Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Het is nooit makkelijk,' fluisterde hij. 'Ik had het moeten doen toen het nog kon.' zei hij daarna. Nu kon het niet meer, Gwynn zou hem nooit meer willen zien als hij hun zoon iets aandeed. Hij wist dat hij het echt niet meer kon doen. Ze zei dat hij lekker moest gaan slapen en hij keek haar kort aan. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij sloot zijn ogen, nu zakte hij wel in slaap, hij was toch best wel moe.

Koningin Destiney Hiddon

"Je had het niet zelf gekund..." Fluisterde ze hem heel erg zachtjes toe. Hij had waarschijnlijk niet zelf aangekund om hem te vermoorden. Nu kon het inderdaad niet meer, dat vond ze echt niet kunnen. Ze sloeg haar armen om hem heen en keek toe hoe hij in slaap zakte. Daarna viel ze zelf ook in slaap.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd vrij vroeg in de ochtend wakker en hij was ook niet echt uitgerust, hij had heel vervelend gedroomd, over David, maar ook over Gwynn en Destiney. Het zorgde ervoor dat hij ook niet al te vrolijk wakker werd. Hij kwam uit het bed en hij liep naar de kast toe, allemaal nogal slaperig. Hij haalde er een zwart pak uit en hij legde die klaar, daarna friste hij zichzelf wat op in de badkamer en trok hij het pak aan.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd langzaam wakker en ze rekte zich wat lui uit. Ze gaapte en knipperde met haar ogen. "Goedemorgen..." Mompelde ze, ze zag dat Thobias net zijn kleding aan het aantrekken was en ze kwam langzaam overeind. Ze stapte het bed uit en liep op hem af. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en drukte zachtjes een kusje op zijn lippen.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek langzaam op, Destiney was ook wakker..'Hey.' zei hij wat schor tegen haar en hij trok haar tegen zich aan. Hij legde zijn handen op haar heupen en zo hield hij haar dicht bij zich. 'Heb je nog een beetje lekker kunnen slapen?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij drukte kort zijn lippen in haar hals, maar op dit moment had hij niet eens echt zin in meer en dat gebeurde eigenlijk echt nooit. Hij had te veel aan zijn hoofd, veel te veel.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd tegen hem aangetrokken en hij vroeg of ze nog een beetje lekker had geslapen. "Ja, eigenlijk wel, beter dan jou, zo te zien." Fluisterde ze tegen hem. Ze voelde zijn lippen in haar hals en ze knuffelde hem eventjes. "Het is maar goed dat je vandaag met Reagan even weg gaat." Klonk haar stem zacht en teder. Ze legde haar hand even op zijn wang en keek hem glimlachend aan.

Koning Thobias Hiddon

'Ik had een beetje een vervelende droom, maar het maakt niet uit. Dat kan natuurlijk gebeuren.' zei hij zacht tegen haar. Ze dacht dat het goed was dat hij met Reagan weg zou gaan en hij knikte even, dat dacht hij zelf ook. 'Het is voor ons allebei goed, denk ik. Hij kan het hard gebruiken en ik wil hem graag helpen.' zei hij tegen haar. Het zou voor hem zelf ook wel fijn zijn om even weg te zijn van alles, want het was wel wat veel allemaal en wat ontspanning zou hem vast ook goed doen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij had een beetje een vervelende droom vertelde hij, het maakte alleen niet uit want het kon gebeuren. "Ja, dat is waar, maar het is toch vervelend." Glimlachte ze lichtelijk naar hem. Hij dacht dat het voor hun allebei goed was en ze glimlachte weer door wat hij allemaal vertelde. "Je bent echt zo'n ongelooflijk lieve man..." Mompelde ze liefdevol en ze drukte haar lippen op zijn wang. "Nou, laat ik mijn kleren maar eens aan gaan trekken." Grinnikte ze.

Koning Thobias Hiddon

Het kon inderdaad gebeuren, maar het bleef vervelend. dat was ook zo, het bleef zeker vervelend, maar hij kon er ook niets aan veranderen, het gebeurde echt gewoon. Ze zei ook nog dat hij zo'n lieve man was en daardoor glimlachte hij een beetje. 'Ik doe mijn best.' Fluisterde hij. Hij vond zichzelf niet altijd lief, hij was het heel vaak juist niet genoeg. Hij was zeker niet goed en lief genoeg tegenover David. Ze zei dat ze maar eens kleren aan moest doen en hij knikte even. 'Als je nog naar de kerk wilt zou ik dat wel doen ja.' zei hij zacht, terwijl hij zijn riem dicht maakte.

Koningin Destiney Hiddon

Hij glimlachte een beetje en zei dat hij zijn best deed. "Daarom juist, je doet keihard je best, dat vind ik lief." Ze gaf hem eventjes een knipoog. Hij zei haar zacht dat als ze nog naar de kerk wilde, ze dat moest doen. Ze pakte zijn kin zachtjes vast. "Gaat het echt wel met je?" Vroeg ze hem nu bezorgd, hij was anders, anders dan daarvoor.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het juist lief dat hij zo hard zijn best deed. Dat was het ook wel, maar hij vond het moeilijk. Ze pakte zijn kin vast en hij keek haar daarom weer aan. 'Ik weet het niet. Ik ben een beetje in de war door alles. Het maakt niet uit, dat komt wel weer goed. Het voelt gewoon allemaal verwarrend.' zei hij zacht. Hij was toch wel heel erg geschrokken van gisteren en hij wilde graag even met Gwynn praten, maar hij was bang dat het fout zou gaan, dat wilde hij ook niet.

Koningin Destiney Hiddon

Hij was in de war door alles, maar dat kwam wel weer goed dacht hij. Het voelde gewoon verwarrend. Bezorgd knikte ze een klein beetje, ze begreep het ergens wel dat het echt heel lastig voor hem was. "Als we terug zijn, kun je wel even.met haar praten, dan pas ik op David." Ze wilde hem echt graag helpen met alles. Ze drukte een kusje op zijn lippen en trok daarna een nette en wat meer degelijke jurk aan om te dragen tijdens de kerkdienst.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij wel even met Gwynn kon praten als ze terug waren, dan zou ze op David passen. Hij knikte langzaam, dat was misschien wel even fijn. Hij wilde zijn excuses aanbieden en uitleggen dat hij het echt niet verkeerd bedoeld had. 'Ik weet alleen niet of het nu echt slim is.... Ik weet niet of ik nu makkelijk afstand van haar kan houden, als ik mij zo voel...' zei hij heel zacht. Hij vond het heel erg moeilijk allemaal, want hij wilde juist graag even bij Gwynn zijn.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf zacht aan dat hij niet wist of het echt slim was, hij wist niet of hij makkelijk afstand kon houden van Gwynn. "Hoe kan ik dan ervoor zorgen dat je je beter voelt, zodat je wel met haar kunt praten?" Vroeg ze hem heel erg zacht. Haar haren bond ze samen en daarna kwam ze weer bij Thobias staan en streek zachtjes langs zijn wang heen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet het niet... Ik denk niet dat het nu kan. Misschien moet ik er maar even doorheen, ik moet het toch leren.' zei hij zacht. Hij was gewoon heel erg bang om Destiney pijn te doen, want hij wist heel erg goed wat hij nog allemaal voor Gwynn voelde. Dat maakte het heel erg moeilijk. Hij pakte haar hand vast en hij drukte kort zijn lippen op haar wang. 'Laten we maar gaan... Dit wordt toch niet beter.' Fluisterde hij. Hij moest het toch een keer doen. Hij moest normaal met haar om leren gaan.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht niet dat hij het kon en misschien moest hij er maar gewoon doorheen, hij moest het leren. Ze knikte een klein beetje, al bleef haar blik wel heel erg bezorgd over hem. Ze voelde hoe hij haar hand pakte en zijn lippen eventjes op haar wang drukte. Hij wilde gaan, want het werd toch niet beter. "Ik hoop uiteindelijk wel." Sprak ze hem zachtjes toe. Daarna nam ze hem met haar mee het kasteel uit, in de richting van de kerk. Ze liep dicht tegen hem aan en streelde zachtjes over zijn hand.

Koning Thobias Hiddon

Hij hoopte het uiteindelijk ook, maar voorlopig ging het niet echt lukken, waarschijnlijk. Hij had echt last van het gevoel, het was allemaal gewoon heel erg veel. Ze liepen naar de kerk, het was aardig druk daar en de mensen vonden het duidelijk geweldig om hun te zien. Hij deed zijn best om veel vriendelijk te zijn en hij nam Destiney mee naar binnen. Ze werden direct meegenomen naar voren, maar hij had er eigenlijk een hekel aan om vooraan te zitten.

Koningin Destiney Hiddon

Iedereen leek het leuk te vinden en ze grijnsde vrolijk naar al die mensen. Sommige sprak ze eventjes aan om een praatje te maken, maar al gauw werden ze meegenomen naar binnen toe, vooraan. Ze excuseerde zich en vertelde dat ze liever op de tweede rij zat, tussen de rest, dat was ze gewenst. Ze gaf Thobias een knipoog en nam hem mee naar de tweede rij. Ze ging dicht tegen hem aanzitten. "Ik haat de eerste rij." Lachte ze.

Koning Thobias Hiddon

Hij liep met Destiney mee en hij ging zitten, hij keek naar even dankbaar aan. 'Ik vind het ook vreselijk.' zei hij zacht tegen haar. Hij had het gevoel dat hij dan verplicht moest opletten en dat was hij juist niet van plan. Hij pakte haar hand vast en hij streek met zijn vingers over haar huid heen, de kerk liep helemaal vol en daarna begon de dienst. Hij zat echt totaal niet op te letten, hij was helemaal in gedachten verzonken.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zag haar ouders ook de kerk binnen komen, maar gelukkig hadden ze haar niet gezien en gingen ze trouw op de eerste rij zitten aan de andere kant. Gelukkig maar. Ze glimlachte naar Thobias die aangaf dat hij het ook vreselijk vond. "Lijken we toch nog best wel op elkaar." Plaagde ze hem. Ze voelde hoe hij over haar hand streelde en ze drukte zachtjes haar lippen in zijn hals en zoog even zachtjes. Het leek net alsof ze gewoon haar hoofd op zijn schouder had gelegd, maar ze bleef zachtjes doorgaan.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde wel dat Destiney dichterbij kwam, maar hij werd zich er vooral bewust van toen hij haar lippen in zijn hals voelde. Ze deed het heel onopvallend en hij sloot zijn ogen even, dit vond hij toch wel echt heel erg fijn. Hij genoot er van en nu werd hij tenminste een beetje afgeleid. Hij legde zijn hand zachtjes op haar been, meer deed hij niet. Hij wilde haar gewoon dicht bij zich voelen, zodat hij even alleen maar aan haar hoefde te denken.

Koningin Destiney Hiddon

Het leek te helpen, hij leek het fijn te vinden, dat maakte haar toch wel weer wat positiever. Zachtjes ging ze door en zoende ze hem tussendoor in zijn hals, zo onopvallend mogelijk. Ze voelde zijn hand op haar been, maar hij deed verder niets, waarschijnlijk was dit genoeg voor hem, daardoor ging ze heel rustig verder.

Koning Thobias Hiddon


Ze bleef doorgaan en hij merkte dat hij echt helemaal rustig werd, het voelde heel fijn. Hij wilde haar eigenlijk vastpakken en zoenen, maar dat kon echt niet hier. Dat zou heel erg opvallen. Dan moesten ze de volgende keer maar helemaal achterin gaan zitten. Hij trok haar nog iets dichter naar zich toe. 'Ik krijg zin in je.' Fluisterde hij. Als ze maar lang genoeg doorging kreeg hij er altijd zin in, waarschijnlijk. Zo werkte hij gewoon.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd dichter tegen hem aangetrokken en ze keek eventjes naar hem op met een glimlach. Hij fluisterde dat hij zin in haar had. "Dat is mooi, dan voel je je weer beter." Plaagde ze hem zachtjes. Nu legde ze wel gewoon haar hoofd tegen zijn schouder aan en volgde wel de rest van de dienst. Hij deed dit voor haar, dan moest ze er wel echt naar luisteren ook.

Koning Thobias Hiddon

'Ik voel mij inderdaad wel wat beter.' zei hij zacht tegen haar. Ze hield op en ze luisterde naar de dienst, hij keek vooral naar haar. Hij luisterde wel een beetje, maar hij was vooral bezig met haar. dat was ook wel goed. De dienst was uiteindelijk klaar en hij pakte haar vast. Hij streek over haar rug heen en hij nam haar mee de kerk uit. 'Ben je nu blij?' Vroeg hij plagend aan haar. Hij hoopte dat ze blij was dat hij wel met haar naar de kerk wilde.