensen nodig en hij had ook de laatste jaren alleen doorgebracht. Hij was nog niet zo lang hier, het had ook even geduurd voor hij het vertrouwen gewonnen had en geaccepteerd was, maar nu ging het goed. Hij deed hard zijn best, hij was te vertrouwen en dat wilde hij graag laten zien, maar toch bracht hij nog enorm veel tijd alleen door, dat was ook hoe hij was en dat had hij nodig. Hij haalde een hand door zijn blonde haar heen terwijl hij naar zijn paard liep, hij was een kort rondje door het bos wezen rijden, nu ging hij weer terug. Hij controleerde het tuig van zijn paard en daarna steeg hij op.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 27/5/2016, 00:35

Lydia Madison

Het duurde niet lang voor ze een koppel herten zag, zo'n tientallen meters van haar af. Direct stopte ze met lopen en pakte ze haar geweer. Ze laadde het en richtte nauwkeurig. Altijd deed ze haar best om meteen door de kop van het dier te schieten. Dat had drie voordelen: Het dier zou niet onnodig lijden, het zou niet meer weg rennen en ze hoefden niet eerst nog een kogel uit het vlees te vissen straks.
Lydia hield haar adem even in- iets wat ze automatisch altijd deed als ze ging schieten, het was een gewoonte geworden. Kort daarna haalde ze de trekker over. Een perfect schot. Één van de herten rende al springend weg, de ander viel met een doffe plof neer op de grond. Lydia sloeg haar geweer weer over haar rug en liep richting het overleden dier. Ze bond een touw om de smalle pootjes en begon daarmee het hert mee te trekken richting haar paard. Dat was een vrij zwaar klusje, gelukkig had ze haar paard niet al te ver staan.
Eenmaal terug bij haar paard gooide ze het hert over het paard heen en bond het zorgvuldig vast. Daarna klom ze zelf in het zadel en spoorde het paard aan, die rustig wegdribbelde.
Een aantal minuten later viel haar blik op een andere ruiter, die niet ver van haar vandaan reed. Ze kneep haar ogen samen en wilde al bijna weer terug het bos in verdwijnen, ze konden namelijk niet riskeren dat iemand haar zag, zo dichtbij de hideout. Als je achterna gezeten werd mocht je ook nooit naar de hideout vluchten, dan zou je iedereen verraden.
Echter zag Lydia al gauw dat het Pablo was. Een man die sinds kort ook in de hideout leefde. Zij had hem daar toegelaten. Want sinds de vrouw die haar toegelaten had jaren terug, genaamd Maya, was overleden, had Lydia de leiding overgenomen. Dat had Maya haar kort voor haar dood gevraagd.
Lydia schudde haar hoofd even en liet haar paard aangalopperen. Al gauw reed ze naast Pablo.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg ze hem met een strenge ondertoon. Één van de regels in de hideout was dat je niet zomaar zonder reden de hideout verliet. Tenzij je niet meer terug zou keren. Het was namelijk riskant als iedereen een beetje rondjes ging rijden in de omgeving. Dat zou op een gegeven moment op gaan vallen. En er hoefde maar één iemand te zijn die het zou zien. Als diegene hun zou verlinken, waren ze er geweest.
Natuurlijk had ze zelf ook weleens de behoefte om even rustig door het bos te gaan rijden. Het werd ook niet volledig verboden. Zo af en toe in tweetallen een rit maken en de omgeving verkennen mocht best. Zo konden ze onderzoeken of de omgeving nog steeds even veilig was als normaal. Maar dit gebeurde wel altijd in tweetallen. Voor als er wel wat gebeurde. En zodat ze meer ogen hadden voor als er ineens mensen in de buurt waren.
Soms vertrokken er zelfs mensen van de hideout richting een stadje. Om nieuwtjes op te doen en te controleren of nog altijd niemand van hun bestaan af wist. Maar dat gebeurde echt heel af en toe. En alleen wanneer het echt nodig was. Het was namelijk echt heel riskant.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 00:42

Pablo Neshra

Hij keek om toen hij iets hoorde en hij haalde langzaam adem, gelukkig herkende hij de vrouw al snel en door wat ze vroeg wist hij dat ze niet blij zou zijn dat hij hier was. 'Ik was wat waterplekken aan het controleren en uitkijkposten... Ik weet dat ik eigenlijk niet alleen moet gaan, maar ik kijk echt wel uit.' Mompelde hij. Het was iets kortaf, maar niet echt onaardig. Hij wist duidelijk wel dat hij fout zat, maar hij was echt het type dat niet van gezelschap hield en meestal liever alleen was. Hij wilde niet weg bij de groep want hij had het fijn, maar soms hield hij het niet uit en moest hij even weg. Hij had echt een momentje alleen nodig gehad. ' Je hebt een aardige vangst gedaan, goed bezig...' zei hij daarna, omdat ze een flink hert mee had. Hij wilde er ook niet al te lang bij stil staan dat hij fout zat.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 27/5/2016, 01:37

Lydia Madison

Ze keek Pablo aan en hij vertelde dat hij waterplekken aan het controleren was geweest en uitkijkposten. Hij gaf direct ook toe dat hij eigenlijk niet alleen had moeten gaan, maar hij keek wel goed uit. Lydia haalde even diep adem.
"Ik weet dat het niet fijn is om altijd maar in de hideout te blijven," sprak ze nu tegen Pablo, aangezien ze het idee kreeg dat hij gewoon even eruit had gewild. "Maar overleg het op zijn minst. Er kan altijd wat gebeuren. Als ze ook maar één iemand pakken, kunnen ze diegene flink onder druk gaan zetten om achter onze plek te komen. Natuurlijk zegt iedereen hier dat ze de plek niet zullen verraden. Maar je weet niet wat je op zo'n moment doet, als ze één voor één al je vingers eraf hakken of weet ik veel wat voor gure dingen."
De kleine palominohengst van Lydia, genaamd Kyrios, schrok plotseling van een overstekend konijn. Hij sprong opzij en wilde wegrennen, maar Lydia greep in en wist hem bij haar te houden. Het paard was nog wat jong en onervaren. De ene keer leek hij zo mak als een lammetje, terwijl hij soms ook schrok van dingen die zij niet eens meer zag.
"Mafkees," mompelde ze gedempt richting haar paard. Ze stuurde het dier terug richting Pablo en zijn paard en ging weer naast hem rijden. Pablo begon nu over haar vangst. Ze glimlachte daardoor even.
"Ja, we hebben geluk," knikte ze opgewekt. Soms moesten ze het weken doen met vruchten, zelfgekweekte groenten en hele kleine porties vlees, van bijvoorbeeld konijnen of armadillo's. Herten waren namelijk nogal schuw en lieten zich niet altijd zien.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 01:43

Pablo Neshra

'Ja, je hebt helemaal gelijk, dat zal ik voortaan ook doen, ik heb er niet aan gedacht en ik ben eigenlijk gewoon weg gegaan.' Gaf hij nu toe, omdat hij niet te beroerd was om zijn fouten toe te geven, dat was hij eigenlijk nooit. Hij kon het voortaan ook echt wel zeggen. Haar paard schoot weg en hij schudde zijn hoofd even. 'Een konijntje is ook vreselijk eng.' zei hij grijnzend tegen haar. ' We hebben zeker geluk, je hebt het goed gedaan, daar mag je wel trots op zijn. Ik kijk nu al uit naar een heerlijk stukje vlees, waarschijnlijk zal het geweldig smaken.' zei hij vrolijk. Nu hij even alleen was geweest, was hij ook meteen een heel stukje vrolijker. 'Word jij nooit gek van de mensen om je heen?' Vroeg hij nu aan haar, omdat hij wel benieuwd was hoe de rest dat deed. Misschien was het wel makkelijker als je een partner had, als je dan samen ging en samen leefde bij de groep.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 27/5/2016, 01:58

Lydia Madison

"Fijn," glimlachte Lydia vriendelijk toen Pablo toegaf dat ze gelijk had en dat hij het voortaan ook zou overleggen. Hij zei dat hij er niet over nagedacht had en hij eigenlijk gewoon weg was gegaan.
"Het is ook wel een rare manier van leven," gaf Lydia toe. "Maar we mogen niks riskeren. We proberen iedereens veiligheid te garanderen. En dat kan helaas niet als iedereen te pas en te onpas overal en nergens in het gebied rondzwerft. Dat gaat opvallen. Dus moeten we grenzen trekken," vertelde ze nog als verduidelijking.
"Hij kan zich echt enorm aanstellen," grinnikte ze nu, toen Pablo begon over Kyrios die geschrokken was van het konijn. Ze klopte even op de goudkleurige hals van het dier, die weer helemaal tot rust gekomen was.
"Ik moet toegeven dat dit vlees mij inderdaad beter smaakt dan die kleine rotstukjes konijn en kip," lachte ze nu vrolijk. Ze keek even om zich heen om de omgeving wel goed in de gaten te houden. Dat was ook een soort automatisme geworden in de jaren dat ze hier leefde. Ze deed het vaak zonder er erg in te hebben.
"Natuurlijk ben ik wel eens toe aan rust," knikte Lydia nu. "Maar dan trek ik mij terug in mijn hut. Of zorg ik dat ik mag gaan jagen, zoals nu," glimlachte ze. Het was wel een voordeel dat zij er al jaren leefde en ook echt zorgde voor iedereen. Iedereen vertrouwde haar voor de volle honderd procent. Dus als ze iets wilde gaan doen, vond iedereen het meestal prima. Omdat ze toch wisten dat Lydia wel wist wat ze deed en dat ze wel op zou letten.
Iedereen die in de hideout woonde voelde voor haar als familie. En ze zou er alles aan doen om ze allemaal te beschermen. De mensen die er woonden verschilden flink van elkaar. Zo waren er ouderen, die rond de veertig waren. En er waren kinderen. De jongste was vijf, Madeleine heette ze. Geboren in de hideout, dus daarom al meteen 'wanted'. Aangezien de regering deze groep zag als stel terroristen. Waarom dat was, begreep Lydia nog steeds niet. Ja, de meeste mensen die in de hideout woonde had iets op zijn of haar kerfstok of was geboren in een verkeerde familie. Maar de regering leek er een sport van te hebben gemaakt om juist deze groep te pakken te krijgen. Gelukkig wisten ze tot nu toe totaal nog niet waar ze moesten zoeken.
"Ik mis het soms ook weleens om gewoon lekker een drankje te doen in een café of zo iets hoor. Of lekker over marktjes struinen. Maar ja.. Helaas zit dat er voor ons niet in. Misschien ooit. Als die corrupte regering uitsterft of zo."
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 02:04

Pablo Neshra

'Het is gek... Juist omdat we constant bij elkaar zijn, voel je je eerder eenzaam. Dat heb ik een stuk minder als ik alleen ben.' zei hij tegen haar. Het was best een raar gevoel, maar omdat de groep zo hecht was, voelde hij zich daar juist een soort van eenzaam, misschien ook omdat hij er nog niet zo ontzettend lang was. Hij wist het niet, het kon natuurlijk ook ooit nog komen. 'Dat probeer ik ook, maar het is toch anders, er is toch altijd weer iemand die zomaar binnen komt lopen, soms wil ik gewoon écht helemaal alleen zijn, even niet gestoord worden... Maar ik snap wel dat het gevaarlijk is.' zei hij zacht. Waarschijnlijk ook omdat niet iedereen hem hierin volledig vertrouwde, het werd steeds beter en hij wilde dat ook graag. Ze reden rustig terug en hier genoot hij ook wel van, dit was ook wel eventjes fijn zo. 'Zal ik je zo helpen met het klaarmaken van het vlees?' Vroeg hij. Hij kon de huid en de botten weer gebruiken voor iets anders en hij vond het wel leuk om haar te helpen. 'Ik zou ook willen dat het kon, maar waarschijnlijk gaat het niet gebeuren en de moeten blijven zijn met wat wij hier hebben. We hebben eigenlijk al geluk...' zei hij zacht.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 27/5/2016, 02:15

Lydia Madison

"Eenzaam voel ik mij niet gauw. Maar dat zal er denk ik wel door komen dat ik hier al jaren woon. Jij moet iedereen nog een beetje leren kennen. En veel mensen zijn in het begin een beetje wantrouwend naar nieuwelingen. Maar dat komt wel goed, dat weet ik zeker," vertelde ze toen Pablo aan gaf dat hij zich juist in de groep soms wat eenzaam voelde, eenzamer dan wanneer hij alleen was.
Ze haalde even diep adem en sloot haar ogen daarbij voor een paar seconden. Ze kon altijd onwijs genieten van de omgeving, van de natuur en de rust buiten de hideout. De fluitende vogeltjes, de jankende coyote's op de achtergrond..
Pablo stelde voor of hij straks zou helpen met het klaarmaken van het vlees. Lydia opende haar ogen weer en keek opzij.
"Natuurlijk, hulp is alleen maar fijn," glimlachte ze. "Een hert klaarmaken is behoorlijk wat werk namelijk," grijnsde ze nu. Ze keek weer voor haar uit en stuurde haar paard tussen de twee enorm hoge bergkammen. Een smal pad wat haast leek op een donkere gang. Dit was een lang, bochtig stuk. Daarna zouden ze in de hideout zijn. Dus ze waren er bijna.
"Wie weet, onze groep blijft groeien. Misschien kunnen we het ooit tegen ze opnemen. Dit land verdiend niet zo'n corrupte regering. Je hoeft maar één ding verkeerd te zeggen, iets wat hun niet zint, en je zit voor je leven lang vast. Het is belachelijk," sprak Lydia nu, de pure haat tegenover de regering was duidelijk in haar stem te horen.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 02:22

Pablo Neshra

' Ja, misschien heb je ook wel gelijk. Ik moet mijn leven en mijn draai hier gewoon wat meer zien te vinden. Maar jullie zijn allemaal zo hecht, ik weet niet goed of ik daar wel tussen pas. Of ik mij niet altijd een beetje eenzaam zal voelen als ik hier ben...' zei hij. Het was ook niets om constant alleen rond te reizen, maar hij wist niet of hij het hier jaren ging uithouden, ze zouden het wel zien. 'Ja, het is zeker heel erg veel werk, maar ik help je graag. Samen gaat het toch een heel stuk sneller en ik kijk er nu al naar uit om lekker te eten.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze reden nu tussen de bergen door, het was echt heel afgelegen, maar dat was voor hun alleen maar goed. 'Ik weet het niet. Wij moeten aardig sterk zijn en met veel mensen willen wij ooit zoiets voor elkaar krijgen, denk ik...' zei hij nu.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 27/5/2016, 12:05

Lydia Madison

"Klopt," knikte ze, "we zijn een hele hechte groep. Een soort familie. Zo voelt het. Maar jij hoort er ook bij hoor! Dat gevoel komt vanzelf ook bij jou." Ze keek glimlachend opzij naar Pablo. Ze kon zijn onzekerheid wel begrijpen. Zij had zich de eerste tijd ook niet echt welkom gevoeld in de groep. Maar op een gegeven moment was het toch allemaal goed gekomen. En nu voelde ze zich al jaren meer dan thuis in de hideout.
Het hoefgetrappel van de paarden weerklonk tussen de rotswanden. Het gaf Lydia altijd een veilig gevoel. Het warme gevoel van thuiskomen.
"Het is praktisch onmogelijk om ze te verslaan, het zijn er teveel. Maar het blijft mijn doel. Op deze manier is het een walgelijke wereld. Sommige hier verdienen het een klein beetje dat ze gezocht worden, zoals Nayan, die heeft vroeger vaker kattenkwaad uitgehaald. Maar hij heeft zijn leven verbeterd. Maar andere verdienen het totaal niet. Sommige worden gezocht omdat ze alleen maar afkeer hadden tegen de regering en dat uitgesproken hebben. Of omdat ze in de verkeerde familie geboren zijn.. Het is gewoon walgelijk," mompelde ze.
Op een gegeven moment reden ze de vallei in, die bekend stond als hideout. Er kwamen direct een paar honden blaffend en kwispelend op hun afrennen. Een glimlach ontstond weer op Lydia's gezicht. Deze plek was echt haar thuis.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 27/5/2016, 12:36

Pablo Neshra

'Ik hoop het, maar dat geloof ik ook wel. Het heeft even tijd nodig,' zei hij glimlachend tegen haar, omdat hij zeker wel het vertrouwen had dat het goed zou komen. Hij moest aan dit soort situaties alleen iets langer wennen. 'Ja, dat is zo, je hebt helemaal gelijk. Niet iedereen verdient het en zelfs de mensen die wel iets fout gedaan hebben, hebben recht op een tweede kans...' zei hij zacht, omdat hij daar zelf in geloofde. Hij sprak eigenlijk nooit over de reden dat hij hier was, hij vond het niet zo nodig. Ze reden de vallei in, de honden kwamen naar hun toe en hij glimlachte door de uitdrukking van Lydia, het was mooi om te zien.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 00:41

Lydia Madison

Ze steeg soepeltjes van haar paard af, gaf een aantal honden een aai en leidde Kyrios toen richting de gezamenlijke stallen. Pablo zei dat ze gelijk had, niet iedereen verdiende het en zelfs de mensen die iets fout hadden gedaan, hadden recht op een tweede kans. Lydia knikte, daar was ze het zeker mee eens. Er waren hier sowieso geen mensen die echt zware delicten hadden gepleegd. Het ging allemaal om vrij onschuldige dingen. Ergens vroeg Lydia zich af waarom Pablo bij hun was. Dat vroeg ze nooit direct wanneer iemand zich bij hen voegde. Ze was hem gewoon tegen gekomen op de vlakte, aan de praat geraakt en had hem aangeboden mee te komen toen ze dacht dat hij wel te vertrouwen was. Maar ze vond het ook altijd lastig om erover te beginnen, aangezien de vraag vaak teruggekaatst werd. En zij praatte echt liever niet over de reden waarom ze gevlucht was. Dat liet haar namelijk weer beseffen wat voor een rot leven ze eigenlijk had. Hoe erg alles wel niet kapot was gegaan, jaren terug. Hoe erg ze haar moeder mistte. En haar vader haatte, met heel haar hart. Ze zuchtte even zachtjes.
"Laten we, als we de paarden in de wei hebben staan, het eten maar direct gaan voorbereiden. Tegen de tijd dat we daarmee klaar zijn heeft iedereen wel honger, denk ik zomaar," sprak Lydia nu richting Pablo. Ze liep samen met Kyrios de stallen in, zadelde hem af en ruimde haar tuig op in de gezamenlijke zadelkamer. Ieder had daar zijn eigen plankjes en haakjes voor hun spullen. Kyrios bleef braaf in het gangpad wachten toen Lydia alles opruimde. Daarna keerde ze terug naar de hengst en liep met hem richting een zijdeur van het stallenblok naar de weide waar de hengsten in een kudde stonden. Daar liet ze het dier los, die blij dravend de wei in hobbelde.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 28/5/2016, 00:52

Pablo Neshra

Hij vond het nu eigenlijk wel fijn om bij haar te zijn, niet helemaal alleen, nu voelde hij zich ook eigenlijk helemaal niet eenzaam. Dit was best wel een fijn gevoel op deze manier. 'Ja, dat doen we, dat lijkt mij een heel erg goed idee.' zei hij tegen haar. Hij zadelde zelf ook zijn paard af en hij verzorgde het dier nog even, daarna liet hij hem los in het weiland en keek hij het dier nog eventjes na. Het was altijd een mooi gezicht hoe vrij de paarden zich eigenlijk konden voelen op deze manier. Dat vond hij echt bijzonder en prachtig om te zien. Hij draaide zich weer naar de vrouw toe en hij glimlachte naar haar. 'Volgens mij is het tijd om een feestmaal voor te bereiden.' zei hij glimlachend en best wel vrolijk, terwijl hij meestal niet echt heel opgewekt was. Nu was hij dat wel, ook omdat hij even op zichzelf was geweest vandaag. Dat deed hem toch echt wel goed en dat merkte hij nu dan ook wel.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 01:04

Lydia Madison

Ze keek toe hoe Pablo ook zijn paard op de wei zette en glimlachte toen hij zei dat hij het een goed idee vond om zo maar direct aan het eten te beginnen.
"Laten we dat maar gaan doen!" klonk haar stem ook opgewekt, toen Pablo zei dat het tijd was om het feestmaal voor te bereiden. Zijn vrolijkheid stak haar aan. Al was zij altijd wel snel vrolijk te krijgen. De glimlach bleef op haar gezicht staan en ze liep richting het dode hert, die ze al bij haar hut had gedropt voordat ze Kyrios weg had gebracht. Eerst liep ze de hut in, pakte het nodige gereedschap: Twee vlijmscherpe messen voor het villen en wat kleinere messen voor het andere snijwerk. Dat legde ze neer op de tafel en keek Pablo toen weer aan.
"Zo, ik denk dat we kunnen beginnen," glimlachte ze. Ze pakte de achterpoten van het hert vast, maakte die vast aan een ketting en trok het dier daaraan omhoog, zodat het ruim boven de grond hing. Dit was nooit Lydia's grootste hobby, maar het was nodig, wilde ze iets eten.
"Hoe lang heb je hier rondgezworven eigenlijk, voordat we elkaar tegen kwamen?" vroeg Lydia nu nieuwsgierig.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 28/5/2016, 01:09

Pablo Neshra

Ze had heel erg snel alle spullen bij elkaar om het hert voor te bereiden en hij pakte zelf ook een mes, om zo kundig aan de slag te gaan. Hij had het ondertussen vaak genoeg gedaan en hij vond het eigenlijk ook best wel leuk om te doen. Hij keek heel even op van het werk toen ze hem een vraag stelde, hij glimlachte daardoor weer even. 'Best wel een lange tijd. Maanden, misschien wel een jaar... Ik weet het eigenlijk niet. Het duurde even voor ik hier in de buurt kwam, want daarvoor heb ik constant op andere plekken geprobeerd te overleven, in de buurt van dorpjes. Dat ging elke keer mis en uiteindelijk trok ik na jaren toch verder weg van de bewoonde wereld. Het heeft wel nog even geduurd voor jij mij toen gevonden hebt. Dus eigenlijk heb ik geluk gehad dat jij mij tegen kwam...' zei hij tegen haar, met een grijnsje op zijn gezicht, daarna ging hij weer verder met het dier, best wel geconcentreerd.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 01:48

Lydia Madison

Ze bekeek het hert even en begon toen aan de achterkant van het dier de huid eraf te snijden en dat later simpel af te stropen, alsof het een kledingstuk was. Lydia had het vaak genoeg gedaan, dat was wel te zien. Terwijl ze de huid overal lostrok en dat in een lege emmer gooide, luisterde ze naar Pablo's verhaal. Hij had best een lange tijd alleen rond gezworven. Maanden lang, misschien wel een jaar. Het had een tijd geduurd voordat hij hier in de buurt was gekomen. Hij had eerst bij dorpjes in de buurt geprobeerd te wonen, maar dat was steeds mis gegaan. Lydia glimlachte even waterig, dat kwam haar maar al te bekend voor. Zij had ook een flink lange tijd rond gezworven, overal en nergens. En toch steeds bleven sheriffs van stadjes, de regering zelf of haar vader en zijn misselijke hulpjes haar lastig vallen. Lydia klemde haar kaken even op elkaar en haalde diep adem. Ach, ze moest blij zijn dat ze nu hier was. Hier waren ze veilig. Nog wel. En hopelijk nog heel lang.
"Iedereen die hier is heeft inderdaad geluk," knikte ze naar Pablo, toen hij zei dat hij geluk had gehad dat zij hem tegen was gekomen. Lydia sneed nu de buikholte van het dier over en verwijderde met een betrokken gezicht de organen. Dat bleef ze maar een ranzig werkje vinden.
"Ik heb toen der tijd ook enorm lang rond gezworven. Het voelde alsof ik nergens veilig was. Ik geloof niet dat ik het overleefd had, als ik niet opgevangen was door Maya toen. Ik was toen nog zo kwetsbaar en begreep er niets van.. Nog steeds eigenlijk niet, maar goed." Ze glimlachte weer waterig.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 28/5/2016, 11:41

Pablo Neshra

'Gelukkig ben je uiteindelijk hier terecht gekomen, daar moeten wij dan maar heel erg blij mee zijn. Ik ben dat namelijk ook omdat ik jou ben tegengekomen. Misschien was ik anders allang dood geweest en nu ben ik best wel gelukkig op deze manier.' zei hij glimlachend tegen haar. Hij hoopte dat nog meer te worden als hij zijn draai wat meer vond en hij zich niet meer zo eenzaam voelde, maar voor nu was dit al wel heel erg fijn. Hij kon hier tenminste overleven zonder constant op zijn hoede te moeten zijn. Dat was al heel fijn. Ze gingen op aardig tempo door met het hert, samen ging het toch best wel goed zo. Hij keek heel even op naar haar en in het korte oogcontact glimlachte hij even, daarna ging hij weer door.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 20:01

Lydia Madison

Ze knikte kort toen Pablo zei dat hij misschien ook wel allang dood was geweest als hij hier niet had gewoond nu. En Hij was best gelukkig op deze manier. Dat deed Lydia ook glimlachen.
"Ja, ik ben hier ook gelukkig. Het voelt als een grote familie. Iedereen geeft veel om elkaar en om onze veiligheid. Het is een fijne plek, hoewel je toch een soort van gevangen zit."
Het hert was ondertussen helemaal klaar en in stukken gesneden. De overige stukken gooide Lydia weg en gaf wat stukken bot aan de honden om af te kluiven. Daarna begon ze buiten een vuurtje te stoken om later het vlees boven te hangen.
"Ik ben weleens bang, dat ze deze plek vinden. Of dat iemand ons verraad," begon Lydia nu weer. "Het zal één grote hel worden, dat weet ik zeker. Ik hoop echt dat dat nooit gaat gebeuren."
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 28/5/2016, 22:59

Pablo Neshra

Ze was hier ook gelukkig, het voelde als een grote familie en iedereen gaf om elkaar, het was een fijne plek, ondanks dat ze toch een soort van gevangen zaten. 'Ja, dat is zo, al moet ik mijn plekje nog een beetje vinden, denk ik.' zei hij. Hij ging wel mee in de groep, maar hij hield zich ook wat afzijdig omdat hij zich niet helemaal thuis voelde, dat zorgde er natuurlijk wel voor dat hij niet echt een band opbouwde met mensen, al was hij daar sowieso al niet al te goed in. Ze was het vlees aan het ophangen, hij keek toe en door wat ze zei knikte hij langzaam. 'Die kans is er natuurlijk altijd, maar daar moet jij maar niet vanuit gaan. Niemand hier zou dat willen, dat weet ik zeker. Als het gebeurt, vinden we weer een nieuwe plek,' zei hij zacht en geruststellend tegen haar.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 23:12

Lydia Madison

Ze glimlachte naar Pablo, die haar gerust probeerde te stellen. Hij was aardig, ze had hem verkeerd beoordeeld toen ze hem mee had genomen naar de hideout. Toen had ze gedacht dat het een emotieloos, nuchter en stil persoon was. Gelukkig bleek dat mee te vallen. Heel erg mee te vallen zelfs.
"Een nieuwe plek vinden zal lastig worden, iets zo ideaal als dit vind je denk ik nergens. Maar inderdaad, dan gaan we wel ergens anders heen, als dat echt niet anders meer kan," knikte Lydia nu. Ze draaide de stukken vlees om en staarde even naar het warme, knetterende vuur. Daarna keek ze verschrikt op toen er ineens onrust leek te ontstaan. Iemand riep dingen, andere mensen kwamen erop af en ze leken van slag. De honden begonnen ervan te blaffen. Lydia trok haar wenkbrauwen even op en sprong toen overeind en rende richting de groep.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ze direct op de man af.
"Robyn is meegenomen door een agent.." klonk de jammerende stem van Lianne. Lydia wist dat Lianne en Robyn samen naar het bos waren gegaan om te zorgen voor vruchten en stukken boomschors. Ze slikte even moeizaam.
"Waar waren jullie?" vroeg Lydia nu.
"In het bos.. Ik was de paarden aan het halen omdat we te veel hadden om te dragen. De paarden stonden verderop. Toen ik terug kwam zag ik hoe ze haar meenamen.." Het gezicht van Lianne was wit weggetrokken.
"Hebben ze jou ook gezien?" Lydia's hart klopte razendsnel.
"Nee, nee, volgens mij niet. Ik zag ze net vertrekken. Ze hebben niet naar mij gekeken.."
Dat gaf toch een klein beetje een opgelucht gevoel. Al was de situatie alles behalve fijn.
"Straks verraad ze ons!" riep Twan nu, een jongeman van ongeveer twintig jaar oud. Hij woonde ook al een aantal jaar in de hideout.
"Dat zal ze nooit doen!" siste Lianne terug. Lydia keek Twan even fel en doordringend aan, als teken dat het daar nu het moment niet voor was.
"Luister, we moeten allemaal gewoon rustig blijven. Niet in paniek raken! En vooral niet achter haar aan gaan.." sprak Lydia nu luid en duidelijk. "Iedereen moet gewoon nog iets beter opletten dan normaal. Er is namelijk een kans dat ze nu vaker in deze buurt rond gaan rijden. Beter meeverlegen dan onverlegen!"
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Nikkay 28/5/2016, 23:17

Pablo Neshra

'Ik hoop ook dat het niet nodig is, maar als het zo is, vinden wij vast wel een oplossing, jij zeker,' zei hij glimlachend tegen haar. Ze was druk met het vlees bezig en hij keek op door de onrust die er ontstond, hij volgde het gesprek, maar zodra Twan wat riep ging hij bij Lydia staan, zijn blik doordringend en strak. Hij knikte instemmend door wat Lydia zei, want dat was het belangrijkste. Ze moesten voorzichtig zijn, zeker met dit soort dingen. Hij keek nog eens naar die Twan, hij waardeerde zijn opmerking niet, helemaal niet zelfs en dat was wel duidelijk. Toch zei hij er niets van, dat zou hij niet doen, behalve als iemand echt iets verkeerd deed, dan liet hij het goed merken.
Nikkay
Nikkay

Aantal berichten : 24706
Registratiedatum : 22-10-13
Leeftijd : 29

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Celiine_Famke 28/5/2016, 23:54

Lydia Madison

Ze moest proberen een lijn te trekken en erboven te staan, al had ze daar wel wat moeite mee, want ze was er zelf ook flink van geschrokken dat ze Robyn mee hadden genomen. Robyn hielp Lydia heel vaak mee met beslissingen en jagen. Ze lette altijd onwijs goed op, dus daar had het niet aan gelegen. Lydia beet op de binnenkant van haar wang. Ze werd overspoeld door een misselijk gevoel.
"Je weet wat ze doen met mensen die uit de hideout komen!" riep Twan nu weer. "Ze martelen je tot je het zegt!"
De groep raakte meer van slag nu, door zijn woorden, sommige riepen dat ze haar moesten gaan helpen. Lydia had moeite om er nog bovenuit te komen.
"Jongens! Alsjeblieft zeg! Maya had nóóit gewild dat wij erachter aan zouden gaan. Dat brengt alleen maar meer risico.. Ik weet het, het is vreselijk.. Ik zou ook het liefst meteen vertrekken om Robyn weer terug te krijgen. Maar als ze mij dan ook gevangen nemen, wat hebben we dan gewonnen? Dan hebben ze alleen maar dubbel veel kans om erachter te komen waar de hideout is. We moeten gewoon duimen dat Robyn zich red. Dat ze misschien weet te ontsnappen."
Het werd weer iets stiller. Lydia zuchtte zachtjes. Wat een rot situatie. Dit was de eerste keer dat ze zoiets meemaakte onder haar leiding. Ze wist niet heel goed wat ze ermee aan moest. Zelf wilde ze eigenlijk ook achter Robyn aan gaan. Maar dat kon ze niet maken tegenover de groep.
Langzaam keerde mensen weer terug naar hun hut. Lydia haalde even diep adem en liep weer terug naar het vuur. Zwijgzaam haalde ze de stukken vlees eraf en deed de volgende stukken erop.
Celiine_Famke
Celiine_Famke

Aantal berichten : 3779
Registratiedatum : 28-11-13
Leeftijd : 27
Woonplaats : Alkmaar

http://www.faceliphotography.weebly.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Refugees Hideout Empty Re: Refugees Hideout

Bericht van Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 1 van 7 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum