Vampiers enzooo

Julietta Belladonna

Hij keek haar heel erg serieus aan en ze rolde even met haar ogen, hij leek haast niet te weten wat hij moest doen tegenover haar. Alsof hij niet van aarde kwam. Straks was het een buitenaards wezen of zo. Ze had daardoor een binnenpretje, haar ogen lichtten op en ze kreeg een brede glimlach rond haar lippen. Hij vroeg haar of ze niets te eten had en ze schudde haar hoofd, toch vroeg hij het op een wat minder fijne manier. “Ik ben ontslagen.” Mompelde ze en ze keek naar de grond. Ze had de pan inmiddels schoon en legde die op het aanrecht neer. Ze keek hem nu weer recht in zijn ogen aan. Inmiddels was haar poncho uit en droeg ze nu een zwart naveltruitje, ze had van nature een gebruind lichaam en droeg een navelpiercing. De jeans die ze droeg zat strak rond haar benen en kont. Ze vond het zelf mooi, maar op haar werk vonden ze het helemaal niets. Daarom was ze ontslagen.

Keanan Dawnroad

Ze zei dat ze ontslagen was. Ze leek het niet leuk te vinden. Hij begreep dat ook niet. Hij deed zijn best om zich in te leven, maar het was vaak gewoon onmogelijk. ‘Kom maar met mij mee. Ik heb geen eten in huis, maar we kunnen pizza bestellen,’ zei hij. Het klonk niet eens vriendelijk, al was het wel een vriendelijk aanbod, natuurlijk. Hij wist niet eens waarom hij het zei. Hij was helemaal niet behulpzaam, maar op de een of andere manier voelde hij zich gedwongen om voor haar te zorgen, terwijl hij wist dat hij veel beter afstand van haar kon houden. Het was zo frustrerend. Maar ze kon niet alleen maar leven op één hap brood. Hij wilde niet dat ze zou verhongeren, want hij wist zelf hoe verschrikkelijk het was, al was het bij hem iets anders. Pijnlijker, waarschijnlijk. Hij kon eigenlijk niet eens een paar dagen zonder bloed, het deed hem heel erg veel pijn. Hij wist niet goed hoe dat voor mensen was, maar ze leek niet zo gelukkig te zijn, al glimlachte ze vaak. Als ze at, ging het vast beter. Bij hem werkte dat meestal wel een beetje zo. Hij sprak bijna niet tegen haar, hij keek haar alleen doordringend aan, praten was voor hem ook niet zo normaal, hij deed het alleen als het echt niet anders kon.

Julietta Belladonna

Ze kreeg een stralende glimlach rond haar lippen toen hij voorstelde dat ze samen pizza moesten gaan bestellen. Haar maag maakte een rommelig geluid, ze had echt heel erg veel honger. En al was deze man eng en indrukwekkend… ze wilde toch bij hem zijn op de een of andere gekke manier. “Serieus? Dat zou fantastisch zijn, ik kan je alleen niet terugbetalen…” Mompelde ze zachtjes tegen hem en toch heel erg dankbaar. Hij leek te weten wat het was om zonder eten te leven. Ze vroeg zich af of het echt zo was. “Hoe heet je eigenlijk?” Dan ging ze in ieder geval niet mee met een totale vreemde. Haar moeder was daar altijd zo op tegen geweest, maar met deze man… hier kon ze toch geen nee tegen zeggen? Tegen zo’n man…

Keanan Dawnroad

Hoe erg hij het ook tegen probeerde gaan, die glimlach deed zo veel met hem. Hij leek haar hiermee al heel gelukkig te kunnen maken. Hij wilde zo graag zelf ook weer zo veel geluk voelen, zo gemeend kunnen glimlachen. Maar dat kon hij wel vergeten, toch was het zo leuk om dit bij haar te zien. ‘Ja, serieus. Je hoeft mij niets terug te betalen,’ zei hij tegen haar. Hij wreef even met zijn koude handen over elkaar, eigenlijk alleen maar om niet als een standbeeld stil te staan, die neiging had hij wel. Voor hem was dat natuurlijk, terwijl mensen juist veel bewogen. Ze vroeg zijn naam. Hij wist niet eens hoe ze heette, maar het maakte hem ook niet heel veel uit. ‘Keanan,’ zei hij tegen haar, nog net zo kortaf als de rest van wat hij zei. ‘Kom maar,’ zei hij, daarna draaide hij zich zonder verder nog iets te zeggen om en liep hij haar huis uit, naar zijn eigen huis.

Julietta Belladonna

Ze hoefde hem niets terug te betalen, meende hij dit echt? Haar mond viel haast open van verbazing. Was hij echt serieus? “Kan ik dan wat voor je terug doen?” Vroeg ze nu, ze vond niet dat ze dit zomaar van hem kon aannemen. Vooral niet omdat hij het op zo’n rare manier vroeg of ze bij hem wilde eten. Hij zei zijn naam. Het paste bij hem, waarom wist ze niet, maar het paste echt bij hem. “Ik heet Julietta.” Zei ze tegen hem met een zachte stem. Hij zei dat ze mee moest komen. Ze liep achter hem aan en trok dit keer gewoon even een jas aan. Ze sloot de deur nauwkeurig achter haar dicht en liep wat ongemakkelijk met hem mee. Dit was niet zo simpel als het leek eigenlijk.

Keanan Dawnroad

Ze wilde weten of ze iets voor hem terug kon doen. Ze moest eens weten. Toch gaf hij geen antwoord, ze kon niets doen. Uit zijn buurt blijven was misschien nog wel het beste idee, maar dat wilde hij eigenlijk helemaal niet en het zou ook niet erg aardig zijn om te zeggen. Ze heette Julietta, hij vond het een mooie naam, maar eigenlijk was het totaal niet van belang. Ze was langzamer dan hij was, logisch ook. Hij probeerde nog rustig aan te doen, meestal was hij veel gehaaster. Het was moeilijk om een langzaam, menselijk tempo aan te nemen. Toen ze klaar was met alles liep ze wel met hem mee. Hij opende zijn deur en hij liet haar binnen, daarna ging hij zelf pas naar binnen. Hij gooide zijn vest over de kapstok en hij knikte naar de woonkamer. Zijn huis was stijlvol maar wat kil ingericht. Het was meer voor de sier, het interesseerde hem niets, maar soms kwamen er mensen hier, zoals nu. Die zouden het raar vinden als er niets stond. ‘Wat voor pizza wil je?’ vroeg hij, zodat hij meteen kon gaan bellen.

Julietta Belladonna

Hij leek haast wel onrustig toen ze achter hem aanleek. Hij wilde niet echt op haar wachten, toch liep hij wel langzamer voor haar leek het wel. Ze stapte achter hem naar binnen toe en sloot de deur zachtjes achter haar dicht. Ze hing haar jas op aan de kapstok en keek vol bewondering zijn kamer binnen. Hij woonde hier nog maar net, maar het was al heel erg netjes en keurig ingericht. Veel gladder en strakker dan haar huis. Zij had goedkope meubels die niet allemaal bij elkaar pasten. Dit was wel echt iets heel erg anders. Hij zei niets over dat ze nog wat voor hem moest doen. Waarschijnlijk kreeg ze dus gewoon een pizza van hem. Hij vroeg haar wat voor een pizza ze wilde. “Maakt eigenlijk niet zo heel erg veel uit, al vind ik een calzone heel erg lekker.” Zei ze glimlachend tegen hem. Ze bleef onwennig in de kamer staan, zou ze gewoon mogen zitten? Het was wel een heel apart geval en daarom was ze niet meer zo zeker van haar zaak als ze normaal gesproken was.

Keanan Dawnroad

Hij was het niet gewend om iemand in huis te hebben, dat was wel duidelijk. Hij wist amper hoe hij zich moest gedragen, voor hem was dit allemaal niet zo gewoon. Ze bleef staan. Begreep ze niet dat ze gewoon mocht zitten? ‘Ga maar zitten,’ zei hij dus ook, zo normaal mogelijk. Hij liep naar de keuken, hij zocht het nummer van de pizzeria op en hij belde maar meteen. Hij twijfelde wat hij zelf moest doen, hij hoefde geen pizza, het zou voor hem toch naar helemaal niets smaken. Zou het opvallen als hij niet at? Hij kon altijd zeggen dat hij geen honger had, of dat hij al wat gegeten had. Hij besloot dus ook maar alleen voor haar te bestellen. Toen hij dat gedaan had liep hij weer terug, hij bleef even staan, daarna ging hij op de bank zitten, helemaal aan de andere kant.

Julietta Belladonna

Ze mocht gaan zitten, ze keek heel even naar hem op. “Dank je.” Zei ze daarom ook tegen hem. Ze ging op de bank zitten in de hoek. De bank zat wat oncomfortabel, alsof hij er nooit zat. In de hoek van de bank kon ze nog redelijk comfortabel zitten en daarom hing ze daar maar wat tegenaan. Hij liep naar de keuken toe en gaf daar de bestelling door hoorde ze. Ze hoorde het maar vaag, maar het was vast de pizzeria die hij aan de lijn had gehad. Hij liep weer terug en ging aan de andere kant van de bank zitten. Er zat een behoorlijke afstand tussen hen in. Nu was het wachten op de pizza, ze wist even niet zo goed wat ze moest zeggen tegen hem. Daarom zweeg ze maar, nu was hij zelf ook niet de spraakzaamste man die er bestond, en daarom vond ze het heel moeilijk om een gesprek met hem aan te gaan.

Keanan Dawnroad

Het bleef stil, waardoor hij maar wat met zijn vingers tegen elkaar aan tikte, haar geur vulde het huis en hij leek het bijna benauwd te krijgen, hij wist niet goed hoe hij hier mee om moest gaan. Hij had echt heel veel dorst, wat vooral kwam omdat ze zo heerlijk rook. Hij had geen idee hoe veel tijd er voorbij ging, maar opeens werd er op de bel gedrukt, waardoor hij bijna overeind vloog. Hij herstelde zich vrij snel en hij liep zo normaal mogelijk naar de deur. Hij opende die en hij pakte de doos aan, hij betaalde de man, meteen sloot hij de deur en liep hij naar Julietta toe. Hij zette de doos voor haar op het tafeltje en hij bleef even staan. ‘Kan ik iets te drinken voor je inschenken?’ vroeg hij haar. Dan kon hij meteen bestek voor haar pakken.

Julietta Belladonna

Ze zaten daar gewoon zwijgend op de bank, ze vond het helemaal niets, ze praatte zo graag, maar door zijn zwijgzaamheid wist ze het ook even niet. De doos werd voor haar neergezet en ze opende die hongerig. De Calzone rook heerlijk en ze kon niet wachten om te beginnen met eten, tot ze zich realiseerde dat hij niets voor zichzelf had bestelt. “Heb je zelf geen honger?” Vroeg ze hem nu nieuwsgierig. Hij wilde wat te drinken voor haar inschenken. “Een glaasje water is wel goed.” Zei ze glimlachend tegen hem. Ze voelde zich al veel beter, al was hij helemaal niet zo heel erg aardig tegen haar. Ze deed haar haar achter haar oor, iets wat haar een wat meisjesachtig uiterlijk gaf.

Keanan Dawnroad

Ze vroeg of hij zelf geen honger had, daardoor stond er een paar seconde een wat rare grijns op zijn gezicht. Hij had vreselijk veel honger, maar dat was niet wat ze bedoelde. ‘Nee,’ zei hij dus maar, omdat hij geen zin had om een smoesje te verzinnen. Ze wilde wel water. Hij liep naar de keuken en hij schonk voor haar een glas water in. Hij pakte bestek en hij liep terug. Hij zette alles voor haar neer en hij ging weer op de bank zitten, nog steeds wel aardig ver bij haar vandaan. Hij wilde niet te dichtbij zitten, hij had er al zo veel moeite mee. ‘Ik hoop dat je het lekker vindt,’ zei hij tegen haar, nu was hij wel oprecht vriendelijk . Hij hoopte het ook echt. Als ze het anders met een droog broodje had moeten doen, verdiende ze het wel om nu wat lekkers te eten.

Julietta Belladonna

Hij gaf aan dat hij geen honger had en daarna vertrok hij naar de keuken om een glaasje water voor haar te halen, dankbaar keek ze hem aan wanneer hij terugkwam. “Wat erg, ik voel me net een zwerver.” Fluisterde ze heel erg zachtjes. Ze begon meteen te eten, ze deed haar best om dat netjes met mes en vork te doen, maar het viel haar absoluut niet mee. Ze had zo’n vreselijke honger… Hij hoopte dat ze het lekker vond, dit keer klonk hij een stuk vriendelijker dan normaal gesproken. Ze glimlachte weer even naar hem. Wanneer ze halverwege haar pizza was, keek ze hem weer even aan. “Als je toch een stukje wil, moet je het zeggen hoor.” Zei ze met een lieve glimlach rond haar lippen. Ze keek hem met haar blauwe ogen doordringend aan. Het was zo ontzettend lief van hem, toch begreep ze hem niet zo goed. Hij was ontzettend verwarrend, maar wel erg lief.

Keanan Dawnroad

‘Er is niets mis met zwervers toch? Je moet je niet schamen. Dat is niet nodig,’ zei hij, vrij kortaf, maar ook dit was eigenlijk wel positief bedoeld. Hij vond gewoon niet dat ze zich hier rot over hoefde te voelen, dat was niet nodig. Ze vroeg of hij ook een stukje wilde, waardoor hij weer glimlachte en hij zijn hoofd schudde, de glimlach verdween wel snel weer. ‘Geniet er maar van, echt,’ zei hij tegen haar. Hij meende het opnieuw. Ze moest er van genieten, net als hij van haar bloed zou genieten. Hij schudde zijn hoofd, daar wilde hij helemaal niet aan denken. Hij vond haar te aardig, hij wilde haar niets doen, hij wilde niemand iets doen. Hij wilde niet door het leven gaan als een kille moordenaar, al wist hij wel dat hij dit echt niet eeuwig vol kon houden. Het was gewoon te pijnlijk en het maakte hem te onrustig.

Juliette Belladonna

Ze moest zich niet schamen, dat was volgens hem nergens voor nodig. Ze glimlachte daardoor naar hem, een aangename en warme glimlach. Hij was lief tegen haar en zorgde ervoor dat ze zich steeds meer op haar gemak ging voelen. Ze schoof zonder het zelf eigenlijk te merken dichter naar hem toe. Ze moest ervan genieten volgens hem. “Dat gaat me heel goed af, het is heerlijk.” Het was ook heel lang geleden dat ze zo’n maaltijd had gehad. Nog even en ze zou haar huis ook niet meer kunnen betalen. Ze at de pizza helemaal op en dronk haar glas leeg. Ze ging weer achterover zitten op de bank en slikte het laatste hapje nog even door. “Onwijs bedankt, echt!” Zei ze tegen hem. Ze kwam weer iets dichterbij hem zodat haar gezicht ook dichterbij was. “Hoe kan ik je ooit bedanken?” Vroeg ze nu fluisterend aan hem.

Keanan Dawnroad

Even was de grijns op zijn gezicht te zien, zijn blik was wel nog steeds anders dan die van een mens, maar zo leek hij bijna de vrolijke man die hij ooit geweest was. Nu was dat niet meer zo te zien. Ze kwam dichterbij, haar geur was indringender, maar ergens wilde hij ook gewoon dat ze dichterbij kwam. Hij wilde het misschien niet helemaal toegeven, maar ze was leuker dan goed voor hem was. Ze was klaar en leunde wat achterover, hij deed hetzelfde. ‘Graag gedaan,’ zei hij zacht tegen haar. Ze kwam nog dichterbij, haar hoofd was vlakbij dat van hem, waardoor hij zijn adem inhield. Ze vroeg fluisterend hoe ze hem ooit kon bedanken. Hij begon wat te stamelen, hij wist niet wat hij nou wilde. Hij had de neiging haar te zoenen, maar het was vreselijk gevaarlijk. Hij kon het niet doen. Hij zou het niet kunnen hebben. Het was veel te lang geleden dat hij een menselijke vrouw gezoend had. Hij wist hoe heerlijk het was, die warme lippen, die vreselijk lekkere geur, maar hij wist nog beter hoe gevaarlijk het was.

Julietta Belladonna

Hij deed het graag voor hem en ze had hem echt wel zien glimlachen naar haar. Hij werd iets warmer, al leek hij het niet eens echt te kunnen zijn. Ze merkte dat hij stamelde door haar en eigenlijk vond ze het wel heel erg leuk dat ze dit met hem kon doen. Ze keek in zijn ogen, hij twijfelde, toch kon ze zelf niet langer wachten, ze wilde hem zoenen, ze wilde zijn lippen voelen. Op dit moment kon het haar gestolen worden dat ze geen geld had. Het enige wat ze wilde is een zoen van Keanan. Heel langzaam drukte ze haar lippen op die van hem en zoende ze hem zachtjes, zijn lippen waren koud, ijskoud. Ze vroeg zich af waardoor dat kon.

Keanan Dawnroad

Hij voelde haar heerlijke warme lippen op die van hem. Ze zoende hem heel voorzichtig, hij ging er misschien nog wel voorzichtiger in mee. Hij moest zich zo vreselijk inhouden. Hij had zijn handen tot vuisten gebald, na een paar seconde duwde hij haar weg, ietwat hardhandig. Hij hield het gewoon niet vol. Ze rook te lekker en hij was dit helemaal niet meer gewend. Hij keek haar aan, hij wist niet wat hij moest doen, dat was wel duidelijk. Hij vond het zoenen geweldig, het was heerlijk. Hij had dat heel erg gemist, maar het was niet voor niets dat hij het niet deed. Hij wist niet wat hij tegen haar moest zeggen. Hoe hij haar kon vertellen dat dit niet kon, zonder haar te kwetsen. Maar hij wilde haar helemaal niet vertellen dat dit niet kon. ‘Ik heb even frisse lucht nodig,’ zei hij, het klonk bijna paniekerig. Hij kwam overeind en hij schoot naar buiten, de tuin in.

Julietta Belladonna

Ze vond de zoen echt heerlijk. Ze ging nu nog meer naar deze man verlangen, hij was echt vreselijk knap en niet eens zo heel erg onbereikbaar als ze had gedacht, hij zoende wel met haar mee, maar na een paar seconden duwde hij haar hardhandig weg. Ze plaatste haar handen achter haar op de bank om niet om te vallen. Ze werd aangekeken en ze keek diep in zijn ogen terug, ze wilde nu al meer, ze verlangde naar hem, nu al, ze kende hem niet eens. Ze zwegen en keken elkaar alleen maar aan. Na een tijdje zei hij dat hij frisse lucht nodig had en zij bleef achter op de ongemakkelijke bank. Ze besloot haar spullen maar op te ruimen en het bestek even schoon te maken. Ze pakte een nieuw glas water en ging weer op de bank zitten. Waarschijnlijk kwam hij zo wel weer terug, ze wilde niet graag naar hem toe, het had iets onheilspellends.

Keanan Dawnroad

Hij had geen idee wat hij precies aan het doen was. Wat hij nou wilde. Hij wilde haar zoenen, het was heerlijk. Maar hij wilde afstand houden, want hij wilde haar zeker geen pijn doen. Hij liep onrustig heen en weer, het was heel lang geleden dat hij zo veel gevoelens gehad had. Hij had gedacht dat het niet eens meer kon, maar blijkbaar dus wel. Na een paar minuten realiseerde hij zich dat hij niet zo lang weg moest blijven, dat was niet echt aardig voor haar. Daarom liep hij weer naar binnen, hij sloot de deur achter zich. Hij zag haar op de bank zitten, hij kwam naast haar zitten en hij staarde even naar zijn handen. ‘Ik.. euh… weet niet zo goed wat ik moet zeggen… maar…’ zei hij, dit was duidelijk iets waar hij niet in thuis was. ‘Dit kunnen we niet doen. Het is beter als je weggaat. Voor jezelf,’ zei hij, iets standvastiger.

Julietta Belladonna

Hij kwam na een lange tijd weer naar haar terug. Hij ging naast haar zitten en staarde alleen maar zijn handen. Ze keek hem nieuwsgierig aan, wat zou hij te vertellen hebben? Hij wist niet zo heel erg goed hoe hij het moest zeggen. Daarna zei hij dat ze dit niet konden doen, dat het beter was als ze wegging. Ze hief haar hoofd nu zelfverzekerd in de lucht. “Wat is daar dan de reden van? Ik vind je gewoon ontzettend leuk, ik wil graag bij je zijn… Je doet alleen zelf zo vreemd. Alsof je anders bent dan iedereen.” Zei ze nu met samengeknepen ogen tegen hem. “Het is alsof je op tilt slaat als ik te dichtbij kom, maar dat komt niet door mijn lichaam, dat zie ik aan je.” Ging ze verder. Ze wilde het weten.

Keanan Dawnroad

Hij had gehoopt dat ze zomaar zou toegeven, maar dat was dus helemaal niet waar. Ze ging tegen hem in en ze wilde een reden weten. Ze dacht dat hij anders was dan anderen. Dat was ook zo, ze had alleen geen idee hoe erg anders. Ze was veel te slim, dat was duidelijk. Ze had ook door dat hij niet dicht bij haar in de buurt kon zijn, maar dat het niet door haar lichaam kwam. Tenminste, niet op de manier waar de meeste mannen op zouden reageren. Het was alleen haar geur. Hij had zo veel dorst. ‘Ik kan het niet zeggen…’ zei hij zacht, zijn stem trilde en klonk laag. ‘Je zou mij haten. Je zou het verder vertellen. Je zou bang voor mij zijn. Ik zou weer moeten verhuizen, opnieuw, elke keer. Het kan niet…’ mompelde hij, hij keek weg van haar. Hij wilde dat niet allemaal meemaken, het was vreselijk.

Julietta Belladonna

Hij kon het niet zeggen zei hij, dat vond ze ongelooflijk flauw van hem, wat was dat nu weer voor een antwoord. Ze wilde het nu weten. Dat het zo lastig voor hem lag, dat begreep ze niet. Ze zou hem haten als hij het vertelde. Ze zou bang voor hem zijn en hij zou weer moeten verhuizen. “Doe nou niet zo flauw…” Mopperde ze tegen hem. Ze haalde diep adem. “Ik wil weten wat er met je aan de hand is. Ik wil het weten. Ik ga je niet haten en ik wordt ook niet bang. Kom op nou.” Zei ze pittig tegen hem. “Je moet ook niet gaan verhuizen, ik wil niet dat je weggaat.” Ze slikte even, ze had zichzelf toch aardig blootgelegd op deze manier.

Keanan Dawnroad

Ze vond hem flauw. Hij zuchtte zacht, dat was eigenlijk niet wat hij verwacht had en hij vond het heel jammer. Ze bleef aandringen, hij kneep zijn ogen samen. Hij voelde zich opgefokt, de dorst maakte hem prikkelbaar en nogal snel aangebrand. Wat nu ook wel aan zijn houding te zien was. Hij sprong op en hij keek haar doordringend aan. ‘Ik ben niet flauw…’ zei hij sissend, het klonk angstaanjagend. Hij draaide zich om en hij balde zijn handen weer tot vuisten. Misschien was ze wel anders. Misschien zou ze het niet vertellen. Ze leek hem echt leuk te vinden. Misschien was het genoeg om hem niet te haten, hem te verafschuwen. Misschien was het niet nodig om haar af te maken als hij het haar verteld had. ‘Ik ben anders, Julietta. Ik ben heel erg anders. Ik ben een vampier,’ zei hij, zijn stem lager dan hij ooit tegen haar gesproken had. Dit was hoe hij van nature zou praten, maar als hij dat deed zou iedereen hem raar aankijken.

Julietta Belladonna

Ze merkte dat hij wat anders reageerde, hij sprong op en zei sissend dat hij niet flauw was. Ze slikte even en schrok van deze onverwachte actie. Dit had ze niet van hem verwacht. Hij draaide zich van haar weg en leek het allemaal even te bedenken en verschillende kanten te bekijken. Daarna zei hij tegen haar wat hij was, wat er met hem aan de hand was. Haar mond viel open en ze keek hem stomverbaasd aan. Zijn stem klonk laag, maar op de een of andere manier vond ze het een prettig geluid. Ze was een tijdje stil en slikte even. “Oh…” Zei ze daarna tegen hem. Ze schraapte haar keel even. “En… nu?” Vroeg ze wat onzeker aan hem. Ze wist niet eens zo heel erg goed wat het inhield. “Ik heb alleen ooit een keer een film gekeken over vampiers, verder weet ik helemaal niets. Ben ik nu in gevaar? Want ik denk dat ik het wel zou willen riskeren, ik denk dat ik nu al verslaafd aan je ben.” Ze beet heel even onschuldig op haar lip.