Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Remi dacht dat het ook niet goed was en daarna zei hij dat hij blij was dat hij mocht helpen, ze waren het waard en ze genoten zo erg, daardoor glimlachte hij zwakjes. Gwynn was het zeker waard. Hij zou willen dat hij het zelf kon. 'Zolang je het maar goed doet.' zei hij zacht. Remi vond dat er een heel verschil zat tussen in bed liggen en een flinke wandeling maken. 'Ik heb het iets verkeerd ingeschat, ik dacht dat het wel kon,' gaf hij toe. Door wat Remi daarna zei staarde hij hem verbaasd aan, hij ging wel erg ver, maar Thobias kon het nu wel hebben. 'Ik kan er gewoon niet goed tegen, helemaal niet. Of ik nou afleiding heb of niet,' zei hij. Het was echt zo, hij wist dat hij het wel in zou moeten kunnen houden, maar het was niet zijn sterkste punt en hij vond het niets. Als hij er zin in had, dan wilde hij het ook, zo simpel werkte het.

Remi Kaskadar

Zolang hij het maar goed deed, was het wel in orde dat hij Gwynn hielp. "Natuurlijk zal ik mijn uiterste best doen." Sprak hij glimlachend.
Blijkbaar ging hij behoorlijk ver met zijn woorden, maar hij accepteer het wel van hem en hij gaf aan het niet te kunnen, of hij nu wel of geen afleiding had. Daardoor pakte Remi zijn kin zachtjes vast en keek diep in zijn ogen. "Dat komt omdat je een koning bent, Thobias, je hebt je hele leven alles gekregen wat je maar wilde, op een gegeven moment ben je dat gaan uittesten, maar het bleef niet bij testen. Je bent erin blijven hangen. Dat is het verschil, andere mensen kunnen testen, maar worden teleurgesteld, dat betekent dat ze iets niet gauw nog een keer proberen, maar jij... met jouw overredingskracht krijg je iedereen om." Glimlachte hij hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Remi zou natuurlijk zijn uiterste best doen en Thobias knikte even, hij wilde ook echt niets anders, want anders zou hij veel meer moeite hebben om het te accepteren. Remi pakte vrij plotseling zijn kin vast en daardoor ademde hij langzaam in, maar hij liet het wel toe. Hij luisterde naar wat er gezegd werd en hij wist dat er wel een kern van waarheid in zit. 'Dus eigenlijk probeer je te zeggen dat ik er zelf helemaal niets aan kan doen,' zei hij uiteindelijk met een fonkeling in zijn ogen en een grijnsje op zijn gezicht. 'Ik weet wel dat ik soms wat te ver ga, maar ik vind het te leuk,' zei hij daarna.

Remi Kaskadar

Hij kon hem echt wel zoenen als hij zo met twinkelende ogen naar hem keek.Thobias had een bijzondere uitwerking op hem. Hij hield zich in en liet zijn kin langzaam los. "Je kunt er alleen wat aan doen als je keihard je best doet, maar het zal je heel zwaar vallen." Sprak hij met een grijns.
"Jij vind veel te veel dingen te leuk, misschien moet je een keuze maken, een selectie van dingen die je wel mag doen en de rest gewoon een beetje uitsluiten."

Koning Thobias Hiddon

Remi liet hem weer los en hij zei dat hij het alleen kon doen als hij keihard zijn best deed, maar het zou hem zwaar vallen. Dat was nu al zo. Hij keek onbewust even naar Gwynn, het viel hem vreselijk zwaar dat hij zoveel afstand van haar moest houden, maar tot nu toe ging het eigenlijk wel beter dan hij verwacht had. Hij mistte het alleen wel enorm, hij miste haar, hij miste het samenzijn en nog veel meer dan dat. Hij keek weer naar Remi en hij ademde langzaam in. 'Wat voor dingen dan? Wat zou ik wel mogen doen?' vroeg hij nu.

Remi Kaskadar

Hij zag hem weer naar Gwynn kijken en hij ademde even diep in, hij wilde het onderwerp niet aansnijden, waarschijnlijk ging Thobias dan echt door het lint. Hij vroeg wat voor dingen wel mochten.
"Bijvoorbeeld flirten wel, maar aanraken niet, zorg ervoor dat Destiney speciaal is, dat je haar in haar waarde laat, volgens mij doe je dat al wel heel erg goed, ik was bijna jaloers op de manier waarop jullie naar elkaar kijken." Grijnsde hij vrolijk. "Verder weet ik niet precies waar je allemaal moeite mee hebt, dus dat zou je een beetje moeten uitzoeken, kijk naar wat normaal is, dat probeer ik zelf ook altijd."

Koning Thobias Hiddon

Hij ademde langzaam in, Remi zei dat flirten wel mocht, maar aanraken niet. Hij moest er voor zorgen dat Destiney speciaal was, dat hij haar in haar waarde liet. Remi dacht dat hij dat al goed deed, hij was bijna jaloers op de manier waarop ze naar elkaar keken. 'Ik ben echt gek op haar,' zei hij zacht. 'Maar ik ben ook gek op het uitdagen, ik merk dat ik het nu echt moeilijk begin te krijgen en ik weet niet wat ik er mee moet.' zei hij. Ze waren nog helemaal niet lang samen en nu had hij het al zo zwaar. Remi wist niet waar hij allemaal precies moeite mee had, dus dat moest hij zelf uitzoeken. Heel even had hij de neiging om eerlijk te vertellen over Gwynn, maar hij kon het niet. Het mocht niet. Hij zuchtte zacht. 'Flirten is niets, pas bij het aanraken begint het leuk te worden.' mompelde hij.

Remi Kaskadar

"Door dat je niet weet wat je ermee aan moet, doe je gewoon maar wat. Bedenk een plan, een soort stappenplan waar je je aan kunt houden. Aanraken is heel erg leuk, maar de gevolgen daarvan niet. Stel dat Destiney het ziet en ze gaat helemaal door het lint, stel dat je hier gewoon zo mee doorgaat en je raakt haar kwijt door je eigen gedrag? Dat wil je niet... denk aan de gevolgen van je acties, blijf een beetje helder." Glimlachte hij. "Er zijn nu ook zo ongelooflijk veel dingen die ik met jou zou willen doen, maar als ik dan denk aan de consequenties, dan bedenk ik me en weet ik dat het beter is van.niet..." Legde hij zachtjes uit. "Misschien zijn lessen in zelfbeheersing ook wel handig voor jou." Grijnsde hij.

Koning Thobias Hiddon

Remi had wel gelijk, misschien werkte het wel, al wist hij wel dat hij nergens meer aan dacht als het verlangen eenmaal te sterk werd, hij kon het niet meer. Het was iets wat hij nodig had om zich goed te voelen, daarom ging hij steeds iets verder, alleen maar om meer verlangen te voelde. Remi zei zelfs dat er nu ook ongelooflijk veel dingen waren die hij met hem wilde doen, maar hij wist dat het beter was van niet. Thobias ademde even langzaam in. 'Waarschijnlijk heb ik er op dit moment zo veel zin in dat ik je van alles zou laten doen.' mompelde hij. Hij leunde iets achterover en hij schudde zijn hoofd door de laatste opmerking. 'Jij zou als geen ander moeten weten hoe irritant het gevoel is,' zei hij plagend. Hij probeerde ergens anders aan te denken, maar het gevoel was zo sterk, het lukte hem niet.

Remi Kaskadar

"Je denkt alleen maar dat je het nodig hebt... maar je voelt je toch ook goed wanneer je naar Destiney kijkt? Probeer eens met iets minder tevreden te zijn. Ook al is dat heel moeilijk." Sprak hij glimlachend. Door zijn opmerking ademde hij diep in en voelde hij de onrust. "Thobias, alsjeblieft..." mompelde hij zacht, hij kon hier echt niet tegen. Er werd hem plagend vertelt dat hij als geen ander moest weten hoe irritant het was. "Ja, het is echt vreselijk, maar wel dragelijk... Ik kan het wel, meestal." Zei hij eerlijk.

Koning Thobias Hiddon

'Ik héb het nodig, anders kan ik niet meer functioneren,' zei hij tegen Remi. Zo werkte het nou eenmaal, want anders voelde hij zich niet goed, was hij chagrijnig en totaal niet zichzelf, het ging echt niet. Verder had hij wel gelijk, maar hij kon niet met minder tevreden zijn, dat was gewoon niet genoeg voor hem. Hij merkte wel dat hij het Remi niet al te makkelijk maakte, maar het kwam door zijn eigen verlangen, hij kon er niets aan doen, het zorgde ervoor dat hij juist verder wilde gaan. Meestal ging hij er niet echt zo mee om, niet bij Remi. Hij ging er nooit zo op in. Nu was hij nieuwsgierig hoe het zou voelen, nu wel. Remi zei dat het vreselijk was, maar wel dragelijk, hij kon het wel, meestal. 'Ik niet... het is geweldig om aan het gevoel toe te geven en je weet het, je voelt het zelf ook. Wat voel je nu?' vroeg hij nu aan hem.

Remi Kaskadar

"Dat denk je alleen maar, je bent gewoon een man, Thobias, alle mannen kunnen het, ze zijn alleen niet zo sterk in het inhouden." Hij grijnsde eventjes daardoor, Thobias kon het makkelijk.Hij begon hem ook uit te dagen, Remi trilde daardoor en keek hem.vol verlangen aan. Hij bleef even stil en schraapte zijn keel. "Waarom zou je het onnodig moeilijk maken, voor ons allebei? Dat is toch niet te doen? Stop alsjeblieft, ik wil niemand pijn of verdriet doen. Wat moet je vrouw wel niet denken als je...als Je..." Hij hapte naar adem door de gedachte alleen al en daarna kwam hij overeind. Het was nu tijd om te gaan.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, ik weet het niet hoor,' zei hij grijnzend tegen Remi. Hij dacht niet dat hij het kon. Hij merkte nu wel heel erg goed wat hij met Remi deed en hij vroeg waarom hij het onnodig moeilijk zou maken. 'Omdat het leuk is, het voelt goed en ik heb er verschrikkelijk veel zin in, net als jij, zo te merken,' zei hij tegen Remi. Hij ging echt heel erg ver nu, maar dat kwam door het verlangen, doordat hij nu al even niets had gedaan en de hele tijd bij Destiney lag of er over aan het praten was. Remi wilde dat hij stopte, hij wilde niemand pijn doen, wat moest zijn vrouw wel niet denken? Hij maakte zijn zin niet af en hij kwam overeind, Thobias sprong ook meteen op. Wat moest Destiney er wel niet van denken? Ze hoefde niets te weten, helemaal niets. Hij had er zin in en hij wist dat Remi hem er waarschijnlijk aardig goed van af zou kunnen helpen, dat wilde hij, dat wilde hij een keer meemaken, ook al wist hij dat het niet kon.

Remi Kaskadar

Volgens Thobias was het leuk en had hij er zin in. Het voelde ook goed en benauwd schudde Remi zijn hoofd even. "Ik wil het niet met jou, ik ik het wel maar... Nee. Het mag niet, het kan niet! Hoe kan dit in hemelsnaam goed voelen voor jou? Dit is toch verschrikkelijk! Ik heb me mijn hele leven kapot geschaamd voor mijn levensstijl keuze en bij jou voelt het opeens goed? Ik wil het niet, respecteer die keuze want ik heb er ongelooflijk veel moeite mee, wees blij dat ik er zo over denk." Sprak hij hem toe en hij gromde even. Daarna liep hij op Gwynn en David af. "Tijd om te gaan." Fluisterde hi, zich proberen in te houden, want hij wist dat David op hem niet al te best.zou reageren als hij boos was.

Koning Thobias Hiddon

Remi viel enorm naar hem uit, hij had het totaal niet zien aankomen en hij staarde hem dus ook wat overdonderd aan, hij snapte er helemaal niets van. Wat deed hij nu weer verkeerd? Misschien was het beter als hij bij iedereen uit de buurt bleef. Hij zag dat David zich loswurmde uit de greep van Gwynn, eerst ging hij naar Remi toe, maar daarna schoot David op Thobias af. Elke keer als iemand zich niet goed voelde, gaf David automatisch Thobias de schuld. Hij begon op Thobias in de te slaan en af en toe raakte hij een heel pijnlijke plek, wat Thobias alleen maar kwaad maakte, want hij had al aardig wat pijn en nu was hij helemaal buiten adem. Hij wist dat hij zich in moest houden hier, hij kon hem niet slaan, maar hij greep David ontzettend krachtig vast en hij keek naar Gwynn. ' Ga en neem hem met je mee. Ik loop zelf terug.' Zei hij kortaf, het was ook echt een bevel.

Remi Kaskadar

David schoot op Thobias af en begon hem te slaan, Remi bleef staan en haalde een paar keer diep adem om zichzelf rustig te houden. Niet veel later vertrok Gwynn al met David en staarde hij maar Thobias.
"Ik wil het niet..." Fluisterde hij hem hees toe en hij slikte even, hij wilde hier niet de boel op stelten zetten door.wat met Thobias te doen. "Alsjeblieft, respecteer dat..." smeekte hij hem vervolgen

Koning Thobias Hiddon

Hij verging van de pijn, het was een vreselijk gevoel. Hij keek op door wat Remi zei en hij slikte moeizaam. 'Prima, rot op nu en zorg er voor dat ik je voorlopig niet zie.' Gromde hij. Hij was echt vreselijk chagrijnig nu, de pijn was een stuk erger en hij moest ook nog helemaal naar huis lopen, maar hij dacht er niet aan om hulp te vragen. Hij wilde dat echt niet. Hij liep liever alleen. Hij had niet eens meer zin om terug te gaan naar Destiney, zo chagrijnig was hij nu.

Remi Kaskadar

Thobias was echt chagrijnig en zei dat hij op moest rotten en hem voorlopig niet meer hoefde te zien. "Dat je pijn hebt, wilt nog niet zeggen dat je het op mij af moet reageren. Je voelt toch zeker ook wel dat je het alleen niet red tot aan het kasteel." Mompelde hij.
"Kom maar, niet zo raar doen." Fluisterde hij en hij sloeg voorzichtig zijn arm om Thobias heen om.hem een beetje te ondersteunen.

Koning Thobias Hiddon

Hij klemde zijn kaken op elkaar, Remi had echt niet door dat Thobias op het punt stond om hem echt iets aan te doen. Toen hij dichterbij kwam om hem te ondersteunen ademde Thobias langzaam in en daarna duwde hij Remi hard van zich af. 'Rot op... Serieus, ik doe je echt wat aan als je zo door gaat.' Siste hij. Dan hoefde hij Remi helemaal niet meer te zien, ook niet bij Gwynn. Hij begon steeds meer te twijfelen aan zijn keuze om hem bij haar te laten.

Remi Kaskadar

Hij werd keihard weggeduwd en verbijsterd keek hij Thobias aan. Hij schudde vol ongeloof zijn hoofd eventjes. "Je hebt hulp nodig, waarom ben je zo vreselijk eigenwijs?" Vroeg hij zacht aan hem en hij zuchtte even. Hij bleef wel op een afstandje staan en keek naar Thobias. "Ik kan je echt niet zo alleen maar het kasteel laten lopen, ik vergeef het mezelf nooit als er iets met je gebeurd." Sprak hij zachtjes tegen de man.

Koning Thobias Hiddon

'Ik word echt helemaal gek van jou.' Gromde hij nu. Hij moest zichzelf zo vreselijk inhouden. Hij kwam overeind en hij ademde trillend aan. 'Dan loop je maar achter mij aan, ik wil je niet horen en niet zien.' zei hij. Hij zou echt iemand iets aandoen als ze iets verkeerd deden nu. Hij liep de herberg uit, Gwynn was al weg en ergens maakte dat hem alleen nog maar chagrijniger. Hij had ergens gehoopt dat Gwynn hem wel kon helpen, maar het was beter als David uit zijn buurt bleef nu.

Remi Kaskadar

Hij werd gek van hem, Remi dacht ergens dat het wel positief was, hij lette wel op Thobias, ondanks dat hij hem behoorlijk beledigd had doordat hij hem probeerde te dwingen om het toch te doen, hem probeerde over te halen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en liep zwijgend achter Thobias aan, zijn blik strak op het achterhoofd van de man gericht, misschien hoopte hij ergens wel dat het fout zou gaan, dan kon hij hem helpen en zag Thobias in dat hij het helemaal niet fout bedoelde, dat hij hulp nodig had.

Koning Thobias Hiddon

Hij liep stug door, al heel erg snel was hij helemaal buiten adem en kon hij echt amper genoeg zuurstof krijgen. Hij werd heel erg licht in zijn hoofd, hij voelde zich steeds slechter. Hij hapte een paar keer naar adem en daarna zakte hij in elkaar. Hij had het zweet over zijn gezicht lopen, de wonden stonden strak onder spanning en gingen weer wat open, hij kreeg echt geen lucht en hij greep zijn keel vast. Hij trilde helemaal en hij probeerde echt te happen naar adem, maar het werkte niet.

Remi Kaskadar

Na een tijdje merkte hij dat het slechter ging met Thobias. Zijn passen werden onregelmatig en hij zakte na een tijdje weer in elkaar en Remi zag hem naar zijn keel grijpen. Daardoor liep hij in een snel tempo op hem af en pakte hem zachtjes vast.
"Rustig aan, adem diep in door je neus en uit door je mond, Thobias..." Fluisterde hij en hij zette de man zo neer zodat hij de meeste lucht in zijn borstkas zou kunnen krijgen.

Koning Thobias Hiddon

Remi kwam naar hem toe en hij probeerde te doen wat hij zei, maar het ging echt niet. Hij kreeg geen lucht door de prikkende wonden in zijn nek en hij werd helemaal duizelig, zijn hoofd werd rood en het zweet liep over zijn huid, hij kreeg echt geen zuurstof en zijn lichaam begon te trillen. Hij probeerde rustig te blijven, maar het gevoel werd erger en daardoor kon hij eigenlijk niet echt anders dan heel erg in paniek raken. Het voelde echt vreselijk.